Het is al een hele lang tijd geleden dat ik eens een kletsartikel plaatste over hoe het gaat met mij, en natuurlijk met ons als gezinnetje. Zoals jullie weten ben ik al een aardige tijd ziek en het leek mij goed om hier weer eens over bij te kletsen. Ik zal onder andere vertellen hoe het momenteel gaat, wat de verwachtingen zijn en hoe het met ons als gezin gaat. Lees je mee?
Mijn dochter is, zoals jullie al wel zullen weten, afgelopen zondag 1 jaar oud geworden. Wat een geluk dat wij haar al zo lang bij ons mogen hebben en dat zij ons zo veel geluk geeft. Vincent en ik genieten elke dag van onze kinderen en zijn daar heel erg dankbaar voor. Zoals ik van de week ook al op mijn Instagram vertelde is het niet altijd vanzelfsprekend om met een prenatale depressie (pre partum depressie) zo veel liefde voor je kinderen te kunnen voelen. Ik kan dan ook niet dankbaar genoeg zijn dat ik wel heel blij kan worden van Sophia haar leuke lachjes en gezellige gebrabbel. Ook Senna is zó leuk en lief dat ik er geen genoeg van kan krijgen.
Hoe gaat het nu?
Inmiddels ben ik al weer een paar keer bij de arts geweest én is mijn mindfulness training helemaal achter de rug. Van dat laatste ben ik nog van plan om een apart artikel over te schrijven, en dit kan je nog hier op mijn blog verwachten. Maar goed, om een heel lang verhaal kort te maken ben ik er gewoon nog lang niet. Als ik zelf bedenk dat ik zeer ernstig depressief (voor degene die mij nog niet kennen, dit is hormonaal, zie: prenatale depressie) ben geweest kan ik mij ook wel indenken dat iemand hier niet zomaar bovenop is. Ik weet dat wij het bewust zo veel mogelijk van mijn blog hebben geprobeerd af te schermen, maar mijn depressie was niet mild en is zelfs zeer ernstig geweest. Inmiddels zijn die hele donkere randjes er wel van af, maar zijn er nog genoeg klachten die mijn (ons) dagelijks leven beïnvloeden en waar ik nog een langere tijd voor nodig zal hebben om te herstellen. Daarnaast hebben Vincent en ik binnenkort een gesprek om verdere behandeling te bespreken.
Hoe gaat het met ons gezin?
Ik kan eigenlijk niet anders zeggen dan dat het met ons als gezin heel erg goed gaat. Vincent en ik hebben onze prioriteit áltijd bij de kinderen gehad. Zij staan voorop, wat er ook gebeurt. Het is dan ook heel fijn dat Vincent thuis kan werken en dat wij dit ook altijd kunnen afschermen. Als ik bijvoorbeeld een slechte dag heb, kan ik rustig aandoen en heb ik altijd een back-up. Nu moet Vincent thuis natuurlijk gewoon werken, maar het is heel fijn om te weten dat er altijd iemand in huis is op wie ik kan terugvallen. Zoals ik eerder ook al in mijn weekvlog vertelde ben ik onlangs met Sophia naar het consultatiebureau geweest en doet zij het hartstikke goed. Zij zit net iets onder het gemiddelde, maar dit is altijd zo geweest en zij volgt eigenlijk gewoon haar eigen lijntje hierin. Het feit dat mijn kindjes het zo goed doen is alleen maar iets om heel blij en trots op te zijn. Toen een arts eens zei dat mijn kinderen het heel goed doen voor kindjes van een moeder met een prenatale depressie, moest ik heel erg hard lachen. Maar ik besef mij nu eigenlijk pas dat dit meer dan waar is. Hoe dan ook is dit voor Vincent en mij gewoon het allerbelangrijkste en werken wij er ook hard aan om onze kinderen een stabiele toekomst te bieden.
Ik ben er dus nog lang niet. En wat dit voor mijn toekomst betekent is gewoon nog niet duidelijk. Bij de mindfulness training heb ik in ieder geval geleerd dat ik niet meer degene zal worden die ik was. Ik zal er dus rekening mee moeten houden dat ik ook in de toekomst minder concentratie zal hebben, en dat ik meer moeite zal hebben en krijgen met bepaalde zaken waar ik voorheen nooit moeite mee had. Acceptatie hierin heb ik nog lang niet, ik ben daar gewoon nog steeds tegen aan het vechten, eigenlijk tegen beter weten in.
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn ontzettend lange verhaal. Ik zal binnenkort weer eens een inhoudelijk blogje plaatsen over de prenatale depressie. Mocht je trouwens inhoudelijk benieuwd zijn naar mijn verhaal; ik sta deze maand ook in de ouders van nu. In de volgende video vertel ik meer over het interview: Mijn persoonlijke interview in Ouders van Nu.
Mochten er nog vragen zijn mogen deze natuurlijk ook altijd gesteld worden. Ik krijg overigens best veel mail met vragen over de prenatale depressie. Mocht ik jouw mail nog niet beantwoord hebben hoop ik dit zo snel mogelijk te doen. Veel liefs!
Volg jij mij al via,Youtube, Bloglovin , Facebook, Instagram en/of twitter?
Lori (Mama's Jungle) Reageren
Jeetje wat vervelend voor je allemaal zeg. Knap om te lezen wat voor een vechter je bent en fijn dat je wel van je kinderen kan genieten. Ik ben momenteel zwanger van de 2e en door die hormonen echt vervelende moodswings, maar een depressie lijkt mij echt zo moeilijk! Daarom voor jou een dikke, dikke knuf! X
simpel, met een snufje liefde Reageren
Fijn dat het beter gaat. Je komt van heel ver, en hebt nog een lange weg te gaan maar het is een stijgende lijn en dat is goed.
Mama Lifestyle Blog Reageren
Heftig. Wat ontzettend fijn dat het met je kinderen zo goed gaat. Ik ben waarschijnlijk overspannen en/of depressief (ik hoor de diagnose vandaag) en mijn kinderen hebben soms een zware dobber aan mij. Dat vind ik nog het allerergste plus dat ik niets meer voel en niet meer in staat ben om te genieten. Vreselijk.
Saskia Hardeman Reageren
Veel sterkte. Ja het is ook vreselijk, zonder medicijnen was het bij mij waarschijnlijk ook anders geweest maar ik ben dankbaar dat het momenteel redelijk gaat wat dat betreft.
Lisanne Reageren
Wat fijn dat het steeds wat beter met je gaat en wat fijn dat je kinderen zo lekker goed ontwikkelen. Ik vind het continu zo knap dat jij hier zo open over bent.
Shannon Sheila Reageren
Geen idee hoe een zware depressie aanvoelt, maar het klinkt zelfs zonder details al verschrikkelijk. Erg goed dat je je zo staande weet te houden. Hopelijk lukt dat je steeds beter.
Batboy Reageren
Wat ontzettend rot voor je! Wel fijn dat het inmiddels ietsje beter met je gaat.
Merel Reageren
Mooi dat jullie samen zo sterk staan en dat je deze liefde voor de kinderen gelukkig wel kunt voelen. Benieuwd naar de mindfulness!
MARIJKE Reageren
Knap hoe jij zo open verteld. Accepteren dat je niet meer bent wie je was, is heel heftig. Ik hoop dat de acceptatie komt en voor rust zorgt. Heel knap hoe je het intussen doet met je man en de kids!
Gwen Reageren
Wat een prachtige eerlijk stuk Saskia en echt, je doet het geweldig! Ik ben trots op je!
Saskia Hardeman Reageren
Dankjewel lieve lieve Gwen!!
Eline Reageren
Fijn om te lezen dat het stapje voor stapje en beetje voor beetje steeds een beetje beter met je gaat. Kleine stapjes vooruit en dan kom je er zeker wel! Altijd goed om te horen dat het met jullie kindjes zo goed gaat!! De liefde voor je kindjes spat er ook vanaf en ik weet zeker dat je ondanks alles een geweldige en lieve moeder bent!
Saskia Hardeman Reageren
Super lief, heel erg bedankt!!
Liset - Beautydagboek Reageren
Wat fijn om een update te lezen over jouw gesteldheid en je gezinnetje. Ik had gehoopt dat het na een jaar voor jou over zou zijn, maar ik begrijp dat zoiets dus best lang kan duren. Wat vervelend! Je zou zeggen dat als de zwangerschaphormonen een beetje uit je lijf verdwenen zijn, ook de klachten van een prenatale depressie zouden verdwijnen. Zo goed dat je hier meer over verteld en dat dat beeld dus bijgesteld kan worden. Dat maakt het natuurlijk niet minder naar voor jou! Lastig is dit, want je weet eigenlijk nog niet waar het naar toe gaat. Is het overigens bekend wat het verloop van een prenatale depressie is na een zwangerschap? Kan het zo zijn dat je hier nog jaren last van gaat hebben of kan het ook binnen een paar maanden over zijn? Ik ben wel enorm blij om te horen dat het zo goed gaat met jullie als gezin. Een fijne man die je steun en toeverlaat is, helpt natuurlijk enorm. Ik hoop dat het voor jou gauw over is en je weer jezelf mag zijn :).
Saskia Hardeman Reageren
Hoi Liset, het is heel lastig: niemand weet eigenlijk hoe lang het zou kunnen duren. Het zou inderdaad kunnen dat het over een paar maanden minder is, maar het kan ook nog wel een jaar of langer duren. Voor een ander misschien moeilijk te begrijpen; maar ik vergelijk het weleens een beetje met een trauma. Zo voelt het voor mij wel, ik kan het allemaal namelijk nog heel slecht rijmen met de liefde die ik voor mijn kinderen voel, en voel mij daar veel schuldig over.
Sax and the Pretty Reageren
Heftig dat je dit allemaal mee moet maken. Wens je veel succes bij je herstel. En kom maar op met die mindfulness tips! X
Stephanie Reageren
Heb dit met tranen in mijn ogen gelezen, dapper vind ik je!
Ik weet niet precies hoe je, je voelt, maar herken wel je gevecht.. Al 4 jaar chronische ptss en na de bevalling een burn out.. Nu 8 maand verder en het blijft moeilijk, de weg is zo lang en zwaar… Inmiddels ben ik 100% afgekeurd en wordt mijn leven nooit meer zoals het was.. Ook ik heb de grootste moeite met het accepteren hier van.. Ik ben dolgelukkig met m’n kleine man, die geeft mij de kracht om door te gaan. Ik wens jullie veel sterkte!
Saskia Hardeman Reageren
Herkenbaar wat je schrijft. Acceptatie blijft bij mij toch ook wel een groot ding. Het is zo makkelijk om te zeggen dat acceptatie de sleutel is naar herstel, ik kan bijna niet geloven dat dit kan.
Sandra Reageren
Ik moet je blogs van deze week nog allemaal lezen geloof ik, ga ik vandaag doen! Dat wilde ik als eerst even zeggen haha.
Vind het heel knap dat jullie hoe dan ook de kinderen voorop zetten. Vind ik vanzelfsprekend, maar het ook daadwerkelijk DOEN is natuurlijk een ander verhaal. En blijkbaar doen jullie het, ondanks alles, toch ontzettend goed samen!
Dat blijkt wel uit hoe de kinderen zich ontwikkelen. Ik heb veel bewondering voor jou en Vincent! Maar zeker heel veel bewondering voor jou, hoe jij je staande houdt en zo veel liefde uitstraalt voor Senna en Sophie.
Saskia Hardeman Reageren
Ik heb ook heel erg veel bewondering voor jou, dat moest ik wel even zeggen na al die lieve woorden. Dankjewel!!
Alicia Reageren
Ik vind het sterk van je dat je je verhaal eerlijk deelt. Depressie, in welke vorm dan ook, is een ziekte die veel vaker voorkomt dan we denken. Maar er heerst een taboe. Mensen denken vaak dat je toch gewoon weer blij kunt zijn en klaar, het is zo moeilijk vatbaar. Wat het inhoudt en hoe ingrijpend deze ziekte is snap je vaak pas als je zelf geraakt wordt. Dat is bij mij het geval geweest en ik had gewild dat ik eerder meer had geweten over depressie.
Saskia Hardeman Reageren
Ja precies. Het had mij destijds ook geholpen als ik meer van de ziekte had afgeweten. Voor mij ook een reden om meer aandacht te willen geven aan de prenatale depressie.
Hanna Reageren
Ik heb zoveel respect voor jou! Hoe je open je verhaal deelt, maar ook voor Vincent, het feit dat jullie samen zo je best doen voor jullie twee kinderen. Ik wens je nog steeds heel veel beterschap en hoop dat het steeds een beetje beter met je gaat.
Saskia Hardeman Reageren
Dankjewel lieve Hanna!
Sandra Reageren
Heftig hoor, maar goed om te lezen dat het met jullie als gezin goed gaat !!
Ik volg je nog niet zo heel lang en vraag me dan ook af wanneer dit zich heeft geuit omdat je meerdere kinderen hebt..
Ondanks je zoals de artsen zeggen je niet meer de oude word hoop ik dat je het snel een plekje kunt geven.. ♡ dikke knuffel
Saskia Hardeman Reageren
Hoi Sandra, Bij mijn zoontje heb ik de diagnose gekregen rond de vijf maanden zwangerschap, het sloop er heel langzaam in en is al begonnen vanaf een aantal weken. Immers kende ik de ziekte toen nog niet dus kwam ik pas bij de huisarts terecht toen ik vrijwel niet meer functioneerde. In eerste instantie zei ik ook nooit meer een zwangerschap te willen meemaken. Maar toch hoopte ik heel stiekem dat met medicijnen een depressie tijdens een tweede zwangerschap voorkomen kon worden. Daarnaast wilde ik zo graag een broertje of zusje voor mijn zoontje dat ik dit hem niet wilde ontnemen (mocht het ons gegeven zijn). Helaas maakte ik het nog een tweede keer mee maar desondanks zijn wij onwijs dankbaar met onze twee kinderen.
Nesrin Reageren
Ik vind het mooi om te lezen dat jij en je man zo een goed team vormen en een fijn gezin hebben. Ik vind het knap dat je hier open en eerlijk over schrijft en zelfs over mailt met mensen die vragen hebben. Petje af Saskia.
Simone Reageren
Ik vind het zo ontzettend knap hoe je je staande houdt en hoe je zo positief blijft, op je blog in ieder geval! En ook dat je er zo open over schrijft! Knap hoor hoe jullie dat doen samen en wat fijn dat het zo goed gaat met de kindjes! Ik wens je heel veel beterschap toe!
Cynthia Reageren
Wat ontzettend knap, dat je je ernstige depressie zo open deelt. Ik ben zelf ook ernstig depressief geweest en maak het nu in mijn directe omgeving mee. Het is heel naar om depressie te hebben én om ernaast te staan.. Dit overwinnen kost bergen tijd, doorzettingsvermogen en steun. Steun is zo belangrijk. Ik wens je alle kracht en vind het super knap hoe je dit ombuigt naar positiviteit. Bloggen werkt goed! X