Een paar weken geleden ben ik begonnen met deze nieuwe rubriek op Twinkelbella en wat fijn om te zien dat het zo goed gelezen wordt! Echt heel tof. Mocht jij trouwens ook je verhaal willen delen mail mij dan even op: info@twinkelbella.nl ik kan nog wel wat verhalen gebruiken! Maar nu eerst naar de zwangerschap van Hetty. Lees je mee?
Stoppen met anticonceptie
Ja, hoe begin je je verhaal… In mei 2014 besloten om te stoppen met de anticonceptie en maar af te wachten wanneer we zwanger zouden raken, een kleine berekening gedaan dat het wel een jaar zou duren ( verhalen van vriendinnen) dus daar gingen we vanuit. In de maanden die volgden was het elke keer weer spannend, maar we wachten rustig af…. In september de strongmanrun uitgelopen en in oktober stonden nog een paar dagen Londen gepland. Heerlijk even een paar dagen er tussen uit, voor het eerst met het vliegtuig dus wel ff spannend… In de weken na de strongmanrun bleef ik moe, sliep vaak en veel.. Maar logisch een 21 km obstacle run uitgelopen en niet echt vrij genomen. Tot ik de laatste dag in Londen erg veel last van krampen had, dit had ik al heel lang niet meer gehad dus toch al een beetje het idee van zal het dan nu toch al zo zijn, maar ook gegooid op spanning van het vliegen enzo. Bij thuiskomst zei mijn vriend dat hij toch wat aan me zag, maar wilden niet direct testen om teleurstelling te voorkomen. We hadden samen besloten om het weekend af te wachten en evt zondag te gaan testen…. En zo gezegd zo gedaan… Zondag morgen ontbijt op bed en nadien de test gedaan en binnen een paar seconden een positieve test.. Dat was snel en hadden we niet verwacht. Mei 2014 gestopt met de pil en oktober 2014 al zwanger. Ik was op dat moment 26 en mijn vriend 32.
Spannende weken
En daar kwamen de spannende weken.. Afspraak bij de verloskundige, feestjes en verjaardagen waar je dan niet drinkt…. Lastige situaties dus alle feestjes maar met de auto om zo geen smoesjes te hoeven verzinnen. Op het werk (verpleegtehuis) alle nare geurtjes waar ik normaal prima tegen kon werden me nu teveel…. De mooiste herinnering aan de zwangerschap is toch wel de echo’s hoe bijzonder wat je allemaal kunt zien en dat alles gelukkig gezond lijkt, ook dat ik behalve een lage bloeddruk geen andere klachten had waardoor ik gewoon de dingen kon blijven doen die ik altijd deed, wel met de nodige zoute drop en bouillon binnen handbereik.
Vermoeidheid
De minst leuke herinnering van de zwangerschap: tja dat is lastig…. Ik voelde me super en kon alles eigenlijk blijven doen ook werken tot 4 weken voor de uitgerekende datum. De vermoeidheid was het enige waar ik veel last van had, ook al sliep ik prima kon ik na werktijd zo in slaap vallen en de hele nacht doorslapen. Iets wat ik niet van mezelf kende.
20 weken echo
De weken en maanden vlogen voorbij, op naar de 20 weken echo.. Weer een spannende dag want je weet na de echo veel en veel meer hoe het met je kindje gaat of zoals mijn familie zei met (ollie). We wilden graag weten welk geslacht ons kindje had ivm meerdere zwangerschappen in de kameraden groep, zodat we niet dezelfde naam hadden. Gelukkig leek alles op de echo goed en liet duidelijk zien dat het een jongetje was. Op na de laatste 20 weken waarbij ik nog steeds weinig klachten had en nog niet echt een hele dikke buik. Iedereen die vroeg hoe lang ik nog moest was ook verbaast dat ik al over de helft was. De bezoekjes bij de verloskundige waren altijd erg leuk en gezellig. Volgens de echo zou ik 25 juni 2015 uitgerekend zijn en de maanden verstreken en ik ben in mei met verlof gegaan, een raar idee thuis zitten en bij iedereen op visite en op de koffie op het werk wachten tot het zover is.
Wekelijks naar de verloskundige
Inmiddels kwamen we wekelijks bij de verloskundige om hem goed in de gaten te houden, inmiddels was het al eind juni en leek de kleine er nog geen zin in te hebben, maar we wilden graag thuis bevallen. In deze periode kwam mijn vader in het ziekenhuis terecht met een herseninfarct, een erg spannende tijd….. Het was bovendien het 1ste kleinkind van mijn ouders, de ouders van mijn vriend leven niet meer.
42 weken zwangerschap
Verloskundige heeft er alles aangedaan om de bevalling enigszins te stimuleren maar ons kindje dacht ‘bekijk het maar zit hier nog prima’. Bij 41 weken toch besloten om een gesprek in het ziekenhuis aan te gaan over inleiden omdat het nu toch wel erg lang duurde. Gesprek in het ziekenhuis gehad en na overleg en na echo en CTG besloten om de warme zaterdag, 37 graden en meer, af te wachten in de hoop dat we alsnog thuis konden bevallen. Maar helaas op woensdag opgenomen in het ziekenhuis om een ballon te plaatsen, en dan zou ik donderdag op precies 42 weken ingeleid worden. Smorgens om half 8 werden de vliezen door geprikt en na een pittige bevalling van ruim 14 uur werd om 22.42 uur onze zoon Rowan geboren een gezonde jongen van 51 cm en 3630 gram.
Een tip: geniet van de hele zwangerschap want alles is bijzonder en volg je gevoel wanneer je denkt dat iets niet goed is trek aan de bel!! Je moedergevoel is vaak goed!!
Dankjewel Hetty voor jouw zwangerschapsverhaal! Ik kan mij er helemaal bij aansluiten dat het moedergevoel altijd goed is. Ik wens je gezinnetje het allerbeste toe!
Jessica Reageren
Wat een mooi artikel. Fijn dat de zwangerschap zo goed is verlopen en jullie een mooi mannetje hebben. Hoe is het met je vader?