De wens voor een derde kindje
18 okt 2015 Mama 44

De wens voor een derde kindje

Toen ik jonger was heb ik altijd ergens wel het idee gehad dat ik later moeder zou worden. Toch heb ik nooit een specifieke kinderwens gehad tot ik Vincent leerde kennen. Geen idee hoeveel kindjes ik wenste, maar dat ik moeder wilde worden wist ik zeker. Toen ik Senna had gekregen riep ik het eerste jaar: dit nooit meer. Het moederschap beviel mij prima, maar de zwangerschap was mij behoorlijk tegengevallen.

Keuze voor een tweede kindje

Na een jaar begon het te kriebelen voor een tweede kindje. Pas twee jaar daarna besloten we ook echt voor een tweede kindje te gaan. Nu Sophia geboren is, ben ik zo blij met haar. Een echte mini me. Ongelofelijk dat ik zo ziek ben geweest tijdens mijn zwangerschap. En alhoewel ik weet dat een derde zwangerschap afgeraden wordt, denk ik er soms wel aan.

Toen ik onlangs in gezelschap liet vallen dat ik nog een derde kindje zou willen werd er nog net niet met ongeloof gereageerd. Want waarom zou ik eigenlijk? Ik ben namelijk nog steeds aan het herstellen en al bijna een jaar ziek. Dat is toch niets iets wat ik een derde keer vrijwillig zou willen doorstaan?

Ziekte

Nee, dat is zeker niet iets wat ik nog een keer zou willen doorstaan. De zwangerschap van Sophia heeft mij heel veel geluk gegeven door hoe ontzettend lief meisje zij is, maar de zwangerschap is door de prenatale depressie een van de meest verdrietigste dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt. Niet door haar, maar door de ziekte. Maar wat het eigenlijk is, ergens heel ver weg ben ik de hoop blijven houden ooit een zwangerschap te mogen hebben waarbij ik niet ziek word. De kans is vrij klein, maar hoop doet leven.

Alhoewel ik weet dat het er gewoon niet inzit zal ik er niet om liegen, een derde kindje zou ik best willen. Maar dan alleen omdat mijn andere twee kindjes geweldig zijn, en zij het beste en mooiste zijn wat mij is overkomen. Die zwangerschap, die zie ik niet meer zitten.

Denk jij weleens na over het krijgen van een kindje? Of een tweede of derde?

 

Reacties

  • Sophie

    Wat mooi geschreven zeg! Goed om te lezen hoeveel geluk jouw kindjes je geven!

  • Chris

    Lief dat je dit persoonlijke verhaal wilde delen. Ik kan me voorstellen dat het lastig is het gevoel voor een derde kindje een plekje te geven. Na een moeilijke bevalling heb ik daarna bewust voor 1 kind gekozen.

  • Saskia

    Het lijkt me een lastige keuze. Mocht je weer ziek worden heeft dat natuurlijk wel vervelende gevolgen voor je kinderen, dat lijkt me lastig. Maar ik denk dat je moet doen wat goed voelt!

  • Jess

    Ik durf het haast niet te zeggen, maar ons meisje is 14 dagen oud en toevallig vannacht ging het al over een tweede :-). Terwijl mijn bevalling echt een hel was.

  • angelique

    Ik wil heel erg graag een tweede kindje, maar de omstandigheden zijn niet ideaal en mijn woning helemaal niet. We stellen het maar weer uit. Ik heb wel geroepen dat na mijn 30ste alles op slot gaat, dus de tweede komt er binnen nu en 4 jaar

  • Manon

    Ik kan begrijpen dat je nog een zwangerschap niet ziet zitten, maar je kindjes zo geweldig zijn dat je er nog wel eentje wilt! Zelf zou ik er ook nog wel een tweede bij willen, maar liever nu nog niet 🙂

  • Miranda

    Heel herkenbaar. Onze 2e is prematuur geboren. Na de geboorte vond ik het wel
    Prima zo. Twee gezonde kindjes, een jongen en een meisje. Maar sinds anderhalf jaar toch de kriebels voor een 3e maar in ons geval werkt moeder natuur deze keer niet zo makkelijk mee en is het besluit om een punt achter onze kinderwens niet zo eenvoudig.

  • Joycerdt

    Wat een bijzonder mooi persoonlijk verhaal. ik heb zelf geen kinderen, hoop ze ooit wel te mogen krijgen.

    Geniet van jouw mooie kindjes!
    Lfs.x

  • Joyce

    Oh ik denk ook zo vaak aan een derde. Mensen snappen vaak niet waarom ik het zou willen. Ik heb toch al een jongen en een meisje? Klopt! Maaaaaar ik wil later een grote eettafel vol met kinderen en kleinkinderen tijdens de kerst. Alleen ben ik onwijs bang dat ik weer miskramen krijg en dat verdriet wil ik eigenlijk niet meer meemaken.

  • Daniëlle

    Kan me zo goed voorstellen hoe moeilijk dit moet zijn voor jou! Wij willen ook graag een derde, maar wachten nog tot onze jongste 3 is, voor ons kleeft er ook een risico aan vast met twee vroeggeboortes achter de rug.

  • Loene

    Wauw, wat mooi geschreven! Ik heb héél veel respect voor jou en je gezin! Wat jij hebt moeten doormaken, dat wil niemand. Je staat zo sterk in het leven samen met je gezinnetje…
    En wie weet krijgen we over een tijdje te horen dat je voor een derde zwangerschap gaat (of bent gegaan). Super-mega-fantastisch goed geschreven!

  • Lifesabout

    Wat heb je dit mooi beschreven. Je kent mijn verhaal en ik herken je gedachten enorm. Het maakt niet uit of je 1,2,3 of 10 kindjes hebt. Als je niet zelf een keuze mag maken en onvrijwillig je wens moet afsluiten dan is dat heel zwaar. Dikke kus!

  • Anoniem

    Mijn eerste zwangerschap was lichamelijk zwaar, dat weerhield me niet om het na anderhalf jaar weer te proberen. Snel was ik k zwanger lichamelijk een stuk beter vol te houden maar emotioneel zakte ik helemaal weg. Ik kon nergens van genieten. Na de bevalling van de tweede, zelfs de bevalling viel mee, herkende ik mezelf niet meer terug. Ik heb me nog nooit zo slecht gevoelt en daar hoort een lange lijst met gevoelens gedachten en gedragingen bij. Ik bleek een postnatale depressie te hebben. Snel werd ik behandeld met medicijnen en therapie. Inmiddels na 8 maanden werk ik weer,voel ik me normaal hetzij af en toe wat labiel. Twee prachtige schatten van kinderen, verliefd op mijn man, financieel niks te klagen een leuke baan en een wens voor een derde. Ik kan het niet uit mijn gevoel praten. Ik denk dat de wens en hoop dat het de volgende keer beter gaat groter is dan de angst dat ik weer depressief raak. Ik geef het nog een jaar bedenktijd. Succes en sterkte met je herstel

  • Jeapiebel

    Ik vind erg voor je wat je moest doorstaan en herstellen van je zwangerschap nog. Zoals je zegt heb je nu twee heerlijke kinderen. En een mens mag toch wensen. Ik wens ook voor een dochter, al weet ik dat het nooit zal komen. 🙂

  • Puck

    Ik snap je wel, maar ook weer niet. Waarom doe je jezelf die kwelling van het denken in “wat…als” aan?
    Ik heb de eerste en tweede met liefde gedragen, maar nu niet meer. Niet omdat ik het niet zo willen… Ik zou nog een heel nest van deze schatjes willen krijgen, maar lichamelijk is me dat gewoon niet waard. De kans dat ik daarna niet meer goed kan lopen is te groot en ook mentaal wil ik dat mijn man èn de twee kids die ik al heb niet aandoen.
    Daarnaast zal je altijd zien dat die derde een echte huilbaby wordt, waar je je handen aan vol hebt. Handen waarvan je weet dat je die eigenlijk niet hebt.
    Dus ik heb het uit mijn hoofd gezet. Ik heb 2 geweldige meisjes en ik kan me niets beters wensen. Het is goed zo…

  • Milou

    Mooi geschreven!
    Aangezien ik nog zwanger ben van mijn eerste kindje en ik dezelfde ziekte heb, denk ik hier ook al best vaak overna.
    Mensen uit mijn omgeving zeggen tegen mij dat ik het misschien maar bij 1 moet houden of iig iets van 5 jaar moet wachten.

    De angst voor weer zo’n zwangerschap heb ik ook. Hoe zal het dan zijn? Ik wil niet door weer zo’n hel. Maar aan de andere kant ben je voor mijn een voorbeeld. Ondanks alles heb je een twee zwangerschap samen met je gezin
    overleefd. Maar idd de vraag is overleef je dit een derde keer en wil je dit weer doorstaan. Het is moelijk.

    Gelukkig kan je zo genieten van je dochter. En hoop ik dat er straks iets op je pad komt waardoor je weet hoe jij je hart kan volgen.

    • Saskia Hardeman

      Ik ga je van de week nog mailen lieve milou, het duurt altijd even, maar ik denk wel veel aan je!

  • Charlotte

    Wat een mooi en eerlijk artikel! Het lijkt me erg dubbel voor je! Lastig als je voor zo’n keuze staat en super erg als de keuze voor jou gemaakt wordt (terwijl je zelf liever anders wilt). Hele dikke knuffel!

  • Whitney

    Ik heb echt bewondering dat jij zulke persoonlijke gedachten deelt. Of jij nou nog 10 kinderen wilt of niet is het aan jou (en Vincent ) alleen zou ik persoonlijk wel denken aan wat voor effect het op jouw heeft en op de kinderen. Ik wil er niet aan denken om weer zwanger te worden. Het word ook zo vaak aan me gevraagd terwijl men dan weet dat ik bekkeninstabiliteit heb en met een depressie worstel. Wij vinden het goed zo, nu eerst een spiraal en vinden wij het na 5 jaar nog dan definitieve maatregelen.

  • Emilie

    Kinderen zijn nog niet voor nu. Hoewel ik al die kinderkleedjes en lieve lachjes zo schattig vind. Kindjes zijn voor later. Maar dromen mag altijd toch?

  • Eline

    Heel erg mooi geschreven! Het lijkt me inderdaad een moeilijke keuze om te maken. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat als de wens er is, je er graag voor wilt gaan. Wij zouden nog heel graag een tweede kindje willen ooit 🙂

  • Annelies

    Ik kan en wil geen kinderen krijgen. Dat klinkt misschien wel heel cru, maar dat heeft natuurlijk zijn redenen. Ik ben gek op kinderen en als mijn situatie anders zou zijn zou ik er best aan willen beginnen, maar daar denk ik liever niet te veel over na want mijn situatie is niet anders. Wel word ik tante ergens rond deze dagen en daar kijk ik heel erg naar uit.

  • Lin

    Wat goed dat je dit verteld en ik begrijp je gevoel echt helemaal! Bij mij is het dan iets anders want ik had dan 2 goede zwangerschappen, maar juist het eerste jaar zowel bij Jay en Luca (huilbaby, zware reflux) waren echt ontzettend pittig en na 1 jaar begon het echte genieten pas.. Ik denk ook wel eens aan een derde kindje en dan hoop ik net als jij dat het die keer wel goed gaat..en mooi is allemaal.

  • Bertine

    wat een mooi artikel. lijkt me echt heftig wat jij hebt doorstaan! ik ben echt blij voor je dat je schatten van kinderen hebt!

  • angela

    hoi! mooi omschreven, hier precies hetzelfde, ik wil heeeeeel graag een vierde (ja een vierde) maar ook doodsbenauwd voor die zwangerschap om dezelfde reden, precies dezelfde reden. Ik had HG én een prenatale depressie. tevens een schuldgevoel naar mijn 2 meiden toe die toch 7 maanden lang vooral opgevangen zijn (met heel veel liefde) door mijn schoonouders.

    • Saskia

      Ooh lieve Angela, weet je dat het kwartje nu pas valt bij mij? Eerder hebben we mailcontact gehad en op de een of andere manier heb ik dit niet gekoppeld aan jou! Sorry! Ik herken je gevoel heel goed, wat kunnen vrouwen toch eigenlijk gek in elkaar zitten he 😉

  • Renske

    Het geluk spat van dit artikel af. Ik vind het zo fijn om te lezen hoe gelukkig jij met jouw gezin bent. 🙂 Ik heb echt alle bewondering voor je, hoe jij die zwangerschappen hebt doorstaan. Het lijkt me enorm heftig dat mee te maken.

    Bij mij kriebelt het al een tijdje om een kindje te krijgen, maar ik weet ook dat het op dit moment niet ‘haalbaar’ is. Haalbaar tussen aanhalingstekens, want ik weet zeker dat mocht het gebeuren het zeker wel haalbaar is. Ik ben momenteel nog bezig met mijn masterstage en wil na die tijd eerst lekker settelen met mijn vriend. Dus ja, ik denk er wel over na, maar nee, dat duurt nog een aantal jaar. 😉 Ik geniet nog even fijn van de kleine kindjes van vrienden en vriendinnen van ons, haha.

    • Saskia Hardeman

      Wat een lief berichtje, dankjewel! Genieten van andermans kindjes kan ook heel fijn zijn! 🙂

  • Linda

    Ik vind je zo ongelofelijk sterk en dapper! Wat ik jou mee wil geven is dat je vooral naar je eigen hart moet luisteren. Je kinderen zijn inderdaad prachtig en daar heb je nog een leven lang plezier van <3

  • Iris

    Dat is erg lastig. Ik zou in ieder geval nog een aantal jaar wachten, wie weet hoe het loopt.

  • Saar

    Ik kan me het gevoel dat je een keer een ‘goede’ zwangerschap wilt best voorstellen.

  • Marjolein

    Lastig zeg! En wat naar dat je zo ziek bent geweest tijdens je zwangerschap, terwijl dat juist zo’n periode hoort te zijn van lekker genieten. Kan me best indenken dat zoiets het vertrouwen in je lichaam een enorme opdonder geeft. Is er iets bekend over de risico’s dat zoiets je weer zou kunnen overkomen?

    • saskia

      Hoi Marjolein, Er is niet echt iets concreets bekend over de risico’s dat het weer gebeurt. Dit is denk ik ook nooit onderzocht omdat een prenatale depressie relatief niet zo veel voorkomt. Wel kunnen er preventief maatregelen worden genomen zoals medicatie en is er bekend dat de kans toch vrij groot is wanneer een vrouw deze ziekte eerder heeft gehad.

  • Joyce

    Ja ik kan me zo goed voorstellen dat het na twee moeilijke zwangerschappen heel erg fijn zou zijn nog eens een derde fijne mee te maken. Ik begrijp je tweestrijd. Ook bij mij kwam er vandaag een blog online over onze wens voor een tweede.

  • Anja

    Hoi Saskia,

    Wij hebben eigen kinderen en pleegkindjes in huis. Twee daarvan zijn direct na de geboorte gekomen en er was gelijk al duidelijk dat ze zouden blijven (dit is zeker niet altijd zo).
    Telkens als ik jou verhaal of toespelingen over een derde kindje lees moet ik denken aan de andere mogelijkheden die er zijn om meer kindjes in jullie leven te hebben.
    Misschien vind je het ongepast dat ik dit zo aan je schrijf, zo is het niet bedoeld. Maar wil je graag meegeven dat jou ziekte niet betekent nooooioit nooooit meer een baby. Geen zwangerschap maar wel ongelooflijk veel liefde! Overigens hebben wij dit pad pas gekozen toen onze kinderen iets ouder waren als de jouwe nu zijn. Ik denk ook dat het verwerken van de consequenties van jou ziekte voorrang moet hebben. Maar toch….you never know!
    Wens jullie heel veel geluk, ik heb veel bewondering voor je!
    Groetjes, Anja(ook wijkverpleegkundige

    • Saskia Hardeman

      Hoi Anja, nee hoor helemaal niet ongepast. Het is iets waar ik zelf ook aan denk. Mijn man heeft daar iets andere gedachten over maar alles is nu ook heel erg vers. Ik merk aan mezelf wel dat voor mij persoonlijk een kindje wel samenhangt met een zwangerschap. En dan met name een zwangerschap zonder ziek zijn. Misschien dat met de tijd mijn gevoelens daar ook in gaan veranderen. Ik waardeer je berichtje heel erg, dankjewel.

  • Nesrin

    Je hebt twee prachtige kinderen en er is veel liefde in jullie huis. Ik hoop mocht je ooit weer zwanger zijn dit gelukkig mag meemaken. Persoonlijk vind ik het heel moeilijk om te zeggen of ik wel of geen derde kind wil. Dit ligt namelijk niet helemaal in mijn handen, voor laat ik het even zo en ik ben benieuwd wat de toekomst mij zal brengen.

  • Carlijn

    Ik blijf het zo rot vinden dat je de zwangerschap zo moeilijk hebt ervaren. Aan je woorden is wel af te lezen dat je heel gelukkig bent met jouw gezinnetje, dat is het allerbelangrijkst. Of een derde kindje zich zal aandienen, zal de toekomst moeten uitwijzen.

  • Lonneke

    Mooi hoe je de liefde voor je twee kinderen beschrijft en dat voel ik ook voor mijn dochtertje. Ikzelf zou wel een tweede kindje willen maar ik ben te bang dat het mis gaat zoals bij mijn eerste kindje die ik overleed bij 26 weken zwangerschap. Ik heb het gevoel dat ik bij mijn dochtertje geluk heb gehad. Ik hoop voor jouw dat je toch van een derde in verwachting raakt en dat je die zwangerschap juist fijn en mooi gaat ervaren.

  • Priscilla

    Ik begin het nu langzamerhand echt jammer te vinden dat ik zolang op mijn tweede heb moeten wachten. Zou best een groot gezin gehad willen hebben. Maar ik vind mezelf langzaamaan te oud worden voor nog een zwangerschap over een jaar of twee.. ik maak me altijd enorm zorgen of alles wel goed gaat. Ik heb nu twee gezonde kindjes prijs mezelf enorm gelukkig maar drie of vier had ik ook heel fijn gevonden!

  • Nathalie

    Wij hebben twee meiden, een derde kan en mag niet…. de kans dat ik dan zelf het leven laat is te groot, dat kan ik de twee meiden niet aan doen. Als ik net als vandaag een klein hummeltje van vijf pond in mijn armen heb denk ik wel, jeetje… dat gaat mij nooit meer gebeuren en denk ik er stiekem wel eens aan.

    Bij mij speelt ook wat mee dat ik het niet zelf heb kunnen bepalen dat het bij twee kindjes blijft, althans het voelt niet als een keuze omdat het een keuze tussen leven en dood zal worden op dat moment.

  • Deborah

    Vroeger riep ik altijd dat ik 18 kinderen wilde. Na jaren onvruchtbaarheid twee prachtige jongens. Allebei niet zonder slag of stoot op de wereld gezet. Zo heftig dat ik een derde niet meer aan zou durven, is ook niet verstandig, maar wat had ik graag een groot gezin gehad. En toch….ik heb kinderen! Het is echt goed zo.

  • Bien

    Heftig hoor 🙁 , knap dat je zo open bent over deze moeilijke dingen!

  • Daenelia

    Zoals jij heel bewust koos om wel kinderen te nemen, heb ik al heel jong bewust gekozen om dat niet te doen. Wij zijn wel pleegouder, op dit moment wel pleegkinderloos vanwege omstandigheden. Maar ikzelf zie het nut er niet van in om nog meer persoontjes op deze wereld te zetten, en al helemaal niet als ik er niet echt veel mee heb, met babies. Ik help liever de kinderen die er al zijn, en die een steuntje in de rug nodig hebben.
    Vrouwen nemen ook zo vaak zonder slag of stoot aan dat hun zwangerschap en bevalling zal verlopen als een droom. En de realiteit is dat dat gewoon niet de norm is. Van alle vrouwen in mijn omgeving ken ik maar één verhaal, één vrouw, die binnen 3-6 uur haar drie kinderen op de wereld zette, en die een vrij makkelijke zwangerschap had, en ook makkelijk zwanger was geworden. Eéntje. Andere verhalen eindigden toch met een keizersnee, of gingen gepaard met misselijkheid en ziek zijn, of de moeders hielden iets naars over aan het zwangerzijn of de bevalling.
    De keuze om een kind een plek te geven in je gezin is altijd iets waar je goed over moet nadenken en je moet alles meenemen daarin. Maar je eigen gezondheid gaat daar absoluut aan vooraf. Absoluut.

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.