Persoonlijk: Voorgoed voorbij
4 okt 2015 Mama Prenatale Depressie 55

Persoonlijk: Voorgoed voorbij

Ik vertelde een paar weken terug al in het kort dat ik gestopt ben met de borstvoeding. Het geven van borstvoeding had ik heel lang willen volhouden. Niet omdat ik zo pro borstvoeding ben maar omdat ik zo het gevoel heb mijn kinderen ondanks de slechte zwangerschap op deze manier iets goeds van mezelf kan geven. Daarnaast adviseren artsen het  bij een prenatale depressie om op deze manier de hechting goed te laten verlopen. Dat ik moest stoppen kwam vrij onverwachts en bracht heel veel emotie met zich mee. In het blogje van vandaag vertel ik meer over waarom we deze keuze hebben moeten nemen.

Zwaardere medicatie

Mijn hoop was natuurlijk dat met het einde van de zwangerschap dit ook het einde van mijn prenatale depressie zou betekenen. Helaas. Was ik er na de bevalling van Senna met een half jaar vanaf, moeten wij er nu rekening mee houden dat het misschien nog wel veel langer kan duren. Simpelweg omdat mijn klachten erger waren en er klachten bij zijn gekomen waar ik eerder in mijn leven geen weet van had. Hoe dan ook, deze klachten hebben er voor gezorgd dat de arts heeft besloten om op zwaardere medicatie over te gaan. Nadeel echter van deze medicatie is dat er een groter deel in de borstvoeding terecht zou komen en daarmee dus ook bij Sophia.

Onderzoek medicijnen en borstvoeding

Helaas is er heel weinig onderzoek gedaan naar dit medicijn in relatie tot borstvoeding. Prettig was om te weten dat mijn arts het RIVM heeft ingeschakeld en hen om advies heeft gevraagd. Zij hebben het uitgezocht en kwamen tot de conclusie dat het geen schadelijke effecten voor de baby zou moeten hebben. Wel moest met het wisselen van de medicijnen mijn dochter goed in de gaten gehouden worden want ze zou er wel last van kunnen krijgen de eerste paar dagen of weken.

Starten nieuwe medicatie

De eerste paar dagen met het starten van de nieuwe medicatie leek er niets aan de hand. Totdat Sophia heel onrustig begon te worden. Veel huilen, veel bewegen en niet prettig in haar vel. Na de vierde dag merkte ik dat ik door het gebeuren alleen maar verdrietiger werd en heb ik acuut besloten om te stoppen met de borstvoeding. Ik wilde gewoon niet dat mijn dochter last zou krijgen door mijn medicijnen. Diezelfde dag zijn we overgestapt op flesvoeding. Ik heb er flink om moeten brullen en voelde me heel boos, maar ergens heel diep weet ik dat het goed is zo. Wat Vincent zei: het beste wat je Sophia kan geven is door nu te stoppen.

Verdriet

Nu ik de woorden op mijn scherm schrijf en er duizenden woorden in mijn hoofd dwarrelen, lopen de tranen mij over de wangen. Dit is allemaal zo niet hoe ik het voor ogen heb gehad. Ik heb het gevoel dat nu dan ook echt alles voorgoed voorbij is. De zwangerschap, de borstvoeding. Ik zal nooit meer trappeltjes voelen of een pasgeboren baby voelen. En ja het doet mij heel erg veel pijn. Het is nu allemaal nog heel vers en vooral heel moeilijk, maar de keuze om te stoppen met de borstvoeding is het beste wat ik voor mijn dochter heb kunnen doen.

Bedankt voor het lezen maar weer en veel liefs!

handtekening-saskia

Volg jij Twinkelbella al via FacebookBloglovin , Instagram en/of twitter?

Reacties

  • Marushi

    Jemug wat heftig zeg! 🙁 Ik heb zelf nog geen kinderen dus kan me niet helemaal inleven in hoe je je nu voelt. Maar het lijkt me wel moeilijk. Veel sterkte ermee!

  • Dineke

    Oh meid wat naar, heb zo met je te doen! Ik weet even niet goed wat te zeggen maar wilde je even een hart onder de riem steken. Het is uiteindelijk niet jouw keuze geweest maar helaas moest je noodgedwongen stoppen, ook in belang van jezelf. Maar toch heb je haar nu al een hele tijd kunnen voeden en heeft ze de belangrijkste maanden van haar leven borstvoeding gekregen! Veel sterkte met je verder herstel. Liefs

  • Martina

    Heel heftig. Ik geef ook nog borstvoeding en toen iemand over stoppen begon toen ik een ontsteking had was ik daar zo emotioneel door. Ik wilde stoppen op mijn eigen moment, ruimte hebben om daar rustig afscheid van te nemen. Gelukkig is het met een sisser afgelopen en mag ik er nog steeds van genieten. Hierdoor snap ik wel hoe naar dit voor jou moet zijn

  • Fleur

    Ach lieverd, wat erg en vervelend! Ik snap dat je heel erg verdrietig bent, dat het niet echt je eigen keuze is maakt het altijd nog erger. Maar je hebt Sophia toch 4 maanden kunnen voeden en dus mooie herinneringen daaraan. Definitief afsluiten is gewoon altijd erg verdrietig, ik wens je veel sterkte!

  • Sylvie

    Ik vind het zo erg voor je! Veel sterkte en liefs, Sylvie

  • Charlotte

    Dikke knuffel voor jou!

  • Lieke

    Ah wat vervelend! Heel veel sterkte!

  • debby

    Wat een ontzettende mooie maar ook verdrietige woorden. En wat is jouw man een lieverd zeg. Het beste wat je sophia kan geven is door nu te stoppen! Wauw.

  • Saskia

    Het lijkt me een hele zware beslissing, maar wat goed van je dat je het belang van je dochter op de eerste plaats hebt gezet. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt!

  • Vlijtig Liesje

    Ik kan me goed voorstellen dat dit je pijn doet. Het was in eerste instantie toch niet wat je gewenst had. En dat is natuurlijk even slikken. Maar fijn dat Vincent je zo goed steunt. Ik denk dat je even door een mini-rouwproces heen moet wat dit betreft, dus gun jezelf de tijd.

  • Mary

    Wat ontzettend heftig voor je weer. Maar hier doe je echt helemaal niets aan. Je hebt weer de beste keus voor je dochtertje en voor jezelf gemaakt. Ik vind het weer ontzettend dapper en knap van je hoe je alles weer heel helder onder woorden hebt kunnen brengen. Daar help je weer andere meiden mee, dat weet ik zeker. Sterkte!

  • Bregje

    Wat heftig! Heel veel sterkte, je bent een supermama xxx

  • jeapiebel

    Ik weet dat je de beste keus maakt dat je hart je aangeeft, echt logisch dat je verdrietig en emotioneel hierover bent. Het is ook een belangrijk beslissing als een moeder. Je hebt gewoon tijd nodig om dit te realiseren denk ik. Heel veel sterkte. Soms hebben we het lot niet altijd in onze eigen handen. Belangrijk is dat het goed gaat met jullie allebei en deze keus maak je nu. Je maakt de goede keus.
    Jammer dat je zware medicijnen moet gebruiken en dat het invloed hebt op je borstvoeding. Al moet je stoppen met je borstvoeding, maar hopelijk maakt de medicijn je beter. Zal Sophie ook hier van profiteren. Sterkte.

  • Hanneke

    Ik heb ook zitten huilen bij de eerste fles die ik aan mijn jingste gaf. Het voelde zo als falen terwijl het ook voor hem beter was. Toen ik hem zag opknappen en zag dat hij zich prettiger voelde was dat het uiteindelijk wel waard.nals denk ik nu, negen jaar later, nog wel eens “Had ik niet…….”
    Ik hoop dat jouw kleintje zich nu beter voelt en dat het jou dus ook rust geeft. Heel veel succes!

  • Lifesabout

    Ik ben bijna met je mee gaan brullen…het is wijsheid maar gaat zo tegen je gevoel in. Hopelijk kun je ook enorm trots zijn op dat wat wel gelukt is! Knuffel.

  • Rosanne

    Wat een zware beslissing heb je moeten nemen maar wat je man ook zei, dit is het beste wat je Sophia kunt geven. Heel veel sterkte met het verdere herstel<3

  • Liset - Beautydagboek

    Wat moet dit moeilijk voor je zijn geweest! Je wilt zo lang mogelijk borstvoeding geven natuurlijk, maar als het op een gegeven moment niet meer kan door medicatie dan is dit denk ik de beste beslissing. Het is emotioneel heel zwaar om te stoppen en het liefste ga je nog heel lang door, maar de gezondheid van jou en Sophia zijn het belangrijkste!

  • Emilie

    Ik weet niet zo goed wat zeggen, en ik kan me al helemaal niet inleven in wat je allemaal meemaakt. Maar ik snap wel dat je dat moet doen voor je dochtertje. Dikke knuffel!

  • Celine

    Wat sterk van je dat je de keuze hebt genomen om te stoppen! Een dikke knuffel voor jou!
    Liefs, Celine

  • lin mommysworld

    Wat naar dat je je zo voelt en ik herken het wel een beetje want ik wilde 9 maanden lang toen ik zwanger was heel graag borstvoeding geven, ik ging naar een cursus over borstvoeding en het leek me zo bijzonder om te geven. Toen ik op het eind van mijn zwangerschap was en overal las dat veel dan al melk kregen of kort na de bevalling, kwam er bij mij niets op gang, De kraamzorg regelde dat er erg snel een dubbele kolf werd thuisbezorgd, en ik zat elke 3 uur te kolven dag en nacht met als resultaat niks. We moesten toen al flesvoeding gaan geven omdat hij niks van mij kon krijgen, toch bleef ik elke dag en nacht kolven en zelfs na een week had ik nog geen 10 cc AAN MELK en na een lactatiedeskundige heel wat tranen hebben ze me zelfs gewoon aangeraden ermee te stoppen want blijkbaar ben ik 1 van de weinige personen waarbij het niet lukt. Ook bij Luca heb ik het weer geprobeerd zonder resultaat en om je even een positieve boost te geven.. jij hebt het 4 maanden mogen doen en dat is al heel fijn eigenlijk! dikke knuffel!!

    • Saskia Hardeman

      Aah lieve Linda, ik weet het ook dat het niet zo vanzelfsprekend is en ik wil daar ook helemaal niet aan voorbij gaan. Het is echt een gevoelskwestie denk ik. En een beetje het gevoel van falen. Liefs!

  • Sas

    wat heftig zeg en naar dat je je zo voelt.. Ik kan me het zelf niet voorstellen aangezien ik geen mama ben, heel veel sterkte!

  • Lisanne

    Jeetje lieve saskia, dat is heftig!! Je hebt de beste keuze gemaakt en ik vind oprecht dat je trots mag zijn! Zet ‘m op sterke vrouw!

  • Anja

    Wat zou het voor je zijn geweest als je je eigen moment had kunnen kiezen….. Besef maar dat je dochtertje dit gevoel van falen niet meekrijgt…zij ervaart alleen maar jou liefde en nabijheid, hoe dan ook!

  • Puck

    Ik heb nooit borstvoeding kunnen geven om diverse redenen en kan me dus ook niet echt inleven in je verhaal. Maar wat ik je wel even wil zeggen is dat ik het hele borstvoeding geven altijd wat overtrokken heb gevonden. Ik moest ook wel, want anders zou ik vanaf het begin af aan meteen een slechte moeder zijn en gefaald hebben. Dat is namelijk het gevoel dat ze je geven, maar je moet het je niet aan laten praten. Natuurlijk helpt het voor de binding, maar het helpt bijvoorbeeld ook heel goed voor de (nieuwe) moeder om wat bij te kunnen slapen.
    Ik ben er van overtuigd dat het beste dat je een kind kunt geven moederliefde is. En daarvan heb je meer dan genoeg, denk ik….

  • Leonie

    Ah, ik weet niet wat ik moet zeggen. Tranen in m’n ogen toen ik dit artikeltje las. Sterkte Saskia!

  • Karin

    *knuffel*

  • Marion

    Meid, wat moet ik zeggen? Ik leef zo met je mee. Ik heb geen kinderen, maar ik ken je verhaal en je schrijft het nu weer zo pakkend, dat ik bijna kan voelen wat je voelt. De tranen staan hier in mijn ogen. Ik zou het liefst naar je toe rijden en je een dikke knuffel geven. Sterkte, meis. Liefs.

  • Daniëlle

    Jeetje, wat ben jij dapper zeg! Ik kan me voorstellen dat dit een enorme teleurstelling is. Vreselijk. Ik leef met je mee. Veel sterkte.

  • Wendy

    Pittig zeg. 🙁 Dapper van je dat je deze keuze toch hebt gemaakt. Het is inderdaad beter zo, maar ik kan me helemaal voorstellen dat dat voor jou misschien allemaal heel anders voelt. Sterkte!

  • Iris

    Wat naar! Ik kan me er zelf weinig bij voorstellen, maar het moet wel ongelooflijk rot voor je zijn.

  • Romy

    Ach meisje toch. Ook ik heb zo met je te doen en tegelijkertijd vind ik het zo herkenbaar. Ook ik vond dat ik de borstvoeding heel lang vol moest houden om het feit dat mijn zwangerschap zo problematisch is geweest. Ik weet ook nog hoe emotioneel het hele borstvoeding geven voelde. Dat is zo’n oergevoel…

    Geef het de tijd. Wees lief voor jezelf. Sophia heeft lekker mogen groeien in je buik en wordt nu ook lekker door jou vertroeteld. Je bent geen minder goede moeder omdat je geen borstvoeding meer geeft!

  • Appeltjegeertje

    Wat verdrietig Saskia.. Sterkte en onthoud dat je je best doet. Meer kan je niet doen. Xx

  • Els

    Wat heftig. Dikke knuffel X

  • Saar

    Een dikke knuffel voor jou!

  • Malu

    Ook al voelt het nu nog niet zo, wat een logisch gevoel is en er ook mag zijn, je doet het super als moeder. Je hebt net een heel heftige beslissing genomen in het belang van je kindje. Prachtig! Ook al maakt het boos en verdrietig nu.

    Ik mocht bij de tweede geen bv geven omdat ik nog aan de antidepressiva was, wat heb ik daar om gehuild én nog steeds kan ik er verdrietig om worden.

    Geef jezelf de tijd dit een plekje te geven en blijf ook ondertussen in gedachte houden dat je het beste hebt gedaan voor jullie kleine mooie meid.

  • kim

    Pfoe, erg heftig zeg :(.. Een dikke knuffel van mij! <3

  • Anne-Sterre

    Dit lijkt me vrij heftig, vooral omdat het op zoveel vlakken anders is dan wat je er van had verwacht, gehoopt en gewenst. Toch is het wel de juiste beslissing, in het belang van de baby. Ook voor jezelf geeft het denk ik wel rust om te weten dat er met het kindje nu in elk geval niets kan gebeuren.

  • Carmelina

    Ik vind je stoer!

    Ik kan me nog steeds heel verdrietig voelen over het feit dat de bortsvoeding hier na een week al moest stoppen ivm medicatie ik had hem zo graag meer mee gegeven maar helaas. In die periode was er toen net op het nieuws hoe geweldig het was dat vrouwen steeds langer bv geven… Hupla en weer zat ik te janken.. Gelukkig vond onze kleine man het geen probleem en genoot hij overduidelijk ook van een flesje.. Maar jeetje wat was het een heftige beslissing toen dus ik begrijp je helemaal..

    Maar nogmaals ik vind je stoer!

  • Whitney

    Dikke knuffel! Ik weet hoe je je voelt. Hier helaas ook abrupt een eind aan moeten maken. Vind het vooral pijnlijk omdat het niet ons keus was. Komt door allerlei toestanden om me heen.. herken dat falende gevoel. Komt goed! Hug!

  • Nesrin

    Heftig Saskia maar je doet waar een goede moeder hoort te doen: je wilt het beste voor je dochter. Ik hoop dat je het snel een plekje kunt geven. Zelf heb ik ook borstvoeding gegeven en snap dat het heel moeilijk is om hiermee te stoppen terwijl je dit niet wilt.

    Je hebt Sophia toch borstvoeding gegeven de eerste maanden en dit is ontzettend mooi.

  • Evelien @ Mamzella

    Oooh 🙁 Dat is echt een jammere reden, zeker als je het juist graag had willen doen! Prenatale depressie is lastig, ik worstel er momenteel ook enorm mee! Enfin, bij mij is het gelukkig niet te veel gelinkt aan de baby zelf, meer aan het nog onbekende, het gevoel dat ik ga verdrinken en dat ik dit nooit van z’n leven aan ga kunnen!
    Maar het belangrijkste voor je kindje is de mama 🙂 Mét of zonder borstvoeding. Of je je nu altijd super voelt of dat het nog tijd nodig heeft. Jij bent alles wat ze nodig heeft 🙂 Volhouden! En laat je vooral goed begeleiden 🙂

  • Marloes

    Hoi Saskia

    Wat onwijs naar voor jou.. Ik ben ook net gestopt met bv.. Het is lastig uit te leggen wat voor emotie dat met zich mee brengt… Het stoppen is zo moeilijk,maar de hormonen in je lichaam tijdens het geven is ook niet niks..In combinatie met een depressie vind ik het knap dat je het zo lang hebt volgehouden!
    Ik hoop dat het mee zal helpen dat die hormonen nu uit je lichaam zijn..
    Sterkte.. Ik hoop en bid voor je zal herstellen en mag genieten van je gezin.. Want wat een groot wonder zijn die kleintjes!

    Xx

    • Saskia Hardeman

      Bedankt Marloes voor je lieve berichtje! Het is zeker een wonder!

  • Carlijn

    Jeetje wat heftig voor je Saskia. Ik kan me indenken hoe je je voelt. Weet wel dat jouw intenties altijd goed zijn geweest en dit een noodgedwongen keuze is. Uiteindelijk is Sophia zo beter af. Koester de momenten dat je haar aan de borst had. Ik hoop dat je daar met een mooi, warm gevoel op kunt terugkijken.

  • Versatile Eva

    Wat heftig! Jammer om te moeten lezen… Ik kan me niet echt inbeelden in jouw situatie, maar ik kan me wel voorstellen dat het mentaal een heel moeilijke stap moet geweest zijn! Je hebt het beste voor met Sophia, en dat zal zij later alleen maar kunnen appreciëren!

  • Marjolein

    Hi Saskia,
    ik kan me heel goed voorstellen dat je je rot voelt. Maar je doet uiteindelijk wat het beste is voor je kind toch? Je wilt niet dat zij last heeft van die medicatie! En het gevoel van ‘nooit meer’. Ook daar sta je niet alleen in. Denk dat heel veel moeders dat gevoel maar al te goed begrijpen! Veel sterkte!!

  • Josan

    Oh meid wat naar. Hier had ik helemaal geen weet van. Wel moedig dat je deze keuze hebt durven maken.

  • Loene

    Lieve Saskia, wat een heftig verhaal! Ik vind het zo ontzettend naar voor je dat het er nu heel anders uit ziet dan je had gehoopt. Ik vind het wel heel knap van je dat je dit op je blog zet. Ik wens jouw en het hele gezin alle liefs toe. Xx

  • Juliette - Tjuly

    jeetje, ik leef met je mee…. 🙁
    Ik vind de uiteenlopende reactie wel grappig om te lezen.. Sommige mensen lijken zich er druk om te maken, overtrokken las ik ook ergens..
    Dan vraag ik mij af waarom, het gaat namelijk om jou eigen gevoel.. Of het nu klopt of niet, het is je gevoel..
    Hoop dat je je snel weer een beetje beter voelt, en je gevoel van ‘eigenwaarde’ weer kan terugvinden..
    Zoals ik/wij je kennen, doe je altijd je best.. <3

  • Sofie

    Een hele hele hele hele hele warme knuffel xxx

  • Tessa

    Oh, wat naar dat je het nu niet hebt kunnen doen zoals je graag wilde! Maar je man heeft helemaal gelijk hoor, al heeft dat best even tijd nodig misschien om ok mee te zijn. En dat mag ook. Ik ben ook veel eerder gestopt dan ik van tevoren hoopte. En nu, maanden later, mits ik het nog wel eens. Maar ook hier was het de beste keuze (of in ieder geval de minst slechte). Ik hoop dat je je er snel wat minder naar door voelt.

  • Nicole

    Ik kan me voorstellen hoe het voelt. Ik heb de pijn heel lang gevoeld nadat ik moest stoppen en me besefte dat ik “niets” goed had gedaan.. Geen natuurlijke bevalling, geen borstvoeding, kind doodziek, en mama ook nog eens…

  • Michelle

    Oooo wat heftig. Nu zit ik hier te huilen. Ik weet zo hoe je je voelt als het anders loopt dan dat je voor jezelf en je kindje wil en die strijd met je hoofd en je lijf en dat het dan niet lukt. Maar uiteindelijk staat in al je beslissingen het belang van je prachtige meisje voorop en dat is het belangrijkst. Dat herhalen wij hier nog regelmatig hardop als een soort mantra 😉 liefs!

  • Suzanne

    Bij voorgoed voorbij en je zwangere buik voelde ik gelijk mijn gevoel beantwoord. Je bespreekt het niet meer kunnen geven van borstvoeding door verhoging medicatie. Dat is bij mij niet het geval, het was geen optie voor mij, maar het stukje nooit meer trappelende voetjes en je eigen pasgeborene vasthouden dat is iets waar ik me erg in kan vinden. Ben in april bevallen van een mooie dochter en had al een lief kereltje van 3,5. Hier gaat het bij blijven en zit echt in een soort rouw fase. Dit had ik bij mijn zoon nog niet, omdat de optie toen nog open was om eventueel nog het geluk mee te mogen maken. Nu is het echt een afscheid en inderdaad nooit meer dit en nooit meer dat. Het valt niet mee vind ik, dus vond het fijn om jouw stuk te lezen dat ik niet alleen ben. Hoop dat ik het zelf snel een plekje kan geven en dit hoop ik voor jou ook!

Reageren op Saskia Hardeman Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.