Zwangerschapsdagboek tweeling: het rommelt! En bezoek ziekenhuis

Hoi allemaal, na een radiostilte is hier eindelijk weer een artikel van hoe het met ons gaat. Zoals de meesten van jullie wel weten waren de afgelopen weken nogal hectisch. Ik kan wel zeggen dat we in een soort van rollercoaster hebben geleefd. Ik heb namelijk 5 dagen in het ziekenhuis gelegen met kans op een dreigende vroeggeboorte. Hierdoor ben ik er niet aan toe gekomen om te bloggen. Ook moest ik de gebeurtenissen van de afgelopen weken eerst even een plaatsje geven. Inmiddels gaat alles weer goed en is het tijd voor een update van week 27 t/m 30.

Er komt nog een apart artikel over ons ziekenhuisavontuur!

Week 27 & 28: Bezoekje aan het ziekenhuis

Week 27 begint meteen rommelig. Al de hele week heb ik last van harde buiken, ook ’s nachts word ik er wakker van. Opzich maak ik mezelf niet zoveel zorgen, het komt vast door de beweeglijke kindjes en de groei van de baarmoeder. Vrijdagavond gaan we gezellig naar de verjaardag van mijn moeder. Het wordt een latertje 😀

Die zaterdag word ik weer wakker met harde buiken. Sjors gaat shoppen met Ysis zodat ik lekker in bad kan en even kan uitrusten. Heerlijk! Uiteindelijk blijf ik, ondanks de rust, de hele dag harde buiken houden. Tijdens het avondeten wordt het pijnlijk en raak ik lichtelijk in paniek. Toch maar even het ziekenhuis bellen en wat we al hadden verwacht, we moeten meteen komen.

Eenmaal daar word ik aan de CTG geslingerd voor een halfuur. Sjors en ik zitten met z’n tweeën op een kamer en we hebben de grootste lol. We worden een beetje melig van al die geluiden en maken ons geen zorgen. Over een halfuur staan we vast weer buiten. Zo gezegd zo gedaan. Na een tijdje komt de verpleegkundige even checken. Ze zegt dat mijn buik wel heel onrustig is voor een termijn van 26.2 weken. Ze legt uit dat de grafiek een zo recht mogelijke lijn moet zijn, maar die van mij lijkt op een bergetappe van de Tour de France. Voor het eerst begin ik me  wel zorgen te maken en barst in tranen uit. De lollige stemming slaat om in angst. We worden alleen gelaten en moeten wachten op de gynaecoloog.

Na een tijdje komt ze binnen en spreekt haar zorgen uit. Ze heeft het al over het Erasmus Medisch Centrum en een gesprek daar met de kinderarts. Onze oren beginnen te klapperen, dit willen we echt niet horen! Maar,  zegt ze, laten we eerst weer even je baarmoedermond op meten. Na weer gevroed down-under is deze ruim 3 cm. Dat is helemaal goed! Er is dus helemaal niks veranderd, wat een opluchting. We zijn als een stel kleuters zo blij 😀 Als we vragen waar de harde buiken dan wel vandaan komen, kan ze daar geen pasklaar antwoord op geven. Maar er wordt me wel verteld dat ik nog een stapje terug moet doen. Absoluut geen zware dingen meer tillen of stofzuigen e.d. Met een gerust hart gaan we weer lekker naar huis.

Later in de week heb ik nog een controle staan, weer wordt mijn baarmoedermond gemeten en deze is hetzelfde gebleven. Ook de harde buiken zijn inmiddels wat afgenomen, omdat ik meer rust neem. Week 28 is een rustige week. Op zondag ben ik jarig en mag ik 29 kaarsjes uitblazen, hoera! Normaal vind ik het leuk om mijn verjaardag in twee keer te vieren. Een middagje voor mijn familie en een avondje voor vrienden. Dit jaar houd ik het klein. Er komt wat familie langs en that’s it. ’s Ochtends word ik verwend met een ontbijtje op bed door Sjors en Ysis, hartstikke lief.

Op donderdag gaat Ysis altijd naar de gastouder. Ik besluit om nog wat accessoires te gaan kopen voor de babykamer. Deze is bijna klaar, maar moet nog wat worden ‘opgeleukt’. Als de spruitjes straks geboren zijn, zal ik wat foto’s plaatsen van de andere kant van het kamertje. Het wordt super leuk vinden wij! Als de accessoires binnen zijn, ga ik meteen het kamertje schoonmaken en verder inrichten. Het kan maar klaar zijn.

Week 29: groeiecho nummer 2 & intake kraamzorg

Het is al half februari als ik 29 weken zwanger ben. Op maandag met 29.4 weken, staat er weer een groeiecho gepland. Zoals ik al eerder heb verteld, gebeurt dit elke 4 weken. Aan de groei van de kids twijfel ik niet, ik groei goed dus zij volgens mij ook wel. Naast de groei wordt de hoeveelheid vruchtwater van de kindjes gemeten en het tussenschot (het vliesje) tussen de kindjes bekeken. Zo kan er worden bekeken of ze in goede conditie zijn.

Voor de echo moet ik uiteraard op mijn rug liggen. Dit wordt nu al lastiger. Mijn baarmoeder zit al op het hoogste punt en er drukken vier voeten tegen mijn ribben aan, het is dus een hele hapening voor moeders eindelijk ligt. De vorige keer lagen allebei de kids nog ying en yang. Dus baby 1 met het hoofd omlaag en baby 2 in stuit. Deze keer liggen ze allebei in hoofdligging.

Opzich zegt dat nog weinig. Voor een natuurlijke bevalling moet baby 1 in ieder geval in hoofdligging liggen, maar als deze spruit geboren is, krijgt baby 2 veel ruimte dus deze kan dan alle kanten op. Toch ben ik wel heel blij dat baby 1 al weken in hoofdligging ligt, want ik zou heel graag natuurlijk willen bevallen.

Vervolgens worden allebei de kindjes gemeten. Ze doen het hartstikke goed! Baby 1 weegt 1211 gr en baby 2 weegt 1269 gr. Ik ben dus al hoog zwanger als je deze gewichten bij elkaar optelt plus daarbij nog de hoeveelheid vruchtwater, placenta’s enz. Na de echo volgt er weer een controle bij mijn gynaecoloog. Ze is heel tevreden. De kindjes doen het goed en ik ook. Ze drukt me wel op het hart dat ik me nu alleen hoef te richten op de zwangerschap en dat het echt wel zwaar is voor je lichaam. Het is dus niet gek dat ik soms weinig energie heb en minder goed slaap. Ik moet meer luisteren naar mijn lichaam. Dat zal ik dan wat meer proberen te doen. Ben benieuwd!

Op donderdag ben ik precies 29 weken zwanger. Ik heb een telefonische intake met de kraamzorg. Dit verloopt min of meer hetzelfde als bij Ysis. Het enige verschil is dat we recht hebben op 8 uur kraamzorg per dag i.p.v. 6 uur omdat we een tweeling verwachten. Ook hebben wij recht op couveuse nazorg. Dit betekent het volgende: stel de kinderen liggen eerst 2 weken in de couveuse en komen daarna naar huis, dan hebben we nog recht op een aantal dagen kraamzorg. Dit vinden we heel fijn. We weten wel wat er ongeveer te wachten staat, maar een tweeling is toch even andere koek dan 1 baby.

Aan het eind van het gesprek vraagt de mevrouw of ik mijn vluchtkoffer al klaar heb. Euh nee…ik ben pas 29 weken! Ja zegt ze, maar je bent wel zwanger van een tweeling dus ik zou nu wel iets klaarzetten. Ik doe er nog lacherig over, maar een kleine week later ben ik blij dat deze grote vriend gevuld is. Wordt vervolgd….