Waarom wij onze zoon niet langer lieten kleuteren
23 jan 2020 Kinderen Mama 7

Waarom wij onze zoon niet langer lieten kleuteren

Het is al heel wat jaren geleden dat wij de keuze hadden om onze zoon een jaar extra te laten kleuteren. Vanuit school werd dit geadviseerd omdat hij in oktober jarig was. In eerste instantie gingen wij uit van het advies dat wij kregen van school. Maar toch zat het mij op gegeven moment helemaal niet lekker. Ik vertel waarom wij onze zoon niet langer hebben laten kleuteren, hoe wij deze keuze namen,  en hoe het nu met hem gaat. 

Lees ook: Herfstkind naar groep 3?

Kind extra jaar laten kleuteren

Nadat wij van school het advies hadden gekregen om Senna een jaar te laten overdoen, namen wij in principe dit advies aan. Ik vond het dan wel niet helemaal nodig, maar wanneer school dit zegt, dan zal het wel zo zijn. Daarnaast zouden twee van Senna zijn vriendjes ook extra blijven kleuteren, en dit was alleen maar gezellig als zij samen konden blijven. Dat onze zoon “speels” was dat zagen wij ook wel. Dat hij emotioneel nog veel kon leren, ja dat klopt hij was dan ook nog jong.

Toch vind ik speels niet erg. Volgens mij ben ik dat zelf heel erg lang geweest, en ook in Sophia zie ik dit terug. Het is een mooie eigenschap. Verder is Senna altijd vrij leergierig geweest. Ik had zelf het idee dat dit niet helemaal gezien werd op school. En dat is niet gek met grote klassen, maar ik vond het wel jammer. Toen ik bijvoorbeeld vertelde dat Senna thuis hele bouwwerken van Lego maakte, werd op school verteld, dat zij dit op school niet zagen.

Objectief kijken naar je kind

Als moeder zie je een kind natuurlijk heel anders. En dat vond ik het lastige hieraan, kan ik wel objectief kijken naar mijn kind? Misschien dacht ik wel dat Senna meer kon dan dat de norm was. Toch kreeg ik van familie een hele andere bevestiging. Zij vertelden mij dat zij vonden dat Senna voorruit liep, het knap was dat hij al kon schrijven, en dat hij qua bouwen ver boven zijn eigen leeftijd zat. Toen op dezelfde dag zowel mijn schoonmoeder en mijn eigen moeder aangaven dat zij twijfelden om Senna in groep twee te laten, sloeg bij mij ook de twijfel toe.

Ik had al het vermoeden dat Senna toe was aan groep 3, ook al was hij jong, maar had ook vertrouwen in school. Echter, als twee mensen die zo dichtbij staan, Senna door en door kennen, allebei hun zorgen uitten, kan je als moeder niet anders dan nog eens heel erg goed nadenken.

En dat deed ik. Mijn man was het sowieso al niet eens met extra kleuteren. Zijn motivering was daarvoor: “ik was 11 toen ik naar het Atheneum ging, en dat ging ook prima”. Daarnaast kon Senna best heel rustig zijn, maar dat zijn karaktereigenschappen van zijn vader :). Mijn man herkende zich dus erg in zijn zoon en gaf aan dat hij ervoor wilde gaan om Senna toch naar groep 3 te laten gaan, en daarmee hem dus niet een jaar extra te laten kleuteren. Mijn gevoel en hart sloten hier geheel bij aan.

Het heeft wat gesprekken op school gekost, en het advies van school veranderde daarmee ook niet, maar toch hebben wij doorgezet. En ik ben daar nu, een aantal jaren later zo dankbaar voor. Het heeft mij geleerd om altijd naar je moedergevoel te luisteren. Mensen begrijpen dit niet altijd, maar ik weet wat het beste is voor mijn kind, ik voel dit gewoon.

Hoe gaat het nu?

Mijn zoon zit nu in groep 5, en het gaat hartstikke goed! Hij leest AVI E7 (eind groep 7), is een kei in spelling, en doet het gewoon heel erg goed. Er zijn zeker aandachtspunten, maar dit heeft elk kind. En het grappige is dat de ik de dingen waar Senna moeite mee heeft, als geen ander herken.

Toen ik in groep 3 hoorde van de juf dat onze zoon goed kan leren en goed meekomt, vond ik dit wel heel lastig. Ik was natuurlijk ontzettend trots, maar bleef maar denken: stel dat ik nu wel het advies van school had gevolgd, dat was niet goed geweest en had onze zoon misschien wel belemmerd. Dit komt misschien over alsof ik het de school kwalijk neem, dit doe ik absoluut niet, het zijn schatten van een juffen. Maar het geeft voor mij soms wel weer dat de klassen dusdanig groot zijn dat niet elk kind altijd even goed op waarde geschat kan worden (ik hoop dat jullie dit snappen en mij nu niet verkeerd gaan begrijpen).

Het extra laten kleuteren is een onderwerp dat veel speelt. Ik krijg er weleens mail over, en lees in de statistieken terug dat het artikel dat ik destijds schreef, nog steeds veel wordt gelezen. Mijn tip: luister naar je moederhart, dan komt het echt goed.

Heb jij jouw kind extra laten kleuteren? Of ervoor gekozen om dit juist niet te doen?

Reacties

  • Naomi

    De keuze om wel of niet extra te kleuteren is echt een moeilijke, zowel voor de school (weet ik dan weer;)) als voor de ouders. Er speelt heel veel mee en het moeilijke is dat je niet altijd kunt voorspellen wat de juiste keuze zal zijn. Ik vind het wel heel belangrijk dat je als school en ouders daarover met elkaar in gesprek bent en blijft. Super dat je kon luisteren naar je moedergevoel én dat dat gevoel ook juist bleek te zijn.
    Onlangs geplaatst door Naomi: De schoolfoto

    • Saskia Hardeman

      Ik snap heel erg goed dat dit voor de school ook een hele lastige keuze is. Het is ook niet een advies dat je zomaar geeft. In gesprek zijn en blijven vind ik ook heel erg belangrijk (in alles eigenlijk). En het klopt: je weet nooit hoe de toekomst loopt. Maar voor nu ben ik blij met onze keuze. Liefs Saskia

  • Randy

    Zoals je weet heeft mijn ene kind 2,5 jaar gekleuterd en mijn andere kind iets meer dan 1 jaar. Kijk naar je kind en luister naar je gevoel. Dat heb je hartstikke goed gedaan! En ik ook :).

  • Inge

    Onze zoon is van januari, begon dus in januari in groep 0. En daarna ging hij naar de zomer naar groep 1. Uiteindelijk zou hij dan dus ook 2,5 jaar kleuteren, maar zijn juf kwam ik in januari van groep 1 bij ons, met de opmerking, hij doet t “te goed”.. en lang verhaal kort, is na de voorjaarsvakantie naar groep 2 gegaan, en na de zomer naar groep 3. Op dat moment was ik natuurlijk trots maar ook ergens bezorgd, hij is zo jong, komt hij Sociaal emotioneel wel mee dat soort dingen.. maar al gauw bleek t de juiste keuze, nu zit hij in groep 8, net een week 11, nog altijd even leergierig, net z’n vo- advies gehad, en hij gaat z’n eigen droom achterna… Na de basisschool naar het gymnasium.. al met al een goede maar toch ook wel lastige keuze geweest, je hebt helaas geen garantie voor de toekomst..

  • Joyce

    Bij ons was het andersom.Onze dochter is ook van Oktober (26) en wij kregen het advies haar naar groep 3 te laten gaan.Haar achterstand zou ze daar inlopen en ook haar vermoeidheid zou dan wel wegebben. Dit ging zo tegen ons gevoel in! Wij vonden het juist beter dat ze een jaar extra zou kleuteren. Heel wat gesprekken verder en een enorm gevecht besloot de school met ons mee te gaan en wat ben ik hier nog altijd blij mee! Ze had het nodig, is enorm gegroeid op alle fronten en wat je zegt volg altijd je gevoel want dat klopt!

  • Merel

    Nee ik snap je helemaal. Goed dat je naar je gevoel luisterde. Dit soort dingen zijn heel lastig; denk dat als je hem een jaar langer had laten klauteren, hij zich misschien was gaan vervelen en dat het zijn zin om te leren misschien in de weg had gezeten. Goede beslissing! En idd klassen zijn zo groot dat het waarschijnlijk niet zo makkelijk is om bepaalde dingen te zien. Zo is mijn ene kleuter nu heel extravert en die laat zien dat ze kan lezen en zelf verhaaltjes schrijft; je kan er niet omheen zeg maar. De ander kan hetzelfde, maar wil juist liever niet de aandacht.. Kan me voorstellen dat zij tussen wal en schip zou kunnen raken.

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.