Nu Senna met de geboorte van Sophia een grote broer is geworden is er voor hem natuurlijk heel veel veranderd. Tijdens de zwangerschap hebben we hem hier geprobeerd op voor te bereiden, maar nu het dan zover is, valt het voor hem toch allemaal een beetje tegen. En dat vind ik logisch. Tegenwoordig ben ik zo veel met Sophia bezig dat hij veel meer alleen op zijn kamertje zelf moet spelen. En daar is niks verkeerd mee, maar ik begrijp dat dit voor hem een grote omschakeling is.
Helemaal nu het vakantie is en daarmee zijn structuur weg valt is het allemaal gewoon anders. Aan veel dingen merk ik dat Senna zich ontzettend verveelt. Waar hij normaal lekker zelfstandig kon spelen hangt hij nu veel om me heen. Het liefste wil hij samen spelen en iemand om zich heen hebben, alleen heb ik natuurlijk nu de zorg voor twee kinderen. De laatste weken ontstaan er dan ook regelmatig –peuter achter het behang plak momenten-.
Zo hangt Senna regelmatig aan mijn been als Sophia begint te huilen (aargh rot sprongetjes) en ik naar haar toe wil gaan. Ook zei hij laatst toen Sophia huilde, je hoeft niet weg te gaan hoor mama, het gaat wel over. Ook lijken zijn oren verdwenen te zijn in en luistert hij totaal niet. Vooral dat laatste drijft mij nog weleens tot wanhoop. Een niet luisterend kind is niet altijd even gezellig kan ik je vertellen. Vooral in combinatie met een huilende baby brengt dit situaties met zich mee die nog al vermoeiend kunnen zijn.
Na de zomervakantie zal Senna al snel naar de kleuterschool gaan. En alhoewel het natuurlijk ook erg spannend is, weet ik zeker dat het heel goed voor hem zal zijn. Het zal structuur voor hem meebrengen en daarmee ook structuur voor het gezin.
Voorlopig hebben we nog een aantal weken vakantie en hoop ik nog wat leuke dingen te kunnen doen. Als het weer maar mooi is en we veel naar buiten kunnen, scheelt het allemaal al weer de helft!
Hoe zit het met jullie vakantie, kan je wennen aan de rust of vind je het lastig zonder structuur?
Gerelateerde artikelen:
Peuterpraat: Grappige uitspraken van mijn lieve zoontje
Mamapraat: Senna naar de peuterspeelzaal!
Welkom in de wereld van de Peuterpubertijd!
Volg jij mij al via Facebook, Bloglovin , Instagram en/of twitter?
Loes Reageren
Ohh dat klinkt inderdaad heel vermoeiend! Fijn dat je in ieder geval een prettig vooruitzicht hebt met de kleuterschool 🙂
Martina Reageren
Oef heftig,, lijkt me voor jou ook erg moeilijk
Tamara Reageren
het is een fase het is een fase enz. Het is een verschrikkelijk vervelende fase, ik herken het heel erg van Maxim, maar het gaat ovet! ( en anders gaan ze vanzelf een keer het huis uit XD)
Saskia Hardeman Reageren
Haha! Ik ben blij met je bericht, dacht dat alleen mijn kind zo was 🙁 Alhoewel hij natuurlijk ook best lief kan zijn natuurlijk.
Godelieve Reageren
Dat kan lang duren Tamara.
Mijn oudste is 26 en woont nog steeds thuis 😉
Maar je hebt me wel laten schateren om je heerlijk nuchtere antwoord!
debby Reageren
Ik kan je zoals je weet geen tips geven.
Wendy Reageren
Ik heb nog geen kinderen, dus ik kan nu nog echt genieten van de rust. Maar kan me heel goed voorstellen dat dat met kinderen heel anders is.
Sandra Reageren
Dit herken ik heel erg bij de kids van mijn zussen. Het gaat vanzelf weer weg, maar het is wel een lastige periode. Zoals het er nu naar uit ziet blijft het heerlijk weer, dus kun je lekker naar buiten toe met ze! 🙂
José Reageren
Lijkt me erg lastig frustrerend, want je kunt jezelf niet door tweeën zagen. Dan hebben ze beide niets meer aan je ;-). Ik hoop voor je dat deze fase snel weer over gaat! Ik ben benieuwd hoe Senna het straks vindt op de kleuterschool!
Lin Reageren
Heel erg herkenbaar! Hier zit ik ook in een ik wil ze alle 2 achter het behang plakken fase!! Grrr de oudste zooooo toe aan school en de jongste die al alles wilt kunnen wat nog niet lukt als je anderhalf bent. Ik hoop dat het voor jullie ook snel over is en straks met weer wat ritme na de vakantie scheeld het vast!!
Manon Reageren
Dat lijkt me wel moeilijk
Godelieve Reageren
Toen de tweede bij ons kwam betrok ik de oudste erbij als ik de baby verzorgde. Hij ‘hielp’ met dingen aangeven en vroeg honderd uit. Zo voelde hij zich niet achtergesteld. Als de jongste sliep kreeg de oudste een tijdje de volledige aandacht door met hem te spelen, voor te lezen wat hij maar leuk vond. Als de kleine huilde ging grote broer hem troosten 😉
Ik heb eigenlijk weinig momenten gehad dat ik ze achter het behang wilde plakken. Maar ik snap wel wat je doormaakt!
Saskia Hardeman Reageren
Goed dat je mij hier even aan helpt herinneren. Toen Sophia net was geboren betrokken we Senna er veel bij, maar dit schiet er steeds meer bij in. Ik ga dit eens actiever doen en wellicht dat het helpt! Dankjewel 🙂
Els Reageren
Wat vervelend. Het is natuurlijk ook allemaal wennen. Lastige fase.
Daniëlle Reageren
Mijn oudste heeft in het begin ook heel erg moeten wennen aan de komst van haar zusje. Nu gaat het heel goed en genieten ze van elkaars aanwezigheid. Maar ik ken die momenten hoor, dat je ze achter het behang wilt plakken. Haha. Snap dat je het fijn vindt als er straks weer wat structuur in de dag komt 🙂
angelique Reageren
Vermoeiend en heel herkenbaar! Mijn zoontje is bijna 4 en een half en heeft echt uitdaging nodig en bezigheidstherapie lijkt het wel. Maar wij mama’s kunnen daar niet altijd aan voldoen. Ik kijk stiekem dan ook uit naar de 24ste dat hij weer naar school mag
Iris Reageren
In vakanties mis ik de structuur wel ja. Geregeld loop ik rond met het gevoel van ‘Wat zal ik nu weer eens doen?’ Waarschijnlijk ook erg fijn voor jou en Senna als hij naar school gaat.