Vanaf het moment dat ik wist in verwachting te zijn van ons tweede kindje begon het dromen over hoe het zou zijn met een tweede kindje. Senna was al drie jaar bij ons, en we waren zo gehecht met ons drietjes dat ik toch wel heel benieuwd was hoe het zou zijn met ons vieren. En ja, natuurlijk spookte het door mijn hoofd of mijn liefde voor ons ongeboren kindje net zo groot zou zijn als die voor Senna.
Veel houden van een tweede kindje
Toen ik zelf nog geen moeder was en iemand mij eens de vraag stelde of je van een tweede kindje net zo veel zou kunnen houden als van een eerste kindje, kon ik me niet voorstellen dat dit niet zo zou zijn. Als mama houd je toch van al je kinderen evenveel? Daar ben je toch mama voor?
Moeder van twee kinderen
Als ik nu, als mama van twee kindjes, op de vraag terug kijk sta ik daar nog steeds achter. Ik ben dolblij met allebei mijn kinderen, zij zijn mijn geluk en mijn alles. Er is absoluut geen sprake van minder liefde voor de een dan de ander. Er is genoeg liefde voor beide kindjes. Maar, ik merk wel dat de liefde anders is. De band is anders. Niet minder, maar anders. Zo is Senna mijn allereerste kindje, hij leerde mij hoe het is om onvoorwaardelijke liefde te voelen en zorg te dragen voor een eigen kindje. Hij leerde mij hoe het is om moeder te zijn en hoeveel geluk dit met zich meebrengt. Ik zal nooit vergeten hoe ik hem zijn eerste hapjes, stapjes en woordjes mocht leren en hoeveel plezier we samen konden en kunnen hebben.
De liefde van een kind
Sophia leerde mij dat het haar niet uitmaakt hoe ik mij op een dag voel of hoe verdrietig ik ben, door altijd maar te stralen laat ze mij zien dat ze blij is met mij als mama. Toen Sophia net geboren was en ze maar niet in gewicht aankwam heb ik mij daar best zorgen om gemaakt. Het verwijten maken naar mijzelf was ik ook heel goed in. Nu Sophia bijna vijf maanden is, en onze band is gegroeid, weet ik dat ik mij hier geen zorgen over hoef te maken. Ik herken haar huiltjes, haar lachjes en haar kreetjes. Ik weet wanneer zij mij nodig heeft en wanneer ik haar best even mag loslaten.
Minder liefde voor een tweede kindje? Nee, anders. Maar minstens net zo mooi en bijzonder .
Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties. Hoe denken andere mama’s hierover? En ik ben natuurlijk ook ontzettend nieuwsgierig naar de reacties van de niet mama’s!
Volg jij mij al via Facebook, Bloglovin , Instagram en/of twitter?
Loene Reageren
Wat ontzettend mooi geschreven weer Saskia! Kinderen krijgen is een super mooi geschenk, of ik nu 1 2 of 3 kinderen krijg, ik zal altijd van hun houden. Nu heb ik geen ervaring hiermee, maar als ik zo eens nadenk, dan weet ik gewoon zeker dat ik met al mijn kindjes blij zou zijn. 😀
Carlijn Reageren
Ik denk dat iedere moeder een ander soort liefde voor haar verschillende kinderen voelt. Ieder kind is ook anders. Natuurlijk hou je niet meer of minder van de één, maar dat je het woord ‘anders’ gebruikt, snap ik heel erg goed. Voor mij is dat denk ik ietsje anders. Ik heb beide kindjes tegelijkertijd gekregen, dus kan niet zeggen dat de één me heeft laten voelen wat onvoorwaardelijke liefde is, zoals jij bij Senna hebt. Ik voel geen andere liefde voor ze dus 🙂
debby Reageren
Ik denk dat je als moeder onvoorwaardelijk van ieder kind houdt en daarbij maakt het niet uit of je er 1 2 of 3 hebt. Ieder kind is anders dus die liefde die je voelt is ook anders, maar maakt het denk ik niet minder. Ik hou veel van mijn vriend, maar hou ook van mijn zus. Verschillende liefdes, maar allebei net zo groot
Jeanine Reageren
Mooi gezegd Saskia. Ik moest zelf heel erg wennen aan twee kindjes. Het was opeens dubbel zo druk. Van te voren had ik niet gedacht dat ik hier zoveel moeite mee zou hebben. Uiteindelijk was het gewoon een kwestie van een nieuw ritme vinden en daarna ging het stukken beter en kon ik gaan genieten. Maar geen seconde minder van een van mijn jongens gehouden.
Ysanne Reageren
Wat mooi geschreven! Ik denk ook dat dat voor ieder kindje anders is, je eerste zal toch altijd … ja anders zijn haha!
Inge | wintergeluk Reageren
Wauw, prachtig (om)geschreven! Ik heb zelf geen kinderen, maar ieder kindje lijkt me anders, maar houden zal je sowieso van ze!
Channah Reageren
Dit is waar mijn vriend en ik altijd een beetje bang voor zijn. Ons eerste kindje is echt onze alles, en natuurlijk weet je dat dit met een tweede net zo zal zijn, toch ben ik er stiekem wel een beetje bang voor..
Vlijtig Liesje Reageren
Van ieder kind houd ik evenveel. Hoe cliché dat ook klinkt, zo simpel is het.
angela Reageren
Hoe mooi omschreven! Het is zo dat de liefde voor elk kindje anders is, maar niet minder groot. Het heeft me wel aan het denken gezet op een positieve manier
Milou Reageren
pfoe ik schrok van de titel! Maar gelukkig valt het mee. Ik denk ook dat wanneer je er al eentje hebt en je weer zwanger bent, dit één van je zorgen-om-niks kan zijn. Zoals je die als zwangere wel vaker hebt. 😉
Ik denk overigens wel dat je in bepaalde perioden van je leven meer naar het ene of het andere kind toe kan trekken. Toen ik een terrorpuber was, vond mijn moeder mij vast niet zo leuk als mijn lieve zusje van 10. Maar natuurlijk houd je altijd evenveel van ieder kind.
Jeapiebel Reageren
Ik heb zeker geen minder liefde voor een tweede kindje. Ze zijn allebei welkom en ik probeer ze evenveel liefde en aandacht te geven. Tuurlijk heb je te maken met twee verschillende karakters, maar het zijn toch je kinderen.
Jennifer Reageren
Mooi geschreven! En herkenbaar! Ik heb dan een tweeling, maar hou allebei evenveel van ze. Mijn dochtertje is wel echt mijn prinsesje en mijn zoon is mijn knappe stoere vent. Haha!
Sylvie Reageren
Wat mooi geschreven! Ik hoop dat ik op een mooie dag ook de liefde voor een tweede kindje mag ervaren. Dat het even gewenst is als ons eerste kindje is alvast een gegeven 🙂
Iris Reageren
Het lijkt me vooral lastig om je aandacht over je kinderen te verdelen.
Angela Reageren
Dit heb ik me dus altijd afgevraagd! Mijn moeder heeft vroeger besloten om niet voor een tweede kindje te gaan omdat zij bang was dat zij niet zoveel van de tweede kon houden als van mij. Nu ik zelf moeder ben vraag ik me dit dus ook af. Ik hou zoveel van Brian en ben dus bang dat dat bij de tweede minder is. Maar wat je zegt klinkt wel logisch; niet minder maar anders. Het lijkt me wel heel lastig om ervoor te zorgen dat ze allebei evenveel aandacht krijgen. En dat de een zich niet minder voelt dan de ander. Maar ook daar groei je in denk ik.
Eline Reageren
Wat een mooi artikel. Ik heb natuurlijk maar 1 kindje, maar kan me ook niet voorstellen dat je minder liefde voelt voor een tweede of derde kindje. Misschien wel anders zoals je zelf ook zegt, maar zeker niet minder.
Magalie Reageren
Bijzonder om te lezen. Fijn ook! Wij willen ook graag een tweede, maar waren heel erg overspoeld door de gedachte van ” je kunt toch nooit zoveel van je tweede houden, dit is al goud!” Daarom leuk om te lezen en een gerustellend gevoel voor de toekomst! 🙂
Sheila Reageren
Een mooi en eerlijk geschreven stuk. Ik kan niet uit ervaring spreken. Ik heb één zoontje. Maar als er een tweede mocht komen, weet ik dat ik ook net zoveel liefde zal voelen voor hem of haar. Misschien niet eens anders, omdat ik er waarschijnlijk niet bij zou nadenken. Volgens mij komt die liefde heel natuurlijk 🙂
Wendy Reageren
Wat mooi geschreven. Mooi verwoord. Ik denk ook dat je van beide kinderen (of meer) net zoveel houd. Maar kan me ook wel voorstellen wat jij zegt en dat het voor beide anders is.
Nesrin Reageren
Wat heb je dit ontzettend mooi verwoord. Elk kind is anders en ik denk dat het eerste kind altijd een ander plekje heeft omdat hij/zij jouw voor het eerst moeder heeft gemaakt en niemand anders kan dit plekje meer innemen.
Voor het tweede kindje is er net zoveel liefde absoluut en liet mij met meer zekerheid moeder zijn, ik had meer rust en vertrouwen.
Sofie Reageren
Inderdaad, elk kind is anders maar daarom niet minder of meer … hier is de vijfde op komst en ook dat kleine meisje zal haar eigenste liefde ontvangen en geven. Heerlijk.
Tessa Reageren
Toen ik nog geen moeder was leek het me ook logisch dat je van al je kinderen evenveel zou houden. Nu begrijp ik heel goed dat de liefde voor elk kind evenveel groot is, maar wel anders. Ik kan me goed voorstellen dat als hier een tweede zou komen dat heel anders voelt als bij de eerste. Met wat je zegt, niet minder of meer, maar toch verschillend.
Daenelia Reageren
Ik ben geen moeder, maar het lijkt me nogal logisch dat je van je tweede, derde, 11de kindje anders houdt dan van de eerste of de 8ste. Dat is hetzelfde als bij mijn ouders: ik hou van hen allebei, maar anders. Dat is hetzelfde bij mijn katten, anders, maar allebei. mijn hemel, dat geldt zelfs voor pindakaas en jam. Lekker, maar anders en ik hou van allebei.
Niet samen, overigens. Pindakaas én jam, nee.
En dan nog, wat áls je ontdekt dat je met je ene kind meer hebt dan met je ander; dat je het idee hebt meer te houden van de één dan van de ander, wat dan nog? Je bent mens, hoor! Er is nergens een wet die voorschrijft dat een moeder per se net zoveel moet voelen voor alle kinderen.
Want dan moet men eerst maar eens met een meeteenheid komen voor liefde.
Jemig.
Resaarcle Reageren
Gek zeg, dat is nooit door mijn hoofd geschoten tijdens mijn tweede zwangerschap. Maar inderdaad, de liefde voor je kind neemt zoveel plaats in dat je je zou kunnen afvragen of er plaats is voor meer. Ik ben in elk geval ook dolverliefd op ons tweede ukje. En nog verliefder als ik mijn 2 ukjes samen hoor schateren!
lin mommysworld Reageren
Mooi geschreven en wat fijn dat we zoveel kunnen houden van he.. 😉
Charlotte Reageren
Ik denk dat ook zo vaak, stel dat er een tweede kindje komt dan kan ik daar toch nooit net zoveel van houden! Maar gelukkig stellen alle mama’s in mijn omgeving me dan weer gerust 🙂