Een goede moeder zijn wanneer je zelf zorgen hebt

Het moederschap kan soms een enorme rollercoaster zijn. Ik maak er met een vriendin weleens grapjes over dat niemand, maar echt niemand, je dit van tevoren vertelt. Als kind lijken de meeste meisjes geprogrammeerd te zijn om moeder te worden. Het lijkt één en al pret om moeder te zijn, alleen ligt de realiteit een stuk anders.

Hoe kan je een goede moeder zijn wanneer je zelf zorgen hebt?

Begrijp mij niet verkeerd. Ik had niets liever gewild. Wanneer ik even niet goed voel, is een enkel lachend snoetje al genoeg om mij beter te voelen. Alleen komt er zo veel meer bij kijken dan alleen dat. Het begint al vanaf de geboorte en het houdt nooit meer op. Om er nog maar weer even een cliché in te gooien: “Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen”. Nu is dit cliché niet iets waar ik dit artikel specifiek over wil schrijven. Waar ik nu over wil schrijven is: hoe kan je een goede moeder zijn wanneer je zelf zorgen hebt?

Doe ik het wel goed als moeder?

Want laten wij vooral niet vergeten dat naast ons gezin, wij er zelf ook nog zijn. Aan mijzelf merk ik weleens dat ik dit kan vergeten. De kinderen staan op nummer 1, en alles daaromheen gaat een tandje lager. Nu heb ik inmiddels door de jaren heen wel geleerd ook tijd voor mijzelf te maken om weer op te laden. Zoals sporten bijvoorbeeld, lekker uit eten gaan, of wandelen met een vriendin. Toch is het leven niet altijd makkelijk, krijgt iedereen te maken met tegenslagen, en is het soms heel moeilijk wanneer je in een dergelijke situatie zit, de balans te vinden. Momenteel heb ik te maken met een aantal van die tegenslagen. Niet in ons gezin, maar wel heel dichtbij. Het maakt dat ik mijn tijd nog beter moet verdelen, en er een heel stel zorgen bij krijg. Nu zijn dit dingen die ik aankan. Het moet, je komt er altijd wel doorheen. Alleen vraag ik mij regelmatig af of ik het wel goed doe. Doe ik de kinderen niet tekort? Zouden ze bijvoorbeeld denken dat ik hen niet belangrijk vind? En wanneer ik moe ben kan ik geïrriteerd zijn over mijzelf: kom op, doe even gezellig voor je kinderen.

Het is en blijft een struggle, welke altijd zal blijven. En ik weet heel zeker, dat ik niet de enige ben. Elke moeder zal zich vroeg of laat af vragen of ze het wel goed doet. Helaas kan ik geen tips geven, want die moet ik zelf nog uitvinden. Wat ik wel heel belangrijk en fijn vind is om in dit soort tijden extra quality time aan de kinderen te geven. En dan niet altijd aan twee tegelijk, maar ook gewoon met alleen met mijn zoon of dochter. De volle aandacht ervoor hebben, zodat ze weten dat ze gezien worden.

En het helpt, om deze woorden uit te werken, en er een kort verhaal van te maken. Het zet alles op een rijtje, en ordent de boel weer een beetje meer. Daarnaast denk ik ook dat het een moeder zo goed kan doen, wanneer zij weet dat zij niet de enige is. Dat wij moeders dit allemaal doormaken. Laten we daarom gewoon extra lief zijn voor elkaar, en elkaar steunen waar dit kan.

En deze is voor iedereen die het nodig heeft: lieve jij, jij kan dit

Herkenbaar?