Zoals de meeste van jullie weten ben ik afgestudeerd hbo verpleegkundige. Als je het mij vraagt is er geen mooier vak. Werken heb ik altijd gedaan met mijn hart, niets gaf mij zoveel energie als mijn beroep. Toch had ik echt nooit kunnen indenken dat dit compleet om zou slaan, en dat mijn leven zou veranderen van zorgverlener naar zorgvrager.
Verpleegkundige
Het is best een rare gewaarwording als je opeens thuis komt te zitten en er een verpleegkundige over de vloer komt om te praten. Het was altijd andersom, ik was altijd de verpleegkundige die zorg kwam verlenen. In het begin maakten we er thuis natuurlijk ook grapjes over; jij hebt toch helemaal geen verpleegkundige nodig, je bent er zelf een!
Toch heb ik die verpleegkundige nu wel nodig. De verpleegkundige die bij mij thuis komt ken ik al vanuit mijn ziek zijn na de geboorte van Senna. Wat mij betreft kon het niet beter, ik hoef namelijk niet het hele verhaal weer opnieuw te doen. Daarnaast kent deze verpleegkundige mij natuurlijk al, en dat is erg fijn in een behandeling. En eigenlijk is het best grappig. Want ook al ben ik nu zelf ziek, ik leer toch van de verpleegkundige die bij mij aan huis komt.
Behandeling
Naast dat we het natuurlijk hebben over mijn behandeling hebben we het ook veel over ons vak. Want het verpleegkundig vak blijft mij natuurlijk intrigeren. Leuk vond ik bijvoorbeeld om mee te denken aan een evaluatieformulier. Nu is dat denken van mij nog lang niet wat het geweest is, en vraag ik me af of ze hier iets aan gehad hebben, leuk was het wel. Daarnaast voel ik me gehoord als cliënt, en dat is fijn. Ik vind het al erg genoeg om thuis te zitten, dus af en toe even van gedachten te kunnen wisselen met een verpleegkundige is goed voor mij.
Opeens was ik zorgvrager. En ik probeer er maar gewoon het beste van te maken. Doordat ik een goed contact heb met de verpleegkundige voel ik mij ook niet echt een patiënt. En dat is misschien wel een van de dingen die ik geleerd heb; door naar een patiënt te luisteren en te laten zien dat je kijkt naar de mens achter de patiënt, bereik je een heleboel.
Volg jij mij al via Facebook, Bloglovin , Instagram en/of twitter?
Rosanne Reageren
Het lijkt mij best lastig om ineens gebruik te moeten maken van de zorg die je zelf lange tijd aan andere hebt verleent en waar je voor hebt gestudeerd. Toch fijn dat het kan!
debby Reageren
Lijkt mij wel erg lastig dat de rollen nu omgedraaid zijn, maar ergens toch zo mooi dat wij die hulp kunnen krijgen toch? Ik wens je niets anders dan goed lieve Saskia en hoop dat je snel zult herstellen.
Bertine Reageren
Ik ben zelf ook hbo-v’er en het lijkt mij enorm lastig! maar gelukkig kun jij de hulp accepteren en heb je er echt wat aan:)
Tamara Reageren
het valt me elke keer op hoe ontzettend sterk jij bent! Echt heel goed! Hopelijk zijn over een tijdje de rollen weer omgedraait!
Amy Reageren
Ik kan me voorstellen dat het lastig voor je moet zijn om de andere kant van de zorg te ervaren. Maar dit gaat je hopelijk weer een duwtje in de rug geven 🙂 Je bent een sterke dame, hopelijk helpt de hulp je enorm!
Renske Reageren
Ik kan mij voorstellen dat dit een zware periode voor je is. En toch vind ik dat je het ontzettend sterk en positief oppakt! Fijn om te horen ook dat je je echt gehoord voelt door de hulpverlener.
Janneke Reageren
Veel mensen zouden het echt vreselijk vinden denk ik… Maar jij ziet overal positieve punten in! Dat vind ik zo knap!
Milou Reageren
Heel herkenbaar. Zelf ben ik leerling verpleegkundige. En toen ik twee weken geleden in het ziekenhuis lag, was het zo raar dat ik door een verpleegkundige werd verzorgd. Ik was nu de patient. Ik vond het lastig om mij over te geven. Dit is al lastig voor een niet-verpleegkundige patient. Laat staan voor een verpleegkundige patient. En je kijkt met een hele andere blik, je weet immers hoe de zaken gaan. Straks na mijn bevalling word ik ivm met mijk prenatale depressie ook begeleid door een verpleegkundige. Dit zal ook wel even wennen zijn. Maar ik ben toch blij dat deze mensen er zijn. Je kan pas voor iemand zorgen als je goed voor jezelf kunt zorgen. Dit heb ik het afgelopen jaar geleerd, naja moeten leren.
Marion Reageren
Nou, ik kan me dit zo goed voorstellen! Twee weken geleden schreef ik een artikel met de titel: Van hulpverlener naar hulpvrager. Wat bijzonder dat jij dit ook zo voelt en er toch ook heel veel positiefs uithaalt. Heel mooi om jouw verhaal te lezen. X
Lifesabout Reageren
Mooi geschreven meis! En zo herkenbaar! Wij zijn de beste verpleegkundigen die er zijn 😉
Els Reageren
Dat lijkt me inderdaad ook erg lastig. Gelukkig hebben jullie een goed contact!
Iris Reageren
Heel vreemd lijkt me dat. Het ene moment collega, het andere moment cliënt.
kim Reageren
Het lijkt me erg lastig en toch ook wel gek! Gelukkig kan je goed praten met jouw verpleegkundige, dat is heel fijn natuurlijk!
Sylvie Reageren
Knap geschreven! Ik kan het me zo goed voorstellen! Maar ik vind het knap dat je desondanks gebruik maakt van de zorg, want voor zowel jou als je gezin is dit het beste.. Xx
Marijke I easydailyfood Reageren
Lijkt mij heel lastig dat het nu ineens andersom is. Mooi dat je het toch ook als prettig ervaart. Topper!
Bien Reageren
Heftig lijkt me dat zeg! Knap dat je zo sterk bent.
anouk Reageren
Het lijkt me inderdaad heel vreemd om ineens zorgvrager te zijn i.p.v. zorgverlener. Wel goed om te horen dat jullie een klik hebben en lekker kunnen praten.
sabrina Reageren
Dat moet heel lastig zijn. Gelukkig heb je een fijne verpleegkundige.
Ik werk zelf in een ziekenhuis in de administratie. Als ik als patient in een ander ziekenhuis kom, is dat al zo raar. Kan me maar moeilijk voorstellen hoe dat voor jou moet zijn nu. Alle goeds!
Margriet Reageren
Fijn dat je er iets positiefs van kan maken en er ook nog plezier uit haalt om van haar te leren. Dat lijkt me erg moeilijk in zo’n situatie. Ik hoop dat het snel beter met je gaat.
marleen Reageren
Herkenbaar stuk! Zelf heb ik 10 jaar als psychiatrisch verpleegkundige gewerkt voordat ik door de ziekte van Lyme in de ziektewet terecht kwam. De ziekte van Lyme uit zich bij mij o.a. ook in stemmingsklachten wat er ook voor zorgde dat ik me af en toe meer zorgvrager als zorgverlener voelde. Mooi geschreven!