Vanmorgen konden jullie al mijn ervaring lezen over het eten van mijn zoontje. Ik vertelde daar dat het niet altijd even makkelijk is om ervoor te zorgen dat hij goed eet. Toevallig heeft gastblogger Eveline momenteel te maken met hetzelfde probleem, en schreef zij een blog over haar dreumes die een kieskeurige eter is, hoe zij ooit begon met de Rapley methode, en hoe het nu gaat!
Voordat Maren geboren werd, wilde ik graag borstvoeding geven. Gelukkig kon ik deze keuze ook in de praktijk brengen toen ze geboren werd, na een paar opstartproblemen heb ik tot 8 maanden volledig borstvoeding gegeven en daarna heb ik aanvulling van flesvoeding nodig gehad.
De Rapley Methode
Toen het tijd werd om me te richten op vaste voeding, las ik over de Rapley/Kleintjes methode. Op deze manier ben ik vanaf 6 maanden eten gaan introduceren bij Maren. We begonnen met simpele dingen; een stukje komkommer, banaan, perzik of tomaatje. Naarmate de tijd verstreek hebben we steeds meer variatie aangebracht in wat we haar aanboden en dat is eigenlijk steeds goed gegaan. Wat minder goed gaat, is de hoeveelheid die Maren eet. Daarnaast is ze ook nog eens kieskeurig! Peer en banaan zijn absoluut haar favoriet, maar aardbeien, appel en kiwi belanden gewoon op de grond. Sperzieboontjes lust ze wel, net zoals doperwtjes, maar de meeste groenten vindt ze niet interessant. Ze eet wel met de pot mee maar de porties zijn niet om over naar huis te schrijven. Met als gevolg dat ze nog behoorlijk op de fles leunt. Lastig vind ik dat, want wanneer moeten ze echt die slag gaan maken? En, wat bied ik nu weer aan? Want alleen maar peer en banaan lijkt me toch ook niet per se verstandig.
Hamsteren!
Ik geloof er wel in dat het komt wanneer het komt, maar als je soms de boel een handje kan helpen is dat zeker ook niet verkeerd! Afgelopen maanden heeft Maren 3 keer oorontsteking gehad. Dit lijkt ook wel een reden te zijn geweest om slechter te gaan eten. Na de eerste keer at ze geen brood meer, terwijl ze dat daarvoor heel graag at. Tot op de dag van vandaag moet ze niks van brood weten. Nu hebben we weer iets nieuws ontdekt; Maren hamstert! Gulzig worden druiven, rijst of boontjes naar binnen gewerkt, totdat ik zie dat ze wel erg lang haar mondje dichthoudt… Alles heeft ze verzamelt in haar wangen en laat ze rustig zitten totdat ik het er uit haal of ze het uiteindelijk uitspuugt! Hoe ik dat nou moet afleren heb ik nog niet bedacht. Ook belandt er regelmatig iets op de grond, ze strekt vrolijk haar armpje uit en laat het zo vallen. Zeggen dat ze het niet mag doen, leidt tot een grote glimlach! En dan maar proberen serieus te blijven, soms kan ik mijn lachen ook niet inhouden.
Een Fase
Verder proberen we een niet al te grote nadruk op het eten te leggen. Niet te veel met haar bezig te zijn, maar er voor te zorgen dat mijn vriend en ik met elkaar in gesprek zijn en hopen dat ze daardoor ook gaat eten. Maar ik merk echt dat het opvoeden nu begint! Af en toe verlang ik nog terug naar de begintijd, waarbij ik niet na hoefde te denken over wat ik haar moest geven. Maar ach, net zoals met alles zal dit ook wel een fase zijn die weer voorbij gaat.
Ik ben benieuwd of andere mama’s dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan? Tips zijn welkom!
Kim Reageren
Oh lastig lijkt me dat. Noud is op zich een hele goede eter. Alles gaat er eigenlijk prima in. Wel hebben we ontdekt dat als onze borden op tafel komen, meneer niet meer van z’n eigen bord eet. Nu eet hij eerst, vervolgens eten wij en kan hij zelf nog wat mee eten, maar dan heeft ie iig z’n portie al gehad.
Dat eten op de grond gooien, herken ik, net als een grote lach als je hem er op aanspreekt. Als iemand de gouden tip heeft dan hoor ik het graag!
Onlangs geplaatst door Kim: Shoplog H&M, Kik & Hema
Eveline Reageren
Haha fijn dat Noud ook ook zo graag eten op de grond gooit 😉 En slim om hem eerst te laten eten! Af en toe probeer ik Maren ook alleen te laten eten maar meestal is ze dan teveel op mij gefocust en heeft dat niet zoveel zin. Misschien als straks de ergste ellende qua tandjes enzo voorbij is, dat het goed komt!
Kimberly Reageren
Dit lezende herken ik veel van Lux rond die leeftijd.
Lux is (nu) een top eter – vond ik altijd wel want in mijn beleving kreeg ze wel binnen wat ze nodig had-, maar deed en doet het altijd minder als ze groeit of niet goed te pas is. Drinken vind ze trouwens ook niet zoveel aan, nooit gehad (behalve van mams).
Ze is vrolijk, haar ontwikkeling gaat top en ze heeft nog steeds reserves.
We eten altijd samen, betrek haar vanaf heel jong bij eten maken, vertel ook veel tijdens het eten wat we eten en weet niet meer wanneer ik ermee begonnen ben (denk rond 1,5) maar een monkeyplatter heeft haar interesse in “nieuw” eten ook aangewakkerd.
No need to worry!