Derde kindje? Ik moet er niet aan denken!
12 sep 2017 Mama 13

Derde kindje? Ik moet er niet aan denken!

Waarschijnlijk vinden jullie wanneer je de titel leest, dit een beetje ondankbaar, én misschien ook een beetje vreemd. Toch denk ik dat wanneer je mijn verleden kent, deze gedachten eigenlijk helemaal niet zo raar zijn. Sterker nog: ik ben enorm dankbaar dat ik deze gedachten momenteel heb!

Kinderwens

Een aantal keren heb ik geschreven over het feit dat ik heel graag meer kinderen had gewild, maar dat dit er voor ons niet inzit. Tijdens mijn twee zwangerschappen heb ik zo’n ernstige prenatale depressie gehad, dat een derde zwangerschap wordt afgeraden. Het is heel moeilijk uit te leggen wat dit met je doet. Want ergens is een prenatale depressie al gevoelsmatig een stukje falen, en dan komt je wens waarbij je hoopt op een hele lading kinderen (bij wijze van spreken) ook nog eens niet uit.

Babyboom

Ik zal heel eerlijk zijn: toen er een half jaar geleden een babyboom ontplofte onder de bloggers, ben ik ontzettend verdrietig geweest. Waarom ik niet? Ik wilde ook zo graag, en ik mocht niet. Ik heb dan ook een tijd gehad dat ik het heel moeilijk vond om alle blijheid en vrolijkheid te zien. Sommige blogs of instagram accounts bezocht ik bewust niet meer om deze reden. Het gaat hierbij niet om een ander niet gunnen: want ik gun het een ieder om zo iets prachtigs mee te maken! Ik denk eerder dat het een klein stukje verwerking is over iets dat ik zelf nooit zal hebben of krijgen. En ik denk niet dat het gek is, maar gewoon een manier (mijn manier) van verwerken.

Lees ook: Komt er nog een derde kindje?

En raar maar waar, opeens was het er: ik moet er eigenlijk helemaal niet aan denken om een derde kindje te krijgen! Opeens kwam dit besef. Natuurlijk, een kindje is altijd welkom. Maar het verdriet dat ik had dat er geen derde kindje zou komen, dat is er niet meer. Senna is bijna zes jaar, Sophia is twee jaar. En als ik er nu zo over nadenk ben ik misschien zelfs wel een beetje blij dat die babytijd er voor ons allemaal opzit.

Kinderen en zelfstandigheid

Ik ben dol op baby’s en vind het heerlijk om hele dagen te knuffelen. Alleen is het eigenlijk toch ook wel heel erg fijn wanneer kinderen steeds een beetje zelfstandiger worden. Van de week bijvoorbeeld was de eerste keer dat Sophia alleen op haar kamer speelde, en Senna in zijn kamer ernaast. Wat een rust, en echt een momentje om te beseffen dat ze steeds groter worden.

Wat voelt het eigenlijk fijn om gewoon te voelen dat het goed is zo. Voor ons geen baby’s, slapeloze nachten en regeldagen meer. Op naar zelfstandige en gelukkige kindjes

Is mijn verhaal misschien herkenbaar voor andere mama’s?

Reacties

  • Minke | mamaminke.nl

    Ik hoop dat ook eens zo te voelen. De voordelen zie ik ook echt wel, zeker als mijn nichtje er is. Dan heb ik even 3 kinderen en is het flink aanpoten. Als de rest in de kleine kinderen zit gaan wij er heerlijk op uit om te genieten van onze grote kinderen.
    Onlangs geplaatst door Minke | mamaminke.nl: Tuunte failliet, nog even shoppen

  • Felicia

    Mooi geschreven en ik begrijp heel goed dat het toen moeilijk voor je is geweest om dan andere zwanger te zien of over hun zwangerschap te horen.
    Ik heb nu 4 kinderen oudste is 8 .middelste bijna 7 in oktober wordt ze 7 . En de derde is 1 en de vierde net 12 dagen oud .
    Het is druk en pittig wat vooral een beetje lastig is is het middag slaapje van de derde te laten matchen met de voeding van de baby pff
    Ik geef borstvoeding dus als de baby honger heeft of dorst dan kan niemand anders hem drinken geven.
    Daar kies ik zelf natuurlijk voor maar valt dus niet mee . Want meestal word hij wakker voor drinken als ik mijn kleine meisje naar bed aan het brengen ben.
    Maar goed ik moet het toch een beetje los laten want dat hoort er misschien bij dat met zoveel kinderen het niet allemaal te plannen is
    Ik heb ook een beetje een schuld gevoel naar ons meisje jasmijn Waneer ik de baby voed
    Ze is zelf nog zo klein en ze doet precies op dat moment ondeugende dingen.
    Wat ik hier mee duidelijk wil maken is dat naast dat ik geniet van ons gezin van 4
    Het ook tegelijkertijd als pittig ervaar.
    Het is niet alleen maar de leuke kanten ook druk en veel georganiseer . Gelukkig helpt mijn man Veel mee doet heel veel maar toch blijft het druk en stress op sommige momenten.
    Ik kijk nu uit naar de tijd dat de jongste twee wat ouder zijn en kunnen spelen samen en vast dan ook weer een heel hoop ruzie maar goed voorlopig zijn wel daar nog niet .

  • Eva

    Mijnman en ik hebben samen 1 dochter en hij heeft uit een vorige relatie een dochter. Allebei de meiden zijn zorgenkindjes. Daarom hebben wij besloten dat er geen derde kindje komt. Ik herken je gevoel van verwerken heel erg goed. Bij ons is het dan wel onze eigen keus geweest, maar dat was absoluut geen makkelijke keus. Op het moment dat wij de keuze maakte wisten wij overigens nog niet dat ons meisje een zorgenkindje zou zijn. Achteraf gezien is het een goede keus om het bij 2 kids te houden. Vind ik het leuk? Nee, maar het is wel de beste keuze voor ons

  • Lieke van Veen

    De gedachte dat je niet meer kinderen kunt krijgen is misschien niet fijn, maar je hebt twee super mooie en lieve kindjes en daar mag je ook trots op zijn. Het leven met meerdere kinderen is ook niet altijd makkelijk. Het is ook fijn om wat meer rust te krijgen na alles wat je hebt meegemaakt met je zwangerschappen.

  • Nicole Orriëns

    Heerlijk dat het gewoon goed is voor je gevoel. Dat geeft enorme rust lijkt me.

  • Sophie

    Mooi geschreven en fijn dat je dit onderwerp bespreekbaar maakt. Ik hoop ook ooit rust te kunnen vinden in de gedachte “het is goed zo” wetende dat dit de verstandigste keuze is voor ons eigen gezin maar ook voor de mensen om ons heen. Na een pittig eerste jaar (Reflux, koemelkallergie en eczeem wat zich bij ons vooral uitte in een huilbaby en vele zorgen) heb ik een diagnose Borderline gekregen, bovenop de zware post natale depressie waar ik anderhalf jaar mee heb geworsteld. Ons zoontje is inmiddels ruim 2 en na veel hulp van omgeving, therapie en doorzetten is er nu eindelijk rust in ons gezin. De liefde voor elkaar is er samen met de rust en regelmaat die ooh zo belangrijk is voor mij. Toch knaagt het, één kindje is er één en dit is niet wat ik me had voorgesteld toen ik destijds zwanger werd maar ik weet dat dit het beste is in alle opzichten. Een tweede kindje zou ik waarschijnlijk niet aankunnen en dit zou hoogstwaarschijnlijk grote negatieve gevolgen hebben op de rust en stabiliteit die we inmiddels wel hebben kunnen opbouwen. We komen er wel met z’n drieën en ik heb lang geleden besloten niet voor een tweede kindje te gaan, simpelweg omdat het een te groot risico is en de gevolgen groot zullen zijn maar desondanks knaagt het soms wel, dat is ook logisch en mag er zijn. Met de tijd zal dit gevoel hopelijk slijten en zal ik terugvallen op wat ik op dit moment wel allemaal heb opgebouwd.

  • Essma

    Ja ik kan heel goed begrijpen wat je schrijft. Ik ben 37 en soms kan ik het heel moeilijk accepteren dat het bij 2 kinderen blijft. Dan komt vrijwel snel dat andere gevoel om de hoek kijken van ‘slapeloze nachten, oneindig lang borstvoeden en noem maar op.’ Ik zit midden in het proces van ‘verwerken’ dat er geen 3e komt denk ik…daarom moest ik wel even een traantje wegpinken bij het lezen van deze blog. Ik ben langzaamaan afscheid aan het nemen van die babytijd…dank je wel voor je openhartigheid.

  • Veronique

    Heel mooi geschreven zeg!

  • Seline

    Ik heb dit precies zo ervaren. Een lange tijd een wens voor een derde gehad maar manlief wilde niet. En eigenlijk zie ik het ook niet meer zitten. Jongste is 3,5 en oudste 7 en ik vind het heerlijk die zelfstandigheid. Zelfs toen ik laatst dacht misschien zwanger te zijn wilde ik liever dat het niet dan wel zo was. Zo blij met ons leven nu

  • Nancy

    Wij hebben heel wat te stellen gehad met fredje en edje. (Dat zijn hun koosnaampjes). ik zou nog wel 10 bordjes bij kunnen dekken en iedereen is meer dan welkom vaak blijven vriendjes en vriendinnetjes eten helemaal leuk maar we houden het bij twee kindjes van onszelf. Ben heel gelukkig met 2 gezonde kindjes . En eerlijk gezegd ben ik heel blij dat ik uit de luiers en flesjes ben. Inderdaad de momenten dat ze zelf op hun kamer spelen of dat je moet kloppen op de deur doet je beseffen dat ze groot worden. En ik geniet van elk moment

  • Rachel

    Of er bij ons nog een derde komt laat ik het liefst in het midden, maar mijn man is er stellig in. Ons gezin is compleet volgens hem. soms heb ik daar wel moeite mee. Zij wel en ik niet, al wil ik het liefst over een paar jaar een derde (nu twee met 18 maanden verschil. Toch best pittig). Waarom mij het wat doet dat ik zo naar andere zwangere kijk begrijp ik niet. Ik wens ze zoveel geluk en gezondheid toe. Ik ben blij voor je dat je voelt dat het zo goed is.
    Onlangs geplaatst door Rachel: Shoplog – Engelse jongenskleding

  • Monique

    Ik heb het precies zo ervaren. Dan niet voor een derde kindje maar zelfs voor het tweede. Medische mallemolen in geweest die ook weer niet te voorkomen was als we een tweede zouden willen. Heftig om te besluiten het is goed zo maar nu heel blij met 1 dochter.

  • Saskia

    Mooi geschreven Saskia!
    Ik had vroeger altijd het idee dat ik moeder zou worden van meerdere kindjes. Helaas wilde het krijgen van kinderen niet lukken, tot ik op mijn 40e toch zwanger werd en uiteindelijk moeder werd van een prachtige, gezonde dochter. Ik ben tijdens de zwangerschap heel bang geweest dat er iets mis zou zijn met ons meisje, gezien mijn leeftijd, gezien wat er kan gebeuren tijdens een zwangerschap en een bevalling (de laatste twee zijn door beroepsdeformatie altijd in gedachten geweest).
    Wij hebben besloten niet nog een keer te proberen zwanger te worden, omdat de risico’s gewoon in onze opinie te groot zijn. Maar ondanks dit besluit, blijft het gevoelsmatig voor mij moeilijk. Ik had graag nog een kindje gewild en vond het vooral heel lastig toen een aantal medemoeders uit bijvoorbeeld mijn zwangerschapsyoga klas zwanger werden van de tweede.
    En nog steeds vind ik het soms moeilijk dat anderen wel een tweede kindje krijgen.
    Maar ik moet er aan de andere kant ook niet meer aan denken om een baby te krijgen, zoals jij ook zegt, onze dochter begint nu ook steeds wat zelfstandiger te worden en dat maakt het toch wel wat makkelijker. Eindelijk heb ik af en toe toch een paar minuten voor mezelf wanneer ook dochterlief bij me is. En dat wil ik niet meer kwijt!

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.