Priscilla had last van hevige jeuk tijdens de zwangerschap (cholestase)
17 sep 2017 Dit veranderde mijn leven Mama 6

Priscilla had last van hevige jeuk tijdens de zwangerschap (cholestase)

Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over wat haar leven ingrijpend heeft veranderd. Dit keer het verhaal van Priscilla waarin zij vertelt hoe zij hevige jeuk kreeg tijdens haar zwangerschap, welke invloed dit had, én over de bevalling!

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl

26 weken zwanger

Het is begin april. Ik ben 26 weken zwanger, en in juni uitgerekend. Ik sta onder controle in het ziekenhuis. Zwangerschapssuiker is hier de reden van. Als ik de suiker onder controle heb krijg ik van het ziekenhuis te horen dat de verloskundige mij verder mag begeleiden, en ik alleen nog maar voor extra echo’s naar het ziekenhuis hoef. Dit om te kijken of ons kindje goed blijft groeien, aangezien het hoofdje wat achter ligt op de groei. Er wordt aangegeven dat als ik me zorgen maak over iets, wij het ziekenhuis altijd mogen bellen. Fijn, we kunnen de zwangerschap op een normale manier vervolgen.

Jeuk tijdens de zwangerschap

In de nacht van vrijdag op zaterdag kan ik slecht slapen door jeuk in mijn lichaam. Mijn man gaat de volgende dag naar school, maar het zit mij niet lekker. Op zijn advies bel ik het ziekenhuis. Gelukkig nemen zij mijn klacht direct serieus. Of ik langs wil komen voor een CTG. Ik bericht dit aan mijn ouders, en zij gaan met mij mee naar het ziekenhuis. Daar aangekomen moet ik urine inleveren, bloedprikken en aan de CTG. Ook  willen ze mijn leverwaarden checken.

Verhoogde leverwaarden

Na enige tijd wachten in het ziekenhuis krijgen wij de uitslag. Mijn leverwaarden zijn verhoogd. Er wordt extra bloed afgenomen om ook mijn galzouten te testen. Echter worden deze testen in Antwerpen uitgevoerd, en de uitslag hiervan duurt even. Ik mag later in de week hierover even bellen. Wel krijg ik al medicijnen mee die ik uit voorzorg moet innemen om te zorgen dat mijn leverwaarden niet verder stijgen.

In diezelfde week heb ik ook nog een afspraak staan met de verloskundige. Ik vertel haar het verhaal, en zij geven aan dat ik mij niet druk hoef te maken. Zwangerschapsjeuk is iets dat vaker voorkomt. In mijn ogen wordt het weggewuifd.

Galzouten verhoogd

Vrijdag gaat de telefoon. Het is het ziekenhuis om te vertellen dat mijn galzouten zijn verhoogd. Ik kom weer onder een verscherpt toezicht van het ziekenhuis. Ik moet minimaal twee keer per week langs komen om bloed te prikken zodat de waardes in de gaten gehouden kunnen worden. Om de twee weken krijg ik een echo om de groei van het kindje in de gaten te houden, en ook word ik voorzien van nog meer medicijnen.

Als ik de medicijnen ga halen bij de ziekenhuisapotheek wordt de vraag gesteld: “u bent toch niet zwanger he?”. Nou eigenlijk wel. Apothekers gaan in overleg en bellen nog met de arts. Normaal gesproken mogen ze deze medicijnen niet meegeven aan een zwangere vrouw, alleen met een bepaalde dosis mag het dan uiteindelijk wel.

Cholestase

Eenmaal thuis gekomen dringt alles door. Cholestase noemen ze het. Hierdoor zijn mijn gal- en leverwaarden verhoogd. De medicijnen moeten de waardes laag houden, en de jeuk verminderen. Van de jeuk heb ik weinig last. Maar ik maak mij enigszins zorgen. Dit geef ik ook aan tijdens een van de controles. Wanneer ik kijk naar de recepten van de medicijnen zie ik dat er een aanvraag is gedaan tot 36 weken zwangerschap. Wanneer ik dit lees vraag ik mij direct af of het kindje eerder gehaald zou gaan worden. Wij stellen deze vraag aan de arts en zij geeft aan dat dit afhangt van de waardes. Als de waardes hard stijgen kan het namelijk zo zijn dat het kindje dit niet overleeft.

Controle in het ziekenhuis

Ik was erg blij dat ik onder controle stond in het ziekenhuis, en dat zij naar mij hebben geluisterd. Zij hielden mij gelukkig nauwlettend in de gaten. Dit gaf mij een erg gerust gevoel. Als ik met 38 weken weer een controle heb, wordt er afgesproken dat ik word ingeleid. De laatste weken zijn zwaar en ik ben het beu. De leverwaardes blijven verhoogd, maar niet op een gevaarlijke manier, de galzouten gaan wel verder omhoog, maar de waardes blijven onder de kritische waardes.

Het breken van de vliezen

Afgesproken word dat ik mij 17 juni meld om in te leiden. Echter krijg ik in de nacht van 14 op 15 juni enorme jeuk. Aangezien de galzout waardes oplopen, maak ik mij zorgen. Om 4 uur heb ik mijn man wakker gemaakt en mijn zorgen naar hem geuit. Hij was denk ik nog een beetje slaapdronken en hij antwoordde alleen maar: medicijnen. Hij viel weer in slaap en rond 6 uur ging zijn wekker. Nadat ik wederom mijn zorgen uitte, hebben wij toch besloten om het ziekenhuis te bellen. Op het moment dat ik wil gaan staan om de telefoon te pakken, breken mijn vliezen. Nou denk ik: dan hebben wij nu zeker een reden om het ziekenhuis te bellen.

Rond 10 uur werden wij in het ziekenhuis verwacht. Ik kreeg een CTG, extra controles, alleen was er nog maar weinig activiteit. Wel moest alles in de gaten gehouden worden in verband met de gebroken vliezen. Wij kregen het advies om vrijdagochtend terug bellen om te kijken of er plek zou zijn. Eventueel dan zouden wij opgenomen worden, en ingeleid worden. Echter heb ik toen aangegeven dat ik dat liever niet wilde, omdat mijn schoonmoeder die dag jarig is. Daarom werd er in goed overleg besloten dat wij donderdagochtend om 6 uur mochten bellen om te kijken of er plek zou zijn.

De bevalling is begonnen!

Zo gezegd, zo gedaan. Wij zijn weer naar huis gegaan en mijn man is gaan werken. In de avond kreeg ik dan toch weeën. Deze heb ik getimed en uiteindelijk kwamen ze om de 3, 4 of 5 minuten. Wij belden weer het ziekenhuis en wij mochten komen. Alle spullen weer in de auto gezet, en eenmaal in de auto drong het tot ons door. Het is nu echt begonnen!

De bevalling

In het ziekenhuis werden er weer controles gedaan en een CTG. Helaas was er amper activiteit in de baarmoeder waar te nemen. Ons kindje deed het goed, maar nog steeds geen ontsluiting of iets. Wij mochten kiezen, of naar huis (het was inmiddels 2 uur in de nacht) of wij mochten blijven slapen. Wij hebben ervoor gekozen om te blijven slapen. Voor mijn man werd er een slaapstoel geregeld, en ik mocht in bed overnachten. Alleen heb ik bijna niet in dat bed gelegen. De weeën werden steeds sterker, ik kon er niet van slapen. Ik heb denk ik alle hoeken van de kamer gezien tijdens het wandelen, en ben ontzettend vaak gaan douchen. Rond 7 uur heb ik op het belletje gedrukt met de vraag hoe het nu verder moest. Ik kreeg weer controles, en er was nu 1 cm ontsluiting. Omdat het erg druk was in het ziekenhuis moest ik wachten en was er zelfs een kans dat wij de kamer uit moesten, vanwege de drukte. Gelukkig is dit uiteindelijk niet gebeurd.

Na een uur zijn er weeën opwekkers aangesloten om te zorgen dat alles op gang zou komen. De weeën werden steeds heftiger, en gingen ook in mijn rug zitten. In overleg met de arts hebben wij toen gekozen voor een ruggenprik. Die is toen direct gezet. Dit was een hele opluchting, maar helaas voelde ik de weeën nog wel. Inmiddels zat ik op 5 cm en kreeg ik het eindelijk voor elkaar om de weeën weg te puffen. (De rest van de ochtend heb ik ze blijkbaar flink tegen lopen werken) Alleen omdat ik zo moe was, was het op een gegeven moment zo dat ik gewoon in slaap viel tijdens het puffen.

Om 16.00 had ik volledige ontsluiting, maar omdat het hoofdje nog niet ver genoeg was gedaald, mocht ik kleine beetjes persen tot het hoofdje voldoende gezakt was. Om 18.00 werd alles klaargezet en mocht het echte persen beginnen. Na 36 minuten werd onze dochter al geboren! Vanwege de gebroken vliezen moesten we een extra nacht blijven in het ziekenhuis. Onze dochter deed het heel goed.

Cholestase na de bevalling

En de cholestase? Ik mocht van het ziekenhuis gelijk stoppen met de medicijnen. Ze hebben mijn waardes ook niet meer gemeten. Omdat de jeuk gerelateerd was aan de zwangerschap, gingen ze er van uit dat ik er geen last meer van zou hebben. En inderdaad, van de jeuk heb ik geen last meer. Het enige waarvoor ik nog onder controle sta is de zwangerschapssuiker. Hiervoor moet ik vijf jaar lang, elk jaar op controle komen.

Lieve Priscilla, dankjewel voor het delen van jouw verhaal. Ik weet zeker dat vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten, of gezeten hebben, het heel fijn vinden om een ervaringsverhaal te lezen. Wat lijkt mij het vreselijk om zo veel jeuk te hebben tijdens de zwangerschap. Gelukkig is alles goed gegaan en mag je nu genieten van een prachtige dochter! Ik wens jou en je gezin het allerbeste toe. Liefs Saskia

Reacties

  • Myrthe

    Ik heb het ook gehad, vreselijk. Ik wist niet dat jeuk zo gekmakend kon zijn. De laatste weken sliep ik er niet van en ik smeekte de artsen bij 35 weken al om me in te leiden. Onzin natuurlijk en maar goed dat ze dat niet hebben gedaan, maar ik kon er gewoon niet meer logisch door nadenken.

  • Rory

    Jeetje wat naar. Ik had er inderdaad weleens van gehoord, maar ik wist de exacte benaming niet. Gelukkig was het na de zwangerschap wel over, maar ik kan mij voorstellen dat het wel heel veel impact heeft gehad op je zwangerschap.
    Onlangs geplaatst door Rory: Jij bent 34, toch? – hoe een simpele opmerking je dag kan maken

  • Gitte Brouwer-Mulders

    Super herkenbaar! Ik ben met 38 weken ingeleid vanwege de jeuk! Wat is jeuk verschrikkelijk, ik stond 3 keer per nacht onder de koele douche omdat ik niet wist waar ik het moest zoeken, ik heb wat afgesmeerd met zalfjes van de apotheek, mentholgel en poeder.. toen Levi eenmaal geboren was was gelijk de jeuk over. Wat een opluchting!!

  • Janske

    Hier ook twee zwangerschappen met extreme jeuk gehad …ook vanaf week 26…ver-schrik-ke-lijk…..Bij mij hebben ze nooit echt kunnen vinden wat het nou precies was…Maar…wat een hel…:-(
    Onlangs geplaatst door Janske: Hoe ik 10 kilo ben afgevallen in 2 maanden

  • Rachel

    Ik had ook heftige jeuk met de tweede zwangerschap. Gelukkig alle bloedwaardes goed. De jeuk was echt niet te harden en het duurde lang voor het helemaal weg is. Wat vervelend dat er bij jou wel wat aan de hand was. Het lijkt me doodeng om te weten dat het niet helemaal goed zit.
    Onlangs geplaatst door Rachel: Weekly Diary #4. Varen, landziekte en nog een weekje vakantie

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.