Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over wat haar leven ingrijpend heeft veranderd. Dit keer het verhaal van Chantal waarin zij vertelt over haar traumatische bevalling en de zenuwbeschadiging en afgebroken bekkenbodemspier die zij hieraan overhield.
Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Mail mij op info@twinkelbella.nl
Mijn zwangerschap en bevalling
Ongeveer twee jaar geleden was het zover: zwanger! Ik heb een fantastische zwangerschap gehad en bijna nergens last van gehad. Tot de laatste vier weken heb ik gewerkt in het kappersvak. Na 40 weken was er nog geen baby en mocht ze van mij wel komen. Met 41,5 week begonnen de weeën op 15 november 2015 om 03.15 uur. De rugweeen waren heel erg heftig 😬 Vijf uur later was het eindelijk zo ver om naar het ziekenhuis te gaan. Het kon mij niet snel genoeg gaan. Wat heb ik een ontzettende pijn gehad van de rugweeën. Ik kon niet zitten of liggen, alleen maar lopen. Uiteindelijk mocht ik persen maar de bevalling verliep allemaal niet soepel en ik werd door het geboortehuis overgedragen naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik een infuus en weeënopwekkers om de bevalling voorspoedig te laten verlopen. Uiteindelijk heb ik een knip gekregen. In het ziekenhuis vertelden ze dat het een hele zware bevalling was. En zo voelde het ook!
Het moment dat ons leven veranderde
Daar was dan ons mooie meisje. Dit was ook het moment dat ons leven voorgoed veranderde.
Na heel veel pijn en veel ziekenhuisbezoeken, is er geen goed nieuws voor mijzelf. Ik heb aan mijn bevalling een zenuw beschadiging over gehouden genaamd Nervus Pudendus. Plus een afgescheurde bekkenbodemspier. Dit is zo zeldzaam dat ze er in het ziekenhuis weinig raad mee weten. Uiteindelijk heb ik een dokter gevonden die hier gespecialiseerd in is. Door de beschadiging heb ik elke dag pijn en slik ik hiervoor medicijnen. Door de medicatie mag ik geen auto rijden. Ik kan niet lang staan, lopen en eigenlijk ook niet fietsen. Ondertussen heb ik een elektrische fiets wat redelijk gaat. Ik heb mij eroverheen gezet, want anders komen de muren op mij af!
Aanpassingen in het dagelijks leven
Voor dagjes weg heb ik een rolstoel, dat voelt altijd als een hele stap om te doen. Ons leven hebben wij heel erg moeten aanpassen. Alles wat zo normaal leek is nu niet meer. Momenteel zit ik in een gevecht van acceptatie, iets dat heel erg moeilijk is. De eerste weken na de geboorte van mijn dochter heb ik haar niet zelf kunnen verzorgen waardoor ik geen roze wolk heb gehad. Ik kon niet alleen thuis zijn en had continue hulp nodig. Daar heb ik nog steeds veel moeite mee. De kraamtijd komt nooit meer terug. Hoe het in de toekomst zal verlopen weet ik niet. De dokter kan hier helaas ook niets over zeggen. Wij zullen zien wat de toekomst ons zal brengen. De pijn zal altijd blijven maar op de een of andere manier “wen” je hier ook weer aan.
Revalidatie trajecten
Gelukkig hebben we een super makkelijke dochter en heb ik een geweldige man die me overal in helpt en steunt. Afgelopen jaar heb ik twee revalidatie trajecten gevolgd en ben ik in november begonnen met langdurige EMDR therapie. Na de EMDR ga ik rouwtherapie volgen, en daarna waarschijnlijk nog een revalidatie traject. Hiernaast krijg ik wekelijks bekkenbodem therapie en medisch sporten. Ik doe mijn best om mijn lichaam te trainen en alles te doen om het weer beter te laten worden. Want het enige dat ik eigenlijk wil is mijn oude leven terug.
Lieve Chantal, Wat een ontzettend heftig verhaal. Dit is iets dat niemand verwacht om na een bevalling te moeten doormaken. Dapper dat je dit verhaal zo hebt opgeschreven en dat je de therapieën volgt die je enigszins zouden kunnen helpen. Dankjewel voor het delen van jouw verhaal. Ik wens jou en je gezin het allerbeste toe. Liefs Saskia
Karin Reageren
Wat vreselijk dat jou dit is overkomen maar wat ontzettend knap hoe je ermee omgaat!
Chantal Reageren
Dank je Karin. We doen ons best..
EY Reageren
Dag Chantal, ik ben net bevallen en heb ook een zenuwletsel overgehouden van mn bevalling. Ben jij ondertussen al beter?
Chantal Reageren
Hoi ey,
Wat erg voor je,het is niet niks! En een lange weg om uit te zoeken wat het precies is…
Ik ben niet beter en dat word het ook niet het is blijvende schade..sterker nog de pijn is zich aan het uitbreiden wat een bekend is bij een pudendus neuralgie. Komt nu ook vanuit de bekken naar de zijkant van mijn rug. Slaap dagen achter elkaar niet…