BEVALLINGSVERHAAL: “De ruggenprik was de hel”
30 sep 2020 Mama Zwangerschap 0

BEVALLINGSVERHAAL: “De ruggenprik was de hel”

Aankomende zaterdag wordt mijn zoontje 9 jaar oud. En op de een of andere manier moet ik hier de laatste tijd extra veel aan denken. Ik weet bijvoorbeeld nog zo goed toen ik hem voor het eerst zag, en de geluidjes die hij maakte. Voor het eerst moeder, dat vergeet ik nooit meer. De bevalling was echter wel een beetje anders verlopen dan dat wij in gedachten hadden. In verband met een stuitligging werd er besloten dat ik op 11 oktober een geplande keizersnede zou krijgen, maar die 11 oktober, dat haalden we niet. 

Keizersnede

Dat ik überhaupt een keizersnede zou krijgen vond ik eigenlijk wel een ding. Mijn kans op een “normale” bevalling was daarop verkeken. En ergens wilde ik dat wel gewoon heel erg graag. Maar goed, een geplande keizersnede. Alles was goed met de baby, alles in huis was voor hem helemaal op orde gemaakt. Alles was gewassen, gestreken, het bedje was opgemaakt. Het was alleen nog wachten totdat wij naar het ziekenhuis mochten.

Zo aan het einde van de zwangerschap was ik het allemaal ook eigenlijk wel zat. Mijn buik zat in de weg, ik had geen fijne zwangerschap en van mij mocht de baby al wel komen. Maar, ik moest nog een week en ik deed mijn best om deze zo rustig mogelijk uit te zitten. Op 2 oktober was het geweldig mooi weer en was het zelfs zo lekker dat we in de avond de bbq hadden aangestoken. Alles was verder prima, niks aan de hand.

Steken in mijn buik

Ik ging vroeg naar bed en had al wel een beetje last van steken in mijn buik. Dat het de bevalling zou kunnen zijn kwam totaal niet in mij op omdat wij zo uitkeken naar die 11 oktober. Het is zo een aantal uren doorgegaan. Vincent was inmiddels wakker geworden en eigenlijk vertrouwde hij het niet. Omdat het mijn eerste kindje was en ik gewoon niet wist wat ik kon verwachten dacht ik dat het gewoon krampjes waren. Na het timen van de weeen en het bellen van het ziekenhuis zijn we toch maar direct daarnaartoe gegaan. En toen ging het heel snel.

Het bleek namelijk dat ik in een enorme weeën storm zat. En het was ook echt niet meer te houden. Dus, ik werd klaargemaakt voor de OK en met spoed werden de artsen opgeroepen. Alles ging als een razende aan mij voorbij. Wat ik nog wel weet is dat ik de ruggenprik echt de hel vond. Het is niet te doen wanneer je met enorme weeën naar voren moet gaan hangen zodat er een prik gezet kan worden. Het lukte dus ook niet in een keer goed en ik heb daar best rot herinneringen aan.

Senna Josiah

En opeens was mijn baby daar. Hij werd even boven mij gehouden en vervolgens direct naar de kinderarts gebracht voor controle. Alles was gelukkig goed. Doordat ik medicijnen tijdens de zwangerschap heb moeten slikken was het allemaal vrij spannend en werden ik en Senna extra in de gaten gehouden.

Ruim voor de geplande keizersnede werd daar dus mijn baby geboren. Oh en wat was ik stiekem blij dat het gewoon zelf is gebeurd. Dat ik zelf de weeen heb moeten wegwerken en weet hoe het voelt wanneer een bevalling begint. Ook voelde ik mij al heel snel na de bevalling helemaal blij en gelukkig, iets wat niet vanzelfsprekend is na een prenatale depressie

En dit mannetje wordt donderdag al 8 jaar oud. Zucht. Waar blijft de tijd

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.