Eline was verminderd vruchtbaar (en dit had gevolgen voor haar kinderwens)

Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over wat haar leven ingrijpend heeft veranderd. Dit keer het verhaal van Eline waarin zij vertelt als klein meisje al te maken te hebben met schommeling van de hormonen. Dit heeft invloed gehad op haar kinderwens en vandaag vertelt zij ons haar verhaal.

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Mail mij op info@twinkelbella.nl

8 jaar oud en een verstoorde hormoonbalans

Ik was een meisje van 8 jaar toen mijn ouders merkte dat er iets niet klopte. Mijn hormonen ontwikkelde zich razendsnel. Mijn gewicht schoot omhoog, ik kreeg rondingen, haren op plekken waarvan ik niet wist dat dat kon en ik werd niet veel later ongesteld. De artsen kwamen uit op een verstoorde suikerspiegel en kreeg daar medicijnen (metformine) voor die ook gebruikt worden door mensen met diabetes type 2.

Mijn lichaam reageerde heel goed op dat medicijn en ik verloor gewicht. Ik zag er weer ‘gezond’ uit. Mijn hormonen hadden hun werk gedaan en helaas was daar niks meer aan te doen. Ik wist niet beter en leerde er mee leven. Als dat alles was…

De pil

Toen ik 15 was kwam ik in het ziekenhuis te liggen voor heel iets anders. Daar kwam mijn kinderarts naar me toe en stelde voor om de metformine te vervangen voor de anticonceptiepil. De pil zou mijn hormonen onder controle houden en daarmee ook mijn suikerspiegel. Tevens had ik op dat moment ‘verkering’ en was het mooi mee genomen dat het ook anticonceptie was. Zo gezegd, zo gedaan.

In die jaren daarna heb ik bijna alle soorten van de pil geslikt om te kijken welke voor mij het beste werkte, omdat mijn menstruatie onregelmatig was en mijn hormonen hun eigen weg gingen. Mijn suiker werd door de pil wel goed onder controle gehouden. Keer op keer probeerde ik een nieuwe pil en geloofde braaf wat de arts allemaal zei.

‘Je lichaam moet wennen aan een nieuwe pil’ ‘Het is niet zo gek dat je er even niet lekker van bent, je stopt toch hormonen in je lichaam’.

Stoppen met de pil

Omdat mijn lichaam zo in gevecht was met de hormonen uit de pil, schommelde mijn gewicht enorm en kwam ik weer aan. Volgens de dokter was dit ook een gevolg van hormoonschommelingen. En toen ook de pil nog eens negatief in het nieuws kwam, was dat voor mij de grens. Ik wilde die zooi niet meer. Zo lang als ik me kon herinneren slikte ik medicijnen. Eerst metformine, daarna de pil. Mijn lichaam heeft het nog nooit eens zelf kunnen doen. Op eigen kracht. Op eigen hormonen. Zoals het hoort. Ik geloof best in medicijnen en ben heel dankbaar dat ze er zijn om mensen beter te maken en het leven dragelijk te maken, maar voor mij was het even klaar. Mijn lichaam heeft al zoveel zooi binnen gekregen, met alle gevolgen van dien. Ik stopte ermee.

Op het moment dat ik ermee stopte werd ik niet ongesteld. Niet heel raar, want je hoort overal dat je moet ‘ontpillen’ en dat dat heel lang zou kunnen duren. Ik wachtte dus braaf af. Ik had inmiddels al een hele tijd geen relatie meer en maakte me dus ook niet druk over het feit dat ik geen anticonceptie meer slikte. Na een halfjaar ben ik toch maar eens naar mijn huisarts gegaan. Hij gaf aan wat ik eigenlijk zelf al wel kon invullen en zat hier dus eigenlijk voor niks. Het kan lang duren voor je lichaam het zelf weer oppakt, zeker als je zo ontzettend lang altijd maar de pil hebt geslikt.

Het klopt niet!

Gek genoeg voelde ik dat er iets niet klopte. Maar hoeveel vrouwen zo’n arts met dezelfde vraag naar huis stuurt elke dag… Ik besloot het af te wachten.  2 maanden later werd ik ongesteld. Je wil niet weten hoe fijn dat was! Mijn lichaam deed het! Helemaal zelf. Het klinkt misschien raar maar ik was trots op mijn lichaam! Echter was deze menstruatie heel erg heftig en heeft in totaal 8 weken geduurd.

In week 8 zat ik, een beetje in paniek, bij de huisarts. Ik vertelde mijn verhaal en hij gaf aan dat het inderdaad best lang duurt. Ik werd direct gecontroleerd op mijn ijzer, want als je zoveel bloed verliest is het niet gek als je ijzer te kort zou komen.

Dat was laag, en ik kreeg daar medicijnen voor. Ook werd ik doorgestuurd naar een gynaecoloog in het ziekenhuis. Drie weken na mijn doorverwijzing kon ik terecht bij de gynaecoloog. Ze hoorde mijn verhaal aan en besloot een echo te maken. Ze wilde graag naar mijn eierstokken en baarmoeder kijken. Eigenlijk zag ze al heel snel de oorzaak. Ik mocht me weer aankleden en ze verzocht me daarna weer naar haar bureau te komen. Die minuten van aankleden, waren de langste minuten van mijn leven. Ik voelde dat het niet goed zat. Ik voelde al heel lang dat er iets niet goed zat, maar het is toch eng als dat bevestigd word. Met zweet handjes en bange oogjes ging ik weer zitten tegen over haar. Ze had al een foldertje op tafel gelegd en begon te vertellen wat ze op de echo gezien had.

De uitslag

‘Je hebt PCOS’

Ik keek haar aan. Ik had geen idee waar ze het over had. Ik kon alleen maar denken: ik wist het! Ik wist dat er iets niet goed was! Ze begon te vertellen wat het inhield.

Wat is PCOS?

Bij dit syndroom zijn de waarden van verschillende hormonen in je lichaam verhoogd of juist verlaagd. Hierdoor is het proces van rijping van de ei blaasjes verstoord, waardoor er in de eierstokken kleine met vocht gevulde blaasjes ontstaan: follikels. Bij PCOS kan er gedurende langere tijd geen eisprong plaatsvinden, waardoor je een verminderde vruchtbaarheid hebt en niet menstrueert. Daarnaast kunnen overbeharing, acné en overgewicht ook symptomen zijn van PCOS. Door PCOS kun je sneller in gewicht aankomen en is afvallen moeilijker.

 Ineens vielen alle puzzelstukjes van de afgelopen jaren op z’n plek.

Mijn verstoorde suikerspiegel, mijn vervroegde hormonen, mijn gewicht toename, waarom de pil mijn hormonen niet geregeld kregen, waarom ik 8 maanden moest wachten op een menstruatie… alles werd duidelijk. Maar toen…

Kinderwens en PCOS

‘Helaas heeft dit ook gevolgen voor een kinderwens’ begon mijn gynaecoloog.

Ik werd wakker geschut uit mijn gedachtes. Gevolgen? Kinderwens? Hoorde ik dat goed. Ik keek haar geschrokken aan. Ze vervolgde haar verhaal. Ik merkte dat ik moeite had met opletten. Ik had ineens zoveel vragen. Ik voelde mijn wereld onder mijn voeten vandaan zakken. Ik ben niet vruchtbaar. Ik moest er rekening mee houden dat, als ik ooit kinderen wilde, ik dit via de medisch weg moest doen. En mijn wereld zakte op dat moment nog verder onder me weg. Ik heb zoveel verhalen gehoord en gelezen dat het zo’n onwijs zwaar traject zou zijn. Maar het ergste van alles was dat ik teleurgesteld was in mijn lichaam. Waarom doet het niet waarvoor het gemaakt is? Op dat moment realiseerde ik me waarom men altijd zegt: je neemt geen kind, je krijgt een kind.

Behandeling PCOS

Hoe nu verder? Zijn er behandelingen voor?

‘Ja, het beste is om toch weer de pil te gaan slikken om je hormonen in balans te brengen’ Dat schoot verkeerd bij mij. Ik had bewust die pil de deur uit gedaan en wilde niet weer aan die zooi. Ze legde me rustig uit dat de pil juist mijn verstoorde hormonen in balans kan brengen en dat we gewoon moeten kijken naar een pil die bij mij en deze aandoening past. We kwamen uit op de Yazz pil. Al mijn vragen waren beantwoord en een beetje verdoofd ging ik terug naar huis.  

De keuze voor kinderen

Januari 2017

Inmiddels had ik veel informatie opgezocht over PCOS en heb ik het een plekje kunnen geven, maar het stukje onvruchtbaarheid heeft me nooit losgelaten. Ik had op dat gebied nog zoveel vragen, maar ik wist ook dat ik daar pas antwoord op ging krijgen als ik zo ver was om aan kinderen te beginnen. Echter heb ik sinds mijn gesprek met de gynaecoloog de pil niet geslikt. Hij lag nog steeds in mijn kast. Ik kreeg al meerdere oproepen van de apotheek dat het tijd was voor mijn herhaal recept. Iets in mij hield me tegen. Ik voelde me prima en had geen last van mijn hormonen. Tot mei 2017… ik vond mijn grote liefde (opnieuw). We kennen elkaar al 10 jaar en ineens sloeg de vonk over. Dan ga je het toch hebben over anticonceptie, ook al ben je niet ‘vruchtbaar’. In juli 2017 ben ik begonnen aan de pil die al maanden in mijn nachtkastje lag. Ik merkte dat ik er meer vrede mee had dan een paar maanden terug en dat hielp wel mee. Ik slikte niet meer met tegen zin en ik gaf me er aan over. Gelukkig merkte ik lichamelijk niks van het slikken van de pil.

En tuurlijk heb je het samen over kinderen. Wil hij kinderen? Willen wij dit samen? JA! Maar nu al? Nee, nog niet! Mijn vriend is echt onwijs lief met kinderen, en dat liet mijn kinderwens nog meer groeien. Ik werd er vrolijk van bij het idee dat hij op een dag de vader van mijn kinderen zou zijn. Maar tegelijkertijd word je overspoeld met: maar dan hebben we nog een hele lange weg te gaan in de medische molen…

Die gedachtes zorgden er voor dat ik eigenlijk niet veel bezig was met mijn kinderwens. Dat komt ooit wel, nu wil ik van hem genieten. Van ons samen.

November 2017

Het was 15 november, 19u ’s avonds en we hadden net gegeten. We zaten op mijn bankje in mijn studentenkamer toen ik ineens onwijze steken in mijn buik kreeg. De spoedeisende hulp gebeld en ik moest direct komen. Uitslag: Waarschijnlijk een dubbele eisprong. Zwangerschapstest was negatief. Joh!

Naar huis met het advies: over een week nog even een test doen, voor de zekerheid, en komende week even veilig vrijen. ALSOF IK DAAR NU ZIN IN HAD! Maar oke, op naar huis. Warme kruik, kopje thee en tegen vriendlief aan kruipen op de bank.

Zou ik dan toch zwanger zijn?

Een week later een zwangerschapstest gedaan. Ik had er 2 bij de kruitvat gekocht voor 5 euro. Negatief, uiteraard. Test weggegooid en doorgaan met het leven. Op 28 november moest ik werken. Mijn vriend had die dag gehoord dat hij een nieuwe baan had gekregen in het vak waar hij zijn diploma in gehaald had. Onze dag kon niet meer stuk. Bij thuiskomst gooide ik mijn bh uit, om vervolgens lekker in mijn pyjama op de bank te ploffen na een werkdag van 10 uur. Maar mijngod, wat deden mijn borsten pijn! Mijn vriend google het, en overal staat: ZWANGER? Waarop hij droog zei: dat ben je niet, dat is vorige week nog getest.. Hij had gelijk. Het zullen de hormonen wel zijn. Hij ging de deur uit om eten te halen, en ik bedacht me dat ik nog 1 test over had van die week ervoor. Ik moest plassen dus ik besloot hem maar gewoon te doen. Kan mij het schelen, weten we dat in ieder geval zeker. Mochten de klachten aanhouden hoeft de huisarts daar in ieder geval niet meer op te testen.

Ik deed de test, heb hem op het kastje bij de tv neergelegd en installeerde mezelf met mijn serie op de bank. Na 10 minuten keek ik naar de tv en herinnerde ik me weer dat ik een test had gedaan. Heel rustig stond ik op, pakte de test en liep al richting de prullenbak. En toen gebeurde het. Adrenaline door mijn hele lijf, mijn benen werden slap, ik werd draaierig en ik moest heel hard huilen. Meteen veegde ik tranen weg, schudde met mijn hoofd en keek nog eens goed. Of ik ben achterlijk, of dit zijn 2 strepen. Nee ik ben niet achterlijk, want duidelijker dan dit konden de strepen niet zijn. 5 minuten later kwam mijn vriend nietsvermoedend thuis met het eten. Hij opende de deur van mijn kamer en ik stond daar, te huilen en te trillen. Hij schrok en vroeg wat er was. Ik kon alleen maar zeggen: ik ben zwanger!

Hij zei: laat eens zien! Hij bekeek de test en knuffelde me toen. Als grapje zei hij: dit kan er ook nog wel bij. Na zo’n positief nieuws over zijn werk, kwam dit als donderslag bij heldere hemel. We waren mega blij, maar ook enorm verdoofd. We woonden op een studentenkamer, allebei net een nieuwe baan, nog niet zo lang samen… maar geen seconde getwijfeld. Ik maakte snel een afspraak bij de verloskundige, omdat ik met mijn aandoening geen idee had wanneer ik een eisprong had gehad. We bleken op het begin van de zwangerschap te zitten, zo’n week of 4. En dat alles zonder medische hulp. Ik had weer vertrouwen in mezelf, en was zo trots op mijn lichaam!

Nu zitten we in week 33 en verwachten we in augustus ons zoontje, zijn we getrouwd en hebben een prachtig huis. Keep your head up, you are stronger than you think!

Doen jullie mee aan de Vtech Magische Bureau winactie?

Gerelateerde berichten

Zwangerschap is geen ziekte!

Wel of niet zwanger?

De échte waarheid over de zwangerschap (en dat het niet altijd makkelijk is)