Voordat je dit artikel verder leest is er eerst iets dat je over mij moet weten. Ik ben niet een van die vrouwen die heel snel emotioneel is. Vaak genoeg ben ik in een situatie terecht gekomen dat iedereen om mij heen in tranen uitbarstte en dat ik mij weer eens afvroeg wat dat nu is dat ik mis. Sinds ik moeder ben geworden is dit overigens wel iets veranderd (lees ook: help ik kan er niet meer tegen). Maar tranen die over mijn wangen rollen door alleen te kijken naar een foto, dat had ik nog niet eerder meegemaakt.
Meisje met hersenkanker
Bovenstaande foto werd vorige week verspreid in de media en is afkomstig van Ally Parker. Op de foto is te zien hoe haar dochter in een ziekenhuisbes ligt. Het meisje is vijf jaar oud en heeft een van de meest dodelijke vormen van hersenkanker. De kans dat het meisje dit niet overleeft is heel groot aangezien er momenteel nog geen behandeling voor is. Naast het ziekenhuisbed zit de opa van het meisje. Ook hij is terminaal ziek door een zenuwziekte. Door deze ziekte kan hij niet meer praten.
Lees ook: met kinderen praten over kanker
Wat voel jij als je naar deze foto kijkt?
Eigenlijk ben ik ook wel heel erg benieuwd naar jullie eerste reactie wanneer je deze foto ziet. Die van mij is eigenlijk gewoon pijn en een gebroken hart. Door mijn vorige werk als wijkverpleegkundige heb ik best wat schrijnende terminale situaties meegemaakt en ik kan hier de allesoverheersende pijn en wanhoop nog echt voelen. Ik zag het op andere nieuwsberichten ook al voorbij komen: eigenlijk geeft bovenstaande foto vooral weer wat kanker is en doet met mensen. Overigens is de ziekte ALS van de opa van meisje ook echt hartverscheurend, vreselijk. Twee ziekten die je eigenlijk niemand toewenst op één foto.
Zoals ik ook al wel vaker schrijf op mijn blog: kanker is een ziekte dat helaas steeds vaker voorkomt. Ik hoor het steeds meer om mij heen en eigenlijk huilt mijn hart iedere keer weer.
Wat is jouw eerste reactie wanneer je naar de foto van dit meisje en haar opa kijkt?
Iris Reageren
Wat een vreselijke situatie. Die familie zal het enorm zwaar hebben gehad toen de opa ALS kreeg en dan nu ook nog dit erbij. Inderdaad hartverscheurend en vreselijk oneerlijk.
Hilde Reageren
Doet mij niet zoveel, omdat ik hun niet ken. Klinkt gevoelloos… maar ik werk met terminale patiënten dus ik ben erg dankbaar voor mijn eigen situatie met gelukkig nog gezonde mensen om mij heen. Ik weet dat het morgen anders kan zijn, dus ik ben heel erg van me niet mee laten sleuren door andermans problemen.
Lilian Reageren
Krijg er ook kippevel van, vreselijk. Ik huil ook niet zo snel, maar ik moet een keer huilen van een interview dat ik las van een wat oudere man, die kort daarvoor zijn zoon had verloren. Hij zei iets in de trant van: “Ik heb zoveel geluk gehad in mijn leven dat ik altijd wel gedacht had dat mijn portie ellende nog moest komen. Maar dat het zó erg zou worden, dat had ik nooit verwacht.” Was een interview van Coen ter Braak. Ik ben ook vaak bang dat mijn ‘portie’ nog komt. Dus ik snapte zo wat hij bedoelt.
Linda Raaijmakers Reageren
Hoewel ik de mensen niet ken voel ik een brok in mijn keel komen. Wat een ellende en verdriet om te zien :'(