Wat had ik het allemaal toch mooi bedacht toen mijn man en ik ervoor kozen om graag kinderen te willen. Het moederschap leek mij iets moois, en ik dacht dat ik zeker geschikt zou zijn voor kinderen. Ik houd van mensen, en van kinderen werd ik blij. Prima combi toch?
Ja. Inmiddels weet ik wel beter. Het eerste jaar met een enkel kind is prima te doen. Die paar jaren daarna waren eigenlijk ook nog wel prima. Heerlijk vond ik het. Het viel mij alles mee! Totdat mijn lieve baby door het huis begon te gaan en zijn eigen wil begon te ontwikkelen. Nu mag ik niet klagen hoor, mijn eerste was een voorbeeldig kind. Makkelijk en lief, en luisterde bijna altijd heel erg goed.
Een tweede kindje
En toen kwam er een tweede. Zelf wilde ik dit heel erg graag. Voor mijn zoon wenste ik een broertje of zusje, en daarnaast had ik het liefste een heel huis vol met kinderen. Toen iemand mij tijdens mijn zwangerschap heel eerlijk vertelde dat twee kinderen helemaal niet zo makkelijk zijn, dacht ik: lekker nieuws breng jij.
Inmiddels weet ik dat het zo is. Na de geboorte van een tweede (of meerdere) begint het eigenlijk al direct. Je hebt de zorg voor twee kinderen die allebei heel erg graag aandacht willen. Vooral de eerste maanden als moeder van twee kinderen vond ik heel erg pittig. Ik gaf borstvoeding en dit betekende dat ik soms rennend door het huis ging achter het ene kind aan, en het andere kind aan de borst.
Lawaai en rotzooi
Hoe dan ook, we zijn al heel wat jaren verder. Ik heb al voor heel wat moeilijke momenten gestaan en ben er inmiddels achter dat het hebben van één kind heel erg anders is dan het hebben van meerdere kinderen. Zelf heb ik twee kids en kan ik zeggen dat ik ontzettend veel bewondering heb voor moeders met meerdere kinderen. Het is niet makkelijk. Het is fijn en liefdevol, maar daarnaast is het ook een hoop lawaai, rotzooi en momenten waar je het als moeder ook even niet meer weet.
Ben ik wel geschikt als moeder?
De vraag of ik wel geschikt ben als moeder gaat nog steeds weleens door mijn hoofd. Als ik namelijk kritisch naar mijzelf kijk, dan doe ik heel veel niet goed. Wanneer ik even rust wil, dan ben ik er heel goed in om de kinderen toch maar even voor de televisie te zetten. En soms heb ik ook gewoon geen zin om voor de zoveelste keer nee te moeten zeggen. Dan is het makkelijker om te zeggen: toe maar, voor deze ene keer.
Maar weet je, aan de andere kant denk ik ook dat het wat waard is als je er als moeder er van bewust bent dat niet alles altijd maar netjes en geordend kan verlopen. Voor mij een stresspuntje zo nu en dan, maar moeders zijn ook gewoon maar mensen.
Wanneer ik er even aan twijfel om een goede moeder te zijn, neem ik mij maar voor om ze even extra te knuffelen en om wat leuks met ze te doen. Dan komt het allemaal uiteindelijk vast wel goed
Herkenbaar voor jullie?
Danielle Reageren
Heel herkenbaar! Onze eerste was ook makkelijk, rustig en sliep van savonds tot de volgende ochtend! De 2de was/is totaal het tegenovergestelde! Nergens bang voor, super druk! Maar ik kan ze totaal niet missen! Denk dat we allemaal dit gevoel wel is hebben, ik heb dat ook. Maar als ik ze hoor zeggen: ik hou van je mama en je bent de liefste weet ik dat ik het goed doe 😉
Naomi Reageren
Juist het feit dat je evalueert op je eigen gedrag, wil volgens mij zeggen dat je heel geschikt bent! En dan de liefde natuurlijk. Zóveel liefde voor jouw kinderen lees ik altijd. Ik twijfel niet aan je geschiktheid, maar kan me best voorstellen dat je zelf soms onzeker kunt worden van bepaalde dingen. Knuffelen lijkt me een prima oplossing;).
Onlangs geplaatst door Naomi: Ben ik wel echt autistisch?
Tineke Reageren
Ik heb ook veel behoefte aan rust en momentjes voor mijzelf om bijvoorbeeld even lekker te kunnen bloggen of blogs te lezen. Mijn huis is niet bepaald netjes en opgeruimd. Maar wij zijn wel allemaal gelukkig. De kinderen komen geen aandacht te kort, ik doe ook veel leuks met ze. Dus ik vind mijzelf eerder een goede moeder. Ik ben onzeker over veel dingen, maar dat is het enige wat ik wel hardop durf uit te spreken.
Lilian Visser Reageren
Ik heb één kind en als ik om me heen kijk denk ik ook dat dit véél makkelijker is. En dat ik hierdoor ook veel meer kan genieten van het moederschap. Ik vind mezelf geschikter als moeder dan ik vooraf dacht (ik ben niet heel zorgzaam en hield ook niet zo van andersmans kinderen haha). Maar één kind scheelt ook. Ik raad het iedereen aan 😉
Onlangs geplaatst door Lilian Visser: Prioriteitenmatrix van Eisenhower (en Covey)
Helma Reageren
Wij kwamen bij de verloskundige en kregen te horen dat we een tweeling kregen! Geen keus om te denken hoe het met één kindje is, maar gelukkig is er dan even tijd om aan het idee te wennen. Gister hebben ze voor het eerst gescheiden geslapen (eentje uit logeren), toen dacht ik: wat is één kindje relaxt! Maar al heel snel kwam het gevoel: dit is niet compleet. Soms even tot 100 tellen, maar vooral ook veel genieten en relaxed blijven.