Onlangs had ik het met een vriendin over vloeken in het bijzijn van kinderen. Ik zal dan ook maar direct bekennen dat ik soms best eens wat woorden laat gaan waarvan ik niet zou willen dat mijn kinderen deze woorden ooit zullen uitspreken. Het liefste zou ik uberhaupt geeneens willen dat zij deze woorden te horen krijgen, en toch gebeurt het helaas weleens.
Vincent en ik zijn allebei opgevoed met het idee dat vloeken gewoon not done is. En daar ben ik het eigenlijk nog steeds mee eens. Maar hoe fijn kan het zijn wanneer er eens even iets mis gaat, om er een lekker woord uit te knallen. Zonder deze woorden specifiek te benoemen, ik vind chips, bijvoorbeeld helemaal geen fijn woord om in dit soort situaties uit te roepen. Het liefste zou ik dan dat andere woord gebruiken. Overigens vind ik vloeken met ziekten echt niet kunnen en gebeurt dit bij ons thuis gewoon niet.
Sinds wij kinderen hebben gekregen zijn wij meer gaan letten op het vloeken in het bijzijn van de kinderen. Wij willen hen meegeven dat dit niet netjes is en dat het beter is om goed na te denken voordat je woorden zegt die je liever niet wil zeggen. Toch vind ik het zelf gewoon best moeilijk en sommige woorden liggen gewoon lekker in de mond. Echt godsdienstig vloeken (ik weet het even niet anders te omschrijven) wordt bij ons thuis niet getolereerd. Onze zoon heeft een keer een dergelijk woord uitgesproken en daarna nooit meer omdat wij hem hebben verteld dat dit echt niet ok is.
Vloeken op tv
Wat ik zelf een irritatiepuntje vind is het vloeken op tv. Noem mij dan maar saai hoor, maar soms wordt er zo ongelofelijk gevloekt dat ik mij echt afvraag waar dat goed voor is. Één keer kan, twee keer kan ook, maar meerdere keren achter elkaar vind ik niet ok. Vloeken in kinderprogramma’s zou wat mij betreft al helemaal niet moeten kunnen. Kinderen zouden op die manier de indruk kunnen krijgen dat het normaal is en ik denk dat we dit niet moeten willen.
Ik ben heel erg benieuwd hoe andere ouders hierin staan. Hoe ga jij om met vloeken? En vind jij het net als ik vervelend als er veel gevloekt wordt op de televisie, of is je dit nooit opgevallen? Ik ben heel erg benieuwd, laat je reactie achter in de comments.
Mathiske -gelukineenrompertje- Reageren
Hier glipt er inderdaad zo nu en dan wel eens een woord tussen door. Kak of kut.. niet zo netjes. Alleen inderdaad wat me opvalt dat er zelfs in kinderen programma’s word gevloekt. En best wel grof ook. Dat vind ik echt bizar
Onlangs geplaatst door Mathiske -gelukineenrompertje-: Feel good & Shop Event 2017+ Shoplog.
MC Kleuver Reageren
Een oprecht en eerlijk artikel. Dat vind ik heel mooi. Af en toe komt er wel eens een gemeen woordje uit, vooral als ik mijn hoofd ergens tegenaan stoot of als er iets mis gaat.
Vlijtig Liesje Reageren
Ik ben ook regelmatig verbaasd over de tv die wordt uitgezonden overdag en voor kinderbedtijd. En dan heb ik het nog niet eens alleen over vloeken.
Vloeken en schelden vind ik niet oké, en dat doe ik dan ook zelden tot nooit.
Onlangs geplaatst door Vlijtig Liesje: Hoe houd je je aan je budget?
Stefanie Reageren
Ik floep er ook weleens een “stout” woordje (zoals mijn kinderen dat noemen) eruit, ik denk dat iedereen dat weleens heeft! Maar ik probeer er wel op te letten. Als mijn kinderen het horen dan krijg ik te horen “Ooh mama, dat woordje mag je helemaal niet zeggen”
Ik verbaas mij ook regelmatig over de kinderprogramma’s op tv en vind het eigenlijk ook niet kunnen dat er daarin gevloekt wordt.
Onlangs geplaatst door Stefanie: Het boerenbondsmuseum in Gemert
Iris Reageren
In de buurt van kinderen probeer ik ‘creatief’ te schelden als ik bijvoorbeeld mijn teen stoot, maar net zoals je zegt, is dat voor mijn gevoel soms niet echt voldoende om alle frustratie er bij mezelf uit te krijgen. Dan floept het er soms alsnog uit of ik ‘bewaar’ het voor later – dan blijkt meteen dat de situatie niet zo erg was als ik dacht.
Liess Reageren
Ik vloek meer dan me lief is. Ik probeer er wel heel erg op te letten en het lukt ook aardig. Hopelijk kan ik het zo goed als afgeleerd zijn tegen de tijd dat Bram echt gaat praten haha.
Ik heb daarnaast wel een puber die regelmatig woorden in der mond heeft waarvan ik denk neeeeeee…
Onlangs geplaatst door Liess: Zwangerschaps Update week 21/22
Leonie van Mil Reageren
Ik floep er ook wel eens wat uit. Ik wil het mijn kleine ook echt niet aanleren. Maar soms moeten de frustraties er gewoon even uit. Vloeken met ziektes, vind ik echt not done. Daar kun je mensen keihard mee kwetsen. Dus dat doe ik zelf ook nooit, omdat ik hier gewoon echt fundamenteel op tegen ben.
Onlangs geplaatst door Leonie van Mil: Mijn zoektocht naar geluk #8
Nathalie Reageren
Ons babytje moet nog geboren worden maar ik merk het al met de kinderen van mijn broer en zus; wij zijn notoriele vloekers en zelfs als we hard ons best doen floept er nog wel eens wat uit. Ik vind vloeken niet erg, bij volwassenen, mits de ziekten een beetje beperkt blijven en je ze niet constant als bijvoeglijk naamwoorden gaat gebruiken; dan kun je net zo goed niet schelden. Maar kinderen die enorm vloeken, aiii. Ik vind dat betuigen van gebrek aan opvoeding en het klinkt zo ordinair. Het is het hypocriet, want vanaf een bepaalde (tiener/adolescenten) leeftijd wil ik het tolereren, en ik vind het ene scheldwoord meer “not-done” dan het andere.
Ik ben bang dat wij heel erg ons best moeten doen, straks!
Lilian Reageren
Wij vloeken allebei niet ‘christelijk’, maar ik zeg wel eens k*t als iets niet lukt en dat excuseer ik me meteen en Anna neemt het gelukkig niet over en weet dat het niet netjes is. Maar ze leert het wel op school. Ik weet nog dat de eerste dag dat ik haar op school bracht dat een moeder in de gang heel hard zat te vloeken.
Mijn broer en neefje vloeken heel erg, m’n neefje begon al toen hij vijf was ofzo. Ik vind dat zo naar. Het is gewoon zo respectloos en onopgevoed (en mijn broer dus ook, terwijl we toch dezelfde opvoeding hebben gehad, haha ;-))
Roelina Reageren
Wij vloeken veel te veel. Deden dat al toen we nog geen kinderen hadden maar waren ons er niet van bewust. Nu hebben we kinderen en letter wij erop. Dan pas merk je hoe vaak je het doet, stom eigenlijk dat je er pas op gaat letten wanneer je een voorbeeld moet stellen. Zou eigenlijk altijd moeten.
Onlangs geplaatst door Roelina: Mama dagboek #79: hoera, onze Knorrepiet alweer 1 jaar