Zo nu en dan deel ik op mijn blog verhalen van vrouwen. Dit zijn verhalen waarmee wij hopen om andere vrouwen een hart onder de riem te kunnen steken. Vaak verdrietige verhalen, maar met de hoop om anderen te kunnen helpen. Vandaag het verhaal van Samantha, waarin zij vertelt over hoe zij met 30 weken zwangerschap beviel op de Domicaanse Republiek.
Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail mij dan op info@twinkelbella.nl Jouw verhaal kan uiteraard ook anoniem worden gedeeld.
Het verhaal van Samantha
07 juli 2012 de mooiste dag van mijn leven maar als ik er nu op terug kijk is het een tijd waar de kippenvel nog van over m’n lichaam loopt.
Ik weet nog goed dat ik 2 dagen daarvoor mijn spullen voor de babykamer had op gehaald bij de Ikea.
Ikea was de enige woonwinkel die ze op daar hadden want ik verbleef bij mijn inmiddels ex partner op de Dominicaanse Republiek.
Ik had al 2 dagen pijn in mijn onderrug maar niet echt het gevoel dat ik er iets mee moest.
We zouden een avondje gaan ontspannen in een hotel in de buurt om daar naar een voorstelling te gaan en te dineren.Voor we weg gingen dacht ik nog even naar het toilet te gaan. En daar begon het; ik verloor kleine druppels donkerbruin bloed, direct heb ik mijn verloskundige in Nederland gebeld en moest het even aankijken, het kon namelijk oud bloed zijn.
Helder rood Bloed tijdens zwangerschap
Rond 23:00 kreeg ik in het hotel hevige buikpijn ik riep nog voor de grap ,, volgens mij zijn mijn weeen begonnen” iedereen dacht dat ik een grapje maakte tot ik naar het toilet ging en de druppels waren veranderd in helder rood bloed. Toen was er paniek.
Nog geen half uur later waren we in het ziekenhuis, het ging allemaal zo snel! De pijn nam toe en het bloeden werd heviger.Er werd een echo gemaakt en daarop was te zien dat de baby al ingedaald was en toen sloeg de paniek verder toe
Ik ging na de echo even naar het toilet en op dat moment verloor ik zoveel bloed dat ik het bewustzijn bijna verloor, ik kan me nog vaak herinneren dat ik op een brancard werd getild en aan allerlei slangen werd gekoppeld. Ik kreeg een infuus toegediend maar veel begreep ik er niet van wegens de taalbarrière.
Gebroken vliezen
Toen ik rond 01:00 naar het toilet ging en opstond van het toilet braken mijn vliezen, ik ben met mijn handen tussen mijn benen terug gelopen naar mijn kamer want ik voelde dat zijn hoofdje er al aan kwam. Ik werd met spoed naar de operatiekamer gereden. Nog heel goed weet ik dat ik in de lift stond en dacht: als ik hier maar samen met mijn zoontje levend uit kom. Ik verstond niets van wat de verpleging onderling besprak. Zij spraken geen Engels en mijn Spaans was ook niet om naar huis te schrijven. Op de operatiekamer ging het super snel allemaal, ik moest van bed verwisselen en toen kwam de eerste perswee. Toen ik op het bed lag kwam de volgende perswee.
Mijn zoontje 40cm groot en 1100 gram
Vanaf dat moment kan ik mij weinig meer herinneren alles ging zo snel! Een verpleegkundige nam hem mee en ik werd onder narcose gebracht om gehecht te worden. Mijn lieve zoon vond het grappig om met zn nagels mijn binnenkant open te halen. Ik kan je vertellen dat is geen pretje!
Ze zeggen dat toen ik bij kwam uit de narcose, dat ik Jayden heb gezien maar zelf weet ik dat niet meer. Hij is per ambulance naar Infantil Dr.Robert Reid Cabral gebracht in Santo Domingo. Zij zijn gespecialiseerd in kinderen en hebben een Neonatologie afdeling.
Nog geen paar uur later mocht ik naar huis en zijn we naar Santo Domingo gereden. Niet fijn met hechtingen down-under: 4 uur heen en 4 uur terug in een auto zitten. Liggen en hangen op wegen wat hobbel de bobbel is, maar: alles om die kleine te zien.
Mijn klein vechter
Wat een kleine vechter is het, ze noemde hem daar Rey de Leon ( Lionking) omdat hij zo eigenwijs was en alles eruit trok wat er niet hoorde. Zoals bijvoorbeeld zijn sonde en zuurstofslangen.
Na een paar dagen ging hij hard achteruit. Hij bleek een luchtweginfectie en een bacterie in zijn bloed te hebben opgelopen en had dringend een bloedtransfusie en antibiotica nodig.
Het ziekenhuis hanteerde maar 1 uur bezoek per dag dus reden wij iedere dag heen en weer. Na een paar dagen besloot ik tijdelijk bij mijn ex schoonfamilie te blijven om vaker in het ziekenhuis te kunnen zijn. Toen mijn zoontje stabiel was, mocht hij over op borstvoeding.
Helaas had ik totaal geen voedingrijke melk omdat mijn leven op zijn kop stond en ik bijna geen hap eten naar binnen kreeg. Hij kreeg uiteindelijk een combinatie van borst en flesvoeding en hij kwam weer aan.
Welkom thuis, maar veel te vroeg
Jayden is geboren op de Dominicaanse republiek. Het gaat daar echt heel anders als ik zo alle verhalen van prematuur baby’s hier in Nederland lees.
Op het moment dat je kindje zelfstandig kan ademen wordt hij van de beademing en zuurstof gehaald. Zodra hij over kan op borstvoeding, dan gaat de sonde eruit ongeacht wat zijn gewicht is.
Naar huis met een dubbel gevoel
Een paar dagen dat hij hersteld was van zijn luchtweginfectie, en zijn bacterie in zijn bloed, mocht hij toch naar huis. Hij woog nog geen 2kg. In totaal heeft Jayden 11 dagen in het ziekenhuis gelegen, veel te kort voor een prematuur baby maar daar zijn de bedden schaars en op het moment dat een kindje stabiel is wordt hij ontslagen
Het was een heel dubbel gevoel ik was blij maar oh wat vond ik het eng! Een paar dagen ervoor had ik nog een gevoel dat ik hem zou gaan verliezen.
Jayden was een vrolijke en tevreden baby, hij huilde alleen als hij een vieze luier, of honger, had.
Ik heb de eerste nachten met hem op mijn borst geslapen (slapen deed ik niet echt) omdat ik te bang was om hem weg te leggen. Hij groeide goed en na een maand thuis was hij 45cm en iets meer dan 2 kg
Wel is hij een zorgen baby geweest. Hij heeft in het eerste jaar vaak in het ziekenhuis gelegen met luchtweginfecties maar zoals ze in het ziekenhuis zeiden hij is een vechter mijn Rey de Leon!
Toen Jayden 8 weken oud was zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan. Hij bleek al jaren een dubbel leven te lijden en had nog een gezin. Toen Jayden bijna een jaar was, kwam ik er achter dat hij een half zusje had die 9 maanden jonger is dan hem.
Vanaf dat moment heb ik alles in werking gesteld om het land te verlaten, dit proces heeft bijna twee jaar geduurd omdat mijn ex geen toestemming wilde geven dat ik met Jayden het land zou verlaten.
Uiteindelijk heeft hij de voogdij verloren en moest hij toestemming geven van de rechter.
Terug naar Nederland
Toen Jayden bijna 2 jaar was zijn wij terug naar Nederland gekomen. Wij woonden tijdelijk bij een vriend in, omdat ik zelf geen contact meer had met familie. Vanaf dat moment ben ik in een rollercoaster terecht gekomen, er komt zoveel op je af om te regelen.
Toen ik op controle moest bij de gyneacoloog (omdat ik nooit na controle heb gehad na mijn bevalling) werd er geconstateerd dat ik onrustige cellen in mijn baarmoeder had, die op den duur baarmoederhalskanker konden worden. Dit proces heeft in totaal vijf jaar geduurd, ze kregen het maar niet onder controle. Op 10 januari 2020 hebben ze dan ook mijn baarmoeder en alles wat erbij hoort verwijderd.
Inmiddels liep ik met Jayden al een half jaar bij een kinderfysiotherapeut die eigelijk niet echt vooruitgang zag in zijn achterstand qua ontwikkeling. Zij verwees ons in overleg met de kinderarts door naar een neuroloog.
Hersenbeschadiging door vroeggeboorte
Al snel werd duidelijk dat Jayden een hersenbeschadiging had opgelopen door zijn vroeggeboorte. Al die jaren dachten ze op de Dominicaanse dat het kwam doordat hij prematuur was. Vanaf dat moment gebeurde er zoveel; medisch kinderdagverblijf waar hij therapieen kreeg, verschillende ziekenhuisopnames, leveren van hulpmiddelen en ga nog maar even door .
Ik ben al die jaren door gegaan, tot ik vorig jaar dus echt instorte ik kon niet meer! Zelf raakte ik in een diep gat van depressie en kwam er niet meer uit. Ik besloot hulp te zoeken en dit heeft mij goed gedaan.
Het roer om!
In Januari 2020 na mijn operatie, besloot ik het roer om te gooien. Bijzonder zijn hoeft niet negatief te zijn. Om andere ouders te helpen en een vorm van erkenning te bieden ben ik begin dit jaar begonnen met blogs schrijven over ons leven; lifestyle, fashion, uitjes en vakantie komen allemaal aan bod. Ik ben open over mijn depressie en de gezondheid van Jayden.Inmiddels is Jayden het gezicht van verschillende kledingmerken want bijzonder zijn is ook uniek!
Mijn blog vind je via de volgende link: blog. Ook zijn wij actief op social media Instagram en Facebook die link kun je vinden op onze website