Omgaan met driftbuien
8 mrt 2017 Mama 11

Omgaan met driftbuien

Driftbuien. Dacht ik als ervaren moeder van 1 kind wel te weten hoe ik hiermee moet omgaan, blijkt nu puntje bij paaltje komt toch best heel erg moeilijk te zijn. En eigenlijk had ik ze nog helemaal niet verwacht, maar niets is minder waar, de driftbuien zijn inmiddels volop aanwezig. 

Temperamentvol kind

Onze Sophia is naast een onwijs lief kind, ook een heel temperamentvol meisje. Dat wisten wij al bij de geboorte en dat komt niet van een vreemde zeg maar ;). En eerlijk is eerlijk: ik vind het wel wat hebben van die temperamentvolle kinderen, ze laten zich in ieder geval de kaas niet van het brood eten, en het zorgt er bij mij ook wel regelmatig voor dat ik heel erg om ze moet lachen.

Oorverdovend gegil

Maar opeens sloeg dat “grappige” temperamentvolle gedrag om in vervelend gedrag en oorverdovend gegil. Met grappig temperamentvol bedoel ik overigens gedrag zoals bijvoorbeeld heel duidelijk aangeven wat te willen, en net zo lang door proberen tot het gelukt is. Met vervelend gedrag bedoel ik (keihard) gillen, om zich heen slaan, zich hysterisch languit op de grond werpen, en ga zo maar door.  Het lijkt soms net alsof de driftbuien zich steeds een beetje verder uitbreiden. Waar het begon met af en toe een kleine gilbui, gebeurt het de laatste tijd meerdere keren per dag met regelmatig een aardige driftbui. In eerste instantie dacht ik dat het ging om een flinke sprong, maar inmiddels denk ik toch dat wij hier te maken hebben met de welbekende driftbuien.

Hoe omgaan met een driftbui?

Dan is natuurlijk de grote vraag: hoe ga je om met een driftbui? Hierin kan ik eigenlijk alleen maar aangeven wat ik door de jaren heen heb geleerd en wat voor ons het beste werkt. Al snel leerde ik namelijk bij mijn zoon dat het geen zin heeft om in te gaan op een driftbui. En hoe hard het misschien ook lijkt: ik laat het maar gewoon gaan. Ook al ligt ze op de grond (hoofdbonken is hier gelukkig nog niet gesignaleerd) ik geef er geen aandacht aan. Totdat ik merk dat de rust terug begint te keren neem ik haar op schoot en knuffel ik haar. Ik merk dan dat ze weer begint te ontspannen en wanneer ze weer vrolijk brabbelt in haar eigen taaltje weet ik dat het weer goed gaat. Ergens vind ik zo’n driftbui ook gewoon erg sneu, het lijkt vaak alsof mijn dochter zelf ook niet helemaal doorheeft wat haar overkomt.

Wel merk ik dat de driftbuien heftiger zijn bij mijn dochter dan dat deze waren bij mijn zoontje. Ik vond het bij mijn zoontje namelijk nog best wel meevallen terwijl ik nu de laatste tijd de driftbuien van mijn dochter ontzettend pittig vind.

Is mijn verhaal misschien herkenbaar voor andere moeders? Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen en hoe jullie omgaan met een driftbui!

Reacties

  • Marloes

    Heel herkenbaar! Mijn dochter is af en toe zo driftig dat ze gewoon moet kokhalzen. Met Fenne erbij kan ik het gewoon af en toe even niet hebben, vaak helpt het hier om tegen Sophie te zeggen dat ze even weg moet gaan om af te koelen. Ze gaat dan in een hoekje staan (nog geen minuut) en komt dan heel lief weet terug om te knuffelen en dan is het over. Soms moet ik haar zelf even ergens anders neerzetten. Als dat niet helpt dan laat ik haar gewoon uitrazen op een plek waar ze zichzelf in ieder geval geen pijn kan doen.
    Onlangs geplaatst door Marloes: Kom je een kijkje nemen in mijn kledingkast?

  • Simone

    Mijn dochter kan zich soms ook goed kwaad maken. Ze gaat dan ook gillen of schreeuwen en op de grond liggen. Het gebeurd voornamelijk als jwe ergens vandaan naar huis moeten en ze niet mee wil.
    Onlangs geplaatst door Simone: Win shoptegoed voor KAYA Sieraden! | WINWEEK

  • Felicia

    nu moet ik zeggen dat ik het niet heel erg vaak heb met mijn kinderen ik weet niet was de derde en vierde straks voor karakter gaan krijgen maar de oudste twee hebben het niet vaak
    maar kan ook komen omdat ik best veel toegeef en vaak toch de harmonie wil bewaren en dan toch vaak toegeef
    ik houd niet van schreeuwen en straf geven ook niet daar schiet je niets mee op vind ik
    ik vind persoonlijk dat ik mijn kind behoor te helpen als ze een driftbui heeft
    verder is het vaak zo dat ik denk wij volwassenen hebben ook weleens een rotdag of niet naar ons zin
    dus vind ik mijn kinderen hebben daar ook recht op op hun buien
    maar de kunst is natuurlijk hoe er mee om te gaan
    de oudste heeft het eigenlijk nooit echt gehad accsepteert ook een hoop gewoon dat is wel prettig
    maar de middelste van 6 heeft best veel diva gedrag haha en ook de nodige buien als iets haar niet aanstaat
    maar ik herken het ook van mij eigen van vroeger ik was ook zo en mijn ouders vooral mijn moeder ging er rustig mee om.
    het is vreselijk geef ik toe wanneer ze het heeft mijn man kan er slechter tegen als ik
    wij gaan er alletwee op een andere manier mee om
    meestal negeer ik het en laat haar op haar manier rustig worden anders als ik van haar vraag meteen rustig te doen
    gooi ik olie op het vuur want dan heeft ze haar rotbui niet kunnen uitte
    ik probeer altijd uit te leggen waarom bepaald gedrag van hun voor mij als moeder niet prettig is aan straf doe ik niet
    want als ik het ze uitleg kunnen ze er ook over nadenken .
    sorry erg lang geschreven maar dat is hoe ik er mee om ga

  • Felicia

    de methode van op de gang zetten vind ik persoonlijk heel koud en afstandelijk en ik vind daar help je je kind niet mee
    want meestal wilt je kind iets zeggen met de driftbui bijvoorbeeld aandacht maar vraagt er dan op de verkeerde manier naar
    en als je kind dan op de gang gezet word woord er niet aan die behoefte voldaan waardoor het kind soms nog meer van streek raakt .
    of weer kort erop weer zo gaat doen
    maar goed dat is hoe ik erover denk iedereen gaat er weer op een andere manier mee om natuurlijk.

  • Jill

    Hier ook herkenbaar! Maar bij mij is het mijn eerste kindje en dus de eerste keer schrok ik nogal van zo’n driftbui! Gelukkig weet ik nu wat het is en dat het normaal is. En het beste vind ik ook ze gewoon even laten uitrazen om ze daarna bij mij te nemen.

  • Priscilla

    Oja! Herkenbaar! Ik moet er stiekem meestal wel om lachen! Gelukkig hebben ze hier ook nog nooit enge dingen gedaan. Wel lijkt het alsof mijn dochter er meer in blijft hangen dan mijn zoon vroeger. Ze kan ook heel lang niet ademhalen dan dat vind ik wel freaky.
    Onlangs geplaatst door Priscilla: De Dreumes Tag 2

  • Anna

    Helaas herkenbaar…ik ga er eigenlijk net zo mee om als jij schrijft. Hopelijk gaat deze fase snel voorbij.

  • Marianne

    Heel herkenbaar! Ons dochtertje wordt volgende week 2 dus schelen niet zoveel volgens mij. Hoer is het ook echt met slaan/schoppen/gooien, op de grond liggen etc. En ook echt om redenen dat je denk van WTF. Van de week liep ik rechtsaf naar de auto ipv rechtdoor over de parkeerplaats. Ik denk dat de hele staat heeft kunnen meegenieten 😱
    Onlangs geplaatst door Marianne: DIY | Toverstaf / Speklolly traktatie

  • Lilian

    Wij hebben het eerlijk gezegd nog niet meegemaakt maar ik denk dat ik het zelfde zou doen, het even negeren totdat hij rustig is.

  • nancy

    heel herkenbaar. Ik zal jullie mijn verhaal delen. Mijn zoon van nu 6 jaar is een ontzettend lief kereltje die heel erg van knuffelen houd. Echter zagen we binnen een uur toen hij geboren is al dat hij zijn eignen wil had. Alle kindjes liggen lekker toegedekt in hun krribje en die van ons die lag altijd met de benen boven de dekens. Toen hij ouder werd en dan spreken we over ongeveer 3 jaar ging hij driftbuien krijgen. Je moet je voorstellen hij is een zonnetje loopt zijn weg en als er iets is wat daar niet op thuis hoort dan sloegen alle stoppen door. iedereen moest het dan ontgelden wij als ouders zijn zus de hond de kat de wasmand de glazen die op tafel stonden echt iedereen. Wij maakte ons daar best wel zorgen over vooral toen hij zijn kamer af ging breken dat is tot 3 keer toe gebeurd. en hij was nog nieteens 4 jaar. Als je op een dag 10 driftbuien maakt is er geen kort lontje meer maar geloof me dan is het lonttje weg, helemaal verdwenen. We hebben toen hulp van het conceltatiebureau gevraagd maar dat kwam niet van de grond. Heel jammer maar we zijn doorgegaan. toen kwam het moment dat hij naar de kleuterschool moest. ik hield mijn hart vast en ja hoor binnen een week hoorde we de eerste klachten al. schoppen bijten slaan dingen kapot maken. kan je vertellen dan voel je je als ouder heel schuldig. toen kwam het eerste bezoek bij de schoolarts. ïs er nog iets wat ik voor jullie kan betekenen”vroeg ze. toen kwam alles eruit dat we ervoor vochten maar dat het ook best wel moeilijk was en je geen boek bij de bruna kan kopen. We zijn toen bij de maatschappelijk werker gekomen van school en die heeft ons een hele tijd begeleid. Super woman is ze. we hebben gesprekken gehad en ik ben ook namens mijn man heel vaak bij haar op kantoor geweest om te leren. ze is ook bij hem in de klas geweest om te observeren. en vandaaruit zijn we een plan gaan maken. Hij is een kindje die van structuur houd. leg hem in 3 stappen uit wanneer we wat gaan doen. als hij iets uithaalt dan hangen er concequenties aan bijv niet op de ipad. je moet hem ook niet zeggen we gaan nu eten. nee we zeggen 5 min van te voren over 5 min gaan we eten zodat hij het even kan verwerken. als ik zeg kom we gaan eten dan hebben we nu nog strijd aan tafel. als je het meld eet hij netjes zijn bordje leeg. Die periode hebben we met super woman afgerond en ze gaf aan hij gaat ook weer in andere fases komen dus als je me nodig hebt kom dan bel me. een heftige tijd dat wel maar we zien verandering en de juffen op school ook. Dat heb ik laatst gedaan meneer moet bijna naar groep 3 en dat brengt ook heel wat vragen mee. er zijn met school gelukkig veel begeleidende gesprekken en ik heb daarop bij super woman gevraagd of ze er ook bij kan komen zitten en een keertje kon observeren. heeft ze gedaan en weer heeft ze ons bijgestaan. een heftige tijd dat wel maar we zien verandering en de juffen op school ook. maar mijn punt is ook een beetje naar ouders toe het is niet erg om hulp te vragen. en het kan je zulke verlichting geven in het gezin.

  • Mathiske -gelukineenrompertje-

    Herkenbaar.. haha temperamentje hoor.. ik probeer het te negeren maar dat werkt niet altijd. In de supermarkt is dat wel een dingetje.. tijdens eten, als ze driftig word zet ik ze ff in de hoek, en negeer ik ze even. Dat werkt tot nu goed, maar behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst haha
    Onlangs geplaatst door Mathiske -gelukineenrompertje-: Emily 19 & 20 maanden update

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.