Vorige maand hebben jullie kunnen lezen over een lesbisch stel met de wens voor een kindje. Zij zullen elke maand vertellen over hun weg hiernaartoe en hun persoonlijke belevenissen. Dit keer vertellen zij over een bezoek aan de huisarts en aan de fertiliteitskliniek. En.. kunnen jullie meer lezen over een aankomende bruiloft
Eerste artikel van 2women1wish gemist? Lesbisch stel met de wens voor een kindje.
Bezoek huisarts
Tijdens het wachten op bevestiging van Leiderdorp, hadden we ook een afspraak gemaakt met de huisarts. Zodat we wat meer informatie te weten konden komen over wat voor ons de opties zijn. Met trillende handjes en kriebels in onze buik zaten we te wachten in de wachtkamer. Toch was ook dit weer spannend. Wat ik van te voren niet echt had bedacht, want ik ben zelf behoorlijk nuchter. Na 10 minuten wachten werden we de spreekkamer in geroepen. Daar vertelde we dat we een kinderwens hadden, en of ze ons misschien wat meer informatie kon geven of wegwijs kon maken in wat de opties allemaal zijn als je geen bekende donor wilt. Al heel snel gaf ze aan dat zij zelf nog nooit een lesbisch stel heeft gehad, die deze vraag had gesteld. Weleens hetero stellen die niet op de natuurlijke weg zwanger konden worden, maar wij waren dus het eerste lesbische koppel bij haar in de spreekkamer. En veel kon ze ons ook niet vertellen. Ze ging zelf nog even wat rondzoeken en belde ons een week later terug dat zij ook uit kwam op Medisch centrum kinderwens, dat we ons daar moesten aanmelden en dat zij ons wel meer konden vertellen.
Beetje een teleurstelling, dat ze ons zo weinig kon helpen.. Dan maar weer zelf op onderzoek uit! En wachten op bevestiging van Leiderdorp over de informatieavond.
Ondertussen had ik ook een instagram account aangemaakt, (voor degene die het leuk vinden; twowomen.onewish is ons account), dit zodat ik voor ons alles een beetje kon bijhouden, een soort dagboek idee, maar ook om andere verhalen te volgen en lezen.
Ik had onze trip naar de huisarts gepost, en ook dat wij zelf van plan waren om ziekenhuizen te gaan bellen, met de vraag of wij bij hun terecht konden. Als snel kwamen wij erachter dat dit een hoop gedoe is. We belde eerst de ziekenhuizen bij ons in de buurt (Noord-Holland), en kregen bij een aantal te horen dat het bij hun ziekenhuis niet mogelijk was, en van twee ziekenhuizen kregen we te horen dat ze eigenlijk geen idee of dat bij hun kon. In Amsterdam was het zelfs zo, dat ze de wachtlijsten hadden gesloten omdat er een te lange wachtlijst was, bijna 4 jaar, en een extreem tekort aan donoren. Hierna zaten we een beetje in zak en as. Tot er iemand reageerde op onze instagram post, ook een lesbisch stel, zij hadden in Hengelo bij de Fertiliteitskliniek een aantal pogingen gehad, en vertelde dat die kliniek met een Duitse spermabank werkte, waardoor er bijna geen wachtlijst was.
Meteen na het lezen van hun tip, hebben wij de kliniek in Hengelo gebeld.
Fertiliteitskliniek Twente, Hengelo
Het gesprek aan de telefoon was voor ons al een fijn gesprek. Ze namen echt de tijd voor ons, beantwoorde al onze vragen en gaven een hoop informatie. Het enige wat wij moesten regelen was een doorverwijzing van de huisarts, dit was snel gebeurt want die lag al klaar voor ons. Deze hadden we opgestuurd en al vrij snel kregen we een envelop thuis gestuurd met informatie en een vragenlijst die we moesten invullen. Vragen over de gezondheid van de ‘draag’moeder, ik dus, en ook vragen over de gezondheid van mijn familie en dan vooral over mijn moeder. Dat waren drie bladzijdes. Sommige vragen kon ik niet beantwoorden, maar dit was geen probleem.
31 mei 2017 hebben we alle informatie weer terug gestuurd naar de kliniek, en was het afwachten tot we een datum door zouden krijgen voor onze intake. Spannend!!
Trouwen
Na alle spanning, waren we wel even toe aan rust. Dus gingen we lekker op vakantie. Ondertussen hadden we ook al een datum van de intake doorgekregen, en dit zou in onze vakantie vallen. Het zou prachtig weer worden in Nederland, dus besloten we lekker twee weken naar het vakantie huis van mijn ouders te gaan. Ook in de buurt van Hengelo, nou ja, een half uur rijden, maar beter dan de twee uur die wij vanaf ons huis zouden moeten rijden. Maar voor we naar het vakantieadres gingen, had mijn vriendin nog een verrassing voor me. En ik, ik kan daar niet zo goed tegen, niet weten waar ik aan toe ben. Maar goed, ik gaf me eraan over.
Na eerst ergens heerlijk te hebben geluncht, reden we verder naar de eind bestemming. En toen we daar aankwamen, zag ik een prachtig kasteel. Waarop mijn vriendin zei; “Echte prinsessen slapen in kastelen.” Zo lief!
Na het inchecken, de spullen naar de kamer gebracht en daarna gingen we even een rondje lopen door de prachtige, grote tuin. En toen hield ze me tegen en zei de liefste woorden tegen me, waarop ik nog een beetje grappend zei “Ja, dat is ook zo.” Maar voordat ik het doorhad, ging ze op haar knieën en haalde een ring tevoorschijn. Die ik niet eens zag, want toen ze op haar knieën ging, schoot ik al helemaal vol. Het enige wat ik nog hoorde was “Wil je met me trouwen”, ik kon nog net ‘Ja’ zeggen, maar daarna rolde de tranen van geluk over mijn wangen. Ik ga trouwen, met de allerliefste, leukste vrouw van Nederland.
Tot de volgende keer!
Kim Reageren
Gefeliciteerd!! Wat een spannende tijden allemaal. Ben benieuwd naar jullie volgende blog!
Onlangs geplaatst door Kim: Positieve vibes