Bevallingsverhaal: Voorweeën, of toch niet?

Op zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over een ingrijpende gebeurtenis. Dit keer het verhaal van Marijke waarin zij vertelt dat zij dacht voorweeen te hebben, maar de bevalling toch al was begonnen!

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl

Woensdagochtend 2 mei 2018 begint zoals elke woensdagochtend. Ik ben 38 weken en 2 dagen zwanger van een jongetje en net als iedere woensdag gaat mijn dochter van 17 maanden naar mijn schoonmoeder. Omdat ik met zwangerschapsverlof ben, laat ik haar eerst lekker uitslapen en als ze aangekleed is en ontbeten heeft breng ik haar weg, zodat ik tijdens de laatste loodjes ook nog even mijn rust kan pakken. Ik drink nog een bakje koffie met mijn schoonmoeder en ga terug naar huis.

De babykamer is klaar, de kleertjes zijn gewassen, de vluchtkoffer staat klaar, maar mijn partner en ik hebben beide het gevoel dat deze baby het goed naar zijn zin heeft in mijn buik en we verwachten dan ook niet dat hij zich voor de uitgerekende datum (11 mei) zal aankondigen.  Mijn dochter is met 39 weken en 3 dagen ter wereld gekomen vanwege langdurig gebroken vliezen. Maar ik voel niks, heb geen voorweeën, verlies ook geen vruchtwater en voel me goed. Geen enkele reden dus om te denken dat ook deze baby zich eerder meldt.

Voorweeen? Of toch niet?

Rond 11.00 uur ben ik die ochtend weer thuis. Ik rommel wat aan in huis en plant mezelf vervolgens met een bak thee op de bank. Ik voel me wat moe en ga even een dutje doen op bed om bij te tanken. Als hoogzwanger zijn al niet vermoeiend genoeg is, heb ik ook nog een ERG PITTIGE jongedame van 17 maanden rondlopen die veel energie en aandacht van mij vraagt. Rond 13.00 uur word ik wakker en merk ik dat ik wat gerommel voel in mijn buik. Braxton Hicks of voorweeën denk ik nog. Ze zijn namelijk maar van korte duur en niet pijnlijk. Ik app even met mijn partner hoe het gaat en besluit te gaan douchen. Na het douchen kleed ik me aan, fohn en steil ik mijn haar en ruim nog een wasje op. Het is 15.00 uur en ik heb nog steeds krampen die kort duren en niet pijnlijk zijn, maar wel met enige regelmaat komen ondanks de douche (wist nog uit mijn vorige zwangerschap dat voorweeën weggaan na een douche en echte weeën blijven). Ik bel mijn vriend hierover en hij zegt dat ik de verloskundige moet bellen als ik twijfel. Ik zeg tegen hem dat ik denk dat het niks is, maar dat het wel eens vannacht of morgen zou kunnen gaan beginnen. Bij mijn dochter had ik namelijk meteen door, oke dit zijn weeën.. Het zit me toch niet lekker en ik download een weeëntimerapp. De krampen, die nog steeds niet pijnlijk zijn, komen ongeveer om de 4 minuten en duren maar een half minuutje. Om 15.45 uur bel ik toch even de verloskundige om haar om advies te vragen. Mijn dochter is namelijk 4,5 uur na de eerste kramp geboren en heb ergens in mijn achterhoofd zitten dat het bij een tweede wel eens sneller kan gaan. Ook de verloskundige twijfelt of het voorweeën zijn of toch het begin is en ik spreek met haar af dat ze over een uurtje langskomt. Ondertussen bel ik ook mijn partner op. Hij is bijna klaar met werken en komt dan richting huis.

De bevalling is begonnen!

Rond 16.45 uur staat de verloskundige aan de deur. We kletsen nog even wat en gaan vervolgens naar boven om te kijken of de bevalling al is begonnen of het toch voorweeën zijn. Tot ieders verbazing blijk ik al ruim 5 centimeter ontsluiting te hebben en ze belt het ziekenhuis dat we eraan komen. Mijn partner springt nog snel onder de douche en rond 17.30 uur komen we met de verloskundige aan in het ziekenhuis. Tot op heden voelt het nog heel onwerkelijk, doordat ik krampen heb die niet heel pijnlijk zijn. Om 18.30 uur checkt ze mijn ontsluiting weer en ik heb ruim 7 centimeter ontsluiting, waarbij ze gelijk mijn vliezen breekt. Dan volgt plots een weeënstorm die wel heel pijnlijk zijn en kort op elkaar komen. Mijn partner en verloskundige maken nog grapjes over een champions league wedstrijd die om 9 uur op tv komt en die willen ze graag thuis zien.. Om iets na 19.00 uur voel ik persdrang, maar volgens de verloskundige heb ik nog geen volledige ontsluiting en moet ik het nog even proberen weg te puffen. Zoals andere moeders vast herkennen, kun je persdrang eigenlijk niet tegenhouden. Om 19.15 uur heb ik volledige ontsluiting en mag ik meepersen. Na een paar persweeën komt dan om 19.27 uur mijn zoontje ter wereld, kerngezond! En de tweede helft van de champions league wedstrijd heeft iedereen thuis kunnen kijken.