Christel was zwanger: van een drieling!
5 mei 2019 Dit veranderde mijn leven Mama 5

Christel was zwanger: van een drieling!

Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over wat haar leven ingrijpend heeft veranderd. Dit keer het bijzondere verhaal van Christel waarin zij vertelt over haar zwangerschap van een drieling!

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Mail mij op info@twinkelbella.nl

Na een redelijk zware tijd vond mijn man het een goed idee als ik er een weekje tussenuit zou gaan met mijn vriendin Linda. We konden niet ontkennen dat we dit beide wel heel erg goed konden gebruiken en boekten een vakantie naar Turkije. Vlak voordat ik ging had ik veel last van buikkrampen en wat bloedverlies maar dit had ik wel vaker tussen de menstruaties door dus zocht ik er verder niets achter.

Zwangerschapstest in Turkije

Amper 1 dag in Turkije voelde ik me toch wat vreemd en besloten we om in een Turkse Apotheek een test te kopen. Natuurlijk was dit er eentje waarbij je met een pipetje een druppel urine op een staafje moest laten vallen.  Bij de eerste beste Mc Donalds die we tegenkwamen bestelde we 2 cheeseburger menu’s en een lege beker. Voordat de streepjes van een juist gebruik op de test verschenen stonden er al twee streepjes bij het vakje “zwanger”. Ik legde het staafje tussen de frietjes op het dienblad en Linda en ik keken elkaar aan. Huh dit kan toch niet???

Wij zijn zwanger!

Ik belde natuurlijk gelijk mijn man en die zat op dat moment op de verjaardag van zijn moeder. We konden het allebei niet geloven en nog 3 testen verder rolde de tranen over mijn wangen. We zijn gewoon zwanger!!! Ondanks dat we een hele relaxte vakantie hadden gehad wilde ik natuurlijk graag terug naar huis om samen met mijn man te vieren dat we papa en mama zouden worden. Als verassing kwam hij ons ophalen op Schiphol. Het eerste wat ik gedaan heb toen ik op Nederlandse bodem stond was een Clearblue test kopen want ergens bleef ik toch nog steeds onzeker na inmiddels 5 Turkse zwangerschapstesten.  En ja hoor daar stond het  “Zwanger”  en ook nog eens 5 weken. De avond voordat we opgehaald werden met de bus bij ons hotel voelde ik me al steeds niet lekker en de misselijkheid werd met het uur erger dus ergens vermoede ik al, dit wordt een tweeling (aan mijn oma’s kant komt dit namelijk 2 keer voor) want die misselijkheid komt wel heel snel.

Het is een drieling!

Al vrij snel konden we terecht voor de eerste echo en ondanks de misselijkheid hoopte ik zo dat alles goed zou zijn.  Nou dat was het, en hoe… Al meteen kwamen er tijdens de echo 3 vruchtzakken tevoorschijn. In eerste instantie klopte in 2 vruchtzakken duidelijk het hartje en toen de echoscopiste de echo af wilde ronden trok mijn man lijkbleek weg en zei:  volgens mij zag ik daaronder ook iets bewegen. Vooruit dan zal ik nog een laatste keer kijken en ja hoor ook daar was een kloppend hartje te zien. We kregen gewoon een F*cking drieling OH MY GOD!

Risico van een drielingzwangerschap

We kozen ervoor om maar meteen de aanstaande opa’s en oma’s het blije nieuws te vertellen en het enige wat ze konden uitkramen was… drie, echt waar drie? Vanaf toen zijn we eigenlijk in een rollercoaster terecht gekomen van echo’s , onderzoeken, gesprekken met de gynaecoloog etc. Omdat een drielingzwangerschap zeer risicovol is voor zowel moeder als kinderen wordt er als eerste eicelreductie voorgesteld. Wanneer je hiervoor kiest wordt er een eicel doorgeprikt waardoor er een tweeling zwangerschap ontstaat inplaats van een drielingzwangerschap maar hier wilden wij niks van weten. Sowieso niet vanwege de risico’s op een miskraam en zeker ook niet omdat we zwanger waren van een drieling en de kindjes niet voor niets met zijn drietjes tegelijkertijd in mijn buik zaten.

zwanger drieling

Onze eigen K3 in wording

Dat het een meerling was, was wel duidelijk want de misselijkheid werd met de dag erger en zodra ik ’s morgens mijn ogen open durfde te doen hing ik al boven het toilet. Dit was dus vrij lastig aangezien we al vrij snel op pad moesten voor een kinderkamer en passende kinderwagen voor onze eigen K3 in wording. Al snel besloten we de “masterbedroom” om te dopen naar “MasterBABYbedroom” want dat de drie kids bij elkaar op de kamer zouden gaan slapen was voor ons een must. Wij verhuisde naar een kleinere slaapkamer in huis en de miniverbouwing kon beginnen. Voor ons waren dat niet de enige spreekwoordelijke beren op de weg want hoe gingen we het in godsnaam allemaal doen, wie ging er op 3 kids tegelijk passen als ik weer ging werken, moeten we een nieuwe auto kopen, kon ik überhaupt nog wel gewoon gaan werken met 3 baby’s en vooral kunnen we het wel betalen 3 baby’s tegelijkertijd.

Elke twee weken een controle

Elke twee weken stond er een controle bij de gynaecoloog gepland en kreeg ik een uitgebreide echo. Voordeel hiervan was dat we al vrij snel wisten dat we in verwachting waren van een echte K3 (drie meisjes). Nu kon het shoppen echt beginnen. Tenminste als mijn lichaam dat toeliet. Helaas moest ik al voor de 20 weken stoppen met werken omdat ik lichamelijk al vrij snel op was. Dit resulteerde in ziekenhuisopnames en verplichte rust. Ondertussen dronk ik 3 flesjes astronautenvoer per dag om zo toch te proberen iets binnen te krijgen en houden en ben ik zelfs The Bold en the Beautiful weer gaan volgen (hoe erg) om de tijd door te komen.

Zwangerschapsvergiftiging

Vanaf de 26e week ging het eigenlijk steeds slechter en kreeg ik zwangerschapsvergiftiging. Het was belangrijk om de meisjes zo lang mogelijk in mijn buik te houden dus werd ik opgenomen in het ziekenhuis. De dagen daar bestonden uit CTG’s maken en broeden. Ik voelde me echt een soort Plofkip in een ziekenhuis bed welke zo groot mogelijk moest worden maar dit was natuurlijk voor een heel goed doel.

Ondanks de strenge controle ging het in nacht van 21 maart (32 weken zwanger) ineens hard achteruit. Ik kreeg het steeds benauwder en kon nog maar amper lucht krijgen. Toen ik dit ’s ochtends aangaf stonden er binnen no- time twee gynaecologen aan mijn bed en werd er bij hoge uitzondering een longfoto gemaakt. Conclusie was: Mijn lichaam kon het niet langer aan en de operatiekamer werd in gereedheid gebracht. Mijn man werd met een smoesje naar het ziekenhuis gebeld en werd op de gang al opgewacht om zich om te kleden voor de operatie. Eenmaal op de OK aangekomen stonden er een hele hoop artsen, zusters, etc.  gewassen klaar om de kinderen te gaan halen. Tenminste dat was het plan want de anesthesist besloot op het laatste moment dat het toch te riskant was om de keizersnede te doen omdat ik een uurtje van tevoren een broodje ei had gegeten. De kans op braken was hierdoor te groot met alle gevolgen van dien. We moesten weer terug naar de afdeling. De aanstaande opa’s en oma’s zaten strak van de zenuwen te wachten en hoopte op goed nieuws maar helaas kwamen we dus weer terug met de kindjes nog in mijn buik. Ondertussen had de zuurstofbril die ik al vanaf de ochtend op had om wat lucht te krijgen plaats gemaakt voor een zuurstofmasker en ging het steeds slechter met me. Na constatering van het Hellp syndroom zijn alsnog die dag om 19.06 Liv, 19.06 Jazz en 19.08 Zoë geboren met een spoedkeizersnede.

Wauw Christel, ik mailde je ook al dat ik het een erg mooi en bijzonder verhaal vind. Het lijkt mij al “schrikken” om te horen een tweeling te verwachten, laat staan een drieling! Ik vind het daarom ook erg bijzonder om er op deze manier meer over te lezen. Heel erg bedankt voor je verhaal en kijk uit naar het volgende deel! Liefs Saskia

Reacties

  • Marloes

    Oh wow een drieling! Een vriend van mij is er ook een van een drieling (hij heeft twee zussen) en zijn moeder heb ik er ook ooit over gesproken. Haar werd ook eicel reductie voorgesteld maar zij wilde toen ook niet kiezen. De drieling is echt super hecht nu, Dat lijkt me ook heel bijzonder!
    Onlangs geplaatst door Marloes: Getting shit done – 10 tips

  • Stephanie

    Wauw een drieling.. heel bijzonder om je verhaal te mogen lezen. Ik ben wel heel benieuwd hoe het nu met jullie gaat en hoe jullie het doen met inderdaad werken/ oppas etc.
    Hele leuke namen voor de meisjes! 😍

  • Felicia

    Wauw wat bijzonder kan mij voorstellen dat je erg benauwd was .het is niet niks 3 kindjes in je buik .
    Ik ben nu zwanger van ons vierde kindje en heb het al vreselijk benauwd laat staan met een drieling.
    leuke namen 🙂
    Ik had ook niet gekozen voor een eicel troductie
    Als ik in zo situatie zou zitten .
    Veel geluk met jullie prinsesjes 🙂

  • Styled by Sabine

    Wat bijzonder om te lezen zeg. En ik vind het knap om te lezen hoe flexibel en relaxed jullie hier mee om zijn gegaan. Ik hoop dat jullie meisjes het goed doen en ik ben ook benieuwd om meer te lezen over het dagelijks leven met een drieling. Geniet van jullie K3!

  • Lisette

    Jeetje wat een heftig verhaal zeg! Zo te horen is het echt heel spannend geweest. Ik ben echoscopiste en het lukt mij fantastisch om eens een drieling te ontdekken, haha, maar ja ik heb makkelijk praten!
    Onlangs geplaatst door Lisette: I want to break free… gedachten van een huisvrouw

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.