Hoi! Wat hebben we weer een fijne week achter de rug! Met name omdat wij echt nog van de zon hebben kunnen genieten. Wat dat betreft mis ik de zon al enorm hoor, en zie ik er onwijs tegenop dat wij hele lange koude maanden tegemoet gaan. Maar goed. Naar aanleiding van mijn berichten dat het niet goed gaat met mij, heb ik echt honderden berichten van jullie gekregen. Dagelijks krijg ik nog steeds tientallen berichten van jullie. Echt hoor, jullie zijn té lief voor mij!
De berichten die ik van jullie krijg zijn voornamelijk tips, en ook heel lieve berichtjes van mensen die zich oprecht zorgen maken. Dat vind ik zo bijzonder. Het zorgen maken is denk ik niet nodig (alhoewel ik dit onwijs lief vind). Ik heb ergere dagen gekend. En eigenlijk is dat gewoon precies de reden waarom ik het heel erg moeilijk vind om te zeggen dat het niet zo goed met mij gaat.
Ik heb niets te klagen
Want: ik heb geen koorts, ik functioneer prima en heb momenten waarop ik mij heel gelukkig en geliefd voel. Prima dan toch? En dan heb ik ook nog altijd in mijn achterhoofd zitten hoe veel (jonge) mensen er met de meest vreselijke ziektes zitten. Jonge gezinnen die heel veel verdriet moeten ondergaan door ziektes of andere ellende. En ja, als ik daar aan denk heb ik toch echt helemaal niets te klagen.
En toch, ik ben zo moe. Er zijn momenten dat mijn hoofd zo vol met watten zit dat ik het allemaal gewoon even niet kan overzien. Niemand die er last van heeft, behalve ik zelf. Ik heb continue het gevoel dingen te vergeten en gewoon niet het hele plaatje voor mij te zien. Dat er stukjes weg lijken te zijn, maar dat ik geen idee heb waar ik deze dan in vredesnaam vandaan moet gaan halen.
Zoals ik al zei: ik heb ergere dagen gekend. Veel erger. En vergeleken bij die dagen is dit lamlendige gevoel (want dat is het!) wat ik nu heb, helemaal niets. Het neemt al het gevoel niet weg, alleen de gedachte dat alles in mijn leven nu gewoon prima is, houdt mij wel overeind.
Dus ja, het enige wat ik dit moment kan doen is toch maar weer proberen om rustig aan te doen. Het valt niet mee, want ik heb gewoon een aantal verplichtingen. Alleen laat ik dan in ieder geval proberen om niet te veel van mijzelf te vragen. Ik ben namelijk heel goed in het allemaal verzinnen van dingen die in korte tijd gedaan moeten worden. Oh, en bloed prikken bij de dokter, dat lijkt mij ook zeker geen verkeerd idee.
Is mijn gevoel voor jullie herkenbaar? En wat doe jij ertegen? Veel liefs Saskia
Lvdb Reageren
Hoi Saskia, eigenlijk reageer ik nooit maar nu toch wel. Ik herken je gevoel dat het moeilijk is om uit te spreken dat het niet goed gaat. Ik heb agv een ernstig ongeval chronische dagelijkse migraine en clusterhoofdpijn. Dus eigenlijk gaat het nooit goed 😉 maar mensen willen dit na dik 10 jaar ook niet meer horen, omdat er ergens wordt verwacht dat het nu toch wel eens een keertje beter gaat. Mensen hebben zo snel een oordeel klaar. Laten we gewoon respect voor elkaar hebben. Iedereen heeft wel een leed te dragen, groot of klein. Zelf heb ik nog steeds soms het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen als ik op een redelijke dag een broodje ga eten in het dorp. Want kijk het gaat goed met haar…. eigenlijk moeten we echt eens ophouden met die onzin. Zelf weten we het beste hoe het zit en hoe we ons voelen! Houd je taai en keep your head up!
Lvdb Reageren
*je doet het geweldig! En trouwens….iedereen doet het geweldig op haar/zijn manier. Liefs
Iris Reageren
Doe het inderdaad vooral rustig aan! Je hebt het nodig, hoe lastig het ook is om nee te moeten zeggen of om taken te laten vallen. Hopelijk knap je snel op! Liefs.
Heidi Reageren
Lieve Saskia,
Vergelijk jezelf niet met anderen. Natuurlijk zijn er altijd mensen die het slechter hebben dan jij. Dat zal nooit anders zijn. Maar dat wil niet zeggen dat jouw gevoel en beleving voor jou niet net zo rot kunnen zijn.
Met mij gaat het inmiddels ook niet goed durf ik toe te geven. 2 depressies gehad in ’t verleden en dat is dit niet, maar goed is het ook niet. Ik ben continu moe, ik huil snel, en ben vergeetachtig.
Dit mag wel een stukje meer uit de taboe sfeer, toch? Zodat mensen zoals jij en ik niet meer bang hoeven te zijn voor reacties en het moeilijk vinden om open te zijn over hoe het gaat.
Je bent een leuke lieve mama en het komt wel goed. Dag voor dag!
Knuffel, Heidi
Coco Reageren
Heel herkenbaar gevoel… Niet teveel hooi tegelijk op je vork nemen, tijd echt alleen voor jezelf maken. Soms moet je eens egoïstisch zijn, ook al klinkt dat hard.
Inderdaad, iedere mama zijn manier, maar ik geloof echt dat jij goed bezig bent hoor!
Liefs,
Coco
Onlangs geplaatst door Coco: Ik voel me geliefd wanneer…
Ilse Visscher Reageren
Heel goed! Je moet soms ook aan jezelf denken en zeker als je merkt dat het even wat minder gaat. Gelukkig zie je het positieve ook in. Herken je gevoel hoor. En het weer helpt ook niet echt he? Zie ook op tegen al die sombere dagen, bah..
Onlangs geplaatst door Ilse Visscher: Rubriek #12: Het verhaal van mama Linda
Lilian Reageren
Misschien helpt het om dingen van je af te schrijven? Niet in een blog, maar gewoon privé. Ik heb vaak dat dingen in mijn hoofd heel groot worden en als ik ze dan opschrijf vallen ze best mee. Of ik schrijf stukken als het wel goed gaat en die lees ik dan over als ik me zorgen maak. Met niemand gaat het non-stop goed 😉
Onlangs geplaatst door Lilian: Timemanagement: plannen versus doen