Zoals jullie waarschijnlijk weten, ik ben moeder van een zoon en een dochter. Als moeder zijnde is het mooi om te zien hoe beide kinderen zich ontwikkelen en hoe zij hun eigen wereld beleven. Toen ik een zoon kreeg, had ik niet kunnen bedenken dat het hebben van een dochter weer zo anders zou kunnen zijn. Ik vertel over het verschil tussen zoon en dochter.
Naast dat het natuurlijk twee verschillende kinderen zijn met hun eigen manieren en dingetjes, denk ik soms toch wel een verschil te merken. Dit is overigens geen artikel om een discussie op te roepen, iedereen mag zijn eigen mening volgen. Mijn mening is dat jongens en meisjes toch wel degelijk verschillen. Als je enkel al kijkt naar de hersenontwikkeling van jongens en meiden, zie je hier ook een verschil in. Persoonlijk leggen wij onze kinderen niets op, maar laten hen hun eigen weg en ontwikkelingen hierin bepalen.
Mijn zoon vs mijn dochter
Zoals ik vaker heb verteld, was mijn zoon altijd een ontzettend relaxed kind. En dat is hij nog steeds. Hij kan heel druk zijn, maar wanneer ik hem help om zijn rust weer te vinden, kan hij heel goed opgaan in zijn spel en is zijn karakter heel relaxed. Het is natuurlijk ook niet gek (denk ik) dat hij soms overprikkeld raakt. Wat ik daarvan zie, is dat hij dit uit door wat “drukker gedrag”.
Mijn dochter daarentegen is ontzettend temperamentvol. Vanaf haar geboorte is dit zo geweest, en ik vermoed dat dit altijd zo zal blijven. Dit is echter een karaktertrek van haar die haar in de toekomst ook zou kunnen helpen en waar ze veel aan kan hebben.
Bovenstaande karaktertrekken staan los van elkaar. Mijn zoon lijkt hierin heel veel op zijn vader, en mijn dochter op mij 🙂 Het is grappig om te zien dat onze kinderen van zowel mijn man als van mij karakter trekken hebben.
Testosteron
Toch herken ik wel een aantal meidenzaken in mijn dochter, en herken ik jongensdingen in mijn zoon. Nogmaals, dit is zoals ik dit ervaar. Mijn dochter is bijvoorbeeld een stuk venijniger. Wanneer zij boos is bijvoorbeeld, kan zij op het gemene af gaan. Dit vind ik persoonlijk echt iets voor meiden haha. Wanneer Senna bijvoorbeeld iets niet mag, dan kan zij dit er nog even lekker extra in wrijven, door lekker puh te roepen en haar tong uit te steken.
Wat ik aan mijn zoon heel opvallend vind is zijn “bewegingsdrang”. Vanuit mijn opleiding tot hbo verpleegkundige weet ik nog dat dit wordt toegeschreven aan het testosterongehalte van jongens. Jongens zijn vaak wilder in hun spel, en bewegen vaak vrij veel. Ook het stil zitten is voor jongens net wat lastiger. Mijn zoon heeft dit heel erg. Ik kan er nog weleend zenuwachtig van worden, maar besef mij tegelijkertijd dat dit bij zijn ontwikkeling hoort.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen van jullie. Herkennen jullie wat ik vertel? Of juist helemaal niet? Ik lees het heel graag hieronder terug in de comments!
Naomi Reageren
Haha, lekker puh roepen is misschien wel echt een meidending ja. Ik denk zeker dat er veel verschil is tussen jongens en meiden. Sommige dingen zijn inderdaad ‘typisch meidengedrag’. In klassen was dat vaak het buitensluiten en het roddelen. Dat zag ik jongens nooit doen eigenlijk.
Daarbij is er natuurlijk ook gewoon veel verschil tussen ieder kind. Dus ook als je twee jongens of twee meiden had, zou je veel verschil zien in karakter;).
Onlangs geplaatst door Naomi: De fladderaar
Marieke Reageren
Er is echt wel verschil. Daar had ik pas nog discussie over met een vriendin, of het toch niet van buiten aangeleerd wordt. Zij heeft een dochter van 4 die auto’s vroeg voor haar verjaardag, maar ook dol is op roze en barbie. Ik heb ook een zoon en dochter met twee jaar leeftijdverschil. De jongste pakte toch eerder poppetjes dan de auto’s van haar broer, en met Cars autootjes speelde zij alsof het poppetjes waren en broer racete ermee. Die drang naar roze heb ik nooit gehad dus was echt van dochter zelf. Karakter verandert wel met de tijd, want mijn meisje was vroeger superverlegen en nu ze bijna 14 is stapt ze overal op af om dingen te regelen en is zo bijdehand (zelfstandig) als wat. Haar broer was vroeger altijd haantje de voorste en een baasje en is nu bijna 16 en juist weer heel afwachtend. Qua karakter zie ik in mijn zoon 100% zijn vader. Mijn dochter heeft ook dingen van mij en papa, maar heeft veel meer “eigen” dingen die eerder van opa lijken te komen dan van ons. Wel familietrekken, maar niet die bij ons ouders erg naar buiten komen. Ik denk wel dat meiden met een broer makkelijker iets wilder spelen en actiever zijn en jongens met een zus wat eerder een keer creatief doen bijvoorbeeld, omdat ze dan samen iets doen.
Kim Reageren
Ik denk ook dat er zeker in biologische zin verschillen zijn tussen jongens en meisjes. Ik heb zelf 2 jongens (die overigens ook enorm verschillen), maar zie echt verschil met een meisje van dezelfde leeftijd als mijn zoon. Jongens zijn naar mijn idee ook fysieker.
Tamara Reageren
Ik heb mijn dochter al vrij gelaten met wat ze wilde spelen, meisjes of jongens speelgoed, zij mocht kiezen. Toch koos ze altijd voor roze en poppen of barbies. Heel gek hoe dat werkt! ook heeft ze echte meidentrekjes zoals jij dat beschrijft haha, moet er altijd wel om lachen.
Onlangs geplaatst door Tamara: 5x waarom jij genderneutrale kleding wil dragen