Wat niemand mij vertelde over het geven van Borstvoeding
18 jan 2018 Mama 2

Wat niemand mij vertelde over het geven van Borstvoeding

Nee. Ik geef Sophia geen borstvoeding meer. Stiekem moet ik er ook niet meer aan denken haha. Toch vond ik het geven van borstvoeding wel heel fijn toen ik het nog kon doen. Helaas moest ik bij mijn dochter na vier maanden stoppen met het geven van borstvoeding in verband met medicijnen die ik moest gebruiken (bij mijn zoon moest ik na zes maanden stoppen). Tranen met tuiten heb ik gehuild maar ach, ik heb in ieder geval borstvoeding mogen geven. Vandaag even op een rij wat niemand mij vertelde over het geven van borstvoeding!

Pijn bij het geven van borstvoeding

Ik schrijf dit artikel overigens wel met een reden. Onlangs dacht ik er namelijk aan hoe ontzettend pijn het geven van borstvoeding kan doen. En dat is dus iets wat ik werkelijk waar nog nooit van iemand gehoord had. Vanaf het moment dat ik zwanger was wist ik dat ik borstvoeding wilde geven. Dat stond gewoon vast. Ik heb verder niet veel ingelezen, wist wel wat vanuit mijn achtergrond als verpleegkundige én heb een borstvoedingscursus bijgewoond. Nergens gehoord dat het gewoon PIJN doet. Ok, ik wil natuurlijk niemand ontmoedigen, en het zal vast niet bij iedereen zo zijn. Maar het viel mij wel tegen hoor. Ik heb echt mijn tanden op elkaar moeten houden bij het aanleggen. Bij mijn zoon was dit overigens veel erger dan bij mijn dochter maar dit zal wellicht ook te maken hebben met het feit dat het bij mijn zoon (spoedkeizersnede) veel langer duurde voordat ik eindelijk eens een paar druppeltjes melk produceerde. Bij mijn dochter kreeg ik naweeën wanneer zij bij mij dronk, ook echt niet tof. Om het positief te houden: die pijn heeft mij er nooit van weerhouden om borstvoeding te geven. Borstvoeding heeft ook mooie kanten, echt waar.

Lees ook: Mijn borstvoedingsverhaal

Ik werd er zo verliefd van

Niet helemaal waar dat ik er nooit van had gehoord dat je heel gelukkig kan worden door het geven van borstvoeding. Overal staat namelijk te lezen dat door het geven van borstvoeding de hechting bevorderd wordt door het hormoon oxytocine. Wat een heerlijk hormoon is dat haha. Oxytocine zorgt voor het toeschietreflex, maar zorgt ook voor dat fijne verliefde gevoel. Hierdoor vond ik het geven van borstvoeding echt heel erg fijn. Ik vond het ook helemaal niet erg dat het geven van borstvoeding heel veel tijd in beslag nam haha.

Iedereen zit maar aan je borsten

Vast herkenbaar (denk ik). Maar echt iedereen zat maar aan mijn borsten na de bevalling. Ik lag in het ziekenhuis en heb beide kerenheel wat artsen en verpleegkundige gezien, dus je snapt dat het op gegeven moment best veel was. Nu begrijp ik dat dit moet hoor vanwege de voeding en zo. Maar ik weet nog weleens dat ik dacht: hallo, je zit hier wel aan MIJN borsten. Het werd vaak ook niet van tevoren gezegd en dat zou misschien toch wel even handig zijn. Vooral iets dat ik vanuit mijn werk als wijkverpleegkundige belangrijk vind: zeg gewoon even als je aan iemand gaat zitten, het is toch iemand anders haar lijf.

Voor mij persoonlijk waren dit dingen die ik toch best wel van tevoren had willen weten. Nogmaals: ik vond het erg fijn om borstvoeding te geven en ben ook heel blij dat ik dit heb kunnen doen.

Zijn deze punten herkenbaar? Of juist helemaal niet?

Reacties

  • Nathalie

    De punten die je noemt herken ik niet, maar ik begrijp dat ze wel pittig zijn! Alleen bij puntje 3 denk ik “ohja!”, maar de artssn en verpleegkundigen vroegen allemaal zo netjes of ze me mochten aanraken dat ik dacht, toe maar, ik vind het geen probleem,

    Waar ik tegen aan loop met borstvoeding:
    1: Dat het kan dat je kindje hierdoor de fles weigert (zelfs bijzondere op-de-tepel lijkende flessen zoals de breastflow, en ze wil zelfs geen speentje om op te sabbelen)
    2: Dat je kindje ook kan besluiten absoluut geen kunstvoeding te willen (ook niet uit een bekertje of tuitbeker waar ze wel prima water uit drinkt; ze walgt er echt van)
    3: Dat na voeden op verzoek het minderen van voeding heel moeilijk kan zijn (mijn kindje klimt letterlijk in me als een koala als ze trek heeft of troost zoekt, op zoek naar een tepel. Het voelt zo verschrikkelijk tegenstrijdig om haar dan de borst te weigeren!)

    Zo ben ik van een vrouw “die borstvoeding maar ging proberen”, een lang-voed-moeder geworden. Begrijp me niet verkeerd ik heb genoten van het geven van borstvoeding, omdat het zo intiem is, mijn kindje er enorm goed op vaart en de borstvoeding altijd compleet probleemloos is verlopen (op een dag met een blaartje op een tepel na, geen enkel probleem). Maar als het aan mij lag was ik met 6 maanden een combinatie van borst en kunstvoeding gaan geven, of had ik het mijn man ook zo gegund om af en toe eens een flesje te geven. Nu is het plan om het tot een jaar vol te houden; nog 3 maandjes dus. En toch denk ik dat ik het heel erg zal gaan missen. Inderdaad, die hormonen heh!

  • Nathalie

    Waar ik met borstvoeding trouwens nog het meest tegen aan loop is het feit dat iedereen er een mening over heeft. Mensen die horen dat ik met 9 maanden nog borstvoeding geef, vinden me vaak een beetje raar. Reacties varieren van “Jeetje, nog steeds, moet jij niet werken ofzo?” (Alsof het beroep thuisblijfmoeder te min is, ook) tot een beetje een wantrouwige blik, of ik misschien een soort rare geitenwollensokken hippie ben. Aan de andere kant reageren mensen zo overdreven positief, dat andere moeders zich structureel gaan verontschuldigen waarom zij het “maar” een paar maanden hebben volgehouden (omdat hun lijf niet meewerkte of omdat ze het geestelijk zat waren). Net alsof je een betere moeder bent als je borstvoeding geeft! Complete onzin natuurlijk.

Plaats je reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.