Ilse heeft spijt van het jonge moederschap

Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over wat haar leven ingrijpend heeft veranderd. Dit keer het verhaal van Ilse waarin zij (anoniem) haar verhaal vertelt over haar keuze om jong moeder te worden, en hoe dit anders is verlopen dan dat zij had gedacht.

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl

Gescheiden ouders

Ik was 16 jaar oud, jong, niet zo gelukkig en ik voelde mij regelmatig erg alleen. Ik heb geen broers of zusjes en mijn ouders zijn uit elkaar sinds ik 10 jaar oud was. Mijn moeder probeerde van haar kant best om mij op het gemak te maken. Alleen was ik zo jong, dat het op dat moment voor mij allemaal heel erg moeilijk was. Met mijn vader had, en heb, ik nauwelijks contact.

Op mijn 15e jaar leerde ik Jasper kennen. Wij kenden elkaar van school en het duurde niet lang voordat wij samen waren. Ik snakte heel erg naar een soort van “buddy” waarmee ik alles samen zou kunnen doen. Ik wilde iemand die mij respecteerde en mij niet in de steek zou laten. Jasper en ik waren onafscheidelijk. Nu ik hierop terug kijk misschien een beetje te veel, maar op dat moment was het fijn.

Jong moeder worden

Moeder worden wilde ik altijd al. Ik zag mijzelf al helemaal rondlopen met een klein kindje en ik keek erg uit naar het moment dat het zover zou zijn. Toen mijn school op niets uitliep voelde ik mij zo eenzaam dat het verlangen naar een kindje voor mijzelf alleen maar groter werd. Ik had niet veel te doen en dit leek mij een perfecte timing voor het moederschap. Ik was net 16 jaar en ik besprak mijn kinderwens met mijn vriendje. Hij zat ook niet meer op school en had een baantje. Het idee van een kindje van ons samen sprak hem ook aan. Destijds was ik zo bezig met het zoeken naar geluk dat wij besloten om voor een kindje te gaan. Dat ik daarmee een hele jonge moeder zou zijn wist ik, maar dit zag ik niet als een belemmering.

Ik stopte met het slikken van de pil en binnen twee maanden had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Vanaf dat moment was ik heel blij en gelukkig, maar er gebeurden ook een hoop waar ik veel verdriet van heb gehad. Jasper kon niet met mijn zwangerschap omgaan en liet mij in de steek. Alweer iemand die mij alleen achter liet. Dit was een hele grote klap voor mij.

Hulp van mijn moeder

Ik woonde bij mijn moeder, en alhoewel zij in eerste instantie heel erg geschokt was, heeft zij mij met alles geholpen. Financieel had ik helemaal niets. Mijn moeder heeft alles voor mij en mijn zoontje betaald. Wel stond zij erop dat ik na de bevalling een baantje zou zoeken. Mijn moeder was bij de bevalling aanwezig, en mijn moeder is eigenlijk altijd bij alle mijlpalen van mijn zoontje aanwezig geweest. Zij is voor ons echt een engel en zonder haar hadden we het misschien helemaal niet gered.

Inmiddels ben ik 22 jaar oud en denk ik vaak aan die tijd dat ik besloot om op erg jonge leeftijd moeder te worden. Ik denk dat als ik die keuze opnieuw zou maken ik er wel anders over zou denken. Mijn zoon is het allermooiste dat ik heb gekregen alleen kan ik niet ontkennen dat het zwaar was en is. Ik heb het moederschap destijds heel erg onderschat en heb soms het gevoel dat ik hiermee ook veel gemist heb. Wanneer mijn vriendinnen gingen stappen, zat ik thuis met mijn zoontje. Daarnaast vond ik het zwaar dat ik geen partner had om mijn ervaringen mee te delen. Ik had mijn moeder, maar had in die tijd ook graag een partner gewild.

Spijt?

Spijt van mijn zoontje heb ik nooit. Alleen denk ik dat wanneer ik ouder was geweest ik hem meer stabiliteit had kunnen bieden. Ik werk inmiddels en heb een hele lieve vriend die er altijd voor ons is. Ik heb er hard voor moeten werken om hier te komen. Ik heb veel tranen gelaten, maar heb ook heel veel geluk gekregen van mijn zoontje.

Lieve Ilse, ik bewonder jou heel erg over je eerlijkheid. Wat moet het moeilijk geweest zijn dat de vader van je kindje jou in de steek liet. Mooi hoe je schrijft dat je geen spijt hebt van je zoon, maar dat je hem meer stabiliteit had willen bieden. Als ik jou woorden zo lees, kan je hem dit nu geven en daar mag je heel trots op zijn. Veel liefs Saskia