Chantal werd zwanger ondanks PCOS

Elke zondag deel ik weer een bijzonder verhaal met jullie. Dit keer een aangrijpend verhaal van Chantal die na haar eerste twee kinderen opeens niet zwanger kon worden en ontdekte dat zij PCOS had. Doordat zij en haar man een sterke wens hadden voor nog een kindje lieten zij het hier niet bij zitten!

Kinderwens

In 2010 Besloten mijn vriend (inmiddels man) en ik voor een kindje te gaan. Weg dus met die pil! Wij gingen een spannende tijd tegemoet en zouden wel zien hoe het zou gaan.

Al snel kreeg ik mijn menstruatie niet, en bleek in de eerste ronde al zwanger! Wow zo snel al?! Het was nog een beetje onwennig en kwam tegelijk ook als een klap aan. Wij gingen er tenslotte niet van uit dat het zo snel zou gebeuren. Alle vragen kwamen dan ook tegelijk op ons af. Naast de vragen kreeg ik al snel zwangerschapskwaaltjes zoals elke dag spugen. Maar goed: het hoorde erbij! Ik heb mij gelijk aangemeld voor moeders voor moeders. Omdat ik zo snel zwanger mocht raken, betekende dit natuurlijk niet dat dit bij elke vrouw het geval is. Daarom vind ik dat dit het minste wat ik kon doen: andere vrouwen helpen waarbij het zwanger worden niet vanzelfsprekend is.

Echo met 7 weken zwangerschap

Met 7 weken zwangerschap kreeg ik mijn eerst echo. Ondanks dat ik best ziek en misselijk was, had ik het voorgevoel dat er iets niet in orde zou zijn. Dit maakte ik ook kenbaar aan de verloskundige. Tijdens  de echo had de verloskundige de twijfel of er wel of geen vruchtje zat. Om er zeker van te zijn werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog.Hier kon ik een week later terecht. Er was een goed gegroeide vruchtzak te zien, maar geen embryo. Wij kregen te horen: wellicht zit het verstopt kom over een week maar terug!

Curettage

Eigenlijk voelde ik mij heel boos omdat ik voelde dat er niets zat, en ik zoveel moest spugen om misschien wel helemaal niets. Ik wilde het er gewoon uit hebben!

Na een week mochten wij terug en bleek het inderdaad om een leeg vruchtzakje te gaan. Ik kon het niet laten om te zeggen dat ik dit al wist, en dat je hiervoor geen gynaecoloog hoeft te wezen. Er werd gesproken over een curettage. Ik vond het allemaal al moeilijk genoeg, en moest ook nog 2 weken wachten voordat dat ik geholpen kon worden. Eenmaal thuis heb ik alles laten bezinken en ook Moeders voor Moeders op de hoogte gebracht, deze begrepen het volkomen als ik zou stoppen! Omdat ik toch 2 weken moest wachten en mijn HCG gewoon bleef stijgen, heb ik besloten ook die 2 weken vol te maken. Elke plas die ik nog kon inleveren was er toch weer 1! Op 13 juli ben ik een curettage ondergaan.

Zwangerschap poging 2: miskraam

Na de curettage in juli werd ik in oktober ongesteld. Die menstruatie was zo heftig dat ik krom op het toilet zat en tegen mijn man zei: als dit elke maand zo is zonder anticonceptie, dan neem ik de pil weer in (een momentgedachte). Een maand later op 5 december had ik weer een positieve test in handen. Alweer zo snel! Ik mag toch echt van geluk spreken! Helaas ging dit na een week mis in een spontane miskraam.

Zwangerschap poging 3: gezonde zwangerschap

In februari 2011 was ik weer zwanger en dit keer ging het gelukkig helemaal goed. Op 19 oktober 2011 is onze zoon ter wereld gekomen via een geplande keizersnede omdat mijn zoontje de gehele zwangerschap in een stuitligging lag.

Een jaar later besloten wij om voor een broertje of zusje te gaan. Eind oktober, na de eerste verjaardag van onze zoon, heb ik de pil aan de kant gedaan. Hiervoor ging een zwangerschap heel snel, maar dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te wezen. Het was weer zo spannend! In december hetzelfde jaar, in de tweede ronde, raakte ik zwanger van onze jongste zoon. Alles ging gelukkig goed. Het moeders voor moeders traject heb ik helemaal kunnen afronden, (bij de oudste durfde ik mij immers niet meer op te geven na 2 miskramen). Onze jongste zoon werd op 27 augustus 2013 via een inleiding geboren.

Uitstrijkje

In mei 2015 werd ik opgeroepen voor mijn eerste uitstrijkje omdat ik dit jaar de 30  jaar zou passeren. Ik had mij niet verdiept in het onderzoek. Wel wist ik dat het een belangrijk onderzoek was en daarom ben ik deze ondergaan. Er werd aangegeven dat er gebeld zou worden wanneer er iets gevonden zou zijn, en dat er anders enkel een brief verstuurd zou worden. Ik was hier eigenlijk helemaal niet mee bezig totdat er een brief op de deurmat viel. Ohja, de uitslag van het onderzoek! Ik was niet gebeld en had daarom ook niets verwacht. Bij het openen en lezen van de brief leek het even alsof de wereld stil stond. Er waren afwijkingen gevonden! In paniek belde ik mijn man. In de brief stond verder niet hoe het verder moest en ik dacht als eerste aan baarmoederhalskanker. Daarna belde ik de dokter. Waarom was ik niet gebeld en moest ik dit via een brief lezen?

De assistente was verbaasd dat ik niet was gebeld en zelf vond ik dit erg onbeschoft. Kort hierna werd ik door de huisarts gebeld. Ik bleek PAP3A1 (licht afwijkende cellen) te hebben en HPV (Humaan papillomavirus) positief. Hoe wat en waar? Behalve het HPV had ik verder nog nooit van PAP gehoord. Zes maanden hierna moest ik een nieuw uitstrijkje laten doen. Na dit alles ben ik mij gelijk gaan verdiepen in de PAP soort die ik had, gelukkig niks ernstigs maar evengoed wel schrikken.

Kinderwens???

Ik vroeg mijn man of er nog een kinderwens was. Na 2 gezonde jongens vonden wij het eigenlijk wel goed zo, maar na dit nieuws begonnen wij er toch over na te denken. Wat als het erger word? Onze kinderwens was een feit, en wij besloten er gelijk voor te gaan. In de loop van de maanden merkte ik dat dingen in mijn lichaam anders waren. Ik had bijvoorbeeld een cyclus oplopend van 43 tot 60 dagen! Regelmatig ben ik nooit geweest maar dit klonk voor mij totaal onbekend! Na 6 maanden wilde ik naar de huisarts die mij vertelde: je krijgt gewoon een eisprong anders menstrueer je niet. Ik heb mij naar huis laten sturen, maar ben de maand daarop toch terug gegaan omdat ik graag een verwijzing wilde voor de gynaecoloog. De huisarts vond dit niet nodig. Ik moest maar een echo laten maken bij het echo centrum. Dit was veel goedkoper en zo kon ik zien dat er niets aan de hand was (goh alsof hij vanaf de buitenkant met zijn ogen zo mijn eierstokken kon bekijken!!).
Volgens de arts kon ik deze echo gewoon in mijn eigen woonplaats doen maar dit bleek uiteindelijk niet zo te zijn. Uiteindelijk belde ik de huisarts en eiste een verwijzing. Die middag lag er een verwijzing klaar en kon ik een afspraak gaan maken.

PCOS

Ik kwam in hetzelfde ziekenhuis terecht als bij mijn zwangerschappen. Omdat het inmiddels zes maanden geleden was voor mijn eerste uitstrijkje, heeft de gyneacoloog direct een nieuwe gedaan. Ook heeft hij mijn baarmoeder en eierstokken bekeken, de arts vond het vreemd dat ik vier keer zo snel zwanger ben geraakt en dat het nu niet lukte. Hij vertelde dat er in mijn linker eierstok PSOC (cysten in de eierstok) was te zien. Links was totaal geen activiteit, rechts zag er daarin tegen goed uit. PCOS: weer een term waar ik geen kennis van had. Over het algemeen wordt er bij het niet zwanger worden na een jaar pas onderzocht en behandeld, alleen omdat het in mijn verleden zo soepel ging, werd ik gelijk geholpen. Als eerste zouden ze mijn cyclus bekijken door middel van metingen om te zien of ik een spontane eisprong zou hebben. Zo kwamen we erachter dat ik de ene keer wel een eisprong had, en de andere keer niet.

Operatie na uitstrijkje

Na twee weken werd ik gebeld op mijn verjaardag dat mijn uitstrijkje hetzelfde was gebleven en dat ik geopereerd zou worden. Al die tijd mocht ik niet zwanger worden. In november 2015 ben ik geopereerd, het was een korte en snelle ingreep waarbij de onrustige cellen werden verwijderd. Tussendoor is het zaad van mijn man onderzocht en dit was allemaal goed.

Als zwanger worden ineens niet meer zo vanzelfsprekend is

Toen ik weer zwanger mocht worden werd er Clomid (bevordert de eisprong) voorgeschreven, en in december 2015 begon ik mijn eerste ronde hiermee. Ik reageerde hier vooral hormonaal onwijs slecht op en vond het dan ook niet verstandig hier mee door te gaan. Hierdoor ben ik in januari begonnen met GONAL F injecties (medicijn bij verminderde onvruchtbaarheid). De kinderwens was erg groot, maar tegelijk voelde ik mij ook egoïstisch en vroeg ik mij af of wij dit wel moesten doen. Wij hebben immers 2 gezonde kinderen, velen hebben nog helemaal geen kindjes of wellicht 1! Toch vond mijn gynaecoloog dat ik naar onszelf moest kijken en niet naar anderen. Dit deden wij dan ook.

Gonal-f injectie

De injecties waren prima te doen. De vele follikelmetingen werden op ten duur wel vermoeiend maar dit traject is natuurlijk niks vergeleken met bijvoorbeeld IVF . Ik vond daarom dat ik niet moest zeuren.! De 50 eenheden waar ik mee begon deed helemaal niks. De ronde erop mocht ik 75 eenheden gaan prikken, en jawel dit werkte! Ik had 2 mooie follikels. Toen deze groot genoeg waren kreeg ik een Pregnyl injectie. Erg onwerkelijk: ik had gedaan met Moeders voor Moeders om andere vrouwen te helpen, en nu moest ik zelf worden geholpen. Ik vond dat punt erg moeilijk. Ik raakte de maanden erop niet zwanger maar het medicijn deed wat het moest doen, namelijk het maken van follikels. In maart had ik mijn volgende uitstrijkje en deze was gelukkig helemaal in orde, het HPV virus was zelfs niet meer te vinden! Dolgelukkig was ik, maar ik hield wel in mijn achterhoofd dat ik elk jaar een uitstrijkje wil laten maken om dit in de gaten te houden.

Afgelopen september had ik 4 grote follikels waardoor ik absoluut geen gemeenschap mocht hebben omdat de kans op een meerling te aanwezig was. Na een week moest ik terug. Ik had immers geen pregnyl gekregen er werd gelijk duidelijk dat zonder pregnyl geen eisprong meer volgt. De follikels waren alle 4 gegroeid en daar heb ik best pijn van gehad.

IUI

In oktober 2016 kwam het onderwerp IUI ter spraken. Ik gaf gelijk aan al gelijk dat ik dit niet wilde!
Mijn gynaecoloog vertelde mij dat ik niet te snel nee moest zeggen, en hij blij was dat het bestond.
Natuurlijk is dat fantastisch, maar ondanks dat wij al 2 kindjes mochten krijgen vind ik wel dat er een grens moet liggen. Die grens lag bij ons tot aan IUI. Dit was tevens ook niet mogelijk in ons huidige ziekenhuis. Het IUI lag erg gevoelig en de arts gaf aan tot januari verder te gaan op deze manier en daarna verder te kijken. Wel wilde hij na komende menstruatie een HSG (doorgankelijkheid eileiders in beeld brengen) onderzoek doen. Ik had nu helaas ook rechts PCOS klachten

IK BEN ZWANGER!

En toen had ik opeens 25 november 2016 een positieve test in mijn handen! Ik kon het niet geloven! Voor ons heeft deze derde zwangerschap toch lang geduurd, althans veel langer als normaal. Ik begrijp dat 1,5 jaar voor ontelbaar veel stellen helemaal niks is, die doen er nog heel wat jaren langer over. Inmiddels ben ik 10 weken en 2 dagen zwanger! Vind ik het eng? Jazeker, het voelt nog onwerkelijk en nog heel erg pril. Het is altijd afwachten, bij het gebruik van hormoonspuiten is de kans op een miskraam namelijk wat groter. Ondanks dat soms de angst overheerst probeer ik positief te blijven.

Dankjewel Chantal voor het delen van jouw verhaal. Wat moet het inderdaad vreemd geweest zijn om opeens zelf geholpen te moeten worden omdat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is, terwijl het voorheen wel lukte. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap, ik hoop van harte dat deze voorspoedig mag verlopen. 

Had jij al eens gehoord van PCOS?

Ook jouw verhaal delen? Graag! Mail mij even voor meer info op info@twinkelbella.nl