Roelina verloor haar eerste kindje (en kreeg twee prachtige zoons!)
5 jan 2017 Dit veranderde mijn leven Mama 8

Roelina verloor haar eerste kindje (en kreeg twee prachtige zoons!)

Elke week deel ik een zwangerschapsverhaal met jullie. Dit keer mag ik een verhaal delen welke mij een brok in mijn keel bezorgde. Een verdrietig verhaal van een moeder over het verlies van haar eerste kindje, met een belangrijke boodschap: een gezonde zwangerschap en het krijgen van een gezond kindje zijn niet zo vanzelfsprekend. 

Lang leve de lol, dat was mijn leven post 30. Maar toen begonnen ook mijn eierstokken te rammelen. Ik was 31 toen ik stopte met de pil, een half jaartje later bleek ik zwanger. Wat er echter toen gebeurde, veranderde mijn kijk op nieuw leven compleet.

Onvoorbereid de zwangerschap in

Het kan aan mijn algehele instelling liggen: ik vond een zwangerschap namelijk (toen al) niet vanzelfsprekend. Ik ken té veel voorbeelden waarbij het niet ging of niet goed ging. Hoewel er dus aanvankelijk geen aanleiding toe was, hield ik er bij mijn eerste zwangerschap altijd rekening mee dat het mis kon gaan. Dat het uiteindelijk zo misging, daar had ik me niet op voorbereid.

Dramatisch mis na de bevalling

We deden alle mogelijke onderzoeken naar de gezondheid van dit eerste kindje. Een combinatietest, 20 weken echo, er werd zelfs een GUO gemaakt. Alles was goed, werd ons keer op keer verzekerd. Echter toen ik met 37 weken zwangerschap beviel van het mooiste meisje dat ik ooit heb gezien, ging het toch dramatisch mis. Onze dochter werd 16 uur na de bevalling met spoed opgenomen op de NICU. Ze bleek ernstig ziek te zijn geworden van iets dat de artsen van het ziekenhuis niet thuis konden brengen.

Verlies eerste kindje

We werden met loeiende sirenes de volgende dag overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis waar onze dochter twee weken behandeld werd met ECMO therapie. Twee weken liepen we af en aan van het Ronald mc Donaldhuis naar het ziekenhuis. De toestand van onze dochter was kritiek, maar ze bleef vechten.  Totdat na veel onderzoeken de uitslag kwam. Onze dochter leed aan een zeer zeldzame afwijking in de longen, genaamd Alveolaire Capillaire Dysplasie (ACD), waarmee ze onmogelijk kon leven. Er was niets wat we voor haar konden doen. Twee weken na haar geboorte namen we afscheid van onze dochter en overleed ze in mijn armen.

Angst voor verlies van een kindje

Na dit grote verlies stond als een paal boven water dat we toch graag voor nog een kindje wilde gaan. Ik had van het moederschap geproefd en ondanks alles, was dit het beste wat me ooit is overkomen. Ik wilde heel graag nóg een keer moeder worden. Een half jaar later bleek ik weer zwanger. Maar deze en mijn volgende zwangerschap waren alles behalve gemakkelijk. Hoeveel prenatale onderzoeken we ook deden, angst voor verlies van een kindje bleef.

Vlokkentest

Toen onze dochter overleed, werden we genetisch onderzocht op erfelijkheid van ACD. Gelukkig bleek dit niet aan de orde te zijn. Echter een kans op herhaling was er wel. Nu is het eerste trimester van een zwangerschap sowieso spannend, maar bij mij was dit dubbel op. Want wat nou als dit nieuwe kindje ook een fatale aandoening zou hebben? Met 11 weken kwam ik daarom in aanmerking voor een vlokkentest. We kregen een gesprek over de risico’s, dat je mogelijk het vruchtje kunt verliezen. Maar ik was vastbesloten: de kans dat het mis zou gaan, was altijd nog kleiner dan de kans op herhaling. Ik moest duidelijkheid hebben, kon onmogelijk nog een kindje negen maanden dragen, op de wereld zetten en daar weer afscheid van nemen.

Geen afwijkingen van de ongeboren vrucht

De uitslag van de vlokkentest kwam twee weken erna. Het vruchtje bleek geen genetische afwijking te hebben. Het was gezond. De 20 weken echo en ook andere echo’s passeerden de revue, alles bleek goed en de zwangerschap verliep (behalve dan wat standaard lichamelijke ongemakken) goed. Maar rust had ik niet. Omdat we zo iets verschrikkelijks hadden meegemaakt, ben je klaarblijkelijk meer vatbaar voor ‘horrorverhalen’, en dat in combinatie met hormonen. Het was dan wel genetisch gezond, maar er kon nog zoveel anders misgaan. Ik kon het maar niet uit mijn hoofd zetten.

Bevalling in het ziekenhuis

Ik moest vanwege onze voorgeschiedenis weer in het ziekenhuis bevallen. Met 36 weken zwangerschap werd ik overgedragen aan de verloskundige-afdeling van hetzelfde academisch ziekenhuis waar onze dochter destijds was behandeld. Daar zagen ze meteen hoeveel angst ik had en ze opperden mijn bevalling in te leiden. Ik beviel met 38 weken zwangerschap van een kerngezonde zoon, gelukkig. Maar mijn angst was niet weg, het werd alleen maar groter.

Gevulde Maxi Cosi

We bleven een nacht in het ziekenhuis ter observatie, waarna we naar huis mochten. Onwerkelijk liepen we dit keer met een gevulde Maxi Cosi naar buiten, in plaats van met een lege. Het leek een droom die eigenlijk heel mooi zou moeten zijn, en dat was hij ook, maar het was ook eng. Want ik bleef onverminderd bang dat ik alsnog ook van dit kindje afscheid zou moeten nemen. Mijn kraamtijd, de verlofperiode, zelfs gedurende het eerste jaar, ben ik onafgebroken bang geweest. Ieder kuchje, elk moment dat ik ons zoontje niet hoorde, stond ik weer naast zijn bedje te kijken of hij nog ademde.

Vertrouwen

Ook toen ik voor de derde keer zwanger raakte van onze tweede zoon, beleefde ik alle angst weer opnieuw. Hoewel we weer allerlei onderzoeken hadden gedaan, waarvan de uitkomst gelukkig positief was, ben ik negen maanden bang geweest dat we ook misschien dit kindje zouden verliezen. Het is pas nu, sinds een aantal maanden na de geboorte van onze tweede zoon, dat ik pas echt onbezorgd durf te genieten zoals iedere andere moeder. Nu pas heb ik het vertrouwen dat we toch echt twee gezonde kindjes hebben en houden.

Niet vanzelfsprekend

Mocht ik ooit weer zwanger raken dan zal ik wederom angst krijgen. Het verlies van een kindje vergeet je gewoon niet en doet je beseffen dat het krijgen van een gezond kindje echt heel bijzonder is. Dat is misschien nog wel het belangrijkste dat ik heb geleerd door dit alles. Een zwangerschap, een bevalling, een gezond kindje krijgen; het is allemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik kan daarom alleen maar zeggen: wees dankbaar en sta stil bij het feit dat het geluk van een gezin niet voor iedereen is weggelegd.

blog: http://www.roelina.nl
blog: hetsterkstemeisje.roelina.nl

 

Reacties

  • Lilian

    Haar verhaal heb ik al vaker gelezen en elke keer weer staat het kippenvel op mijn armen. Ik kan mij voorstellen dat je die angst blijft houden, het is iets wat voor altijd in je geheugen staat gebrand. Je hebt een prachtige zoon, probeer dat vooral van te genieten. Je bent een kanjer!

  • Roelina

    Dank je Saskia dat ik (ook) bij jou mijn verhaal mocht doen. Een stukje dichter bij het besef dat zwanger zijn en een gezond kind krijgen niet altijd vanzelfsprekend is. Dank je, nogmaals, ook voor de aandacht aan de aandoening waaraan onze dochter leed, dat is nog zo onbekend.
    Onlangs geplaatst door Roelina: Goede voornemens, die ik toch niet ga halen

  • marleen@burgertrutjes

    Wat een heftig verhaal joh. Wel goed dat je er aandacht aan besteed, ik denk dat veel dames (en heren!) in dezelfde situatie er veel aan hebben. Roelina, sterkte om het een plek te geven en heel veel geluk met je gezin toegewenst!
    Onlangs geplaatst door marleen@burgertrutjes: Goedkoop winkelen in Duitsland – mijn favoriete winkels

  • Juliette

    Jeetje wat heftig zeg! Lijkt mij sowieso het moeilijkste wat er is, om je kindje te verliezen.. Maar ook de angst daarna die je beschrijft, ondanks elke keer te horen dat het goed is, toch die angst.. 🙁 Iets wat je ook zo belet in genieten van het leven.. <3 Gelukkig zijn je twee jongens helemaal gezond!
    Onlangs geplaatst door Juliette: Verwen Pakket van Erica | Kerstcadeautje

    • roelina

      Het belet je inderdaad, al had ik gehoopt dat het weg zou gaan of minder zou worden. Maar bij iets als een zwangerschap beleef je alles weer opnieuw. Mensen zeggen wel eens “het is nu toch goed? Waar maak je je druk om…” die begrijpen het niet.
      Onlangs geplaatst door roelina: Hoe doen ze dat toch…?: power mom Desiree aan het woord

  • Iva

    Wat heftig voor je! Dapper dat je er zo open over praat. Zal voor veel mensen een eye opener zijn dat zwanger worden en een gezond kindje krijgen helemaal niet vanzelfsprekend is helaas!

    Liefs X

Reageren op Roelina Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.