Afgelopen weekend konden jullie vragen aan mij stellen via instagram voor een Q&A. Inmiddels is deze Q&A al online gekomen op youtube (klik: Q&A)en hebben jullie deze al kunnen zien. Er zat echter een vraag tussen, die ik heel graag even apart wil beantwoorden door middel van dit artikel. Namelijk de vraag hoe ik overal weer bovenop ben gekomen.
Deze vraag is namelijk best een pittige vraag. En ik heb er even meer woorden voor nodig om dit te vertellen en uit te leggen. Uit een depressie komen is namelijk iets wat soms onmogelijk lijkt, en wat alleen een vage droom kan lijken. Toen ik een prenatale depressie en postnatale depressie had, kon ik mij niet voorstellen om ooit weer “normaal” te kunnen worden.
Dankbaar!
Als ik kijk waar ik nu sta, kan ik niet anders dan alleen maar ontzettend dankbaar zijn. Om uit een depressie te komen heb je doorzettingsvermogen nodig, zelfreflectie, maar vooral ook heel veel liefde. Zelf heb ik bijvoorbeeld ontzettend veel geluk gehad met mijn man. Ik denk dat ik zonder hem niet had gestaan waar ik nu sta. Ook voor hem was het natuurlijk heel moeilijk om te zien hoe ik tijdens onze kinderwens heel erg ziek werd. Toch is hij altijd zo rustig en geduldig geweest. Nooit verwijten, nooit aandringen, alleen heel veel geduld en liefde. Regelmatig hoorde ik van artsen en hulpverleners dat wanneer je dit samen overwint, je alles samen aankan. Er zijn genoeg huwelijken gesneuveld doordat zij een depressie niet aankonden.
Zelfmedelijden is killing
Maar niet alleen dat. Ik denk heel erg dat zelfmedelijden echt killing is. Natuurlijk heb ik mijzelf afgevraagd waarom mij dit moest overkomen, alleen ben ik nooit in een hoekje gaan zitten wachten tot het overgaat. Want dan kom je er gewoon niet. Ik zie het veel om mij heen gebeuren dat mensen te veel neerkomen in een spiraal van zelfmedelijden. Ik kan het mij echt wel indenken, maar het zal gewoon niet helpen. Nu is het een stukje depressie dat je natuurlijk geen licht kan zien. Maar ik denk en geloof gewoon dat je nooit, maar dan ook nooit bij de pakken neer moet gaan zitten. Je overwint namelijk nooit een oorlog zonder te vechten. En natuurlijk, het gevecht zal niet altijd hetzelfde zijn. De ene keer zal je zwakker zijn dan de andere keer. Maar geef gewoon nooit op. Kleine dingen kunnen al een heel groot verschil betekenen. En soms is hier gewoon hulp bij nodig, dat geeft niet, en dat is juist goed. Zonder hulp van een begripvolle en adequate huisarts, en een hele goede arts, was ik er ook niet gekomen.
En tuurlijk, ook ik had heel veel momenten dat ik dacht dat het NOOIT meer goed zou komen. Als een arts mij een hart onder de riem probeerde te steken door te zeggen “het komt goed”, dacht ik letterlijk: je kan me wat, lekker makkelijk praten heb jij. Inmiddels kan ik alleen maar denken: dankjewel, ik ben er echt goed bovenop gekomen!
Tot zover. Ik hoop dat ik deze vraag goed heb kunnen beantwoorden
Naomi Reageren
Wat mooi om te lezen! Het stukje dat je denkt dat het niet meer goed gaat komen, heeft inderdaad júist ook te maken met het feit dat je ziek bent. Zo mooi om te lezen hoe je dan nu bent!
Onlangs geplaatst door Naomi: Zullen we het nog eens over wachtlijsten hebben?
Lilian Reageren
Mooi dat je hier zo eerlijk over bent. Ik heb nooit last gehad hiervan, maar las toevallig net het boek Kijken in de Ziel van de psychiaters en daar gaat het ook over depressie. En het is eigenlijk nog erger dan ik altijd dacht. Fijn dat jij er zo goed bovenop bent gekomen!
Onlangs geplaatst door Lilian: Planning | Friends & Family First
gea Reageren
Ik zit zelf ook met een post portum depressie op het moment en het is echt een rollencoaster waar je door heen gaat. Fijn dat je er al goed boven op bent gekomen.
Saskia Hardeman Reageren
Heel veel sterkte en liefs