Op zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over een ingrijpende gebeurtenis. Dit keer het verhaal van Desiree. Haar leven staat op het moment totaal op zijn kop toen zij de slechte uitslag van het uitstrijkje kreeg.
Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl
Het is eind mei 2018 als ik mijn menstruatie krijg op tijd zoals altijd. Alleen i.p.v. de 5 dagen die hij normaal aanhoudt, duurt het deze keer wat langer. Twee weken gaan voorbij als ik nog steeds heftig menstrueer. Ik dacht: misschien moet mijn lichaam even resetten, dat heb je soms. Alleen na 4 weken menstrueren begon ik mij zorgen te maken.
Toch maar even bellen met mijn huisarts. Hij schreef pillen voor die het bloeden zouden moet stoppen. Alleen i.p.v. stoppen werd het alleen maar heftiger. Toch weer gebeld, en dit zou moeten kloppen want het zou eerst heftiger worden, en dan afzakken. Na 3 weken (lees in totaal 7 weken verder dat ik menstrueer) nog geen verandering en moet ik toch maar eens langs komen.
Naar de huisarts
Daar zit je dan in de wachtkamer, wat zou het toch kunnen zijn? Misschien zijn mijn hormonen van slag? Of toch iets anders? Bij de huisarts binnen gekomen vertel ik mijn verhaal, en dan vertelt de huisarts dat zij een uitstrijkje wil laten maken en mijn bloed zal laten onderzoeken. Als ik vraag waarom ik een uitstrijkje zou moeten (ik ben nog maar 27), legt de huisarts uit dat dit uit voorzorg is.
Het uitstrijkje maken viel mij 100% mee, en de huisarts legde alles ook stapje voor stapje uit.
Bloed laten prikken in het ziekenhuis
Gelijk mocht ik door om in het ziekenhuis bloed te laten prikken. De uitslag voor het uitstrijkje duurt 2 weken minimaal, de bloeduitslagen mocht ik 2 dagen later voor bellen. Na 2 dagen bel ik de huisarts voor de uitslagen van het bloed onderzoek, deze zijn in orde geen afwijkingen in te zien.
Wij zaten maar in onzekerheid of het goed was of niet. Zo makkelijk als ik er over praatte naar de buitenwereld zo moeilijk vond ik het, je zet toch een masker op. Op donderdag 5 Juli 2018 was ik naar zwemles met zoonlief, toen ik telefoon kreeg van de huisarts. De uitslagen van mijn uitstrijkje waren binnen, en mijn zorgen waren niet voor niks geweest. Ik bleek de uitslag pap 3B te hebben, dit kan betekenen dat je onrustige cellen hebt (uitleg:PAP 3b: ernstige afwijking van de cellen. Een behandeling is vaak noodzakelijk.)
Kwaadaardige cellen
De uitslag van het uitstrijkje
Donderdag 7 februari 2019 kreeg ik de uitslag van het uitstrijkje. Ik werd binnen geroepen en op een of andere manier kon ik het gezicht van de arts niet goed lezen. Toen ik eenmaal zat begon de gynaecoloog: ik zal maar met de deur in huis vallen mevrouw het is niet goed. De pap van uw uitstrijkje is niet goed, u heeft een pap 4 met een cin 3. Dit hield in dat de uitslag nog erger was dan een halfjaar geleden. Dit moest natuurlijk even op mij inwerken, en vroeg daarna wat mijn opties waren.
Naomi Reageren
Wat heftig om te lezen. Zo jong! Sterkte met het proces waar je nu doorheen gaat. Ik hoop dat de behandeling goed resultaat zal hebben.
Onlangs geplaatst door Naomi: Boekenpraat: De minnares (Camilla Grebe)
B Reageren
Heel heftig!
Ik weet wat het is om een verkeerde uitslag te krijgen, dit was bij mij het geval vorig jaar toen ik 30 werd kreeg ik een oproep om een uitstrijkje te laten maken, kreeg ook telefoon van de huisarts dat het niet goed was, maar ik had een pap 3a. Hapje weggenomen en ik had Cin 1. Over een jaar weer n uitstrijkje doen, ik wacht nog steeds op een oproep en zit ook tot die tijd zeker in spanning! Is het erger geworden? Of zal het nu goed zijn… dood eng😔
Ze zouden uitstrijkjes vanaf 25 jaar moeten doen.. Heel veel sterkte !!
Aafke Reageren
Ik ben benieuwd wat vervolgens je uitslag was? Nu alles goed?
Monique Reageren
Hee hoi mag ik vragen wat bij u de klachten waren
. Ik heb maandag ook een uitstrijkje moeten doen om. Dat ik half jaar lang bloed verlies
Michelle Reageren
Wat een onwijs heftig verhaal en een mooi besluit. Dit is allemaal zo te lezen nog maar pas gebeurt. Je zal nog wel in je herstel zitten van de operatie, heel veel sterkte daar ook mee. Hopelijk is nu alles weg en kun je in alle rust door. Heel veel succes en sterkte😘
Liefs Michelle
Ellen Reageren
Wow wat heftig! En zo jong! Ben toch echt voor het vervroegen van het uitstrijkje….
sterkte 😘
Corrie Reageren
Wat fijn dat je in deze situatie al zo jong mama was. Bij mij werd hetzelfde vastgesteld om mij 29e, op het moment dat ik kindjes wilde krijgen en dat hele proces werd stop gezet. Uiteindelijk baarmoeder behouden en op mijn 32e voor het eerst moeder geworden. Super heftig he! Heel veel sterkte en hopen dat het door de operatie helemaal weg is.
Ilse Visscher Reageren
Wat heftig voor jou en jullie! Respect dat je je verhaal zo wilt delen. De keuze die je gemaakt hebt zou ik ook gemaakt hebben, al is het een hele moeilijke nu we zo jong zijn.. Sterkte en hoop dat hierna de ellende over is voor je x
Onlangs geplaatst door Ilse Visscher: Plog #39: Net een beetje zomer dit!
Desiree Reageren
Bedankt voor de lieve reacties, we zitten nog midden in deze rollercoaster!
Maar ik blijf positief, de operatie gaat zwaar zijn maar dat redden we!
Gezin familie en vrienden trekken me door deze moeilijke periode heen.
Liefs, Desirée