Erin had een slechte 20 weken echo
28 mei 2017 Dit veranderde mijn leven Mama 5

Erin had een slechte 20 weken echo

Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over wat haar leven ingrijpend heeft veranderd. Dit keer het verhaal van Erin waarin zij vertelt hoe zij met 20 weken zwangerschap een slechte echo kreeg en werd doorverwezen voor een GUO.

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl

Positieve zwangerschapstest

Ik kan me de dag nog goed herinneren dat ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond, ik kon het niet gewoon niet geloven. Ik was echt zwanger! Hetgeen waar mijn vriend en ik zo naar hunkerden werd eindelijk werkelijkheid. De eerste 3 maanden kropen voorbij en eindelijk mochten we het bekend maken aan vrienden en familie. Mijn vriend en ik wilden graag weten wat het geslacht zou worden van ons kindje en daarom besloten wij met 18 weken om een pretecho te laten maken, het werd overduidelijk een jongetje! Wel vond de echoscopist dat ons kindje wat aan de kleine kant was, maar we hoefden ons geen zorgen te maken.

20 weken echo

Tussendoor gingen wij lekker zorgeloos op vakantie naar Frankrijk, nog even één keer met z’n tweeën genieten van het samenzijn en mijn zwangerschap. Toen wij terugkwamen van vakantie werd het toch echt tijd voor de 20 wekenecho. We gingen samen met mijn ouder naar de echoscopist, toch lichtelijk gespannen! Ons ventje lag heerlijk comfortabel in mijn baarmoeder en alles kon goed gecheckt worden. Ik moest even een paar met mijn buik bewegen omdat de kleine wat verlegen met zijn handjes in zijn gezichtje lag, maar ook daarna kon zijn gezichtje goedgekeurd worden. We kregen zelfs de kans om wat mooie plaatjes in 3D te schieten!

Bij het meten van de kleine man werd het wel ietsje stiller aan de kant van de echoscopist, hij was toch kleiner dan verwacht. Klopte de termijnecho dan niet? Ach, mijn vriend, ouders en ik maakten ons niet zon’n zorgen. Ik voelde mij goed, geen last van complicaties en de kleine voelde ik zelfs af en toe een beetje fladderen door mijn buik, het was heerlijk.

Naar het ziekenhuis voor een GUO

Toen de echoscopiste klaar was met meten en met kijken trok zij een ernstig gezicht: ‘Ik vind de baby toch wel heel klein voor zijn termijn en ik wil graag dat jullie doorgaan naar het ziekenhuis voor een GUO.’ Euh, een wat? Het klonk echt als Russisch voor ons. Een GUO is dus een geavanceerd ultrageluid onderzoek, een echo die alleen door specialisten wordt gedaan en nog uitgebreider is dan een 20 wekenecho. Met een GUO wordt alles van top tot teen gecheckt bij je baby, van de aderen in de hersenen tot elke hartkamer apart. Met enige spoed werd het ziekenhuis gebeld en de dag erna konden wij in het ziekenhuis terecht. Met een ernstig gezicht wenste de echoscopist ons nog sterkte toe en dat was dat, nu afwachten tot de dag erna. Lichtelijk zenuwachtig en met een stresslevel waar je ‘u’ tegen zegt gingen wij naar huis.

De dag erna was het tijd voor de GUO, helaas kon vriendlief niet mee dus gingen mijn ouders weer met mij mee, gelukkig maar! Al die zenuwen en al dat wachten, niet prettig gewoon. De GUO nam heel veel tijd in beslag, maar gelukkig kon ik goed kijken en genieten van ons kleine ventje op het beeldscherm. Alles was oké, behalve de groei van hem, hij liep toch echt op achter. In eerste instantie leken zelfs zijn armpjes en beentjes nog wat meer achter te lopen dan de rest van zijn lichaampje, maar waardoor het kwam wist niemand. We kregen de keuze om eventueel een vruchtwaterpunctie te doen, omdat het misschien zou kunnen komen door een syndroom. Die kwam wel even hard binnen, een vruchtwaterpunctie is tenslotte niet zonder gevaren en we moesten eigenlijk binnen een paar dagen beslissen omdat de kleine anders alweer te oud zou zijn in mijn buik. Gelukkig waren mijn vriend en ik het al heel snel met elkaar eens: er kwam geen vruchtwaterpunctie. De kans op een miskraam was voor ons te groot en wat de uitslag ook mag zeggen, het kindje in mijn buik was meer dan welkom, mét of zonder een syndroom. We zouden onszelf anders echt voor ons kop slaan als het in een miskraam zou resulteren.

Afwachten

Het grote afwachten kon nu dus echt beginnen, ik zat nog maar op 20 weken, dus ik had er ook nog 20 te gaan! Jeetje, wat waren die evengoed spannend. Ik werd wekelijks nauwlettend in de gaten gehouden en elke week werden er groeiecho’s gedaan. De ene week met een positief resultaat, de andere week negatief en moest ik het nog rustiger aan gaan doen. We keken echt per week vooruit en als ik heel eerlijk ben, uiteindelijk kan je niet per se meer genieten van een echo, gewoon door de achterliggende gedachte. Uiteindelijk ben in bij 39 + 5 ingeleid en hebben wij een kerngezond jongetje gekregen, aan de kleine kant, maar dat was dan ook het enige. Als ik dit vooraf had geweten, dan had ik mijzelf niet zo snel druk gemaakt om de slechte echo’s. Mijn vriend en ik zijn beide niet per se groot en zwaar, het past dus gewoon bij ons. Ik weet wel, bij een tweede wil ik sowieso meer genieten van mijn zwangerschap! Het is nu eigenlijk te snel en met te veel spanning aan mij voorbij gegaan helaas. Gelukkig hebben we er wel iets heel moois voor terug gekregen: Senn!

Liefs,
Erin (klik op de volgende link voor Erin haar blog!)

Reacties

  • Marloes

    Zo stom hè hoe een echo de hele zwangerschap kan beïnvloeden! Vroegâh deden onze moeders het ook zonder en kwam het meestal ook goed. Vreemd eigenlijk, meer technologie = meer zorgen?
    Onlangs geplaatst door Marloes: Spam je blog!

  • bianca

    hier nog eentje. ik ben nu 32 weken en dan is het weer wel goed met de echo, dan weer niet. alle ziekten zijn verder uitgesloten behalve dat we geen vruchtwaterpunctie hebben laten doen. Ik zie het wel als ze er is, het gaat alleen om haar beentjes die af en toe wel goed groeien dus wat mij betreft, time will tell. Ben klaar met al die stress om wat kan zijn!

  • Kimberly

    Lijkt me heel intens dit proces! Gelukkig is Senn gezond in jullie armen.
    Onlangs geplaatst door Kimberly: Wat als je met jouw kinderwens niet binnen het kader past?

  • Lieke van Veen

    Wat jammer dat jullie door die echo minder hebben kunnen genieten van de zwangerschap. Het is wel fijn dat jullie kindje gezond ter wereld is gekomen.

  • Dorene

    Wat heftig zeg. Moet emotioneel veel van je gevraagd hebben. Knap dat je je verhaal deelt, hopelijk kan je dubbel van je kleintje genieten!!

Reageren op Marloes Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.