Prenatale Depressie: Na de bevalling
24 mei 2015 Mama Prenatale Depressie 16

Prenatale Depressie: Na de bevalling

Inmiddels heb ik een aantal keren over de prenatale depressie geschreven. Een vraag die steeds terug blijft keren en veel aan mij gesteld wordt is hoe het zit na de bevalling. Bij mij persoonlijk is het namelijk een hormonaal probleem, hoe zit dat dan als de hormonen na de bevalling langzaam verdwijnen? Ben ik dan in een keer weer beter? Vandaag vertel ik hier meer over. Onder andere kan ik vertellen wat de verwachtingen zijn.

Na de bevalling

Als eerste antwoord op de vraag hoe de verwachtingen zijn na de bevalling. Heel simpel: dat weet niemand. De artsen weten het niet en ik weet het niet. Is dat eng? Ja best wel, soms heb ik het gevoel dat ik het niet nog een keer kan en wil doormaken. Ik heb eigenlijk al mijn hoop gevestigd dat na de bevalling alles weer normaal zal zijn.

Prenatale depressie

Zoals bij de meeste ziekten is elke prenatale depressie anders. Wel is er bekend dat een prenatale depressie vrij gemakkelijk kan overgaan in een postnatale depressie. Dit heeft deels te maken met hormonen maar kan ook met andere aspecten te maken hebben zoals bijvoorbeeld het verwerkingsproces. Een prenatale depressie is namelijk niet niks wat je meemaakt tijdens een zwangerschap en uit ervaring weet ik dat dit een enorme impact heeft, ook na de bevalling. Dit is een van de redenen dat ik momenteel zelf cognitieve therapie volg. Tijdens deze therapieën leer ik realistisch te denken en ook om mezelf minder verwijten te maken. Want bovenal neem ik de ziekte mij vaak zelf kwalijk (zonder reden) en dat is een last om mee om te gaan. Na de bevalling zal ik mindfulness training gaan volgen.

Interventies postnatale depressie

Gelukkig zijn er een aantal interventies die genomen kunnen worden om een postnatale depressie te voorkomen. Een daarvan noemde ik al en dat is de cognitieve therapie. Ook zal er na de bevalling weer gekeken worden naar de medicijnen. Tijdens de zwangerschap is het namelijk niet goed voor de baby om te wisselen van medicatie. Persoonlijk sloeg mijn medicatie niet goed aan, wat betekent dat ik na de bevalling wellicht kan overstappen op een medicijn dat beter voor mij werkt. Ook kunnen er disciplines worden ingeschakeld zoals een verpleegkundige die thuis langskomt voor ondersteuning en te kijken hoe het gaat. Bij ons zal dit ook het geval zijn, niet voor ondersteuning (hopelijk) maar om tijdelijk een postnatale depressie te kunnen herkennen. Zelf heb ik dit namelijk niet snel door, dus is het van belang dat hier op gelet wordt. Ook is er een persoonlijk signaleringsplan voor mij waarin precies beschreven staat wanneer het “goed” met mij gaat en wanneer er aan de bel getrokken moet worden.

Nu ik alles zo opschrijf lijkt het allemaal heel veel wat er aan interventies moet worden genomen. Toch ben ik blij dat het mogelijk is. Zoals een arts eens tegen mij zei: “ieder mens heeft een punt in zijn leven dat hij of zij hulp nodig heeft en nu ben jij dit“. Mooie uitspraak vind ik dit.  Kortom is het allemaal nog vrij onzeker. Met behulp van bovenstaande hulpmiddelen hopen we natuurlijk dat het straks allemaal voorbij is en dat het normale leven weer kan beginnen!

Bedankt voor het lezen maar weer en veel liefs!

handtekening-saskia

 

Volg jij mij al via FacebookBloglovin , Instagram en/of twitter?

Reacties

  • Nicole

    Wat moet t een fijn gevoel zijn dat ze zo alert zijn en er alles aan doen om pnd te voorkomen. Ik kan me je angst heel goed voorstellen meis. En dat schuldgevoel, check! Dus ook dat ligt niet aan jou… Het is gewoon een rot ziekte!!

  • Saskia hippyhappymommy

    Fijn dat er zo goed mee om gegaan word met de arts. Ik vind het nog steeds ontzettend moedig dat je zo open over je depressie durft te praten. Ik hoop dat een postnatale depressie je bespaard blijft. X

  • Kirsty

    Wat goed dat er een heel plan is om ervoor te zorgen dat het na de bevalling allemaal hopelijk zo snel mogelijk weer goed kan gaan. Je hebt het natuurlijk niet helemaal in de hand, maar het is wel fijn dat er hulp voor je is en wat de arts zegt vind ik ook wel erg waar; iedereen heeft wel eens hulp nodig!

  • Kim

    Wat een mooie uitspraak inderdaad. Iedereen komt op een punt dat hij of zij hulp nodig heeft. Zelf heb ik hier ook weleens over nagedacht, want ik slik AD tegen angsten, en dat mag niet tijdens een zwangerschap. Mijn psycholoog adviseerde mij dan ook om tegen die tijd weer contact met hem op te nemen!

  • Joyce - Beamingbeautynl

    Pff klinkt zo heftig! Maar wat fijn dat er een heel plan is en dat het goed in de gaten wordt gehouden!

  • Lin

    Wat naar voor je meis dat je dit hebt, maar heel goed dat je zo open bent en ik denk dat dat ook helpt! De uitspraak van de dokter is absoluut waar, mooie uitspraak!
    Ik ga ook je vorige betichten even lezen!
    Liefss lin

  • Josan

    Zoiets lijkt me echt ongelooflijk heftig. Kan er zelf geen voorstelling van maken. Wel fijn dat er open over bent en je ervaringen deelt. Wie weet helpt het anderen.

  • Tamara

    wat ontzettend fijn dat het zo ontzettend goed in de gaten gehouden word! Dat lijkt me ook een hele geruststelling! Ik duim natuurlijk mee dat je het niet krijgt!

  • Iris

    Vervelend dat je niet weet hoe het gaat lopen!

  • Eline

    Wat fijn om te horen dat de artsen hier zo serieus mee omgaan en er echt een goed plan voor je klaarligt na de bevalling. Hopelijk heb je het natuurlijk niet nodig, dat zou het allerfijnste zijn maar het lijkt mij al een hele geruststelling dat ze het serieus nemen.

  • Wytske

    Wat heftig voor je zeg… Lijkt me inderdaad beangstigend dat je niet weet hoe het na de bevalling verder gaat, al is dat misschien maar goed ook.. Fijn dat je zo goed in de gaten wordt gehouden! En ik hoop heel erg voor je dat je het schuldgevoel ooit los kan laten!!! Want nee, het is niet jouw schuld, maar dat weet je natuurlijk wel: nu moet je het nog voelen. Sterkte meid!!

  • cheyenne

    Net zoals je zegt heeft iedereen af een toe wat hulp nodig, daar is niets mis mee! Ik wens je superveel succes!

  • angela

    wat ontzettend fijn dat het erkend en onderkend wordt bij jou! Mij hebben ze aan de antidepressiva gezet tijdens mijn zwangerschap, dat werkte averechts, en daarna moest ik het zelf maar uitzoeken, ook ná de bevalling, totaal géén begeleiding gehad waardoor ik uiteindelijk zelf aan de bel heb moeten trekken en meerdere malen ingestort ben en toen pas hulp kreeg, toen mijn zoontje al meer dan 1 jaar oud was! Het zal vast een hele geruststelling zijn idd dat er straks goed op je gelet word!

    • Saskia Hardeman

      Helaas is het iets wat om verschillende redenen nog niet genoeg bekendheid heeft. Ik heb erg veel geluk gehad dat mijn huisarts het direct heeft herkend en mij heeft doorverwezen naar gespecialiseerde artsen. Met de opkomst van de pop poli’s sinds een aantal jaren is er gelukkig ook meer oog voor soortgelijke klachten.

  • kim

    Dit klinkt best wel heftig! Goed dat er zo over nagedacht wordt en dat er goed mee om wordt gegaan. Ik hoop en weet zeker dat het na de zwangerschap helemaal goed komt! <3

  • Jeanine

    Heftig zeg. Ik heb het bij mijn derde zwangerschap ook meegemaakt. Op een gegeven moment wilde ik niet meer zwanger zijn. Het stomme is dat het eindigde in een miskraam waardoor ik me zo ontzettend schuldig voelde, want ik wilde het natuurlijk niet echt. Bij kwam het ook door de hormonen. Daar ben ik heel gevoelig voor. Ik ga je andere stukjes ook lezen. Echt super goed dat je dit onderwerp aansnijd.

Reageren op Kirsty Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.