Oorlogje spelen
20 apr 2016 Mama 19

Oorlogje spelen

Oorlogje spelen is iets waar ik als klein meisje zijnde altijd een beetje met verbazing naar heb gekeken. Thuis leerde ik immers dat oorlog iets vreselijks was. Dat kinderen dit dan naspeelden kon ik niet zo goed plaatsen. Toen ik ouder werd las ik eens in een schoolboek over kinderpsychologie dat het spelen van oorlogje eigenlijk  goed is. Op deze manier wordt de fantasie geprikkeld, en dit is weer stimulerend voor de emotionele ontwikkeling. Nu ik zelf moeder ben van een jongen komen deze gemengde gevoelens over het oorlogje spelen weer terug.

Oorlogje spelen

Afgelopen tijd werd ik op verschillende momenten herinnerd aan het oorlogje spelen. Onlangs na de aanslagen in Brussel liep ik op straat waar twee kinderen van een jaar of zes elkaar met een hoop geschreeuw onder schot hielden. Omdat er diezelfde dag aanslagen waren gepleegd had ik hier een dubbel gevoel bij. Maar goed, het zijn en blijven kinderen. Zeer waarschijnlijk wisten ze niets van de aanslagen af. Toch speelde dit voorval nog veel in mijn hoofd af en deed het mij weer denken aan de tijd dat ik mij afvroeg of oorlogje spelen wel “normaal” was.

Mama ik schiet!

De aanleiding van dit artikel is dat ik onlangs door mijn eigen zoon onder schot werd gehouden met zijn hand in een vorm van wat een pistool zou moeten zijn. Hier ging een hoop gelach aan vooraf. Dat het voor hem een spel was, dat was duidelijk, toch weet ik nog niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Of mijn gevoel komt door alle narigheid die er momenteel in de wereld gebeurt, weet ik niet. Toch houdt het mij bezig. De keren dat mijn zoontje mij lachend onder schot hield heb ik het maar met een hoop gekietel opgelost.

Jongens en macht

Bij mijn zoektocht op internet over het oorlogje spelen las ik verschillende verhalen van ouders. Ik kwam verhalen tegen van ouders die het absoluut niet willen dat hun kind een dergelijk spel speelt. Én ik las verhalen over ouders die er geen enkel probleem mee hebben. Nu wil ik zelf geen moeder zijn die dit oorlogje spelen direct verbiedt. Ik lees namelijk ook heel veel dat jongens in hun spel op zoek zijn naar macht. Waar meiden de zorgzame spellen spelen zoals vader en moedertje, vinden jongens het leuk om spellen te spelen waarbij ze achter elkaar aan moeten zitten, en waar er iemand de slechterik is.

Hoe omgaan met oorlogje spelen

Zelf ben ik er een groot voorstander van om met mijn kind over dergelijke zaken te praten. Dit is namelijk de enige manier hoe ik inzicht kan krijgen van wat er in zijn hoofd speelt. Mocht mijn zoon dan ook oorlogje gaan spelen zou ik dit bespreekbaar met hem maken. Oorlogje is een spel is dat gespeeld wordt onder jongens, dat is nu eenmaal zo. Ik denk dat ik als ouder zijnde daar niet onderuit kan. Wel vind ik het voor mij als ouder de verantwoordelijkheid om het gesprek hierover met mijn kind (op gepaste leeftijd) aan te gaan en om uit te leggen dat oorlog eigenlijk geen spel is. Ik denk dat dit niet direct heel zwaar gemaakt hoeft te worden maar dat er best gezegd kan worden dat een oorlog heel verdrietig is. Mijn zoontje heeft er momenteel nog niet veel vragen over, maar mochten deze er komen hoop ik hier op deze manier mee om te gaan.

Hoe ga jij hier als ouder mee om? Ik ben heel erg benieuwd naar de reacties in de comments!

handtekening-saskia
Volg jij mij al via FacebookBloglovin , Instagram en/of twitter?

Reacties

  • Bianca Schrijft

    Zelf heb ik geen kinderen, dus kan niet spreken als ouder. Wel kan ik spreken als tante van 4 neefjes. Het oorlogje spelen is een onderdeel van het spel, hoort erbij, waar ik wel voor waak is opkomende manipulatie of sterk dominerend gedrag. Mits het spel natuurlijk bij mij thuis plaats vind, want dit vind ik gewoon niet prettig. Het moet gebeuren met een lach en een knipoog.

  • simpel, met een snufje liefde

    Hier spelen ze ook graag oorlogje. Ik word regelmatig bekogeld met granaten ( lego blokjes, plastic eieren 😉 ) en schieten vinden ze het allerleukst. Maar het is duidelijk een spel. Daarbij merk ik dat heel veel jongens in de klas dit ook spelen, ze trekken elkaar er dus in mee. Ik vind het niet erg zolang het maar ” Kindvriendelijk” gebeurt.

  • Mama Lifestyle Blog

    Ik ben het helemaal met je eens. Mijn zoon is nu 3, maar mocht hij als hij ouder is oorlogje gaan spelen dan zou ik dit zeker aan hem uitleggen.

  • demallemolenmoeder

    Net wat jij al zegt, het hoort erbij. Ik heb zelf vroeger ook wel eens oorlogje gespeeld in de buurt. Als het een spel is dat kind vriendelijk is dan hoort het er in mijn ogen gewoon bij.

    Bij ons voor de deur zie ik het ook wel eens. Jongens zijn nu ook eenmaal wat wilder. Waar ik soms mijn hart vasthoud, genieten hun en is er voor hun niets aan de hand.

  • Lonneke@de-win.nl

    Hmm ja, die tijd krijgen wij ook nog! 😉 het ligt denk ik ook een beetje aan te leeftijd en natuurlijk ook ‘hoe’ de oorlog wordt gespeeld.. Ik vind pistolen etc echt helemaal niks en dat zal die van mij dus ook niet mogen maar een zwaard of iets in die trans hoor er dan wel bij.. Tja idd uitleggen! Lastig van dit soort dingen haha

  • MARIJKE

    Ik denk dat het inderdaad heel lastig is. Voor ons lijkt het zo raar dat ze oorlogje spelen maar ik denk inderdaad dat kinderen het gewoon een leuk spel vinden.

  • Simone

    Dat lijkt me heel lastig. Ik heb er zelf ook altijd een naar gevoel bij als ik kinderen dat zie slelen op straat. Waar hebben ze dat gezien denk ik dan. En ja dat is natuurlijk naïef, want het is gewoon op tv. Maar toch, niet voor kinderogen bestemd. En ook geen ‘leuk’ spelletje. Kinderen zien dat vast helemaal anders.

  • Leonie van Mil

    Ik denk dat het voor kinderen ook een manier is om met hun angsten om te gaan. Ze krijgen er natuurlijk ook wat van mee en proberen hun angsten misschien op die manier te verwerken. Toen ik 4 was overleed mijn oma. Ik schijn vooral begrafenisje gespeeld te hebben.
    Op zich heb ik er niks op tegen als mijn zoontje oorlogje gaat spelen, maar ik zou het inderdaad wel bespreekbaar maken. Dat hij snapt dat het eigenlijk niet iets is wat leuk hoort te zijn. Ook speelgoedwapens vind ik tegenwoordig bijna niet meer te onderschijden van echte wapens. Daar heb ik wel wat op tegen. Als mijn zoontje interesse krijgt voor wapens, zou ik eerder voor de “fantasie” wapens gaan of de minst gangbare (zwaarden, pijl en boog etc).

  • Lilian

    Ik snap wel wat jij bedoelt en dat het lastig is, dat zou ik ook vinden! Jay is nu bijna twee en hij doet dat nog niet, dus ik kan je niet echt vertellen hoe ik het zou doen. In de praktijk is het toch anders dan in je hoofd. Ik denk dat ik het hem niet zou verbieden aangezien het er wel bij hoort, het is een fantasie, hun snappen nog niet goed wat het voor ons betekend. Toch zou ik op z’n tijd wel proberen uit te leggen wat het betekend!

  • Ramona

    Sinds ik een oma bij een speelkameraadje zag vechten en karaten met een groepje kinderen ben ik er gelukkig een stuk minder serieus over geworden haha!

    Zolang ze niet met z’n allen op de kleinste duiken vind ik het prima. En uitleggen over oorlog, tja dat doe ik nog heel weinig (ik laat ze spelen zolang het goed gaat). Meestal komt de oudste (6) zelf met vragen over bijv. oorlog.

  • Hanna

    Ik snap dat het bij het spel van kinderen hoort, al vind het soms ook wat heftig als ze hier voor de deur elkaar de hele tijd met ‘wapens bestoken’. Zolang ze elkaar geen echte pijn doen en later een goed besef hebben dat een oorlog geen grapje is dan hoort het voor mij nu maar gewoon bij de leeftijd en het ontdekken.

  • sammie

    Ik denk dat het er bij hoort bij knullen en er ook bij moet blijven horen zolang het spelenderwijs is en de kinderen genieten van het spelletje. Kinderen op zo’n jonge leeftijd al vertellen wat echte oorlog inhoud en dat zo’n spelletje dus eigenlijk niet zo leuk is zou ik niet doen, laat ze nog lekker kind blijven en zorg vrij. Ze zullen op tv ook tekenfilms en programma’s zien waarin gevochten word, ik denk nu even terug aan mijn tijd met de power rangers en de keren dat wij oorlogje speelde in de weilanden, 1 van mijn leukste jeugd herinneringen kleeft daar aan vast en we hebben er nog jaren om kunnen gieren van het lachen.

  • Eva

    Oeh dit lijkt mij toch een lastig onderwerp. Met twee meisjes is het vooral barbies en poppen. Ze houden niet van wild doen. Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat je zo’n onderwerp t.z.t. wilt bespreken.

  • Ineke

    Helaas in deze tijd is dit een heel lastig onderwerp geworden. Je kan inderdaad best een gesprek aangaan met jouw kind ivm oorlogje spelen.

  • Merel

    Ik vind het lastig. Heb zelf meisjes, maar me wel altijd afgevraagd hoe ik ermee om zou gaan. Ben er niet uit. Ik heb er dezelfde gevoelens bij als die jij beschrijft. Misschien kun je een alternatief voorstellen (politie en boef bijvoorbeeld)?

  • Nesrin

    Interessant onderwerp. Toevallig heb ik het hier met mijn man onlangs nog over gehad want onze zoon van bijna 4 is opeens ook helemaal weg van speelgoed pistooltjes. Ik merk dat er geen sprake is van de “macht” willen hebben, hij vindt het gewoon dat er een pistool bij moet als hij zijn cowboy outfit aantrekt.
    De politie vindt hij ook heel interessant en hij schrijft nu ook weleens voor de grap bekeuringen uit. Ik denk dat het misschien de “natuur” is want in het algemeen spelen meisjes met poppen en jongens bouwen graag en spelen vaak wat wilder.

    Persoonlijk zal ik op mijn gevoel afgaan en als ik merk en zie dat het spelen opeens niet zo onschuldig is dan grijp ik in, eerder niet. Het is moeilijk zoals met veel dingen want wat wij vinden, zien en voelen (denk aan de aanslagen) krijgt een kind niet of nauwelijks mee.

    Ik denk dat ik totaal anders zou reageren als mijn zoon 10 jaar zou zijn en heel graag een nep pistool op iemand zou richten…

  • Lodi

    Hier heb ik de jongens ook uitgelegd wat oorlog is en wat het betekend. Ze zien ook af en toe beelden op het jeugd journaal en kunnen mijn verhaal wel plaatsen. Ik heb ze ook uitgelegd dat ik niet van schiet spelletjes etc houd. Ik heb wel het idee dat ze het aardig begrijpen alhoewel ze nog steeds wel eens met een waterpistool, ratadatada zeggen en net doen of ze schieten.

  • Lisanne

    Ik denk dat als ik later kinderen heb gekregen ik het duidelijk zal uitleggen wat oorlog in het echte leven nou allemaal betekend en inhoud. Oorlogje spelen ja moet je het verbieden? Ik denk zo lang je, je kind altijd voldoende uitleg geef over wat oorlog nou echt betekend in het normale leven, waarom zal het spelen verkeerd zijn? Wel een goed artikel van je om je lezers is aan het denken te zetten. Liefs Lisanne

  • Els

    Wat een goed onderwerp. Ik vind oorlogje spelen ook heel raar. Vroeger deed ik dat ook nooit. Mijn ouders hebben me ook altijd geleerd dat oorlog niet leuk is. Er zijn genoeg andere spelletjes om te spelen.

Reageren op Nesrin Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.