Vanessa werd onverwacht zwanger en kreeg een huilbaby
4 dec 2016 Mama Zwangerschap 10

Vanessa werd onverwacht zwanger en kreeg een huilbaby

Elke zondag wil ik met jullie een bijzonder verhaal delen waarin iemand vertelt wat zijn of haar leven veranderd heeft. Ik kan nog genoeg verhalen gebruiken dus hierbij direct een oproepje: wil jij jouw verhaal delen mail even naar info@twinkelbella.nl.

Vandaag trap ik af met het verhaal van Vanessa. Zij vertelt over haar onverwachte zwangerschap, wat dit met haar deed, en hoe de periode was na de bevalling. Ook vertelt zij over haar dochter die een huilbaby was en de ervaringen met een kindertherapeut. Lees je mee?

Onverwacht zwanger

Twee jaar geleden werd ik onverwacht zwanger. Ik was in mijn hoofd totaal nog niet toe aan kinderen. Dit kwam dan ook echt als een niet zo aangename verrassing. Voor mijn man was het ook een verrassing natuurlijk, maar hij was door het dolle heen. Ikzelf had heel veel moeite om mijn zwangerschap te aanvaarden. Kon ik wel een goede moeder zijn, hoe kan iemand van de ene op de andere dag weten dat ze het aankunnen? Zo veel verantwoordelijkheid en zorgen. Zoveel schrik om het verkeerd te doen… Een kind krijgen is voor iedereen een grote verandering, maar in mijn hoofd had ik dit totaal nog niet gepland.

Moedergevoel

Naarmate de zwangerschap vorderde, begon ik wel te beseffen dat ik voor mezelf en zo ook voor dat baby’tje in mijn buik moest zorgen. Maar om eerlijk te zijn, daar stopte het dan ook. Ik voelde geen band met dit kindje. Waarom begrijp ik ook nog steeds niet… En ik voel mij daar nog altijd heel schuldig over… Ik moest het kindje in mijn armen hebben en dan zou mijn moedergevoel en de band wel naar boven komen dacht ik. Dan komt het allemaal wel goed. En dat deed het ook. Het moment dat ze in mijn armen lag vergeet ik nooit. Een gevoel van liefde en zorgen overheersde. Ik was zo verliefd op haar.

Ontroostbaar huilen

De roze wolk daarentegen heb ik nooit gekend. Het bleek al snel dat ons kindje ontroostbaar huilde. In het ziekenhuis `s nachts voor een aantal uur, elke nacht opnieuw. We hadden elke nacht een vroedvrouw op de kamer, ze haalde al hun trucken boven maar er was eigenlijk niets dat hielp. Na een aantal uren viel ons kindje gewoon van vermoeidheid in slaap.

Huilbaby

Toen we thuis kwamen ging het huilen door. Elke avond 4 tot 6 huiluurtjes en ze was gewoon weg niet te troosten. Elke tip die ik kreeg toegepast. Doktersbezoek na doktersbezoek. Pijnstillers en medicatie op voorschrift van de dokters. Deze medicamenten deden hun werk even, maar we hadden al snel genoeg door dat het gewoon weg niet werkte. Dan naar de osteopaat voor een aantal keer. Zonder resultaat. Uren zoeken op internet, bij al de kinderartsten van de omgeving langs gegaan tot een dokter ons uitendelijk zei: `Het is een huilbaby en je gaat het tijd moeten geven. Daar moet je het  dan mee doen… Na 7 maanden hadden wij nog altijd een baby die heel onrustig was, heel slecht sliep en soms gewoon ontroostbaar was. Ik heb me nog nooit zo hulpeloos gevoeld.

Mijn baby is ontroostbaar

Ondertussen was ik al terug aan het werk, collega’s zagen dat het niet goed ging, ik was moe en radeloos. Ze kwamen met meer nieuwe tips, wat heel lief en goed bedoeld was. Ik wist gewoon dat die tips niet gingen helpen. Op een dag gaf een collega mij een boek. `Mijn baby is ontroostbaar’ van Rien Verdult en Gaby Stroecken. Twee kindertherapeuten. Toen ik het boek begon te lezen, was het net alsof ik mijn verhaal aan het lezen was. Precies of ze hadden onze dochter geobserveerd en er een verhaal over geschreven. Sommige hoofdstukken waren moeilijk om te lezen en om te aanvaarden. Ze spraken over hoe een kindje getraumatiseerd kan raken door de bevalling, maar ook door mama’s gevoelens tijdens de zwangerschap.
Ik stond er eerst wat cynisch tegenover ook, maar alles klopte wat ik las. Ja mijn baby was onrustig, ja mijn baby kan niet in slaap raken, ja mijn baby is soms gewoon ontroostbaar! En ja, mijn zwangerschap kwam heel onverwacht.

Babytherapeut

Na alles een kans gegeven te hebben, moest ik dit ook een kans geven. Een week later had ik een afspraak bij een babytherapeut die les had gevolgd bij de schrijvers van het boek. De eerste sessie was vooral bespreken van hoe de zwangerschap verliep, gevoelens van mama tijdens zwangerschap, gepland of niet gepland,… Ik had het gevoel eindelijk gehoord te worden. De therapeut begreep mij en stelde de juiste vragen. Daarna keek ze naar ons dochtertje dat ondertussen al 10 maanden was.
Er waren een aantal dingen die onze dochter steeds opnieuw deed en die opvielen, maar waar ik nooit bij stil heb gestaan. Zo wreef ze altijd aan de rechterkant van haar gezicht en aan haar oren. Ze ging met haar hand over haar oog en zo naar haar neus.

Terugbrengen naar de bevalling

Tijdens die eerste sessie legde de therapeut gewoon haar hand 5cm boven het hoofd van ons meisje. Daardoor ging ze haar terug brengen naar de bevalling, zei ze. Voor ik het wist kreeg onze baby daar een huilbui net zoals ze thuis deed. De therapeut zei me dat ik haar niet mocht troosten, maar haar moest steunen in haar pijn. Ik legde mijn hand op haar rug, zonder te wrijven en was gewoon bij haar. Daarna viel ze als een blok in slaap. Zo uitgeput van haar emoties.

De weken nadien heeft de therapeut de bevalling terug opgeroepen, totdat die emoties verwerkt waren. Ze had lang vast gezeten tijdens de bevalling ook en daarmee had ze een grote druk op haar hoofd en ogen gehad. Daarom dat ze zo vaak met haar hand van haar hoofd tot aan haar neus ging en daarbij ook in haar ogen wrijfde. Na een aantal sessie kwamen we dichter en dichter bij het onderliggende probleem. De bevalling was niet het grootste probleem. Het waren de gevoelens die ze altijd gevoeld heeft en waarmee ze gegroeid is in mijn buik.

Verlatenheid en droefheid

Omdat ik problemen had met het aanvaarden van mijn zwangerschap heeft zij zich nooit aanvaard gevoeld. Zij zat dus met een verschrikkelijk gevoel van verlatenheid en droefheid. Ze toonde dit in haar manier van huilen en ze was ook ongezond aanhankelijk aan mij. Haar papa mocht haar nog niet aankijken. Nu na een aantal maanden van sessies gaat het echt beter. Ze is veel rustiger, slaapt beter, papa mag met haar spelen en bij haar blijven,… Het is een ander kind.

Er zit nog kwaadheid diep in haar. Zo bijt ze zichzelf en trekt ze aan haar eigen haren. Ze bijt op mijn horloge of op de knopen van mijn trui. Dat is de boosheid die zij voelt voor de gemiste kans op een normale zwangerschap volgens de therapeut. Het is de laatste stap die ze moet zetten om alles achter de rug te hebben. In de volgende sessie laat ze hopelijk haar boosheid de vrije loop en kunnen we dit allemaal achter ons laten.

Schuldig voelen

Ik heb mij heel lang en soms nog altijd, schuldig gevoeld. Voor mezelf vind ik het erg dat ik niet meer van die zwangerschap genoten heb in plaats van mij zorgen te maken. Als ik zie in de sessies hoeveel mijn babytje heeft moeten missen en hoeveel pijn het haar doet vind ik het gewoon verschikkelijk om te zien. Het breekt mijn hart en ik wou dat het anders was. Dat is nu niet zo en dat heb ik te aanvaarden. Ik ben ontzettend dankbaar voor de collega die mij het boek heeft gegeven en voor de therapeut bij wie we terecht kunnen. Zij heeft ons leven veranderd en ons een ander kindje gegeven. Een gelukkig, blij meisje.

Als ik mijn verhaal vertel aan mensen die we niet zo goed kennen en die onze dochter niet zo goed kennen, kijken ze vaak raar op. Veel mensen begrijpen niet dat dit kan en dat het echt is. Wij en de mensen dicht bij ons hebben onze dochter in haar slechte tijden gekend en hebben haar zien vooruitgaan in alles wat ze doet. Dat is voor ons het belangrijkste. Toch wil ik ook andere ouders met hetzelfde probleem helpen langs deze weg. Daarom dat ik dit geschreven heb.

Dankjewel voor je verhaal Vanessa, ik vind het echt ontzettend dapper dat je dit hebt opgeschreven. Het is allemaal niet niks en ik kan mij voorstellen dat het ook best confronterend voor je zal zijn geweest om dit verhaal te delen. Toch denk ik dat je heel erg veel moeders hiermee kan helpen. Bedankt ook dat je de prachtige foto van jou en je dochter wilde delen, wat lijkt zij op jou! Ik wens jou en je gezin het allerbeste toe voor de toekomst. Veel liefs Saskia

Reacties op het verhaal van Vanessa mogen achter worden gelaten in de comments. Heb jij bijvoorbeeld al eens gehoord van een babytherapeut?

Reacties

  • MARIJKE

    Wauw wat een bijzonder verhaal zeg. Knap dat je dit wil delen. Wij hadden ook een huilbaby en ze huilde tot ze 8 maandn was elke dag uuuuren achter elkaar. Bleek dat ze verborgen reflux had. Na medicatie hierdoor was het een ander kind. Zo blij dat ik toen echt heb doorgezet en naar een kinderarts ben gegaan ondanks dat de huisarts ons steeds wegstuurde met ‘is gewoon weer oorontsteking’. Knap dat je zo hebt doorgezet!

  • Marloes

    Wow wat een heftig verhaal Vanessa! Ik vind het heel knap dat je dit hebt gedeeld en dat jullie samen zo goed hebben doorgezet. Hopelijk zet deze herstellende lijn door en kunnen jullie 100% genieten!

  • Irma

    Wat een bijzonder verhaal, en wat mooi dat je het gedeeld hebt Vanessa!
    Onlangs geplaatst door Irma: Oh, denneboom Oh, denneboom Wat zijn je takken wonderschoon!

  • Sandra

    Wat heftig zeg, knap dat jullie allemaal zo hard aan de slag gaan en dat het toch al wat beter gaat!
    Onlangs geplaatst door Sandra: 6X BUDGET ONESIES

  • Bertine

    Jeetje dat dit bestaat. Dat je kind nadien zo kan reageren op jouw gevoelens tijdens de zwangerschap. Dat heb ik nooit geweten. Ik vind het onwijs knap van je dat je het verhaal deelt, want het het lijkt me heel lastig om die gevoelens tijdens de zwangerschap te hebben en helemaal de schuldgevoelens nu. Wat goed dat jullie alles hebben aangepakt en dat er nu dus eindelijk iets is wat lijkt te helpen. Hopelijk blijft het beter gaan!

  • Felicia

    Een kindje in de buik hoe klein ook
    Neemt alle emoties over van de moeder
    Dus het zou best kunnen dat je kindje jou emoties heeft aangevoeld en zich daar verdrietig over voelde . Niet welkom.
    Daar kun je zelf natuurlijk niets aan doen die emoties heb je op dat moment
    Zelfs aan het vruchtwater merkt je kindje hoe jou stemming is en neemt dit over.
    wel mooi om het zo te delen
    Ik was zelf ook een erge huilbaby
    Mijn moeder durfde geen contact met mij te maken tijdens de zwangerschap want ze had 3 maanden daarvoor een tweeling verloren en was bang mij ook kwijt te raken.
    Heb ik waarschijnlijk ook opgepikt die emoties.
    mijn zusje was geen huilbaby.
    Mijn moeser genoot ook echt tijdens de zwangerschap van haar en had geen angst.
    Gelukkig waren alle drie mijn meisjes geen huilbaby
    Zelfs makkelijke baby’s.
    Maar ja dat heb je niet voor het zeggen

  • Felicia

    Ik was halverwege gestopt te lezen Sorry
    Maar wat ontzettend fijn dat Julie hulp hebben gezocht en daar achter zijn gekomen 🙂
    het is eigenlijk heel simpel een baby is helemaal verbonden met de moeder dus ook met de emoties tijdens de hele zwangerschap.
    mooi dat je dit zo deelt en meer ouders dit nu weten

  • MaMa TeiGetje Silvy

    Wat een bijzonder verhaal! Ik heb het moeilijk om niet te huilen, wat moet dit een harde wandelweg geweest zijn! Ik ben blij dat nu alles beter gaat. Van een baby therapeut had ik nog nooit gehoord, blij dat zo iemand bestaat. En ik geloof er wel sterk in, baby’s hebben ook gevoelens hé. Ze kunnen het ons alleen niet vertellen. Fijn dat je dit verhaal deelt, het kan andere ouders goeie moed en steun geven. Sterkte! En dikke knuffel!
    Onlangs geplaatst door MaMa TeiGetje Silvy: Budget tips voor: Vrouw op eigen benen.

  • Lifeaholic.nl

    Wat een ontzettend heftig maar ook dapper verhaal! Wat goed dat jullie je allemaal zo inzetten! Dat moet wel beloont worden!
    Onlangs geplaatst door Lifeaholic.nl: Brillencheck: welke bril staat mij het beste?

  • Isabel

    Mijn zusje had ook een huilbaby. Het consultatiebureau verwees haar naar een praktijk voor chiropractie. Die stelde het zogenaamde KISS-syndroom vast en daar bestaat een effectieve behandeling voor. Ik heb met enige ontsteltenis gelezen dat artsen zich er in jou geval vanaf maakten met pijnstillers. Ik ben blij dat het nu goed gaat met je dochter.

Reageren op Irma Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.