Moeder zijn kan je niet stoppen als het moeilijk gaat..
15 okt 2017 Dit veranderde mijn leven Mama 15

Moeder zijn kan je niet stoppen als het moeilijk gaat..

Elke zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over een ingrijpende gebeurtenis. Dit keer het verhaal van Lydia waarin zij vertelt over haar huilbaby en haar verdriet en twijfels als moeder zijnde.

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl

‘Geniet ervan hoor’, of ‘een baby mag best af en toe huilen’ of ‘is goed voor zijn longetjes’. Ook de goedbedoelde adviezen ‘doe je hem al inbakeren?’ Het vliegt op me af en ik word er gek van. Ja, ik heb een huilbaby. (inmiddels 8 weken). En het is vreselijk. Ik wens het niemand toe.

ICSI

Drie jaar geleden zijn wij getrouwd en we wilde eigenlijk meteen voor een kindje gaan. Binnen een paar maanden had ik al een naar voorgevoel; het lukt niet! Snel zijn we al naar de huisarts gegaan en na wat onderzoeken, werden we al snel gebeld of we langs wilden komen. Ik wist al genoeg..

Na heel wat onderzoeken en in het derde ziekenhuis te zijn beland, kunnen we, na twee jaar eindelijk aan een ICSI-traject beginnen. En hoppa, na de eerste keer hormonen en terugplaatsen was ik meteen zwanger. We waren super blij en gingen de spannende tijd in van de zwangerschap. Uitkijken naar onze kleine man.

Als hij maar knap is

Wij krijgen een jongetje! Als hij maar lijkt op zijn vader! Een knap ventje, met mooie ogen ofzo. Mijn wensenlijstje vulde zich wel aan. ‘Als hij maar gezond is’ zeiden sommige mensen tegen mij. En ik grapte dan weleens ‘als hij maar knap is’.

Nou knap is hij zeker, prachtige blauwe ogen en een mooi donker koppie met haar. Maar oh, wat huilt hij veel. De eerste weken konden mij niet snel genoeg gaan. Mensen vertelden mij dat het vaak met zes weken wel beter zou gaan. Dus ik telde de weken af naar zes weken als of dan het huilen op een magische wijze zou verdwijnen.. Maar helaas.

Lees ook: Vanessa kreeg een huilbaby

Een huilbaby: hoe kom je er vanaf?

Inmiddels kwam er al een verpleegkundige van het CB langs en haar woorden toen ze onze kleine man zag was; ‘Dit is wel heftig.’ JA, dit is zeker heftig. Maar hoe kom ik er vanaf? En wat is er mis met onze kleine man? Wat doe ik fout? Een huilende baby is naar mijn mening één van de stressvolle geluiden die er is. Een ontroostbaar krijsen dus helemaal. Het maakt je onzeker, verdrietig en soms boos. Begrijpend de ouders die in een daad van wanhoop hun kind schudden. (zeker niet goed te praten, maar je kunt het beter begrijpen, overigens nooit gedaan of de neiging gehad).

Ik, herstellende van een keizersnee, moet volgens de papieren en artsen ’s middags wel even rust nemen en gaan liggen. Maar hoe doe ik dat met zo’n huilbaby?  Ik liep binnen na twee weken al kilometers in de polder omdat met wandelen mijn kind nog enigszins stil was, en in huis liep ik maar rondjes met hem door de woonkamer om een poging te doen heb te troosten.

Opname ter observatie

Inmiddels was ik al bij de huisarts geweest voor mezelf en voor onze zoon. Hij is doorgestuurd naar de kinderarts. Hij heeft medicatie gehad voor reflux. Maar helaas, de onrust was nog niet voorbij.
De kinderarts vond het een goed idee om hem te laten opnemen voor observatie. Hij heeft totaal een week in het ziekenhuis gelegen, waar pedagogen en zusters met hem aan de slag gingen om hem in een ritme te krijgen en hem weer te laten slapen.

Ik, altijd alles googlend, lees op internet wisselende verhalen over om je kind te laten opnemen bij erge onrust en huilen. Verdrietig las ik soms de forums waar vrouwen elkaar de grond in trappen omdat moeders hun kind lieten opnemen. Het zou ze een slechte moeder maken omdat ze hun kind zelf niet meer kunnen troosten. Ben ik een slechte moeder nu? Of ben ik een goede moeder omdat ik aangeef dat ik het niet meer trek en ik weet dat een baby niet zomaar huilt de hele dag. Misschien maakt het me wel een goede moeder omdat ik de keuze maak hem bij te laten komen, zodat we misschien beide weer op de rails kunnen komen…

Je moet doorgaan..

Misschien … de twijfel blijft. Maar wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Wij zijn er nog lang niet maar onze zoon is wat rustiger en slaapt zelfs in zijn bed. Het is nog steeds niet makkelijk, een dagelijks huil ik nog met hem mee. Maar moeder zijn kun je niet uitzetten en ermee stoppen als het moeilijk gaat. Je moet doorgaan, je moet hem blijven troosten, knuffelen en zeggen dat het goed komt. Maar wat is het moeilijk.

Onze zoon had zoveel last gehad van de reflux dat hij niet kon slapen en daardoor oververmoeid en overprikkeld is geraakt. We moeten nu veel rust en ritme inbouwen, hopelijk gaat het alleen maar beter.

Ik houd moed. Ook al lukt het niet altijd, maar we moeten door gaan. Na zo lang wachten op een kindje is het jammer dat we er nog steeds niet goed van kunnen genieten. Maar er komt een vast een tijd dat het beter gaat en dat ik dit allemaal achter me kan laten.

Een vriendin van mij zegt tegen weleens tegen mij;  ‘Een kind krijgen is het mooiste wat er is, maar tegelijkertijd ook het aller zwaarste.’

Ik ben de laatste die dat zal tegenspreken!

Update: Lydia is inmiddels met haar kindje bij de osteopaat geweest en daar is het kiss-syndroom vastgesteld. Het gaat nu met stapjes voorruit!

Lieve Lydia, dankjewel dat jij jouw verhaal hebt gedaan. Een kindje dat alleen maar hysterisch huilt moet een ontzettende stressfactor zijn. Niet alleen het geluid, maar ook de twijfels en onzekerheid die het geeft. Want waar komt het huilen nou eigenlijk vandaan? Ik hoop oprecht en van harte dat er een oplossing mag komen. Dat jouw heerlijke baby weer rust krijgt en jullie samen van elkaar mogen genieten. Ik wens je veel sterkte en liefs toe. Liefs Saskia

Reacties

  • Kim

    Jeetje wat pittig zeg! Veel sterkte de komende tijd, ik hoop dat het lukt om de rust terug te krijgen en jullie straks lekker kunnen genieten als gezin!

    P.S. Ik vind je een hele sterke en krachtige moeder!
    Onlangs geplaatst door Kim: Vier de liefde!

  • Karin

    Dat je je kindje hebt laten opnemen vind ik juist getuigen van heel veel moed! Wat kunnen mensen toch gemeen zijn tegen elkaar. Ik hoop dat jullie nu op de goede weg zitten en er langzaamaan meer rust komt voor jullie kleintje.

  • Dewi

    Dit is alsof ik m’n eigen verhaal lees. Onze dame van inmiddels 2 was ook een huilbaby en is ook opgenomen geweest. Het is me vanuit het ziekenhuis zelfs meerdere keren aangeboden, maar gelukkig had ik veel hulp thuis. Het gaat écht over en het wordt écht beter. Al zullen het hele lange weken/maanden worden. Pak alle hulp aan die je aangeboden wordt of krijgen kan, ook al is dat (nog) een opname. Je moet echt voor jezelf blijven zorgen, want het is zo slopend.
    Ik weet niet of je via Saskia m’n e-mailadres kan krijgen, maar als je er behoefte aan hebt om met een ‘lotgenoot’ te praten, dan mag je me via die weg altijd mailen. Heel veel sterkte, het komt goed *knuffel*

    • Lydi

      Hoi Dewi,

      Bedankt voor je reactie?! Wanneer werd het bij jullie beter?!

      Liefs

      • Dewi

        Bij ons heeft het een maand of 8 geduurd voordat het echt merkbaar beter ging. Vanaf een jaar ging het echt goed, al merk ik nog steeds dat het haar niet ontbreekt aan karakter 😉
        Wij hebben nu een tweede, die ongeveer even oud is als jouw kleintje. Hij is zó anders en ik merk nu pas goed hoe heftig de huilbaby was. Dus ook voor jou wellicht fijn om te weten dat het ook echt anders kan, ook voor jullie, mocht je ooit de kans krijgen om voor een tweede kindje te gaan. En de herinnering aan deze periode zal ook weer slijten als het beter gaat. Het gaat niet weg, maar de leuke dingen blijven gelukkig beter hangen dan de moeilijke tijd.
        Ik lees dat je al vooruitgang merkt, ik ben super blij voor je! Hoe eerder je hier doorheen bent hoe beter. Veel geluk!

  • Marla

    Ik ben daar bang voor omdat ik graag een kind wil en ook bezig ben. Maar ik waardeer mijn slaap ook heel erg. Afwachten dus.

  • Mirjam

    Heftig! Onze baby was ook enorm onrustig, maar dit was mede door zijn prematuriteit. Toch een goedbedoeld advies.. Overweeg om naar een osteopaat te gaan! Het heeft ons ventje zo enorm veel geholpen! Door een vrij heftige keizersnede (meneer was bont en blauw!) zaten er inwendig wat dingen niet goed. Dit heeft de osteopaat verholpen.

    Ik heb heel veel gedragen (doe het nog steeds) en veel samen geslapen. Ik heb laten gaan dat een baby per se in zijn eigen bed moet slapen. Dat is nogal maatschappelijk gewenst, en dan het liefst moet een baby gelijk doorslapen.. Maar dit is echt onzin!

    Ik hoop dat alles snel beter gaat.. Ik weet helaas hoe erg het je tot wanhoop kan drijven en op kan breken. Ik heb ook weleens gedacht: “waarom wilde ik dit eigenlijk?”… Gelukkig komt écht écht écht alles goed!

    • Lijn

      dat zelfde (“waarom wilde ik dit eigenlijk”) heb ik ook wel gedacht. 8 jaar wensmoeder, 3 jaar medisch traject en uiteindelijk zwanger geworden van een heel mooi mannetje. Een mannetje dat alleen gedragen wil worden en geen minuut alleen in de box of wieg kan liggen zonder te gaan krijsen… Nu een pnd maar t gaat de goede kant op.

  • Silvy

    Heftig… Spijtig dat je zoveel (verkeerde) opmerkingen kreeg, maar anderen weten uit onkennis soms gewoon niet wat zeggen en dan zeggen ze iets dom, goedbedoeld dat wel. Veel sterkte! Dit is geen gemakkelijke reis, ik wens jou momenten toe waarop je echt kan genieten en ontspannen! Liefs, Silvy
    Onlangs geplaatst door Silvy: Dit was geen oefening! Paniek brak uit!

  • Rachel

    Als moeder van twee gezonde kindjes die een gezonde hoeveelheid huilen heb ik sommige periodes met mijn handen in het haar gestaan. Een paar dagen huilen kan zo heftig zijn en in mij bracht het zoveel stress. Ik kan me niet voorstellen dat je datdagelijks moet voorduren en dat je dan op zoek gaat naar een oplossing lijkt me meer dan terrecht.

    Je kind laten opnemen klinkt misschien heftig, maar als je alleen al als moeder dan voldoende kan opladen om erna weer van start te gaan lijkt me het meer dan logisch.

    Sterkte met de komende periode en hopelijk breekt snel genoeg jullie geluksperiode aan
    Onlangs geplaatst door Rachel: Luier review – Zwitzal, Pamper, AH, Kruidvat en Europrofit

  • Marina

    Dapper en taboedoorbrekend! Urenlang, of bij jou dagenlang, gekrijs kan je echt helemaal gek maken! Ik vind het juist goed dat je hulp hebt gezocht en je grens hebt aangegeven, dat vind ik te bewonderen.

  • Martine

    Heftig en zo ontzettend herkenbaar. Inderdaad wordt er gezegd na 6 weken wordt het beter… aftellen na 6 weken maar het werd ook bij ons niet beter. Volgens de kinderarts zou het dan na 3 maanden wel beter worden.. helaas ook niet. Uiteindelijk op ons aandringen provocatietest koemelkallergie gedaan waar dus een hele heftige reactie op kwam met als gevolg ziekenhuisopname. Inmiddels een mannetje van bijna 2 en we kunnen sinds een half jaar zeggen dat we genieten. Oef.. wat is de eerste tijd heftig geweest en nog steeds kan ik slecht tegen als ons kindje huilt. Maar het wordt beter!

  • Lydia

    Bedankt allemaal! Dit verhaal is een maand geleden geschreven, inmiddels kan ik zeggen dat er echt vooruitgang in zit. We kunnen en gaan steeds meer genieten van de kleine.
    Jullie lieve reacties doen me goed! 😘

  • Merel

    Ontzettend dapper om je verhaal te durven vertellen, maar ook om hulp in te roepen. Ben ook heel blij om te lezen dat het inmiddels beter gaat. Sterkte en veel plezier van en met je kleine man. Liefs
    Onlangs geplaatst door Merel: Peuters | Zo hou je kinderen bezig tijdens een drukke verjaardag

  • CW

    Ik vind het juist super goed en knap dat je hulp hebt gevraagd.

    Wij hadden ook een huilbaby en heb heel weinig om hulp gevraagd. En achteraf baal ik daar heel erg van. Het breekt je op en we zijn nu nog herstellende ervan. Mijn dochter is nu 2.5 en het heeft denk ik tot haar 1e leeftijd geduurd. Iets langer zelfs.

    Dus super goed van je!!!

Reageren op CW Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.