Kletsen: hoe gaat het nu? (burn-out, omstandigheden etc)
29 dec 2018 Lifestyle Mama 8

Kletsen: hoe gaat het nu? (burn-out, omstandigheden etc)

Hoi! Ik vind het wel weer even tijd voor een update. De laatste maanden is er best veel gebeurd. Ik kwam (bijna) terecht in een burn-out, in de familie gebeurde er van alles. En zo hobbelde het een beetje voort. Ik klets jullie even bij over hoe de zaken er nu voor staan. 

Een paar maanden geleden begon het opeens. Ik sliep slecht, piekerde enorm, en voelde mij enorm leeg en wattig in mijn hoofd. Nu heb ik natuurlijk twee maal een prenatale depressie doorgemaakt en gingen al vrij snel de alarmbellen rinkelen. Ik wist echter dat het nu wel iets anders zat. Ten eerste was ik natuurlijk niet zwanger (alhoewel ik daar door die wirwar in mijn hoofd bijna aan zou gaan twijfelen). En daarnaast voelde het ook gewoon anders. Fysiek leek het ook niet helemaal lekker te gaan en voordat ik het wist slikte ik de ene na de andere antbiotica kuur. Gelukkig is dat nu voorbij, en kan mijn lichaam zich weer herstellen. Alhoewel ik altijd heel open ben (en dit ook heel belangrijk vind) schreeuw ik niet altijd maar direct van de daken als er iets aan de hand is hier. Ik vertel tussen neus en lippen vaak wel even door wanneer het niet zo lekker gaat, alleen ga ik hier niet te diep op in (er lezen ten slotte duizenden mensen mee ;)). In ieder geval: in mijn hoofd was het een enorme choas en ging het gewoon allemaal even *****

Nasleep depressie

Ik blijf het altijd heel lastig vinden. Want ik heb ergens vaak het gevoel dat ik word gezien als een enorme aansteller wanneer ik zeg moe te zijn. Want ja “er zijn nou eenmaal genoeg andere gezinnen waar de vrouw het alleen moet doen”. Ik vind het heel lastig om te dealen met dat soort opmerkingen. Voor mij voelt het namelijk soms wel pittig hoe mijn leven op dit moment soms verloopt. Een ieder gaat daar anders mee om. Daarnaast ben ik gewoon niet meer degene die ik helemaal was voor mijn zwangerschappen. Een depressie laat hoe dan ook een nasleep achter. Dat is eigenlijk met elke ernstige ziekte, wanneer het “voorbij” is zal er altijd iets achter blijven. Bij mij zijn dat de gevoeligheid voor prikkels, het niet alles kunnen overzien en het liefste alles tegelijk willen maar het gewoon niet kunnen. Daarnaast zal het altijd als falen voelen dat ik niet de zwangerschappen heb gehad zoals ze “horen” te zijn. Als moeder zijnde altijd alles perfect te willen doen is lastig. En niet alleen als moeder, ook als ondernemer, en als vriendin zijnde. Ik vind vrienden en vriendinnen bijvoorbeeld ook heel belangrijk, en weiger om dit te laten vallen. En dat is niet altijd makkelijk, want ik zou voor bepaalde mensen echt veel meer tijd willen vrijmaken dan dat ik kan, alleen is dit niet altijd mogelijk.

Bloggen als baan

Bloggen wordt vaak niet als een volwaardige baan gezien, maar als er iets is wat ik de laatste periode heb geleerd is dat het echt niet makkelijk is. En dan niet alleen het bloggen an sich, maar het hele riedeltje daarachter zoals social media. Nu mag ik niet klagen, mijn blog is groot genoeg om er mijn geld mee te verdienen, dat besef ik mij ook echt wel. Alleen ben en blijf ik erbij dat het in combi met een gezin met jonge kinderen echt heel zwaar kan zijn. Oh, wat mis ik soms het gevoel om lekker de deur achter mij dicht te kunnen knallen en naar mijn werk te gaan. Want: hoe heerlijk is dat.

Uit huis werken

Sinds ik ben begonnen met het werken uit huis gaat het wel stukken beter. Ik heb nu zó veel meer rust. Mensen vragen heel vaak waar ik werk, maar dat houd ik nog even voor mij. Voordat ik het weet zit ik daar niet meer rustig haha. Ik heb er overigens bewust ervoor gekozen om niet in een kantoor ruimte of alleen ergens te zitten, omdat ik dat gewoon niet fijn vind. Op de maandag werk ik uit huis en ik vind het heerlijk om weer thuis te komen in een schoon en opgeruimd huis. Daarnaast heb ik dan ook echt het gevoel dat ik veel heb gedaan qua werk. Dat is zo fijn. Sinds ik die verandering heb ingevoerd, verloopt alles al een stuk rustiger en fijner. Betekent niet dat het dan opeens allemaal ok is hierdoor. Maar ik merk in ieder geval dat ik steeds een stap voorruit kom.

Om een heel lang verhaal kort te maken: het komt allemaal wel goed. Ik ben nou eenmaal ook een denker, overdenk alles honderd keer, en ja uiteindelijk is dat natuurlijk ook heel vermoeiend ;). En, om nog even antwoord te geven op de vraag hoe het gaat met mijn neefje: heel goed! Ook weer iets om enorm dankbaar voor te zijn want het had heel anders kunnen lopen.

Bedankt voor het lezen lieverds, en tot de volgende update weer

Reacties

  • Marlous

    Fijn om weer even wat uitgebreider te lezen hoe het met je gaat! Misschien gaan sommige dingen minder snel dan je zou willen, maar je komt er wel hoor! Liefs!

  • MarjonS

    Fijn om te lezen dat het goed komt en je elke keer een stap vooruit maakt.
    Maar ook heel fijn om te lezen dat het met je neefje goed gaat!

    Alvast dan fijne jaarwisseling voor jou en je gezin. Ik zal in 2019 weer volop genieten van je blogs en vlogs.

  • Pytsje

    Wat een mooi oprecht verhaal. Fijn dat je je stap voor stap vooruit komt!

  • Aneta

    Bedankt voor je eerlijkheid en je kwetsbaarheid. Het is inderdaad niet altijd even makkelijk en dat mag best gezegd worden. Wij vrouwen willen altijd alle ballen in de lucht houden maar dit kan niet. Ik wil je het allerbeste wensen voor het komende jaar. Liefs Aneta
    Onlangs geplaatst door Aneta: Hoeveel uur in de week werken moeders gemiddeld?

  • Carmen

    Fijn om te lezen dat het iets beter gaat en ook met je neefje. Het is zo herkenbaar, alweer, dat de depressie een nasleep heeft. Ik merk dit ook dagelijks en dat is niet makkelijk.

    Je doet het goed, als mama, als vrouw, als mens! Ik volg je graag en vele met mij!

    Veel liefs xx

  • Marissa

    Wat goed om te lezen dat het in kleine stapjes beter gaat! Ik wens jullie het beste toe voor het komende jaar en blijf je graag volgen!

  • Annette

    Het is duidelijk te zien dat je je voor alles volledig inzet. En kinderen opvoeden is keihard werken. Zelf doe ik het wel alleen, maar ik vind het flauw om te zeggen dat het met een partner minder zwaar zou zijn. Dat geloof ik namelijk niet. Fijn dat het met je neefje goedgaat. Ik zou zeggen, zorg goed voor jezelf en neem signalen serieus. Een gezin en bloggen is gewoon keihard werken en dat mag best gezegd worden.

  • Marie

    Heel mooi geschreven. En heel herkenbaar. Als iets gebeurd in je leven depressie of in mijn geval iets anders verander je als persoon en mis je soms de ouwe ik maar ik moet verder.soms gaat wat beter en soms weer minder. Ik kijk je vlogs en vind je om te zien een lieve moeder die zorgzaam overkomt.liefs voor jou

Reageren op Marissa Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.