Jessica verloor haar vriend met 14 weken zwangerschap
14 jul 2019 Dit veranderde mijn leven Mama 8

Jessica verloor haar vriend met 14 weken zwangerschap

Regelmatig deel ik met jullie een ingrijpend verhaal van lezers die dit willen delen. Dit keer het verhaal van Jessica welke mij enorm aangreep. Terwijl Jessica net 14 weken zwanger was van haar vriend Michel, kreeg hij een vrachtwagenongeluk en hij overleefde dit niet. Jessica vertelt ons haar verhaal.

Wil jij ook jouw verhaal delen? Uiteraard kan dit ook anoniem. Mail mij dan op info@twinkelbella.nl

Toen ik jaren geleden in de kroeg werkte (waar ik nog steeds werkzaam ben) heb ik Michel leren kennen. Destijds hadden wij allebei een relatie. Na een tijdje gingen beide relaties uit en kozen wij voor elkaar. Wij hadden altijd al een klik gehad en het voelde goed.

Wij gingen samen de stap nemen, en al snel trok ik bij hem in. Na een half jaar samen zijn, kwam ik erachter dat ik zwanger was. Dit was niet gepland, de natuur bleek zijn eigen weg te gaan. Michel was zo trots als het maar zijn kan, hij zou de allerbeste papa van de hele wereld worden. Daar zit je dan samen op een mooie wolk, samen hadden wij alles.

13+ weken echo, 16 mei 2017

Op donderdag 18 mei 2017 zijn wij nog heerlijk wezen eten met mijn ouders bij de pizzaria. Niet al te laat gemaakt, want wij moesten allebei de volgende dag werken. De volgende dag, 19 mei 2017, mijn buurvrouw kwam binnen op mijn werk. “Jess je moet mee, er is wat ergs gebeurd met Michel”.

In de auto vertelde ze mij dat er politie agenten voor de deur stonden, en dat zij richting mijn schoonouders gingen. Ik kreeg een foto te zien van het nieuws bericht in het Algemeen Dagblad. De foto liegt er niet om (zie onderstaande foto), en ik wist dat dit foute boel was. Naar mijn schoonouders gescheurd, ik stapte binnen, en ik hoorde mijn schoonmoeder zo hard huilen.

Vrachtwagenongeluk A29

De agenten vertelde mij om even rustig te zitten. Er werd mij verteld dat mijn vriend niet meer thuis zou komen en een vrachtwagenongeluk heeft gehad op de A29, en daarbij was omgekomen.

Daar zit je dan, met je 24 jaar en net 14 weken zwanger. Mijn wereld stortte in, dag mooie wolk. Mijn vriend (33 jaar) die niet meer thuis komt, mijn kleine ukkie die zijn papa nooit zal kunnen voelen, omarmen, stoeien en noem maar op.

Bij mij ging de knop heel snel om. Ik moest alles nog kunnen doen en alles vastleggen, dat ik later zo veel mogelijk aan mijn kind zou kunnen vertellen en laten zien. Michel verdiende het allerbeste afscheid. Ik heb hem aangekleed, zijn deo en zijn luchtje opgespoten en hem naar huis gebracht bij mijn schoonouders, zodat wij iedere dag bij hem konden zijn. Ik heb alles gedaan wat ik kon doen om deze uitvaart met een lach en een traan te krijgen.

Definitieve afscheid

27 mei 2017 was het definitieve afscheid. Michel heeft zijn eigen truckrun gehad en is achterop de vrachtwagen naar de uitvaart gebracht. Het was een dag met een lach en een traan.Na de dienst, naar mijn werk gereden en daar bier en bitterballen gegeten en gedronken. Elke dag was een feest en zo stond Michel in het leven.

Een week na de uitvaart zou ik de geslachtsbepaling doen. Hier Kwam dat klein stukje hoop: het wordt een jongen! Een klein jongentje wat hopelijk heel erg op zijn papa gaat lijken.

Ik leefde in een rollercoaster en heb niet echt van mijn zwangerschap kunnen genieten. Ik moest mij toch echt op mijn bevalling concentreren. Iedere week moest ik 2x naar het ziekenhuis omdat de kleine man klein was,dit kwam door alle stress. Met 37,4 hebben ze mij ingeleid met een ballon, dit was op 1 november 2017.

Finn Michel Corné

Op 2 november 2017 om 14.44 uur is mijn kleine man Finn Michel Cornè geboren. 43 cm en 1936 gram. Mijn mooiste bezit en een stukje hoop dat ik weer heb.

Ik hoop dat ik mensen heb kunnen inspireren met mijn verhaal. Leg alles vast: je weet nooit wat er gebeurt. Leef met de dag, en maak van elke dag een feestje. Je hoeft alleen de slingers zelf buiten te hangen. Geniet van elke kleine en grote dingen in het leven. Want je kan alles in één klap kwijt zijn.

Ik sluit af met een gedichtje wat ik heel toepasselijk vind:

Einde is geen einde…

Het einde van jouw leven
is nog niet het einde van mijn relatie met jou

Het einde van jou kunnen aanraken
betekent nog niet dat jij me niet meer raakt

Het einde van het leven
is nog niet het einde van het geleefde en het geleden verleden

Ik ga wel verder
maar ik ga niet door zonder jou

Je blijft in mijn geheugen
in mijn verhalen

Ik ben mijzelf niet ondenkbaar zonder jou

Ik spreek nog met je
en je antwoordt me nog, al weet ik niet of jij dat weet

Ik hoop dat jij ergens nog een oogje in het zeil houdt zodat ik samen met Finn verder kan.

Lieve lieve Jessica, wat ik je ook al mailde: wat heb ik een verdriet gevoeld om jouw verhaal. Wat ontzettend heftig om tijdens je zwangerschap zoiets vreselijks te moeten meemaken. Ik vind het bijzonder mooi hoe je beschrijft dat de knop om ging en dat je deed wat je moest doen. Dit maakt je een ontzettend lieve, dappere, mooie moeder en vrouw. Dankjewel voor het delen van jouw verhaal en ik wens jou en Finn al het liefs en beste toe. Liefs Saskia

Reacties

  • Karin

    Wat een ontzettend onvoorstelbaar groot verdriet. En wat knap dat je je zo staande hebt gehouden. Ik wens jullie ook alle goeds!
    Onlangs geplaatst door Karin: Geboorte Giveaway #6: Geboortekaartje Badcape van Mupkids

  • Natasja

    Gadver! Wat erg om mee te maken! Ik heb hier tijdens mijn zwangerschap ook wel eens aan gedacht: wat als mijn man een ongeluk krijgt. Gelukkig niet gebeurd, maar kreeg al tranen in mijn ogen als ik er aan dacht. Ik moet dan ook huilen bij het lezen van dit verhaal. Heel veel sterkte maar ook veel liefde van en met Finn gewenst.
    Onlangs geplaatst door Natasja: Mijn baby had koorts

  • Linda | travellersoftheworld

    Wauw wat een ontzettend triest verhaal, ik heb de tranen in mijn ogen. Dit lijkt me zo vreselijk om mee te maken. Heel veel sterkte, maar ook heel veel geluk met je prachtige zoon!

  • Sterkemama

    Ontzettend heftig verhaal..
    Wat knap dat je ondanks alles toch doorgaat, veel respect voor! Xx

  • Janske

    Jeetje…wat een vreselijk groot verdriet. Wat ben je een dappere, sterke mama en vrouw…veel bewondering voor hoe je hier in staat.
    Onlangs geplaatst door Janske: Uittip: Logeren in het nieuwe Guesthouse Hotel Kaatsheuvel (bij Efteling!)

  • Christa

    Ik heb een traantje weggepinkt. Zo als jij je er doorheen hebt gesleept… zo knap!
    Alle geluk en goeds voor de toekomst!

  • Rory

    Afschuwelijk. De tranen staan in mijn ogen. Wat moet dit onbeschrijflijk moeilijk zijn geweest (en zijn). Heel krachtig hoe je hierover vertelt en hoe je erin hebt gestaan.

  • Coco

    Wat een heftig verhaal… Ik pink ook een traantje weg.
    Sterkte!
    En geniet van dat kleine geschenk wondertje,elke dag!
    Onlangs geplaatst door Coco: Larisse haar diagnose: Autisme

Reageren op Karin Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.