Zo. Hoi. Daar ben ik weer.. Wat een gekke tijd de laatste weken. Ik voel mij ergens een beetje “verplicht” om uit te leggen waarom ik wat minder aanwezig ben op mijn blog. Ik weet dat dit helemaal niet nodig is. Maar de laatste jaren heb ik zo veel trouwe volgers gekregen, dat ik snap dat jullie je af en toe afvragen wat er aan de hand is.
In mijn laatste vlog heb ik er al wat over verteld. Niet alles, maar ik vertelde over de toename van migraine en stekende hoofdpijn. Ook vertelde ik hierbij dat dit energie van mij vraagt en ik daarom erg veel moe ben. Naast de hoofdpijnen merk ik dat ik (mede hierdoor) in een soort van dip ben geraakt. Of nouja, een dip vind ik een groot woord. Het is gewoon even een soort “blegh” gevoel. Dat is vaker, hoort er gewoon bij, en meestal is dit snel voorbij. Alleen nu niet.. Er komt gewoon niet heel veel uit mij. Thuis vind ik het fijn, en op dit soort momenten heb ik genoeg aan het huishouden en de kinderen. Ik vind het heerlijk om een luisterboek op te zetten en het huis op te ruimen en schoon te maken. Gewoon een beetje bezig zijn en rommelen. En wanneer ik merk dat ik neig naar het minder positieve, ga ik lekker naar buiten en maak ik een wandeling. Dat zijn de dingen die ik nu veel doe en wat maakt dat ik een vrolijke en lieve mama kan zijn.
Allemaal even anders
Nu heb ik zelf wel een vermoeden waar dit aan ligt. Door Corona loopt ons gezinsleven anders. Vincent werkt veel, en wanneer hij even thuis is, dan is hij uiteraard ook moe. Dat geeft niet, ik vind het fijn dat hij zijn werk heeft en daar voldoening uit haalt. Daarnaast mis ik heel erg de afspraken met vriendinnen. Het uit eten gaan en de avondjes borrelen. Dat zijn echt dingen waar ik altijd naar uitkeek en waardoor ik mijzelf weer kon opladen. Lekker kletsen over van alles, zorgen delen, en vooral veel knuffelen en lachen. Ik ben een mensen mens, en heb graag mensen om mij heen. Nu dat weg valt lijkt het soms dat er niets leuks is om naar uit te kijken, en dat vind ik lastig.
Begrijp mij niet verkeerd. Ik wil niet klagen (en heb ook niets om te klagen), ik ben niet ondankbaar. Enkel zijn dit dingen waar ik nu tegen aan loop. En ik weet zeker dat ik in deze onzekere tijd niet de enige ben! Dat is ook de reden dat ik hierover schrijf. Ik kan doen alsof, maar ik kan ook eerlijk zijn. Dit laatste doe ik liever. Er is de laatste maanden zo veel veranderd in onze samenleving. Neemt niet weg dat ik ontzettend kan genieten van momenten thuis. Wanneer de kinderen op school zijn ben ik vaak in huis bezig of maak ik een wandeling. Wanneer de kinderen weer in huis zijn, ben ik er voor hen, en dat is zo fijn! Die momenten dat ze lekker aan het spelen zijn en ik ze hoor lachen maken mij erg blij. Het feit dat ik er altijd kan zijn voor mijn kinderen ben ik onwijs dankbaar voor.
Het moet anders
Toch heb ik besloten dat het anders moet. Ik ga meer plannen en op deze manier meer een ritme voor mijzelf creëren. Het zou zonde zijn wanneer ik alles wat ik afgelopen jaren heb opgebouwd, zou verliezen. Dat gebeurt niet, maar het is weleens door mijn hoofd geschoten. Vincent geeft ook weleens aan: je hoeft dit niet te doen. Als je het niet meer leuk vindt, dan stop je gewoon met de blog. Maar: DAT WIL IK NIET! Ik vind het veel te leuk. Ik heb zo veel mensen leren kennen, krijg de fijnste mails en berichten, en heb echt contacten opgebouwd. En ok, nu heb ik even geen inspiratie en denk ik soms: nah, ik laat het maar even gaan.. Maar ik wil ernaar toe werken dat het weer fijn zoals vanouds wordt.
En dat komt goed. Het voelt fijn om dit zo even van mij af te schrijven. En ergens denk ik ook dat het leven bestaat uit dit soort momenten. Soms moet ik dat maar gewoon even laten zijn. Vorige week heb ik weer een eerste vlog geplaatst en ik vind het zo leuk en fijn om weer te doen! Daar ga ik dus lekker mee door. Gewoon weer fijn in een ritme komen in een wereld die nu even gewoon helemaal anders is.
Hoe gaat het met jou?
Marieke Reageren
Precies dat…blegh. Vorig jaar was een raar niet leuk jaar in ons gezin en net toen dat voorbij was kwam corona. Ik word er verdrietig van: de grote Italiëreis die mijn zoon met school zou maken waar je al 5 jaar op wachttte…afgeblazen. Examenjaar maar grote achterstand in lesstof en of er dit jaar wel echt examen is: geen idee. Ik heb superlieve pubers, maar als ze bij mij zijn hele dag iemand om me heen is wennen want mijn eigen schema is weg. Nu er chromebooks zijn bij mijn dochter heb ik in elk geval laptop terug onder schooltijd, maar blegh. Kinderen gaan er beter mee om want hun leven is afwisselender en normaler, maar bij mij is de rek eruit. Ik ben geen uitgaander, maar er is nu helemaal niks en zelfs voor een huismus duurt dit (te) lang.
Naomi Reageren
Het is ook echt een gekke tijd. En ik snap heel goed dat je daardoor in een dip terechtkomt. Herkenbaar ook wel. Want ja, ik ben altijd veel thuis, maar nu het móet, voelt het toch ineens heel anders. Het spontane leven is een beetje verdwenen. Qua blog moet je volgens mij vooral doen waar jij je op dit moment goed bij voelt. Dat lijkt me nu even het belangrijkst. Liefs!
Onlangs geplaatst door Naomi: Boekenpraat: Luisterboeken verdwijnen?
Tamara Reageren
Wat een eerlijk en open blog. Het is een rare tijd en dat helpt niet mee om je blegh gevoel te verbeteren. Ik denk dat we er allemaal wel een beetje last van hebben. Het leven is echt een stuk minder leuk op deze manier en hoewel we proberen het op te vullen met kleine mooie momenten in huis, mis je altijd nog de me-time (tenminste, ik wel!).
Onlangs geplaatst door Tamara: Singles Day aanbiedingen 2020: deze 5 beste deals mag je niet missen!
Joyce Reageren
Lieve Saskia,
Wat fijn je eerlijkheid en wat herkenbaar. Ik begrijp je gevoel en gedachten en deel deze ook wel. Op werkgebied vind ik het wel heftig wat deze tijd met mensen doet. (Werk in de gezondheidszorg)
Echter de Coronatijd heeft mij persoonlijk ook wel meer inzichten gegeven in bepaalde zaken en ook meer rust gebracht en nog meer eenheid als gezin en daar ben ik weer ontzettend dankbaar voor en neem ik mee naar de toekomst.
Liefs