Het verlies van een dierbare: een jaar later
18 jul 2017 Lifestyle 12

Het verlies van een dierbare: een jaar later

Vandaag precies een jaar geleden overleed mijn lieve oma. Alhoewel wij wisten dat dit stond te gebeuren kwam dit alsnog heel onverwacht. Wat een verdriet hebben wij gehad. Een vriendin vertelde mij dat het echte intense verdriet na een jaar over zou zijn. Is dit zo?

Verdriet na overlijden

Ik had uiteraard verwacht dat ik erg verdrietig zou zijn wanneer mijn oma zou komen te overlijden. Alleen het intense verdriet toen dit ook daadwerkelijk gebeurde had ik niet verwacht. Mijn oma woonde namelijk niet om de hoek en ik zag mijn oma daarmee ook niet heel vaak.Het is niet dat ik mijn oma dagelijks zag en toch miste ik haar vanaf het moment van overlijden dagelijks. Waarom? Toen mijn oma leefde was zij er gewoon altijd, hoe dan ook. Wanneer ik na het overlijden van mijn oma aan haar dacht werd ik er iedere keer aan herinnerd dat ze er niet meer was. Vreselijk.

Zilveren ketting

Wat ik ook heel kenmerkend vond is dat ik het na het overlijden bijna ondragelijk vond om te bedenken dat er nu iemand anders is die in haar huisje woont. Het huisje waar mijn oma al die jaren in heeft gewoond na het overlijden van mijn opa, daar woonde nu iemand anders. Al haar spulletjes weg. Wel heel bij was en ben ik met de zilveren ketting die ik van mijn oma heb. Die ketting is mij heel dierbaar.

Lees ook: het verlies van een dierbare

Verdriet na overlijden

Of het verdriet nu na een jaar minder is? Het is minder heftig, dat wel. Maar het is er nog wel. Vlak na het overlijden had ik letterlijk het gevoel alsof de hele wereld was vergaan. Dat het nooit meer goed zou komen en ik weer helemaal opnieuw door een depressie zou gaan. Vooralsnog is het niet meer voorgekomen dat ik plots in huilen uitbarst omdat er een liedje op de radio mij doet denken aan mijn oma. Alleen het verdriet blijft. Ik denk dat dit nooit meer helemaal over gaat. Het is en blijft toch mijn oma.

Heb jij ook het verlies van een dierbare meegemaakt? En voelde dit ook zo intens?

Reacties

  • Frank

    Heel veel sterkte vandaag. Ik heb mijn opa en oma van de ene kant nooit gekent en op jongere leeftijd mijn andere opa en oma verloren. Ik ben zelf een emotioneel persoon en heb het soms wel moeilijk als ik daar aan terug denk. Ook vind ik het fijn als ik de ouders van ons vol trots met mijn zoon zie omgaan en spelen.
    Onlangs geplaatst door Frank: Terugblik; Eerste trimester

  • Nicole Orriëns

    Ja, iemand verliezen doet erg veel pijn. Daar is geen houden aan!
    Onlangs geplaatst door Nicole Orriëns: Schoolcampus en schoolagenda’s: zijn ze nog wel nodig?

  • Nancy

    Ik ken dit gevoel wel. Toen mijn eerste oma overleed was dat het einde van de wereld. Ze is mijn peettante en wij waren twee handen op 1 buik. Verschrikkelijk waren de jaren duurde echt heel lang. Het verdriet en het gemis samen. Mijn andere oma trok zich dat ze aan dat zij toen de taak van peettante op zich heeft genomen. Jaren gingen voorbij we hebben echt een goede band opgebouwd. Ze werdt ouder en had meer zorg nodig . Hierdoor ben ik haar mantelzorger geworden en deed voor haar de boodschappen. Als ik terug kwam had zij lekker eten gemaakt en dat was echt ons dingetje op de woensdag. Toen ik ging verhuizen naar de andere kant van het land was dat een heel moeilijk moment maar mijn moeder nam mijn taak over dus ik wist dat ze goed geholpen werd. Ze was 95 toen het heel slecht ging zat inmiddels in een verzorgingstehuis en de energie was er echt af. Heel onbewust merkte ik dat ik elke keer als ik bij haar was afscheid van haar nam omdat het wel eens de laatste keer kon zijn. En toen kwam het moment dat het echt de laatste keer was. Ik heb nog thee gedronken met haar zoals ik altijd deed en dat was echt ons momentje. Dit was op zondag en maandagnacht is ze overleden. Toen kwam de periode van rouw en verdriet. Ik verdronk erin kon niet meer functioneren. Mijn teamleider heeft toen gezorgd dat ik naar de psycholoog kon en heb er rouwverwerking gehad. Dat is allemaal achter de rug het verdriet en het gemis is er zeker nog ook na 2,5 jaar maar heb het wel een plek gegeven en verdriet mag maar ik moet van mezelf wel weer door kunnen gaan. Stom voorbeeld sta ik bij Marco Borsato komt er een liedje en stort helemaal in. Heel gek maar dan komen de mooie herinneringen ook weer waardoor ik dankbaar ben voor de tijd die we samen hebben gehad. Ik denk dus dat het gemis altijd blijft en dat mag je toelaten om na een kwartier ook gewoon weer door te kunnen gaan met waar ik mee bezig was.

  • Randy

    Dikke knuffel

  • marleen

    Ja, echt heel herkenbaar. Ik mis mijn omaatje ook nog elke dag. De eerste weken na haar overlijden had ik echt een steen in mijn maag. Ik wil nog steeds niet langs haar oude huisje rijden inderdaad. Vreselijk dat daar nu nieuwe mensen in wonen!
    Onlangs geplaatst door marleen: Burgertrutjes.nl is jarig! Update & WIN een goodiebag!

  • Lieke van Veen

    Herkenbaar. Mijn oma is nu 3 weken geleden overleden, maar ik mis haar nog elke dag. Haar huisje met haar spullen zijn er gelukkig nog omdat ze samen woonde met mijn oom. Maar ik fiets er elke dag langs en het blijft toch raar dat ze er niet meer is.

  • Rachel

    Hee veel sterkte vandaag. Dat het na een jaar over is zou ik niet zo snel durven zeggen. Ik heb bijna 10 jaar geleden een vriendin verloren en dat doet nog regelmatig pijn. Vooral als je weer wordt geconfronteerd met de dood. Alsof er zout op een open wond wordt gelegd. Iedereen ervaart verlies anders. Op een gegeven moment kan je ermee leven, maar voor sommige mensen die je verliest blijft er altijd een plekje in je hart. Soms doet deze pijn en soms is dit een warm plekje als je met liefde terug denkt aan deze persoon.
    Onlangs geplaatst door Rachel: Tweelingtaart voor 4 jarige meiden

  • Iris

    Toen mijn oma 2,5 jaar geleden overleed was het echt verschrikkelijk en het is nog steeds pijnlijk. Ze woonde op twee minuten lopen en ik was er soms zo goed als dagelijks te vinden. Gezellig kletsen als vriendinnen met een kopje thee en breiwerk erbij. Het gemis went helaas nooit, maar ik heb gelukkig veel mooie herinneringen.

  • Anouk

    Aan mijn overleden grootouders kan ik soms met weemoed terug denken, maar het zijn vooral fijne herinneringen die ik heb en de gedachte dat ze een mooi en lang leven hebben gehad.
    Dat verdriet ook echt zo fysiek kan zijn en pijn kan doen, wist ik pas toen mijn broer overleed. Het drong door tot in mijn spieren en botten.

  • Joyce

    Hey meis,
    Mijn ouders hebben mijn oma 10 jaar in huis gehad…in die tijd woonde ik tijdelijk een hele tijd weer thuis. Wat hebben we mooie momenten gedeeld en wat zorgde ik graag voor haar.
    Vroeger toen mijn opa nog leefde ging ik tot mijn 18 nkg ieder weekend logeren we waren echt 6 handen op 1 buik. Zoveeel mooie herrinneringen, zoveel liefde gekent en zoveel geleerd van hun. Oma is nu 2,5 jaar geleden overleden.

    X

  • Joyce

    Hey meis,
    Mijn ouders hebben mijn oma 10 jaar in huis gehad…in die tijd woonde ik tijdelijk een hele tijd weer thuis. Wat hebben we mooie momenten gedeeld en wat zorgde ik graag voor haar.
    Vroeger toen mijn opa nog leefde ging ik tot mijn 18 nkg ieder weekend logeren we waren echt 6 handen op 1 buik. Zoveeel mooie herrinneringen, zoveel liefde gekent en zoveel geleerd van hun. Oma is nu 2,5 jaar geleden overleden.
    Sterkte!!
    X

  • Anneleen

    Ik heb een 10 tal dagen geleden mijn grootvader moeten afgeven. Hij was heel ernstig ziek en is rustig, met onze aanwezigheid, ingeslapen. Ik vind/ vond het ook vreselijk om voor de eerste keer één van mijn grootouders af te geven. Zoiets is gewoon heel erg verdrietig… Ik probeer zoveel als mogelijk aan de mooie herinneringen te denken, want deze zijn natuurlijk heel veel waard! X

Reageren op Joyce Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.