Het leven na een zware depressie (is zo makkelijk niet)
16 mei 2018 Lifestyle 22

Het leven na een zware depressie (is zo makkelijk niet)

Op het internet kan je ontzettend veel vinden over een depressie. Er zijn genoeg artikelen te lezen over hoe je het beste met een depressie kan omgaan en wat de ziekte exact inhoudt. Waar je vrijwel niets over vindt is over het leven na een depressie. Nu ik zelf helemaal depressie vrij ben, merk ik pas hoe heftig het leven na een depressie kan zijn. De depressie is dan wel helemaal weg, maar toch ben je er dan nog niet.

Alles opnieuw leren

Iedereen met een depressie, of die welke vorm dan ook van een depressie heeft doorgemaakt, zal dit herkennen: wanneer je er midden in zit, lijkt het nooit meer beter te worden. Echt nooit meer. Wanneer de depressie langzaamaan verdwijnt, zal je merken dat alles wél steeds een stukje beter wordt. Én mooier. Toen mijn depressie minder werd leerde ik weer om te genieten van dingen om mij heen. Ik kan bijna niet vertellen hoe bijzonder ik dit vond. Het is net een beetje als een dreumes die alles in de wereld om zich heen voor het eerst leert kennen. Alles was natuurlijk niet nieuw voor mij, alleen zo voelde het wel.

Vorig jaar zomer bijvoorbeeld heb ik zo onwijs kunnen genieten van werkelijk alles om mij heen. De bloemen, de zon, de kinderen. Ik kon echt verwonderd zijn over hoe mooi ik de natuur bijvoorbeeld vond. En het is echt niet zo dat ik die nog nooit eerder goed had bekeken, ik leerde dit alleen opnieuw op een andere manier te bekijken.

Anders leren kijken

En dat opnieuw leren genieten van het leven klinkt natuurlijk prachtig. En dat is het ook. Ik kan er nog steeds oprecht van genieten. Alleen kan ik er niet omheen dat er ook een keerzijde aan zit. Ik merk bijvoorbeeld dat emoties en gevoelens veel heftiger lijken dan dat deze normaal zouden zijn. En dat vind ik persoonlijk soms best pittig. Wanneer je een deel van je leven doormaakt met een depressie zal je merken dat je dingen anders gaat bekijken. Dingen anders gaat zien, en misschien wel heel anders over bepaalde zaken gaat denken. En dit kan zorgen voor verwarring. Twijfels misschien ook wel.

Persoonlijk heb ik er zelf weleens aan gedacht om hiervoor in therapie te gaan. Uiteindelijk denk en geloof ik dat alles wel op haar plekje komt, alleen denk ik dat een soort van nazorg na een lange slopende depressie geeneens een heel slecht idee zou zijn. Zeer waarschijnlijk zal dit ook bestaan (zo ver heb ik mij niet verdiept vooralsnog).

Waarom ik dit wel graag wil delen is omdat ik denk dat er veel meer mensen zijn die mijn gevoelens na een depressie herkennen. Het is niet gek, het hoort er gewoon bij. En vraag áltijd om hulp wanneer je dit nodig hebt.

Is dit herkenbaar voor degenen die een depressie hebben doorgemaakt? Hoe ging jij hiermee om?

Reacties

  • Jeanine

    Zo knap hoe jij er weer bovenop bent gekomen. Dat vind ik zo mooi om te lezen. Ik heb geen ervaring met een depressie maar zit momenteel ook niet zo goed in mijn vel dus geniet automatisch minder van bepaalde dingen. Vind het heel goed dat je deze onderwerpen altijd zo goed bespreekbaar maakt.

    • Saskia Hardeman

      Wat lief je reactie. En natuurlijk heel erg veel sterkte voor jou. Veel liefs!

  • Larissa

    Zo fijn om een vooruit zicht te hebben dat alles goed komt. Ik zit nu midden in een depressie maar als ik dit lees krijg ik weer een beetje hoop. Je mag trots zijn op jezelf! 😘

    • Saskia Hardeman

      Dankjewel Larissa, een vreselijk gevoel wanneer je denkt dat het nooit meer beter kan worden. Hopelijk krijg je de juiste hulp zodat je er snel weer bovenop komt. Veel liefs Saskia

  • Ilse Visscher

    Mooi geschreven en ook heel knap! Ik herken het wel. Ik had vorig jaar ook een (lichte) depressie, maar dan ben je echt wel even de weg kwijt. Totaal niet jezelf, heel emotioneel, alles is teveel en niks is meer leuk. Je denkt echt dat het nooit meer beter wordt en als mensen zeggen van wel heb je echt geen idee hoe.. Zelf werd ik van het kastje naar de muur gestuurd door hulpverleners en uiteindelijk ben ik er zelf bovenop gekomen, mede door mijn zwangerschap. Ik vind dat je sowieso veel meer begeleiding mag krijgen.. en zeker ook erna. achteraf zie je gelukkig wel weer de mooie dingen en sta je heel anders in het leven. Ben ook veel makkelijker geworden en doe soms wat minder moeite voor dingen. Moet er wel op letten dat ik goed rust krijg. Dat zijn echt wel dingen waar ik aan moet denken, net als soms niet teveel willen of vragen van mezelf.

    Mooi, herkenbaar en open geschreven x
    Onlangs geplaatst door Ilse Visscher: Plog #14: Mijn eerste moederdag

    • Saskia Hardeman

      Inderdaad over wat je schrijft, het rust nemen, dat vind ik ook echt zo moeilijk. Had het nooit zo aan de depressie gekoppeld, maar is natuurlijk ook omdat emoties weer nieuw zijn en dergelijke en omdat door alles je gewoon meer hooi op je vork neemt. Wat betreft de begeleiding, ik was beide keren zwanger, en ik weet niet of het daaraan lag, maar ik heb echt de perfecte hulp gekregen. Heel fijn. Maar inderdaad: uit mijn werk als verpleegkundige weet ik nog heel goed dat dit niet vanzelfsprekend is. Succes met alles en veel liefs!

  • Chantal

    Ja dat is helaas met alles wat het inhoud en wat je kunt doen is overal te vinden maar de nasleep ervan is nergens te bekennen…
    Waar ikzelf mee zit is dat ik op dit moment nergens van kan genieten of mooi kan vinden.
    Alles is vlak bijna emotieloos. Vind ik heel erg…

    • Saskia Hardeman

      Ja, dat is ook heel erg. Gebruik je nog medicijnen? Dat kan ook heel erg afvlakken. Sterkte en veel liefs

  • J

    Oh zo herkenbaar! En vooral ook dat je dingen opnieuw leert bekijken en meer bewust kunt genieten 🌸 Die momenten dat dat echt lukt zijn zo fijn! Alles komt steeds beetje bij beetje meer bij me binnen en dat raakt me!

  • S. G. K.

    Bijzonder hoe je erover schrijft.. To the point en open staan voor alle prikkels…
    De nazorg van depressie valt mij enorm tegen…. Je bent toch uiteindelijk op jezelf aangewezen. Wel vind ik het belangrijk dat je familie weet wat er speelt en hoe je kan reageren zodat hun je geen negatieve triggers kunnen geven zodat je weer in die spiraal komt.. / kan komen. Ook blijft het een kunst de triggers/prikkels te doseren en lief te zijn voor jezelf.. Gun jezelf wat moois en laat negatieve prikkels lekker links liggen.

    • Saskia Hardeman

      Ja klopt wat je zegt. Wij hebben ook wel veel gehad aan een preventieschema. Daar stond precies in wat voor mij de triggers zijn voor een terugval. Heel fijn.

  • Patricia

    Herkenbaar zeker… de angst blijft ergens dat je terug kunt vallen. Tenminste dat heb ik af en toe. Bij mij is het dan ook hormonaal en heb ik nog steeds wel eens wat slechte dagen (geen depressie), maar op die dagen heb ik altijd die angst voor terugval. Bij goede dagen ben ik er veel minder mee bezig. Fijn dat je dit deelt😊!!!
    Onlangs geplaatst door Patricia: Hulpouder op school? Niks voor mij dacht ik!

    • Saskia Hardeman

      Jazeker heel herkenbaar wat je schrijft! Hier ook hormonaal en ik weet dat de kans dus zeer klein is dat ik terug val, maar die angst blijft altijd! Heeft deels ook te maken omdat de prenatale depressie zo onverwacht kwam. Plus dat ik anders tegen dingen aan ben gaan kijken en daarom bang ben dat ik gevoeliger ben voor een depressie. Liefs Saskia

  • Rachel

    Ik heb langere tijd een depressie gehad en eigenlijk nooit als volwassene depressievrij geweest, tot een paar jaar geleden. Na allerlei therapiën en medicatie te hebben gehad, kon ik eindelijk normaal naar het leven kijken. Sinds een jaar geloof ik dat ik echt gelukkig ben. Ik heb het helemaal achter me gelaten. Zoals jij het beschrijft lijkt het een soort van trauma wat je hebt opgelopen van je depressieve periode. Dat kan ik helemaal begrijpen. Een therapie daarvoor zou niet eens zo gek zijn, al denk ik dat tijd ook deze wond zal helen. Sterkte!
    Onlangs geplaatst door Rachel: Mijn zoon draagt nagellak – Genderneutraal opvoeden of niet?

    • Saskia Hardeman

      Hoi lieve Rachel, Ik vind het altijd zo fijn dat je reageert op mijn berichten. Ook omdat je deels dingen met betrekking tot de depressie herkent. Grappig dat je het “trauma” gedeelte er ook doorheen leest. Zo voelt het voor mij wel heel vaak. Ik denk ook omdat ik overvallen werd door een depressie tijdens een tijd waarvan ik had verwacht dat het een van de mooiste van mijn leven zou zijn (zwangerschap). Is het bij jou allemaal wel “geheeld”? Dat kan ik mij persoonlijk wel moeilijk voorstellen, dat ik het verdriet om het hele gebeuren niet meer zou voelen. Ik denk dat dit altijd wel een beetje blijft. Veel liefs!

  • Joyce

    Lieve Saskia,

    In mijn werkveld en omgeving bekend met depressies.
    Wat mooi dat je altijd zo eerlijk en puur schrijft.
    Ik heb je al vaker gezegd dat ik je verhalen waardeer en je een sterke vrouw vind, en dat vind ik ook echt. Omdat ik zeker weet dat de depressie jou zo heeft gemaakt! Geniet en leef je leven zoals jij dat wilt! Trots op jou.

    Dikke kus

  • Mandy

    Knap dat je er bovenop bent gekomen! Aan de foto’s die je post, zie je ook echt dat je gelukkig bent! Ga zo door!!!

  • susan Noordergraaf

    Als eerste wil ik zeggen dat ik het knap vind dat je er zo open over bent !
    het is zeker herkenbaar wat je schrijft. Zelf heb ik vaak dat sommige dingen heftiger binnen komen dan voorheen vooral als ik moe ben. dan kan het soms al veel zijn als mijn dochtertje beetje veel geluid maakt als ze speelt of als mijn middelste dochter even bij mij komt voor een knuffel. Het is heel kostbaar maar soms best veel… Hier schaam ik me best wel voor. Ik kom van heel diep en ben al zo ver maar ik zie dit ook als “restverschijnselen”. Ik zou zo graag willen dat dit ook verdwijnt.

  • bertine

    Ik waardeer jouw openheid altijd zo enorm! Wat je schrijft is eigenlijk heel logisch, maar toch ook heel nieuw. Ik wist dit niet, omdat ik het zelf niet heb meegemaakt. Goed dat je het deelt.

  • Jolanda

    Ontzettend goed dat je dit deelt. Ik loop momenteel met eenzelfde ‘probleem’ rond. Mijn laatste bevalling een jaar geleden was traumatisch en hoewel ik dacht er zelf wel bovenop te komen werd het maand na maand slechter. Uiteindelijk twee weken geleden aan de bel getrokken en ik ben heel blij dat het nu allemaal herkent wordt en een behandeling wordt gestart. Hoewel ik ontzettend veel van mijn kindjes houd, toch heb ik het gevoel het afgelopen jaar er niet geheel van te kunnen hebben genieten. Het gevoel alsof je je kindjes tekort doet maar ook emoties zijn afgevlakt en jijzelf ook…zo moeilijk. Gelukkig komt het met hulp allemaal goed!

  • Danique

    Heel mooi maar ook vooral heel herkenbaar geschreven.. ik geloof dat ik nu in die fase zit van het opnieuw ondekken van alles om je heen. Ik kan soms zo genieten van ons nieuwe huis en ons prachtige uitzicht wat we hebben, wat opzich natuurlijk heel normaal is. Maar Door mijn depressie zie ik het vaak gewoon niet en voel ik het geluk niet. Hmm misschien niet zo duidelijk omschreven als jou verhaal maar ik herken me heel erg en hoop ook snel te kunnen zeggen ‘het leven NA een depressie’.
    Liefs..
    En oja ik vind het zo stoer dat je het gewoon doet, je verteld gewoon je verhaal en iedereen kan het lezen en dat vind ik echt sterk. Ooit wil ik het ook graag durven delen maar de drempel staan nog net even te hoog.

Reageren op Saskia Hardeman Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.