Heel stiekem he.. BEN IK ER KLAAR MEE!
15 dec 2020 Persoonlijk 11

Heel stiekem he.. BEN IK ER KLAAR MEE!

Ok, ok. Een blogje wat zeer waarschijnlijk een beetje gevoelig ligt. Houd bij het lezen hiervan in je achterhoofd dat dit blogje enkel en alleen gebaseerd is op de persoonlijke situatie van mij en mijn gezin. Iedereen heeft weer andere ervaringen, en dat mag. Maar oh mensen, na een halve nacht wakker te hebben gelegen moet ik het gewoon kwijt. Ik ben er zo klaar mee!

Eerst even relativeren. Wij zijn gezond, hebben financieel geen problemen en hebben ontzettend veel geluk dat mijn man een eigen bedrijf heeft in een sector (glutenvrijewebshop) waar de boel heel erg goed loopt. Wat dat betreft hebben wij dus eigenlijk helemaal geen zorgen en kan ik ook wel echt uitspreken dat ik hier onwijs dankbaar voor ben. Ik vind het afschuwelijk voor de mensen die nu problemen ondervinden door de hele crisis.

Mentaal doet het wel iets met mij

Toch merk ik dat nu we inmiddels negen maanden in deze shit zitten, het mentaal wel iets met mij doet. De maanden quarantaine waren hier niet leuk. Ik hoor veel verhalen van gezinnen die nader tot elkaar kwamen, hier was dat niet. Ergens beseffen wij heel goed dat het in deze crisis een luxeprobleem is dat mijn man een goedlopend bedrijf heeft, maar voor mij en de kinderen betekent dit wel dat wij heel veel zonder Vincent moeten doen. De weken en vaak ook weekenden is hij niet thuis. Of in ieder geval wel s’avonds, maar ook dan moet hij vaak werken. Voor mijn gezin betekende dit drukte en frustratie. Mijn jongste kwam er overigens heerlijk doorheen. Het liefste wil zij altijd bij mij blijven haha. Heerlijk vond ze het. Mijn oudste heeft extra schoolwerk nodig en kreeg dit niet tijdens de lockdown zodat hij zijn ei niet kwijt kon. Vul zelf maar in wat dat voor ons betekende, maar ik vond het heel zwaar in mijn eentje al die weken lang.

Om nog maar niet te spreken over het feit dat wij met ons allen minder mensen kunnen zien. Afgelopen weekend zou ik lekker met een vriendin borrelen. Gewoon lekker met ons twee. Alleen: zij kreeg keelpijn en het feest ging niet door. Nu hebben we wel uren lang zitten facetimen wat erg leuk was, maar ik wil mijn vriendinnen gewoon zien en knuffelen. Wij mensen hebben dat gewoon nodig. En ook al weet ik hoe belangrijk het is dat dit allemaal niet mag.. het maakt mij wel verdrietig.

Persconferentie

Nu ik dit schrijf (maandag) moet de persconferentie nog komen, maar dat er dingen gaan veranderen is duidelijk. Her en der lees ik alweer over een lockdown. En eerlijk: ik zou gewoon niet weten hoe ik dit weer zou moeten doen. En met mij honderdduizend andere vaders en moeders. Ik besef mij echt wel dat ik niet de enige ben en leef met iedereen mee, maar ik kan natuurlijk in dit geval alleen voor mijzelf spreken. Het huilen staat mij wel een beetje nader dan het lachen wanneer ik mij bedenk dat het einde gewoon nog heel lang niet in zicht is.

Positief blijven.. Ik probeer het echt. Ik probeer zo te genieten van de kinderen, ben meer dan blij en gelukkig met mijn werk. Maar ooooh, wanneer houdt dit nou eens op 🙁

Update: een uur na dit schrijven kreeg ik de berichten door dat er wederom een lockdown aankomt tot 19 januari. Kon het even niet geloven..

Herkenbaar?

Reacties

  • Florentine

    Hoi Saskia,ik moest gisteren aan je denken na de persconf.ik heb gister een traantje gelaten.wij hebben hier geen klagen.mijn man heeft werk.maar zeker in deze periode kwam het ff binnen.maar goes na een nacht slapen heb ik zoiets we gaan dit doen schouders eronder.succes saskia

  • Laura

    Hoi Saskia,
    Heel herkenbaar hoor, wat je schrijft!! Ook wij hebben het gelukkig goed en geen zorgen financieel. Maar hier liep t ook niet heel soepel allemaal tijdens de eerste lockdown en ook ik zie t niet zo zitten. Ik werk als leerkracht en ik heb heel veel last van angsten om anderen (zowel op het werk als thuis) te besmetten. Hierdoor heb ik veel last van twijfels bij alles wat ik voel. En voel ik ook alles en ben me hier hyperbewust van. Ook ik mis het contact. Een tijdje terug eindelijk weer met vriendinnen afgesproken, kreeg mijn zoontje verhoging en kon ik niet mee…..
    Maar het komt goed meis, we gaan ook dit weer redden. Waarschijnlijk een kortere lockdown dan de vorige keer. Sterkte, maar geniet eerst ook even van de vakantie en feestdagen met je gezin!

  • Hilde

    Zo ontzettend lastig!! Wij hebben geen vitaal beroep, maar moeten beiden gewoon werken. Geen BSO en school betekent dus veel oppas stress. Daarnaast moeten ze na de kerstvakantie online school volgen..
    Ik ben al blij als iemand wilt oppassen in deze tijd, moet die persoon ook nog schoolwerk met de doen. Bah zo balen dit

  • Tina heurter

    Hoi hoi..ok hier allemaal gezond en manlief genoeg werk gelukkig..Wat betreft t thuis zijn met de kids vind ik prima te doen…..Scheelt misschien ok da onze oudste al 11 is en het meeste zelf doet net als onze zoon die is bijna 10..Ons jongste meisjes is 6 en die is heel makkelijk en vind alles prima….En scherm tijd enzo daar doen wij niet aan..dus maken er maar weer het beste van met elkaar..Ondanks alles fijne dagen en een mooi 2021😘

  • Jolanda

    Goedemorgen,
    Ook hier gelukkig alles goed maar het gevoel is zo herkenbaar.
    We proberen er maar weer t beste van te maken.
    Met 1 puber en 2 werkende mannen in huis(waarvan 1 thuiswerkt)komt het vast goed.
    Sterkte en succes met alles!!

  • Jenn

    Heel herkenbaar. De lockdown zelf doet eigenlijk niet zoveel voor me, ik werk al maanden thuis en dat bevalt eigenlijk prima. We hebben inkomen, een dak boven ons hoofd, een tuin, we zijn gezond, nog steeds gek op elkaar, etc. Eigenlijk niks te klagen. En toch merk ik bij mezelf ook dat ik er helemaal klaar mee ben. Maar ja, wie niet eigenlijk?
    Onlangs geplaatst door Jenn: Mijn 9 beste Instagramfoto’s van 2020

  • Maureen

    Dikke knuffel voor jou en je gezin! Je bent niet alleen!

  • Ilona

    Zo herkenbaar Saskia! Al denk ik dat het wel echt nodig is op dit moment met het hoge aantallen besmettingen (ben zelf net een paar weekjes beter van het rot virus), ik zie de komende weken ook totaal niet zitten. Ik werk vanuit huis en vooral met mijn jongste gaat het moeilijk worden. We kunnen niet anders dan onze schouders eronder zetten denk ik. Proberen om even de knop om te zetten, misschien helpt dat ook voor jou. Liefs

  • Naomi

    Ja, herkenbaar. En ik vind dat je dat gewoon mag zeggen, zéker op je eigen blog. Dikke digitale knuffel voor jou/jullie.
    Onlangs geplaatst door Naomi: Afscheid zonder afscheid

  • Hilde

    Niet zo herkenbaar, want mijn werk in de zorg gaat door en geen kinderen. Ik neem mijn petje voor je af waar jij thuis voor staat want het lijkt me pittig om veel zonder je man de ballen hoog te houden. Wordt het voor hem niet tijd dat hij meer uit handen gaat geven? Je hebt toch samen een gezin en huishouden? Je moet ook voor je eigen gezondheid en welzijn opkomen hoor! Xxx

  • Jasmijn

    Gewoon heel herkenbaar.. Ook al zijn er altijd ergere gevallen en mensen die het veel slechter hebben dan wij (die het helemaal niet slecht hebben), voor jonge gezinnen met kleine kinderen en anderen is het gewoon ook allemaal soms lastig en zwaar en ook zij mogen daarover gevoelens hebben of klagen. Het duurt inderdaad heel lang allemaal en deze 2e lockdown in deze periode van het jaar is gewoon heel naar.

    Sterkte en succes dus voor iedereen..

Reageren op Hilde Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.