Een tikkeltje minder bescheiden graag..
13 dec 2015 Lifestyle 27

Een tikkeltje minder bescheiden graag..

Ik ben nooit iemand geweest die op de voorgrond moet treden. Eigenlijk ben ik iemand die zegt: laat de ander maar, ik kom er wel uit. Maar soms, heel soms, begint het mij een beetje tegen te staan. Want uiteindelijk zie ik vaak gebeuren dat de mensen die het meeste vooraan staan, vaak ook  het meeste geluk hebben.

Toen ik klein was zei mijn vader altijd dat ik zo bescheiden was. Dat vond ik natuurlijk helemaal niet leuk, maar hoe ouder ik werd hoe mooier ik zelf deze eigenschap vond. Ik vind mezelf namelijk niet zo belangrijk, en ik leerde hoe fijn het is het om een ander iets te gunnen.

Toch vraag ik me soms weleens af of dit nog wel kan in de maatschappij waarin wij leven. Het klinkt misschien heel zwaar, maar hoe vaak gebeurt het niet dat de grootste schreeuwers uiteindelijk het meeste krijgen?

Ik weet nog heel goed toen ik de opleiding tot verpleegkundige volgde iemand het volgende verhaal vertelde. Deze verpleegkundige werkte namelijk in een huisartsenpraktijk. En in deze huisartsenpraktijk zag zij het keer op keer maar weer gebeuren dat de mensen die het meest stonden te tieren en te gillen voor de balie, ook altijd het eerste geholpen werden.

Dit verhaal staat mij nog zo bij omdat ik het mij eigenlijk niet kan voorstellen dat je zo tekeer kan gaan bij een huisarts. Maar nog erger: al die mensen die ook hard hulp nodig hebben, wat moeten die dan? En wat is er eigenlijk mis met een ander iets gunnen en jezelf niet op de voorgrond te zetten? We zijn namelijk niet alleen.

De reden dat ik dit zo opschrijf is omdat ik zeker weet dat ik niet de enige ben. Sterker nog: ik denk dat er met mij velen zijn.  Misschien helpt het als we eens vaker om ons heen kijken om te zien hoe het met anderen gaat. Zeker omdat ik vaak om mij heen hoor, en lees, over de “ik-cultuur” die in deze wereld aan het ontstaan is.  Ook denk ik dat het voor alle bescheiden mensen onder ons  niet verkeerd zal zijn om eens een tikkeltje minder bescheiden te zijn. Ik wil het in ieder geval eens gaan proberen..

Is dit herkenbaar voor jou. Of misschien helemaal niet? Ik lees heel graag ervaringen in de comments. 

handtekening-saskia

Volg jij mij al via FacebookBloglovin , Instagram en/of twitter?

 

Reacties

  • Charlotte

    Heel herkenbaar! Al merk ik dat ik, sinds ik moeder ben, wel wat assertiever ben geworden en dus ook net wat vaker aan mezelf durf te denken. Maar inderdaad, mensen met een grote mond hebben de halve wereld.

  • Sandra

    Ik herken dit zeker wel. Ik sta ook nooit echt op de voorgrond en geef liever dan dat ik neem zeg maar. Al heb ik de laatste jaren wel geleerd om meer voor mezelf op te komen. Het is tegenwoordig nou eenmaal zo dat je moet vechten voor je plekje. Al kan dat wel verdomd lastig zijn soms! Wat betreft schreeuwen om eerder geholpen geworden bij een balie, daar kan ik dus echt niet tegen. Iedereen is gelijk.

  • Bianca Schrijft

    Heel goed artikel! Knap geschreven. Veel mensen die schreeuwen, doen dit volgens mij vooral omdat ze zichzelf niet meer horen, geloven of zien. Op het moment dat ze het bij een ander loskrijgen, gehoord worden,enz. bestaan ze weer even. Helaas is er ook een probleem in de maatschappij met ziekelijke narcisme.
    Het probleem wat je omschrijft over de huisarts kan je eigenlijk bij iedere openbare dienst terugvinden en tegenkomen. Als men maar kan roepen, dan zijn ze belangrijk, als eerste geholpen, kost het ze minder tijd, geld, wat dan ook. Walgelijk.

  • Eva

    Het is zeker herkenbaar, ook ik krijg al mijn hele leven te horen dat ik te bescheiden ben. Soms op mijn werk kan dat vervelend zijn want de grootste schreeuwers krijgen het meest voor elkaar. Maar ik ben van mening dat oprechtheid uiteindelijk het langst duurt en kwaliteit van zelf wel naar boven komt drijven. Ook als je in eerste instantie niet de eerste in de rij bent (figuurlijk dan :-))…
    Liefs, Eva

  • Dorien

    Heel herkenbaar, schreeuwers krijgen 9 van de 10 keer waar ze om schreeuwen. Een brutaal mens heeft de halve wereld. Ik ben zelf ook heel bescheiden maar leer wel steeds vaker voor mijn eigen plekje te vechten om niet onder te sneeuwen!

  • Daniëlle

    Heel herkenbaar! Bij mij is het eigenlijk pas gekomen in mijn pubertijd. Nu denk ik soms “kom hup, zeg t maar gewoon” maar helaas lukt het mij nog niet altijd!

  • Simpel, met een snufje liefde

    Heel herkenbaar! Ik ben ook zo. Liever bescheiden en achterop dan op de voorgrond. Ik heb ook vaak gemerkt dat juist die mensen geholpen worden. Het is oneerlijk maar wel onze maatschapij. Ik probeer nu ok veel vaker voor mezelf op te komen.

  • Nicole

    Ik ben juist de afgelopen jaar veel meer aan mezelf gaan denken. Betekent niet dat ik niet aan anderen denk. Ik ben nog steeds dezelfde zorgzame Nicole. Maar ik hoef mezelf niet weg te cijferen, ook ik mag er zijn! Dus ja ik treed zeker ook wel op de voorgrond al zal ik nog steeds niet degene zijn met een grote mond die als eerste aandacht eist. Maar ik laat wel van me horen als er onrecht is.

  • Galina

    Ik vind dat ook maar lastig, dat schreeuwen. Ik merk het zelfs met bloggen, dat ik niet schaamteloos overal reclame maak terwijl ik het anderen wel zie doen en daardoor sneller zie groeien. Van de andere kant, áls je dan een keer in het zonnetje wordt gezet is dat ook echt puur gebaseerd op je kunnen en niet op hoe hard je schreeuwde.

    • Saskia Hardeman

      Ja precies. Dat vind ik ook lastig. Toen ik net begon met bloggen werd mij geadviseerd om zo veel mensen te gaan volgen op bloglovin en Instagram. Die mensen zouden mij dan vanzelf wel terug gaan volgen. Maar ik wil dat ook helemaal niet zo. Ik heb liever dat mensen me volgen omdat ze me gewoon leuk vinden in plaats van dat ze zich verplicht voelen 😀

  • Karlien

    Ja is helaas helemaal waar. Mensen die schreeuwen vallen op en krijgen aandacht…

  • Nathalie | insideandout.nl

    ik denk dat je als bescheiden persoon juist heel goed bewust kunt zijn van wat je precies waard bent, om daar vervolgens waardig mee om te gaan. Bescheidenheid is in de essentie ook een bepaalde trots denk ik. Je weet vaak best wel wat je kunt en hoe je dingen voor elkaar kunt krijgen, maar kiest er voor om daar niet mee te pochen, of om dingen op een vloeiende, nette manier op te lossen. Daarom wordt ik soms een beetje moe van die dram-mentaliteit die is ontstaan. Natuurlijk, een brutaal mens heeft de halve wereld. Maar tegen welke prijs? Ik ben liever een prettig mens dat zichzelf recht in de spiegel kan aankijken dan dat ik ga drijnen tegen een doktersassistent 😉 Maar zoals je al zei, helaas schijnt niet iedereen daar dezelfde ideeen over te hebben. Toch ben ik stiekem wel blij om te zien dat op een nette manier met bepaalde zaken omgaan, toch wordt beloond.

    • Saskia Hardeman

      Heel mooi en juist omschreven. Ik had bescheidenheid nog niet eerder gezien als een trots, maar eigenlijk is dit wel zo. De dram mentaliteit is iets waar ik ook echt niet tegen kan. En je hebt gelijk: jezelf recht in de spiegel kunnen aankijken is zeker ook wat waard. Dank voor je bericht, heel mooi!

  • Rosanne

    Heel herkenbaar!
    Ik hou zelf ook niet zo van op de voorgrond staan maar weet uit ervaring dat mensen die dat wel doen eerder hun zin krijgen..

  • Sofie Katelijne

    Wat herkenbaar! Ik merk wel dat ik door ouder te worden, minder met me laat ‘sollen’! Mocht er vroeger iemand voorbij hebben gestoken, bijvoorbeeld, had ik waarschijnlijk niks gezegd, nu zou ik dit niet laten passeren 🙂 Zelfde geldt voor mensen die ‘luider’ zijn en dan sneller geholpen worden..

    • Ashley

      Wat een mooi artikel en zeker iets om bij stil te staan. Ik ben mij er goed van bewust dat ik soms egoïstisch kan zijn, omdat het een soort veilige situatie biedt. Soms kies ik voor mezelf omdat het beter is voor mijn gezondheid en welzijn. Al ben ik ook erg gericht op anderen en er voor zorgen dat anderen het ook leuk hebben. Ik denk dat het belangrijk is dat je een goede balans vindt hierin: een beetje bescheidenheid is niet erg, maar je moet er ook voor zorgen dat je niet te bescheiden wordt.

  • Angelique

    Dit komt me zeker bekend voor, ik ben ook bescheiden. Misschien wel te? In de maatschappij die we nu leven moet je echt opvallen wil je iets voor elkaar krijgen. Lastig, want ik sta liever niet in de spotlights!

  • Yvonne

    Het zou mooi zijn als je een balans vindt tussen te bescheiden zijn en juist te brutaal. Sommige mensen krijgen inderdaad alles voor elkaar met een grote bek. En juist de mensen die bescheiden zijn vallen niet op. Daarom zou ik willen dat ik op zou vallen door bescheidenheid en toch duidelijk kan zeggen wat ik vind of wil.

  • Margriet

    Bescheiden, geduldig en zorgzaam, prachtige eigenschappen, jammer dat dit niet altijd gewaardeerd wordt. En dat er soms zelfs misbruik gemaakt wordt van de zorgzaamheid van deze mensen. Ik zie wel eens mensen helemaal bedolven worden omdat ze zichzelf altijd op de laatste plaats zetten. Ik denk dat als je goed voor jezelf zorgt, je ook rust, ruimte en aandacht kan hebben voor een ander. Maar voor jezelf zorgen wil niet zeggen staan te schreeuwen bij de balie van de huisarts natuurlijk! 🙂

  • Els

    Herkenbaar! Ik ben ook bescheiden en zal eigenlijk altijd heel rustig en beleefd zijn. Ik merk wel dat het soms toch handiger is om meer “op te scheppen” of een grotere mond te hebben. Helaas is het waar.

  • Iris

    Helaas is het echt waar. Op school ook, want de mensen die het hardst zeuren dat ze iets niet snappen, krijgen de hele les uitleg. De rest kan dan geen vragen stellen.

  • Nesrin

    Ik vind jouw reacties altijd heel fijn en bescheiden, dit was mij al een tijdje geleden opgevallen.

    Voor een balie schreeuwen en gillen zal ik nooit doen tenzij er sprake is van onrecht 😉

    Ik vind het niet moeilijk om voor mezelf op te komen maar zal hier nooit haantje de voorste zijn.

    Je hebt een mooi topic neergezet hier!

  • Nathalie

    Als het om mezelf gaat sta ik niet zo vooraan, alleen als het niet anders kan…
    Voor de kinderen doe ik dat wel als het nodig is, voor Speelgoedbank Wageningen probeer ik wel altijd vooraan te staan al doe ik dat natuurlijk niet alleen. Maar als je niet hard genoeg roept dan gaat het niet lukken.

    Met mijn blog, ik reageer oprecht op berichtjes op andere blogjes of niet, ik gooi wel mijn berichten op de verschillende facebookpagina’s en social media.

  • Hanna

    Lastige kwestie inderdaad. Een portie gezonde bescheidenheid vind ik best mooi, maar ik merk ook dat de mensen die van zich laten horen inderdaad het meeste ‘krijgen’. Zelf zou ik nooit gaan schreeuwen bij de huisarts (hoe durf je, als er echt nood aan de man is moet je 112 bellen) maar ik merk wel dat ik echt mijn best moet doen om mensen te leren kennen voor een baan, stageplek etc. Als je je continu op de achtergrond houdt dan krijg die ook minder snel en dat vind ik wel eens lastig..

  • Marijke I easydailyfood

    Bescheiden zijn is zeker een mooie eigenschap. Tegelijkertijd is het inderdaad zo dat je tegenwoordig goed voor jezelf moet opkomen. Lastig. Denk dat een balans tussen beide heel goed is. Maar af en toe zeggen wat je allemaal goed kan is ook niet verkeerd!

  • Sabine

    Ja meid heel herkenbaar… met de jaren is het wel minder geworden, maar nog steeds sta ik niet graag op de voorgrond, vind ik het lastig om hulp te vragen en cijfer ik mezelf snel weg. Bescheidenheid zit ook wel in de Nederlandse cultuur. Ik woon nu bijna een jaar in Colombia en kom er steeds meer achter hoe dit hier gaat. Mensen, ja ook vooral vrouwen, kiezen hier echt voor zichzelf. Ja echt altijd. Als ze iets willen krijgen ze het voor elkaar. No matter wat. Dat heeft positieve en negatieve dingen. Ik denk dat wij Nederlanders hier veel van kunnen leren, maar andersom vind ik de Hollandse loyaliteit juist ook heel mooi. Dat is iets wat men hier niet zo kent. In Nederland kun je echt bouwen op een persoon, hier is dat moeilijk. Juist omdat mensen veel minder bescheiden zijn. Of gewoon niet eigenlijk haha. Ik leer daar veel van, maar zou niet helemaal zo willen zijn. Ik weet nu juist dat die eigenschappen van bescheidenheid en klaar staan voor een ander, een ander eens voor laten gaan, rustig op je beurt wachten, etc, heel mooi en waardevol zijn.

  • Noelle

    Ik denk dat bescheiden zijn om veel manieren kan. Ik ben zelf ook bescheiden geweest, trad heel erg op de achtergrond en helaas is het inderdaad zo dat je dan niet zo opvalt en ook minder voor elkaar krijgt dan degenen die om aandacht schreeuwen (letterlijk soms ja…). Nu ben ik nog steeds bescheiden maar zoek gedoeld contact met degenen die belangrijk zijn en die mij opmerken vanwege mijn skills en persoonlijkheid, niet omdat ik op de voorgrond treed. Dat is heel fijn leven 🙂

Reageren op Marijke I easydailyfood Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.