De zwangerschap van Marije #3
27 okt 2016 Mama Terugblik op de Zwangerschap 5

De zwangerschap van Marije #3

Zoals elke donderdag staat er de rubriek de zwangerschap van gepland. Ik vind het echt enorm gaaf dat deze rubriek zo goed ontvangen wordt en zo veel wordt gelezen! Dat had ik van tevoren niet kunnen hopen! Dit keer het verhaal van Marije. Marije heeft nooit last gehad van rammelende eierstokken en opeens was de wens daar! Marije vertelt over de mooie momenten tijdens haar zwangerschap, maar ook over het verdriet door het verlies van haar moeder. Lees mee met dit mooie en ontroerende verhaal van Marije!

Rammelende eierstokken

Als je me twee jaar geleden had verteld dat ik een kind zou hebben dan had ik je vierkant uitgelachen. Ik een kind? No way. Nu niet, nooit niet. Nooit heb ik rammelende eierstokken gehad. Kindjes van anderen vond ik leuk, maar ik vond het nóg leuker om ze weer terug te geven aan hun ouders. Kinderverjaardagen? Die sloeg ik het liefste over. Ik vond kinderen heel leuk, maar dan bij een ander.

De wens voor een kindje

Dat veranderde toen mijn moeder overleed. Toen ze op haar sterfbed lag zei ik tegen haar dat ik het zo jammer vond dat ze mijn kinderen niet zou zien opgroeien, ondanks dat ik nooit een kinderwens had. Gek toch, dat ik dat toen zei? Vanaf een paar maanden na haar dood groeide de wens om een kindje op te voeden enorm. Mijn man heeft stiekem altijd wel kinderen willen hebben, dus toen ik hem vertelde dat ik niets liever wilde dan een kindje met hem krijgen stemde hij héél snel in haha.

De zwangerschapstest

Op het moment van de zwangerschapstest was ik 33 en mijn man 39. Ik was al twee weken behoorlijk moe, maar ik vond dat logisch: ik was net terug van een vakantie met mijn zusje in Indonesië. Ik had gewoon een enorme jetlag. Tel daar een nieuwe baan bij op en die vermoeidheid was te verklaren. Ik werd altijd heel regelmatig ongesteld en toen ik op die ene vrijdagochtend nog niet ongesteld was kriebelde het wel een beetje. Van mezelf moest ik wachten met het doen van de test tot een dag erna, maar ’s avonds hield ik het niet meer. Na het eten rende ik naar boven en deed de test. Toen ik vrijwel meteen daarna een positief antwoord zag trilde ik van spanning en blijdschap. Ik rende naar mijn man en vol ongeloof staarden we naar de positieve test. Wow, we krijgen een kindje! Zo snel al! We waren allebei in eerste instantie best een beetje bang voor wat ons te wachten stond, maar het geluk dat het zo snel geluk was en dat we vader en moeder gingen worden had de overhand. Wat een fantastisch gevoel!

Marije Witjes

Fotografie

De mooiste herinnering aan de zwangerschap

De eerste weken van de zwangerschap verliepen perfect. Op de vermoeidheid na had ik nergens last van. Geen misselijkheid of iets dergelijks, dus ik kon er volop van genieten. Wel had ik het moeilijk met het feit dat mijn moeder dit niet meer mee kon maken, dus verdriet was er ook. Mijn mooiste herinnering aan de zwangerschap waren de schopjes in mijn buik. Vooral die eerste keer dat ik mijn buik op en neer zag gaan en de eerste keer dat mijn man het ook kon voelen: wat was dat prachtig! Er groeide gewoon een mensje in mij. Wat fantastisch!

Bekkeninstabiliteit

Het vervelendste aan de zwangerschap was dat ik al vrij snel last kreeg van bekkeninstabiliteit. Tijdens onze babymoon in Amerika kon ik heel weinig lopen en had ik heel veel pijn en dat maakte het lastig. Uiteindelijk zorgde de bekkeninstabiliteit ervoor dat ik rond de 27 weken zwangerschap fulltime thuis werkte en met 30 weken moest stoppen met werken en met vervroegd verlof ging. Uiteindelijk is dat maar goed ook, want met een zwangerschap van ruim 34 weken werd zoon Fons prematuur geboren.

Onzeker

Als ik iets anders zou mogen doen dan was het dat ik niet zo onzeker had willen zijn. Vooral in de eerste weken was genieten heel lastig omdat ik bij elk krampje dacht dat het mis zou gaan. Ik hoor dat wel vaker, dus ik ga er van uit dat ik, als ik ooit zwanger mag worden van een tweede, bij een volgende zwangerschap meer vanaf het begin zal genieten.

Advies aan zwangere vrouwen

Mijn advies aan zwangere vrouwen is: volg je eigen pad en trek je niks aan van een ander. Ik kreeg zoveel adviezen over van alles en nog wat (meestal zonder dat ik daar om vroeg haha) en dat maakte me wel eens onzeker. Gewoon lekker je eigen ding doen en naar je gevoel luisteren, dan komt het altijd goed.

Wil jij ook je zwangerschapsverhaal delen? Mail dan naar info@twinkelbella.nl voor meer informatie.

Reacties

Reageren op Jonna@Burgertrutjes Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.