De zwangerschap van Kelly #4 (misselijkheid en positiviteit)

Elke donderdag zal er een zwangerschapsverhaal voor jullie klaarstaan. Dit keer de zwangerschap van Kelly. Zij vertelt hoe zij en haar partner samen besloten voor een kindje te gaan en hoe haar zwangerschap verliep met onder andere hevige misselijkheid. Lees je mee?

Het verhaal van Kelly

Steeds vaker maakten mijn zusjes opmerkingen als ‘wanneer worden we tante?’ en ze plaagden mijn man Emile er dan ook graag mee. Het was zelfs zo dat we met kerst (2014) al baby kleertjes en spulletjes kregen als ‘hint’. Mijn anticonceptie zou Mei 2016 verlopen en dus zeiden we dat het er voorlopig nog niet in zou zitten. Wel had ik al een paar keer laten vallen dat ik mijn implanon best wel eerder zou kunnen laten verwijderen, maar hier was Emile het niet mee eens en dus legde ik mij erbij neer dat we inderdaad nog even moesten wachten. In Augustus 2015 kwamen mijn schoonouders over uit Portugal, en hadden we op een avond een gezamenlijk diner met mijnouders en mijn schoonouders en was het onderwerp van de avond- je raad het al-baby’s. Hoe hadden zij het gered vroeger? Vonden zij de stap niet eng? Dit waren dingen die ons best wel bezig hielden.

Implanon verwijderen

Wij hebben hun verhalen aangehoord en ik denk dat er toen bij Emile een knop om ging met het idee van ‘Als onze ouders het hebben gered dan moet het bij ons toch ook wel goed komen?’. Want een paar dagen later maakte hij de grap om ‘een baby te gaan maken’, waar ik op reageerde met;’Ha-ha heel grappig, doe normaal’, maar hij zei ;’Nee ik meen het, je kunt je ‘staafje’ toch eerder eruit laten halen? Maak maar een afspraak’. Ik was best wel verbaasd kan ik je zeggen, maar ik was wel gelijk dolblij. Nadat wij zijn ouders op Schiphol hadden afgezet was het eerste wat hij zei;’Zo nu kun je de dokter bellen’. Ik belde en maakte de afspraak. 2 September 2015 lag ik dus op de behandeltafel om mijn implanon te laten verwijderen. Dit was zo gebeurd en ik stond met een kwartier weer buiten.

Zwangerschapstest

‘Vanaf nu zou het dus kunnen gebeuren dat ik zwanger kan raken’, dacht ik bij mezelf. Best wel een spannende en ook wel enge gedachte. Wel was ik realistisch en wist ik dat het heus niet meteen na de eerste keer raak zou zijn, en dus gaf ik ons in mijn hoofd een jaar de tijd, dit is een beetje het gemiddelde had ik gelezen. Uiteraard zo nieuwsgierig en ongeduldig als ik ben stond ik een paar weken later wel met een zwangerschapstest in mijn handen, hopende dat het misschien toch wel raak zou zijn. ‘Negatief’. Jammer, dachten we. Stom ook, want ik had niet eens een menstruatie gehad en dus kon ik totaal niet weten hoe of wat.

Gebakken uien en zwanger!

Maar een paar dagen later begon ik mij wel anders te voelen, en toen ik opeens gigantische trek kreeg in gebakken uien vond ik dit wel heel apart. Bij thuiskomst was toevallig het pakketje zwangerschapstesten bezorgd, en dus liep ik gelijk door naar de wc om een test te doen. Ik wachtte even en er verschenen 2 streepjes. ‘2 streepjes is positief toch?’ vroeg ik mij ineens af. Ja. Postief. Het staat er echt. Ik maakte een foto ervan,liep naar beneden en ging op de bank liggen, ik was die periode best snel moe. Toen Emile thuis kwam en mij op de bank zag liggen merkte hij dat dan ook meteen op, gevolgd met een ‘Je bent heus niet zwanger ofzo,toch?’. Ik pakte mijn telefoon en liet hem de foto zien. ‘Huh?! Echt? Nu al?’ zei hij.

Daar zaten we dan op de bank een beetje met stomheid geslagen. Het heeft even geduurd voor het doordrong en we aan het idee gewend waren. Maar veel tijd om te wennen was er niet,helaas begon de ochtendmisselijkheid, en voor ik het wist liep ik dagelijks tig keer naar de wc op het werk en thuis om over te geven. Ook nam ik standaard plastic zakken mee want in het OV heb ik ook geregeld overgegeven. Dit vond ik zeker wel de moeilijkste periode aan mijn zwangerschap, en ik hoopte dat het snel over zou gaan.

Genieten van de zwangerschap

Na 4 maanden kon ik dan eindelijk weer een beetje mijn eten binnen houden, en kon ik wat meer van de zwangerschap genieten. We kregen onze echo’s en deze zagen er goed uit, wat een geweldig gevoel was dat om zo’n ukkie in je buik te zien. We begonnen steeds meer te wennen aan het idee dat we ouders zouden worden, en inmiddels wisten onze vrienden en familie het grote nieuws ook al. Zij waren ontzettend blij voor ons. Omdat mijn placenta aan de voorkant lag duurde het even voor ik het eerste schopje voelde. Maar toen ik het eenmaal herkende was dit heel leuk. Emile voelde vaak trots aan mijn buik en voelde haar ook steeds meer. Nu werd het voor hem toch ook wel ‘echter’. Ik denk dat ik dit de leukste periode van mijn zwangerschap vond, het samen genieten wetende dat er een klein meisje in mijn buik groeide en dat zij straks in die kleine wieg naast ons zou liggen. Onze dochter.

Tip voor zwangere vrouwen

Hoewel de eerste periode best pittig was heb ik mij zwangerschap als iets positiefs ervaren, en denk ik niet dat ik iets anders gedaan zou hebben achteraf gezien. Iets wat ik prettig vond en wat misschien ook een tip zou kunnen zijn voor zwangere vrouwen is; zorg dat je het meeste qua babykamer, zorgverzekering en andere belangrijke zaken zo vroeg mogelijk op orde hebt zodat je het grootste gedeelte van je zwangerschap lekker rustig aan kunt doen en kunt genieten. Ik was 27 en Emile 28 toen we erachter kwamen dat ik zwanger was, 2 jaar geleden kregen we babyspulletjes voor de grap met kerst, dit jaar zal Olivia (nu 4 maanden) ze zelf kunnen aannemen!

Dankjewel Kelly voor het delen van jouw verhaal, ik wens jou, Emile en Olivia al het geluk toe!

Wat vinden jullie van het verhaal van Kelly? Ik zou het erg leuk vinden als jullie een reactie achterlaten, liefs!

Gerelateerde berichten

De zwangerschap van Marije #3

Wel of niet zwanger?

De zwangerschap van Eveline #1