Voordat je het beseft is de baby fase weer voorbij!
21 sep 2018 Mama 2

Voordat je het beseft is de baby fase weer voorbij!

Hi lieve allemaal,

Wat gaat de ontwikkeling van zo’n klein minimensje toch ontzettend snel he? Ineens is een baby, officieel nog steeds een baby, geen echte baby meer. Ik kan me daar echt over verbazen, maar vooral over verwonderen. De tijd gaat voor mijn gevoel veel te snel. Voor je het besef hebt dat je een baby hebt, is die baby-fase alweer bijna voorbij. In elk geval is dat bij mij zo, maar ik verwacht eigenlijk dat iedere moeder (en vader) dit zal herkennen.

Artikel geschreven door Ilse (halloliefkleintje.nl)

Mama? Stapje voor stapje hoor!

Je wilt als moeder eigenlijk steeds weer een stapje verder zijn. Dat begon bij mij bijvoorbeeld al tijdens de zwangerschap en ging op de volgende manier: Je weet net dat je zwanger bent, maar het liefste zit je alvast in het tweede trimester. Gewoon om iets verder te zijn en iets meer buik te hebben. Zit je dan eindelijk in het tweede trimester, dan wil je de baby ontmoeten. Dat wachten duurt namelijk best wel lang.. En dan eindelijk is je baby er! Oh wacht, dan moet hij al snel kunnen kruipen, zitten, staan en praten. Die laatste ontwikkelingen mogen toch echt nog wel even duren voor mij, maar toch knaagt er iets. Het is allemaal zo leuk en zo bijzonder! Kunnen we eigenlijk niet gewoon eventjes genieten van dat kleine mensje, nu het echt nog een baby is? Waar komt dat gevoel toch vandaan? Komt het door het enthousiasme dat je voelt bij iedere sprong, of zit er meer achter?

Mijn december baby

Ik denk en weet eigenlijk wel zeker dat er meer achter zit. Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, zit ik in een app met meiden die allemaal uitgerekend waren in december. Super fijn, gezellig, maar vooral ook leerzaam om alle ervaringen met elkaar te kunnen delen. Daar heb je echt steun aan en zeker tijdens je zwangerschap. Naast dat ik in deze groep zit, lees ik graag persoonlijke verhalen en blogs. Toch zit er ook een schaduwkant aan het lezen van andermans verhalen. Je kan er namelijk ontzettend onzeker van worden.

Afgelopen week moesten wij met Lars op controle bij het consultatiebureau. Nu had ik van te voren in de groep gezien dat er al een aantal baby’s zelfstandig konden zitten. Sommigen konden zelfs al staan! Ik vroeg me af of dat normaal was met negen maanden. Het leek me wel wat vroeg, maar omdat het zoveel baby’s waren leek het normaal. En daar kwam dat gevoel.. Is Lars sloom met zitten? Moet hij eigenlijk niet al staan? Hoe kunnen we het zitten stimuleren? Zo spookten er allerlei vragen door mijn hoofd. Heel menselijk natuurlijk, maar niet echt fijn. Gelukkig is er op zo’n moment het consultatiebureau.

Alles op baby’s eigen tempo

Nu ben ik trouwens niet onzeker aangelegd en ben ik ervan overtuigd dat alle baby’s het op hun eigen manier en tempo doen. Lars is verder tevreden, een enorme kletskous en tijgert als een gek door de kamer heen. Als ik naar hem kijk, denk ik dat het allemaal wel goed zal zijn. Wat ik me dan ook maar bedenk is dat er zijn waarschijnlijk weinig baby’s zijn die niet zijn gaan zitten, dus zal het wel goed komen. Maar toch.. die vragen blijven rondspoken in je gedachte.

Naar het consultatiebureau

Daar gingen we dan! Op naar het consultatiebureau. Daar mocht ik uitgebreid vertellen over Lars en over wat hij kan. Dat doen moeders natuurlijk graag. Ik vertelde bijvoorbeeld dat hij probeerde te gaan zitten, speeltjes kon overpakken en de kamer als een gek rond tijgert. De mevrouw van het consultatiebureau zei tegen Lars: ‘Wat knap! Je loopt zelfs al een beetje voor op het gemiddelde hoor mannetje. Doe maar rustig aan!’ Huh? Wat voorlopen op het gemiddelde? Maar hij zou toch eigenlijk al moeten kruipen en zitten? De baby’s in de december groep kunnen al.. En ook deze mevrouw zei dat baby’s het allemaal lekker op hun eigen manier en tempo doen. Niks moet, alles mag (kan). Er zit op deze leeftijd nu eenmaal heel veel verschil in baby’s en sowieso zit er veel verschil in kinderen.

Jouw baby is uniek

Wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is dat we soms wat meer naar ons eigen kind mogen (en moeten) kijken. Je bent zijn, of haar moeder en jij voelt of het klopt. Oké, misschien wat makkelijk gezegd, maar ik denk dat je het diep in je hart wel voelt. En anders zijn gemiddelden maar gemiddelden. Het kan wel fijn zijn om wat houvast te hebben, maar vergeet niet dat het een richtlijn is. Het is niet de ontwikkeling van jouw kind.

Internet, forums en mama-groepjes kunnen je zo onzeker maken, terwijl dat helemaal niet nodig is. Er is geen goed, of fout. Laat je dus niet gek maken door alles wat je leest. Het kan namelijk zo maar eens zijn dat jouw kind gewoon de lijn volgt, of juist snel is. Alles is mogelijk! En eigenlijk: wat maakt het uit? Ieder kind is uniek! Zolang jouw gevoel maar goed is en je kindje tevreden is. Dat vind ik zelf de belangrijkste maatstaven.

Mocht je toch echt twijfels hebben? Leg het dan voor aan het consultatiebureau, of aan mensen die er ‘echt’ verstand van hebben. Wij spreken allemaal vanuit onze eigen ervaring en dus uit onze eigen waarheid. En ieders waarheid is weer anders.

En vergeet niet..

.. te genieten van je kindje en de ontwikkeling die hij, of zij doormaakt. Alles gaat zo snel en daardoor vergeten we weleens optimaal te genieten van de kleine dingen. Er is toch niks mooiers dan zo’n klein mensje zich te zien ontwikkelen tot een ‘echt kindje’. Ik probeer bewust naar Lars te kijken en naar de sprongen die hij maakt. Elke sprong vind ik weer een wonder en dat ik dat mee mag maken. Dat doet hij gewoon maar even zelf! En in sommige dingen is hij misschien langzamer, of juist snel, maar dat mag. Hij ontwikkelt zich vanzelf wel als hij er aan toe is. Dus lieve mensen: geniet! Enne vergeet niet: happy mommy, happy baby! Cliché, maar waar. 😉

Liefs,

Ilse Visscher

Reacties

  • Ingrid

    Zo’n herkenbaar verhaal dit! Mijn zoontje van bijna 8 maanden kan nu net een week van rug naar buik rollen. Daarvoor kon hij het alleen nog maar andersom en verder niks! Op een facebook groep waar ik lid van ben kunnen ze bijna allemaal al tijgeren, kruipen of zelfstandig zitten. Ook gelijk mijn zorgen geuit op het CB, daar gaven ze aan dat ie wel wat trager is, maar dat er nog niks is om zorgen om te maken. En hup, een paar dagen later ie van rug naar buik en inmiddels rolt ie de hele kamer door!
    Alles op hun eigen tempo! 🙂

    • Ilse Visscher

      Wat knap! Een hele mijlpaal! 🙂 Heel goed dat je ook je zorgen geuit hebt bij het cb, dat werkt toch beter dan een Facebook groep (ook al is het wel gezellig). Dat rollen vond Lars trouwens ook niet echt wat hoor en deed het ook een hele poos niet. En hup, zomaar ineens doet hij het met heel veel plezier. Zeker: alles op hun eigen tempo. 🙂

Reageren op Ilse Visscher Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.