Britta kreeg na haar zwangerschap de diagnose borstkanker
6 okt 2019 Mama Zwangerschap 14

Britta kreeg na haar zwangerschap de diagnose borstkanker

Kanker. Ik vind het nog steeds rot woord. Iedere keer wanneer ik het uitspreek heb ik het gevoel dat het over iemand anders gaat.

Dit is mijn, ons verhaal, over borstkanker na de zwangerschap. 

Dit artikel is eerder gepubliceerd op Twinkelbella.

De aanloop tot ….
Eind maart 2017 ben ik bevallen van mijn zoon. Zijn komst is de mooiste en meest gewenste gebeurtenis van mijn leven. Hij is alles. Dat vrolijke, eigenwijze, energieke mannetje maakt mijn leven (bijna altijd…) tot een feest.. Helaas werd dit geluk snel verstoord.

Een knobbeltje

Tijdens de eerste week na de bevalling, voelde ik voor het eerst een knobbeltje.
Twee weken erna lag ik al op de mammapoli voor een mammografie en een echo, gewoon voor de zekerheid. Gelukkig niks aan de hand. In juli voelde ik weer (of eigenlijk nog steeds) iets, en hebben ze het alsnog opnieuw nagekeken. Wederom niets. Ik zou nogal veel structuur hebben in mijn borst en her en der wat cystes. Dit zou niet ongewoon zijn na een zwangerschap. Met deze wetenschap heb ik toch redelijk lang met iets rondgelopen wat ik dus al een tijd voelde, maar dan weer op een andere plek. Mezelf steeds geruststellend dat het niets was, ik had gewoon veel structuur……Tot ik in april van dit jaar heel erg duidelijk een harde en grotere knobbel voelde. Toch weer gebeld met het ziekenhuis. De dag erna kon ik meteen terecht: mammografie en echo werden weer meteen gemaakt. Twijfel. Toch maar een punctie; dan weten we het echt zeker!
Daarna krijg je meteen een gesprek met de verpleegkundige om je alvast voor te bereiden op het feit dat de uitslag goed, maar OOK slecht kan ziin. Heel bijzonder om iemand dat ineens te horen zeggen, dat komt wel binnen. Maar goed, hopelijk valt het mee.

Voorstadium van borstkanker

De dag erna werd ik gebeld door de verpleegkundige: het was een voorstadium van borstkanker. Geen leuke diagnose, maar zeker ook geen slechte. Er moest een MRI gemaakt worden voor de grootte bepaling. Afhankelijk daarvan werd er bekeken of het een borstbesparende operatie (plus bestraling) of borstamputatie zou worden. Een week later werd ik weer gebeld: het ‘voorstadium gebied’ was veel groter dan ze op de echo hadden gezien, het werd een amputatie. Slik……Ok, wat betekent dit? Ik hoor mezelf heel rustig blijven en allemaal praktische vragen stellen. Niet iets waar je op je 34e naar uitkijkt, om je lichaam zo drastisch te laten veranderen. Maar goed, het belangrijkste is dat mijn lichaam weer gezond wordt! Ik heb nota bene een zoontje van 1 jaar. Ik moet door. De dag van de operatie was een hele emotionele dag, want je moet ineens binnen een sneltreinvaart afscheid nemen van een lichaamsdeel.  Qua pijn na de operatie was het allemaal heel goed te doen, dat is me gelukkig echt meegevallen. Ze hebben het mooi gemaakt. Ik had namelijk gekozen voor een directe reconstructie.Voor zover je het echt mooi kunt noemen natuurlijk. Maar het viel me allemaal mee.

Een tumor

Het ‘weefsel’ (uit de borst en okselklieren) wat tijdens de operatie is weggehaald, werd opgestuurd en verder onderzocht. Omdat iedereen het steeds over een voorstadium had van borstkanker klonk het voor mij allemaal nog steeds niet zo zwaar en waren we dus ook niet bang voor de uitslag.. Helaas maakte de arts vrij snel een eind aan dit gevoel-> de resultaten vielen tegen…… Er was in het voorstadium gebied een tumor gevonden. Weliswaar nog redelijk klein maar vrij agressief van aard EN er was een uitzaaiing in een van de okselklieren gevonden.
Er werd nadrukkelijk een nabehandeling geadviseerd van chemotherapie, bestraling en hormoontherapie.

Borstkanker na de bevalling

Twee weken later zat ik aan mijn eerste chemo. Inmiddels zit ik op de helft gelukkig! Chemo is een traject met vallen en opstaan. Het maakt je namelijk heel ziek (althans in mijn geval), maar het is tegelijkertijd het medicijn dat je beter maakt en dus zo ontzettend nodig hebt!

Gevoelens….

Deze ziekte maakt bij mij heel veel gevoelens los. Zowel positieve, als negatieve.
Ik ben als persoon (vind ik zelf J ) heel positief ingesteld, en zo benader ik mijn ziekte ook het merendeel van de tijd. Alleen ook ik ben een gevoelsmens en wordt dan ook af en toe erg emotioneel.
Maar ik heb ervoor gekozen deze gevoelens ook te omarmen. Daardoor heb ik het gevoel dat ik ook alles beter een plekje kan geven, dan dat ik het wegstop. Dit is momenteel mijn leven, ik accepteer het, en ga er tegenaan.

Wat ik lastig vind aan deze ziekte?

Ik ben best ijdel. Door de behandelingen die je krijgt moet je binnen korte tijd niet alleen afscheid nemen van een lichaamsdeel, maar ook van je haar. Zowel mijn hoofdhaar, als bijvoorbeeld ook mijn wimpers en wenkbrauwen zijn nu al een heel stuk minder. Het voelt soms of mijn vrouwelijkheid en dingen die je ‘mooi maken’ langzaam verdwijnen. Maar goed, het is wel tijdelijk. Bij deze ziekte heb ik, door de behandelingen, ook minder energie. Dit is soms lastig wanneer je een gezin hebt met een jong kind (vol energie, want hij loopt nog niet zo lang), en alles wat toch doorloopt. Dankzij mijn partner die op dit moment de spil is van ons gezin, maar ook de oma’s en de rest van familie komen we een heel eind. Ik ben de eerste week van de chemo steeds te ziek om voor mijn kind te zorgen, waardoor ik me soms voel falen als moeder. Je wil zelf je kind kunnen verzorgen en opvoeden.

Ieders leven van de mensen om je heen loopt door, en jij zit thuis om door de behandelingen heen te gaan. Ik heb, definitief, afscheid moeten nemen van mijn verdere kinderwens. Verstandelijk was ik daar al, maar gevoelsmatig voelt dit toch soms naar dat die beslissing voor je wordt genomen. En soms kun je ineens bang worden bij alles wat je voelt aan je lijf. Dat vertrouwen is toch weg. Je bent bang hoe dat in de toekomst gaat, al moet je dat op ten duur wel veel een deel gaan loslaten.
Ook zorgt het ervoor dat je je grenzen met minder prettige ervaringen (behandelingen) steeds verder verlegd en je leert de controle los te laten. Je legt je lot deels in handen van de specialisten. Dat is soms lastig.

Wat heeft het mij gebracht?

Ik realiseer me steeds meer dat ik me echt druk kon maken om onbenulligheden.
Ik steek geen energie meer in dingen waar ik niet blij van wordt. Je gaat terug naar wat echt belangrijk is, je basis. Je gezin, en alle mensen om je heen die van je houden, familie en vrienden. En daar zoveel mogelijk tijd mee doorbrengen. ‘Ervaren’ maakt me gelukkig; nieuwe dingen maken, dingen doen/meemaken met de mensen waar ik van hou, reizen, genieten van lekker eten, en het allerbelangrijkste: mijn zoon!

Ik geniet nu veel intenser. Alsof je alle mooi dingen ineens ook door een vergrootglas ziet. Je beseft je steeds meer dat je ECHT maar 1 leven hebt en dat leven moet opsnuiven. Ik heb het gevoel dat ik een tweede kans krijg en deze ga ik hoe dan ook benutten! Fuck, ik hou echt wel van het leven.

Waarom dit verhaal…..

Nu vraag je je misschien af waarom ik dit verhaal schrijf. Voor mij is het natuurlijk enerzijds gewoon fijn het een keer op te schrijven, anderzijds denk ik dat het goed is een stukje inzicht te geven. Zelf dacht ik namelijk niet dat mij dit ooit zou gebeuren. Er zit bij ons zowel geen borstkanker, als andere vormen van kanker in de familie. Een erfelijke factor is ook niet aanwezig. Ik leefde, vooraf aan deze ziekte, super gezond. Ik sportte 4/5 keer per week, en at gebalanceerd. Zo zie je maar, kanker discrimineert niet. Tegenwoordig komt het ook vaker voor op jonge leeftijd.

De specialist gaf aan dat wanneer je binnen zoveel maanden na de zwangerschap dit soort tumoren ontwikkeld, de kans groot is dat het toch enigzins zwangerschapsgerelateerd is.  Wanneer je zwanger bent geweest veranderen je borsten van structuur, dus is het belangrijk dat je je borsten opnieuw leert kennen door regelmatige controle. Ook wordt er steeds meer bekend over de invloed van hormoongebruik (de pil) op bepaalde tumoren, de westerse voeding, (te weinig) beweging, stress, etc. Kennelijk is het ook zo dat jonge vrouwen ook vaker dichter borstklierweefsel hebben waardoor het moeilijker is om bijvoorbeeld op een mammografie een goed beeld te krijgen en een tumor te ontdekken. Daarom is het o zo belangrijk dat je zelf je borsten goed controleert op veranderingen! Als je dit regelmatig doet, merk je ook sneller wanneer er iets anders is dan anders. Dus mijn boodschap is, ladies, check het iedere maand goed en hou de controle. Ik heb de afgelopen maanden vaak genoeg gehoord, zeker van leeftijdsgenoten, dat het niet of nauwelijks werd gedaan door de hectiek van de dag. En het gevoel, ik ben nog jong mij overkomt dat niet. Je hebt deze vast al vaker gehoord, maar doe het ook.

 ‘Feel it on the first’!!

Dit is overigens absoluut niet bedoeld om je bang te maken, het grootste gedeelte van de jonge vrouwen hebben nergens last van. Maar mocht jij toch de pechvogel zijn, dan ben je er in ieder geval op tijd bij en is de kans dat jij een goede prognose hebt het grootst.

Reacties

  • Anna

    Heel mooi geschreven Britta!! Trots op je en over een tijdje kijk je terug hoe sterk je dit heeft gemaakt en welke positieve dingen je eruit hebt gehaald, zoals je schrijft.
    We zijn er voor je.

    • Britta

      Thanks!!! ♡

  • Ilse Visscher

    Heel heftig, maar ook heel goed dat je je verhaal deelt met ons. We moeten niet onze kop in t zand steken, maar op tijd aan de bel trekken. Alles goed checken en in de gaten houden. Mn grootste angst ook wel.. sterkte meid en houd vol! X
    Onlangs geplaatst door Ilse Visscher: Rubriek #13: Het verhaal van mama Roelfien

    • Britta

      Dankjewel! Dat komt wel goed 🙂
      Snap dat het spannend is, maar toch wel heel belangrijk. Maar ik herken je gevoel wel!
      x

  • Alien

    Lieve Britta,
    Heel mooi geschreven! Knap dat je dit op deze manier hebt opgeschreven!
    Tot snel! xx

    • Britta

      Lief!! Dankjewel voor je reactie. 😘

  • Pierre Beurskens

    Lieve Britta. Wat moedijg. Heb enorm respect voor jou. Dit grijpt mij aan. Je bent een kanjer!! Xxx

    • Britta

      Wat een ontzettend lief bericht!! Dankjewel Pierre!! 😘😘

  • Peggy Holtman

    Lieve Britta,
    Als familie (op afstand) heb ik geregeld het nieuws gehoord over hoe het met je ging, dat je deze vreselijke ziekte was overkomen en hoe het verder verliep, ondanks dat we elkaar nauwelijks of nooit spreken/zien wil ik je toch zeggen dat ik vaak aan je gedacht heb en nog denk, maar nu ik jouw verhaal lees komt het toch wel ff hard binnen, wat is het toch een heftig iets… Lieve Britta, laten we hopen dat je dit snel achter je kan laten om te kunnen genieten van je mooie gezinnetje, ik wens je alle goeds toe en hoop jullie weer te zien op onze volgende familiedag… Dikke knuffel van je nicht Peggy❤️

    • Britta

      Wat een ontzettend lief bericht Peggy! Doet ons goed om te horen dat jullie zo meeleven!! Inderdaad, tot de volgende familiedag. Veel liefs 😘

  • Danny Beurskens

    Lieve Britta,

    Wat een indrukwekkend verhaal. Erg knap hoe je hiermee omgaat. We leven met jullie mee. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

    Dikke kus Danny

    • Britta

      Dankjewel voor je lieve bericht Danny!! Heel fijn om te weten dat jullie zo meeleven. Liefs! 😘😘

  • Anne

    Hoi Britta,

    Ik ben een onbekende van je, maar je verhaal spreekt me aan omdat ik zoveel herken in je verhaal. Ook ik kreeg de diagnose borstkanker in januari 2018, 3 maanden na de bevalling van ons zoontje. Ik was toen 33 jaar.
    Inmiddels ben ik ruim een jaar verder, en ben ook altijd heel positief ingesteld. We kunnen langzaam aan weer wat naar de toekomst gaan kijken! Keep positive meis! Knap dat je je verhaal zo kan beschrijven. En wat je zegt, je geniet zoveel meer van de kleine dingen nu. 😘

    • Britta

      lieve Anne, ik zie nu je reactie pas. Dankjewel hiervoor!! Ik hoop dat met jou & je gezinnetje ook alles goed gaat en dat je goed aan het herstellen bent inmiddels! Ik wens jullie alle goeds voor de toekomst & hoop oprecht dat die rotziekte wegblijft en jullie nooit meer zoiets hoeven mee te maken ❤️😘

Reageren op Britta Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.