Bloggen als therapie
24 jan 2016 Mama Prenatale Depressie 19

Bloggen als therapie

Ziek zijn en bloggen. Ik schreef er een hele tijd geleden al eens een blogje over. In dat blogje vertelde ik hoe belangrijk bloggen voor mij is, en dat het bloggen op zichzelf mij op de been houdt. Het geeft structuur, kost vrijwel geen energie en het geeft vaak ook rust om de gedachten in het hoofd te ordenen. Goh, en laat die drie punten die ik zojuist opnoem nou net een aantal ingrediënten zijn voor een goede therapiesessie. 

Bloggen als Therapie

Of nou ja, therapie kost ontzettend veel energie. Nog steeds voel ik mij na therapie een beetje leeg. Maar het uiteindelijke doel is natuurlijk om hier mee om te kunnen gaan zodat het steeds een beetje minder energie kost. Toen ik twee jaar geleden begon met bloggen viel het mij op hoeveel zieke meiden er een blog hadden. Zelf werkte ik in die tijd nog, en stond ik er niet bij stil dat er een reden is waarom zo veel zieken een blog starten. Nu ik inmiddels zelf langdurig ziek ben snap ik maar al te goed waarom een blog beginnen heel erg fijn én goed kan zijn.

Contact

Ik denk dat een van de redenen namelijk het stukje contact met de buitenwereld is. Althans voor mij geldt dat. Nu bedoel ik niet dat ik verder helemaal geen contacten heb, alleen zie ik mijn blog als een stukje wat nog “normaal” is. En als ik bijvoorbeeld eens geen zin heb om over mijzelf te vertellen, dan doe ik dat gewoon niet. Terwijl als mensen mij op datzelfde moment zouden zien, ze wel degelijk zouden doorhebben dat ik verdriet heb, of dat het even niet goed gaat. Door middel van mijn blog kan ik weer heel even het gevoel hebben dat ik weer mijzelf ben. Weliswaar veilig achter mijn laptopje in mijn heerlijke huis, maar toch. Daarnaast vind ik het heel erg leuk om alle verhalen en reacties van anderen te lezen en contact te onderhouden via Social media zoals bijvoorbeeld Facebook.

Activatie

Met ziekten zoals bijvoorbeeld een prenatale depressie het heel belangrijk is om iets te blijven doen, oftewel activatie. Ik denk zelfs dat als je in mijn geval een jaar lang, helemaal niets doet, je er niet slimmer op zal worden. Sorry als dat een beetje cru klinkt, maar zie het als ontwikkeling. Een mens heeft nu eenmaal ontwikkeling nodig om verder te groeien. Als je bijvoorbeeld weken lang niet zou bewegen, wordt dit ook alleen maar lastiger. En zo zit het ook met het brein. Ik vind het daarom voor mijzelf heel belangrijk om met mijn hoofd actief te blijven en mijzelf te blijven activeren.

Rust

Zelf heb ik sinds het moment van mijn ziek worden geen boek meer kunnen lezen. Helaas. Terwijl ik hiervoor boeken bij wijze van spreke kon opvreten. Het feit dat ik door middel van mijn blog nog wel letters voor mij zie en op deze manier nog wel kleine stukjes kan lezen geeft mij een goed gevoel. Het geeft rust,  en door de letters zelf vorm te geven wordt het hoofd ook weer stukje bij beetje geordend. Deze rust is voor mij heel belangrijk.

Zoals je ziet wat mij betreft genoeg redenen om een blog bij te houden als je ziek bent. Het is fijn om nog ergens de regie over te hebben, als je gevoel, en de dingen om je heen, compleet lijken in te storten. Ik ben benieuwd naar verhalen van anderen die zich misschien in mijn verhaal herkennen en dit ook zo ervaren!

Bloggen als therapie, wat denk jij? 

handtekening-saskia

Volg jij mij al via FacebookBloglovin , Instagram en/of twitter?

Reacties

  • Tamara TS

    Het was mij ook al opgevallen dat er heel veel zieke bloggers zijn. Om die reden en om meer bekendheid te geven aan mijn aandoening ben ik afgelopen maand ook begonnen, maar dat is meteen ook het enige stukje geweest dat ook werkelijk geplaatst is. Ik merk dat ik graag wil, omdat ik veel meer wil zijn dan alleen een zieke huisvrouw, maar ik krijg het niet voor elkaar. Misschien dat het ooit wel gaat lukken. Voor nu hoop ik dat mijn enige stukje vaak gelezen wordt door mensen die er iets mee kunnen. Ik vind het super dat op deze manier zieke mensen creatief kunnen zijn, een dagbesteding hebben en laten zien dat ze veel meer zijn dan alleen maar ziek. Als het dan ook nog therapeutisch werkt is dat super!

  • Nicole

    Ge gedachten ordenen en uiten zijn zeker therapeutisch, daar ben ik van overtuigd. Alleen al, omdat je het dan even ‘kwijt’ bent.

  • Joyce

    Ik denk ook wel dat het helpt om op deze manier een beetje structuur in je leven te houden. Wat vaak met een depressie (welke dan ook) een beetje verdwijnt omdat je niet meer weet hoe je het moet bolwerken. Ik vind het knap dat je het volhoudt, ook op de mindere momenten. Fijn dat het op deze manier therapeutisch voor je werkt, ga zo door! 🙂

  • Renske

    Mooi geschreven, Saskia. Het viel mij ook pas op dat er vooral veel jonge mensen ziek zijn. Zelf ben ik niet begon en met bloggen omdat ik ziek ben, maar omdat het zo’n leuke hobby is (wat toentertijd nog een ‘uitprobeersel’ was natuurlijk ;-)). Maar zelf ben ik in het verleden ook een tijdje depressief geweest en ik kan mij daardoor goed inbeelden dat bloggen een toegevoegde waarde kan hebben, contacten kan opleveren en activatie van het brein kan bieden. Ik denk dat bloggen an sich niet als ‘therapie’ zal helpen, maar dat het zeker van toegevoegde waarde kan zijn om gevoelens te uiten, zaken op een rijtje te zetten etc. 😉

  • Marion

    Mooi artikel en ben er van overtuigd dat schrijven therapeutisch kan werken. De één praat graag, de ander heeft daar wat meer moeite mee of vindt het gewoon fijn om het kwijt te zijn. Daarnaast krijg je vaak steun en ook herkenning van anderen speelt een belangrijke rol in het accepteren dat je ziek bent. Het is toch makkelijk om te schrijven en de mensen de weg naar jouw blog te laten vinden, dan iedere keer tegen de mensen in je directe omgeving je verhaal te vertellen. Die zullen dat geen probleem vinden, maar toch wil je hen niet iedere keer belasten.

    Ik denk zelfs dat ik dankzij mij blog zover gekomen ben als ik nu ben. Dankzij alle steun, maar ook dankzij het schrijven zelf. Als je schrijft overdenk je alles nog een keer en nog een keer en dat werkt helend. Daarnaast, wat voor mij heel erg belangrijk was, ik kon het niet meer ontkennen. Het stond op het digitale papier. Mijn ouders lazen het, mijn zus, mijn vrienden. Het was echt.

  • Judith

    Vroeger schreef ik dagboeken vol, over van alles, dan voelde ik mij altijd zoveel beter. Hetzelfde met een blog. Ook is het fijn mijn gedachten eruit te kunnen gooien zonder onderbroken te worden met een mening of een vraag die mij afleid van wat ik wilde zeggen

  • Yvonne

    Fijn dat jij echt baat hebt bij het bloggen. Het lijkt mij ook een goede keuze. Je hebt iets on handen, je leert je gedachte te beschrijven , je bent waarschijnlijk ook in contact gekomen met vrouwen die hetzelfde hebben en dat zorgt voor begrip. Ik zou dus zeggen: Ga zo door! Knap dat je het zo goed kunt opschrijven! Xxx

  • simpel, met een snufje liefde

    Goed geschreven artikel! Ik gebruik het bloggen ook als therapie. Eind 2014 in een depressie en burn-out geraakt die me veel moeite gekost heeft om te overwinnen ( al vraag ik me af of je er ooit helemaal uitkomt) Nu een jaar bezig om zwanger te proberen te raken wat ook niet lukt en daar komen natuurlijk ook de nodige emoties bij kijken. Bezig blijven werkt voor mij het beste om de rest te vergeten. Mijn blog ben ik dus ook gestart toen ik weer merkte dat ik in een neerwaartse spiraal zat om erger te voorkomen.

  • Bregje

    Helemaal mee eens! Bij mij werkt het bloggen ook regelmatig therapeutisch!

  • Joyce

    Oh helemaal mee eens! Toen ik tegen een burn-out zat kon ik mij ook heerlijk uiten door te bloggen. Niet eens het schrijven over hoe ik mij voelde, maar gewoon het delen van van alles.

  • Charlotte

    Super fijn dat je hier je uitlaatklep in hebt gevonden! En daarnaast help je er ook anderen enorm mee waarschijnlijk. Win win!

  • Amy

    Wat mooi dat het voor jou zo’n uitlaatklep is geworden. Daar herken ik me wel een beetje in. Toen ik nog healthy en happy was (vooral dat laatste) snapte ik het ook niet helemaal dat zoveel zieke mensen een blog hadden, maar sinds mijn burn-out snap ik het wel. Hoewel ik een hele tijd het bloggen juist echt niet zag zitten (omdat het mij wel energie kostte), merk ik dat ik het nu in mijn herstel juist een fijne bezigheid vind.

  • Cindy

    Ik denk wel dat er een kern van waarheid in zit. Ik ben begonnen met bloggen na een operatie, waarbij ik 6 weken thuis zat. Ik zat maar thuis, zonder enige aanspraak en toen had ik het idee dat ik nog een beetje “onder de mensen” was ofzo. Therapie kost inderdaad energie, ik heb momenteel gesprekken met een psycholoog en ik ben helemaal leeg na zo’n sessie, maar ik word er wel sterker van. Dat ik hierover niets op mijn blog zet, komt vanwege zelfverdediging. Niet dat mensen denken “Oh ja, heb je haar ook…” Maar goed, ik schrijf hierover wel op mijn computer in bestanden, het werkt therapeutisch. Vaak schrijf ik ook notitieboekjes vol met hoe ik me voel, dan pieker ik er niet over, het maakt mijn hoofd leeg. Dus ik snap heel goed dat je blog daarbij helpt. Mooi dat je dit allemaal bespreekbaar maakt.

  • Margriet

    Fijn dat bloggen voor jouw zo’n steun kan geven. Ik denk ook dat het goed is dat er over ziektes en dergelijke wordt geschreven, voor jezelf maar ook voor anderen in een zelfde situatie.

  • Simone

    Oh ik ben het helemaal met je eens! Het ordent en structureert gedachten in mijn hoofd. Ik vind het heel fijn dingen van me af te schrijven. En de concepten waar ik het meest tegenop kijk om te schrijven, die zijn uiteindelijk het fijnst als je ze af hebt.

  • Iris

    Zeker waar. Alles van je af schrijven helpt mij enorm.

  • Sofie Katelijne

    Bloggen is inderdaad de ideale uitlaatklep, je praat (schrijft) lekker waarover je zin hebt zonder je al te druk te hoeven maken 🙂

  • Miss Paperfection

    Helemaal mee eens. Bloggen is een soort van gratis therapie. Toevallig ben ik ook beginnen met bloggen als ik een wat moeilijkere fase zat. Het is een plek waar ik mijn ei kwijt kan waar ik dat in het dagelijkse leven niet altijd kan.

  • Galina

    Ik vind het helemaal niet cru klinken, juist heel eerlijk en met een hands-on mentaliteit. Juist door er zo over te denken denk ik dat je jezelf niet verliest.

    Mij viel het inderdaad ook op dat veel mensen die ziek zijn aan het bloggen slaan en hoe cool is het dat we vandaag de dag zo een openbare uitlaapklep hebben die therapeutisch werkt 🙂

Reageren op Iris Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.