Als het leven niet is wat je verwacht had
10 feb 2020 Lifestyle Mama Overige 5

Als het leven niet is wat je verwacht had

Op zondag mag ik een verhaal delen van een lezer over een ingrijpende gebeurtenis. Dit keer het verhaal van Sanne waarin zij vertelt over hoe haar leven met huisje, boompje, beestje, totaal anders was dan dat zij verwacht had.

Heb jij ook een verhaal dat je wil delen omtrent gezondheid, zwangerschap, bevalling, familie, gezin? Heel graag! Dit kan eventueel anoniem. Voor meer info mag je mij mailen op info@twinkelbella.nl

Eerder deelde ik mijn verhaal over het feit dat ik geen kinderen kon krijgen maar uiteindelijk toch een zoon heb gekregen. Nu het verhaal wat ik hierna het beleefd.

Toen ik uiteindelijk zwanger raakte van mijn zoontje was ik dolgelukkig, maar helaas voelde ik mij al snel alleen. Tussen mij en mijn vriend ging het niet goed. Hij was veel weg en ik leerde alles alleen te doen. Hierdoor leefden hij en ik langs elkaar heen. De meeste mensen denken: dit kom wel weer goed  wanneer de baby is geboren, maar tevergeefs gebeurde dit niet. Toen mijn zoon geboren was, was mijn vriend er nog steeds niet voor mij of voor ons. Hij was veel bij vrienden en ging s ’avonds werken (vluchten). Ik kreeg hier het gevoel bij dat hij dit gezins leven niet wilde hebben. Maar toch blijf je door gaan. Voor mijzelf maar ook voor mijn zoontje. Je legt je hierbij neer als vrouw en leeft gewoon verder. Want er moet geld op de plank komen, en het huishouden gaat ook gewoon door. Tot je op een punt komt dat het echt afgelopen is en je niet meer verder kan. Je bent moe, wilt niet meer werken, het huishouden kan je gestolen worden. Je gaat s’avonds laat naar bed omdat je alleen maar aan het na denken bent hoe je verder moet gaan.

Huisje boompje, beestje

In die tussentijd zijn wij verhuisd en hebben wij een huis gekocht. Je denkt dan dat alles veel beter zou gaan. Een huis voor onszelf en een zoontje, toch? Huisje boompje, beestje. En dat ging de eerste weken goed. Lekker aan het klussen, alles naar onze zin aan het maken.  Maar ook dit ging helemaal mis. Wij woonde hier net een maand en toch bleef mijn vriend dezelfde persoon als in het oude huis. Weer altijd naar zijn vrienden en weer veel werken, niet naar onze zoon omkijken. Hierdoor voelde ik mij een alleenstaande moeder. Ik werk 5 dagen in de week van 7 tot 7. Ik zorg 24/7 voor mijn zoon dag en nacht. Ik betaal mijn eigen rekeningen en alles voor hem. Door alle stress thuis wilde mijn zoontje niet naar bed, die putte zichzelf uit totdat hij rond 11 uur eindelijk een keer in slaap viel. Overdag hier nooit problemen mee gehad. Ik heb hiervoor hulp gezocht voor ons bij het consultatie bureau. Die kwamen bij ons thuis en maakte video opnames van ons om te kijken wat er nou eigenlijk met mijn zoon aan de hand was. Hieruit bleek dat het echt door de thuissituatie kwam, en mijn vriend en ik besloten in therapie te gaan. Dit heeft voor een paar weken geholpen en daarna ging alles compleet mis en ben ik samen met kind en al naar mijn ouders gegaan. Dit tot 2 keer aan toe! De laatste keer was wel echt de druppel. Hoe gelukkig je het als meisje/vrouw zijnde allemaal voor je kan zien, hoe hard het leven echt is als je het zelf allemaal mee maakt. Tussen vriend en mij gaat het beter maar wij zijn er nog lang niet. Ook begint mijn zoon meer naar mijn vriend toe te trekken maar ook tussen hun is het er nog lang niet. Maar wij blijven positief voor de toekomst! Onze blauwe wolk was een zwarte wolk geworden.

Een vrouw heeft een beeld in haar hoofd, man, kindje, huisje …. maar dromen zijn bedrog.

Dit artikel is eerder gepubliceerd op Twinkelbella

Reacties

  • MarjonS

    Knap dat jullie het niet hebben opgegeven, maar er samen voor gaan!
    Hopelijk kunnen jullie snel samen genieten!

  • Rory

    Wat ontzettend naar. Ik kan mij heel goed voorstellen dat dit je naar beneden trekt. Ik lees dat je er alles aan hebt gedaan. Heftig hoor. Voor jullie allemaal. Wat goed dat jullie toch proberen het goed te krijgen.
    Onlangs geplaatst door Rory: Mama en papa hebben een woordenwisseling… Hoe ouder, hoe narriger?

  • Anoniem

    Helaas zo herkenbaar! Alleen bleek dat mijn ex-partner toen ook vreemd ging. Maakt de beslissing om te vertrekken ergens wel makkelijker (duidelijker). Ons kindje was toen net een jaar, de roze wolk heb ik nooit gehad. Inderdaad ook alles altijd alleen gedaan en ook nu kijkt hij er amper naar om. Maar ik ben nooit gelukkiger geweest dan nu! Wat een opluchting om uit die relatie te stappen!! 1000x makkelijker om het ook ‘echt echt’ alleen te doen. Welke kant het ook opgaat voor jullie, het komt altijd goed! Als je maar gelukkig bent, dat is het allerbelangrijkste, ook voor je kindje.

  • Jolanda

    Wat ontzettend goed dat jullie er samen aan werken!
    Er zijn zoveel stellen die als het even tegen zit besluiten om uit elkaar te gaan.
    Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen en ook de band tussen vader en zoon hersteld kan worden.

  • Irene

    Goed dat jullie samen door proberen te gaan.

    Hierbij wel een kritische vraag: is het financieel echt nodig om zoveel te werken? Het klinkt namelijk mij in de oren alsof het geen gezonde situatie voor jullie zoontje is. Van 7- 7 weg is echt lang. Ik merk zelf dat mijn zoontje al erg vermoed is na 3 dagen kinderopvang (7.30- 17.30).
    Ik weet niet waar je hem nu brengt, maar ik kan mij om voorstellen dat een kleinschalige gastouder meer rust biedt dan het kdv

Reageren op Jolanda Annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.